คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 02 : การกลับมา 100%
[Fic Kaido Kaisoo] Hold a blind marriage
Author : Eyey
Pairing : Kim Jongin X Do Kyungsoo
Reat : NC 18+
สนามบิน ณ กรุงลอนดอน
ทุกสายตาของหญิงสาว จับจ้องมองร่างสูงกว่า 185 ซม. ของชายผิวเข้มที่สวมเสื้อโค้ดสีน้ำตาลไหม้ ภายใต้โค้ดตัวหนาก็ยังมีเสื้อถักไหมพรมแบนด์ดังสีขาว ซึ่งเข้ากับกางเกงยีนต์สีเทาเข้ม และรองเท้าหนังสีดำที่ถูกขัดจนมันวาวตา
สายตาของหญิงสาวที่ส่งไปให้ชายหนุ่มนั้น มันเป็นสายตาที่หลงไหล ราวกับต้องการที่จะให้ชายหนุ่มเดินเข้ามาหา
แต่ก็อย่างว่า ตัวเขาเองมาเรียนที่นี่ตั้งหลายปี และก็เคยผ่านเรื่องแบบนั้นมานับครั้งไม่ถ้วน แค่คนส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้แค่นี้ เขาไม่หลงไหลอะไรมากมายหรอก
ซึ่งตอนนี้ตัวเขากำลังเครียด
เครียด
เครียด
.
.
.
เพราะเด็กตัวเล็กๆที่เขาจำได้ว่า เห็นครั้งสุดท้ายเมื่อตอน เขาจะมาเรียนต่อที่นี่ ตอนนั้นเขาอายุประมาณ 15 ปี หลังจากนั้นมา เขาก็ยังไม่ได้พบกับเด็กนั่นอีกเลย
และตอนนี้ เขาก็กำลังโมโห !!!!!
ในตอนแรกเขาก็รู้สึกดีที่กำลังจะได้กลับบ้าน หลังจากมาเรียนต่อที่นี่จนหลายปี แต่แล้วความดีใจก็ต้องถูกหยุดชะงักลง
เพียงเพราะสายโทรศัพท์ ที่โทรเข้ามาหาเขาเมื่อวานนี้
.
.
.
Tru Tru Tru.....
'Hello I'm Kai...' ชายหนุ่มรับโทรศัพท์ หลังจากที่เขาได้ยินเสียงเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟนเครื่องหรู
'จงอิน....นี่พ่อเอง' เสียงจากสายโทรศัพท์ไม่ใช่ใคร แต่เป็นพ่อของเขาเอง
'ครับ พ่อ อีกวันสองวันผมก็จะกลับแล้วครับ ไม่ต้องโทรตามผมก็ได้' จงอินพูดกับพ่อเขา แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไร เพราะเขาพูดแบบติดตลก
'แกรีบกลับมาก็ดีแล้ว ......ฉันมีเรื่องจะบอกแก' เสียงตามสายของพ่อของเขาเคร่งขึ้น
'.......ครับ' จงอินเงียบไปสักครู่ ก่อนเขาจะตอบผู้เป็นพ่อออกไป
'แกกลับมาถึงที่นี่เมื่อไหร่ ฉันจะให้แกแต่งงาน.....................กับหนูคยองซู....' คุณชายคิมบอกลูกชายตามความจริง
เมื่อจงอินได้ยินว่า เขาจะต้องแต่งงาน เขายังไม่ตกใจเท่ากับได้ยินชื่อของคนที่เขาจะต้องแต่งงานด้วย 'โด คยองซู'
ทำไม
ทำไม
ทำไม
.
.
.
คยองซูเป็นเพียงแต่เด็กที่พ่อแม่เขาอุปถัมภ์ไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงต้องให้เขาแต่งงานกับเด็กนั่น เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด
'........................พะ พ่อว่าอะไรนะครับ ตะ แต่งงาน ทำไม....." จงอินถามพ่อด้วยความไม่เข้าใจ แต่เมื่อยังไม่จบประโยคดี พ่อก็พูดขึ้น
'ตอนนี้แกยังไม่ต้องรู้ สิ่งเดียวที่แกต้องรู้คือ แกกลับมาถึงที่นี่ จะต้องแต่งงานกับ คยองซู'
'แต่พ่อครับ ผม...' จงอินยังพูดไม่ทันจบ เสียงที่กรอกเข้ามาตามสายก็แปรเปลี่ยนไปเป็นอีกเสียง และเสียงนั้น ก็เป็นเสียงของแม่เขา
'จงอินลูก แม่ขอร้อง' คุณหญิงบอกลูกชายออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
'........' จงอินเงียบ เขากำลังคิด เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร เขาไม่อยากแต่งงานกับคยองซู
'จงอิน ครั้งสุดท้าย ครั้งสุดท้ายที่ฉันจะขอ แกให้ฉันได้ไหม' เสียงเมื่อครู่ที่เป็นเสียงของแม่เขา ก็แปรเปลี่ยนเป็นเสียงของพ่อเขาเหมือนเดิม
'........' จงอินถึงกลับพูดไม่ออก ไม่ได้เป็นเพราะว่าเขาไม่สนใจ แต่เป็นเพราะว่า เขากำลังอึ้ง ทำไม ทำไม พ่อของเขาถึงพูดออกมาอย่างนั้น
'พ่อ.....เอาเป็นว่า ผมกลับถึงที่นั้นเมื่อไหร่ เราค่อยคุยกันนะครับ สวัสดีครับ' จงอินไม่รอให้พ่อเขาพูดอะไรต่อ เขารีบตัดบท และวางสาย โดยไม่สนใจเสียงตามสายที่ตะโกนเรียกชื่อของเขา
.
