คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 01 : ความเต็มใจ 100%
[Fic Kaido Kaisoo] Hold a blind marriage
Author : Eyey
Pairing : Kin Jongin X Do Kyungsoo
Rate : NC 18+
หลังจากวันนั้นวันที่คุณชายและคุณหญิง ท่านได้มาขอร้องให้คยองซูช่วยแต่งงาน และดูแลลูกชายของท่าน คุณหญิงท่านให้เวลาเขาในการตัดสินใจในเรื่องการแต่งงาน 3 วัน เขาเองก็ไม่รู้จริงๆว่าทำไมคุณท่านทั้งสองถึงรีบร้อนที่จะเอาคำตอบขนาดนี้
ตัวเขาเองไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าการตอบตกลง หรือปฎิเสธผลที่ตามมาในวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่ตัวเขาคิดเพียงว่า ถ้านี้ถือเป็นการ ‘ตอบแทนบุญคุณ’ ได้ คยองซูยินดีที่จะทำ
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ถ้ามันเป็นความสบายใจ เป็นความประสงค์ของผู้มีบุญคุณต่อเขา เขายินดีเสมอ
ในความจริงแล้ว เขาอยากจะตอบออกไปเลยเดี๋ยวนั้นด้วยซ้ำ ว่าเขาเต็มใจ เขายินดีทำทุกอย่าง เพียงแค่คุณท่านทั้งสองเอ่ยขอ
3 Days later
ก๊อก ก๊อก .... ก๊อก
“สักครู่ครับ ผมกำลังจะออกไป” คยองซูตะโกนออกไปให้เสียงดังพอที่จะถึงหน้าประตูห้องคอนโดของเขา เขารีบเดินออกมาจากห้องครัว ทั้งๆที่ยังใส่ผ้ากันเปื้อนอยู่
เพราะว่าความรีบร้อน กลัวว่าคนที่รออยู่ข้างนอกจะรอนาน และเป็นการเสียมารยาท เขาจึงรีบเดินออกไปเปิดประตูด้วยชุดนั้น
“อ้าว...คยองซู หนูทำอาหารอยู่หรือลูก” คุณหญิงคิมเอ่ยทักและยิ้มให้กับคยองซูอย่างเอ็นดู หลังจากที่คยองซูเดินออกมาเปิดประตู
“คะ ครับ...ผมต้องขอโทษที่เสียมารยาทออกมาด้วยชุดนี้นะครับ...คือผมกลัว...” คยองซูพูดออกไปเป็นเพราะมันไม่เหมาะสมจริงๆ ที่จะออกมารับผู้ใหญ่ด้วยชุดนี้ แต่เมื่อพูดไปยังไม่ทันจบประโยคดี คุณหญิงคิมก็พูดขึ้น
“ไม่เป็นไรเลยลูก” ท่านทั้งสองยิ้มให้กับความขี้เกรงใจของคยองซู
“เอ่อ..เชิญคุณหญิงและคุณชายเข้ามาก่อนครับ” คยองซูเลี่ยงตัวให้ไปอยู่ทางด้านซ้ายมือของประตูห้อง และพูดกับคุณท่านทั้งสอง
ท่านทั้งสองเดินเข้ามาในห้องของคยองซู และเดินไปนั่งที่โซฟาสีเขียวมอสกลางห้องรับแขก ซึ่งถ้าเปิดประตูเข้ามาก็จะสามารถเห็นได้เลย
เพราะห้องของคยองซูเป็นห้องไม่ใหญ่มากนัก แต่ในห้องชุดคอนโดของคยองซูก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกไม่ต่างจากบ้านเลย ภายในห้องชุดคอนโด ก็จะมีห้องน้ำพร้อมห้องน้ำในตัวห้อง ที่ดูสะอาดตาแต่ก็ไม่ได้โล่งจนเกินไป ห้องครัวที่เป็นแบบบาร์ ห้องรับแขก และห้องน้ำข้างนอกห้องนอน เพื่อไว้สำหรับแขกเวลามาห้องของเขา
คยองซูย้ายออกมาจากบ้านหลังใหญ่ หรือที่ใครๆต่างก็เรียกว่า ‘คฤหาสน์ตระกูลคิม’ ตั้งแต่เขาเรียนจบและหางานทำ