.
.
[ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ...................] เสียงของประชาสัมพันธ์จากสนามบินดังขึ้น
ชายหนุ่มร่างสูงจัดการกับสัมภาระ และเดินเข้าเกท โดยร่างสูงนั้น ก็ยังตกเป็นเป้าสายตาของหญิงสาวหลายคน แต่เขาก็ไม่ได้สนใจกับผู้หญิงเหล่านั้น
.
.
.
ณ สนามบิน .........
"คุณหนูครับ......ทางนี้" ซูโฮ เลขาคนสนิทของคุณพ่อ เดินเข้ามาหาเขา หลังจากที่เขาเดินออกมาจากเกท
"คุณซูโฮ.....พ่อกับแม่ล่ะครับ" จงอินถาม หลังจากที่เขาเดินออกมาจากเกทแต่เขากลับไม่เห็นพ่อกับแม่ของเขาเลย
"คุณชายกับคุณหญิง รอรับคุณหนูอยู่ที่บ้านครับ"
"คุณซูโฮ เมื่อไหร่จะเลิกเรียกผมว่าคุณหนูสักที ผมสูงกว่าคุณซูโฮแล้วนะครับ"
"ครับๆ คุณจงอิน" ซูโฮ ไม่ต้องการที่จะขัดใจลูกชายเจ้านาย และอีกอย่างเขารู้ดีว่า เมื่อถึงบ้านคุณหนูของเขาจะต้องมีเรื่องให้คิดอีกมาก เพราะเขาเองก็รู้เรื่องที่คุณจงอินจะต้องแต่งงานเหมือนกัน
หลังจากมารอรับจงอินที่สนามบิน เมื่อซูโฮพบตัวคุณหนูของเขา เขาก็พาคุณจงอินกลับบ้าน ตามคำสั่งของคุณท่านเจ้านายของตนว่า ‘จงอินลงเครื่องแล้ว ให้มาส่งมันที่บ้านเลย ไม่ต้องไปที่อื่นก่อน เข้าใจใช่ไหม’
ณ คฤหาสน์ตระกูลคิม
“จงอินลูก แม่คิดถึงจังเลย” คุณหญิงแห่งบ้านตระกูลคิม เมื่อเห็นว่าลูกชายของตนก้าวลจากรถ ท่านก็รีบเดินเข้าไปหา พร้อมกอดแห่งความคิดถึง เพราะไม่ได้เจอกันนานหลายปี
“ครับแม่ ผมก็คิดถึงแม่ที่สุด” จงอินกอดตอบแม่ของเขาแน่ไม่แพ้กัน เพราะความคิดถึงเหมือนผู้เป็นแม่
ด้วยความคิดถึง คุณหญิงกอด จูบ และหอมแก้มลูกชายคนเดียวอยู่นาน จนคุณชายคิมเดินออกมา เพราะรู้สึกว่า การออกมารับลูกชายของคุณหญิงนานจนผิดปกติ
“เข้าบ้านกันได้แล้ว จะยืนกอดกันอีกนานไหมครับคุณหญิง” คุณชายแกล้งว่าภรรยาของเขา แต่กลับผิดคาด เพราะคุณชายคิมกลายเป็นอากาศธาตุ ภรรยาของตนนั้นสนใจลูกชายที่พึ่งจะกลับมามากกว่า จนลืมสังเกตุเขา
หลังจากเดินเข้ามาในบ้านกันเรียบร้อยแล้ว คนเป็นแม่ก็เอ่ยกับลูกชาย
“จงอินลูก เย็นนี้น้องจะมาทานข้าวที่บ้านเรานะ ไปอยู่เมืองนอกตั้งหลาย คงจำน้องไม่ได้แล้วล่ะสิ น้องน่ารักขึ้นมากเลยลูก”
“น้อง......น้องไหนครับแม่” จงอินทำหน้างง แล้วถามผู้เป็นแม่
“ว่าที่เจ้าสาวของลูกไง หนูคยองซูไงลูก ลืมได้ยังไงกัน มันน่าตีจริงๆนะเราน่ะ” คุณหญิงมองลูกชายอย่างคาดโทษ
“เอ่อ....คะ ครับ” จงอินมีสีหน้านิ่งขึ้น แต่ก็ไม่แสดงออกมามาก จนทำให้คนเป็นแม่ไม่สบายใจ เพราะเขาจะยอม ยอมเพราะพ่อและแม่ แต่เขาจะยอมแค่แต่งงาน แค่แต่งงานจริงๆ
‘โด คยองซู นายได้เห็นดีกับฉันแน่ อยากแต่งงานกับฉัน เดี๋ยวฉันจะจัดให้’
.
.
.
TBC
#fichabm
Talk
ตอนหน้า คยองกับจงอิน จะเจอกันแล้วน้า มาช่วยกันให้กำลังคยองนะ
ช่วยเม้นกับติด #fichabm ให้เราด้วยน้า
ขอบคุณค่ะ
Eyey
ความคิดเห็น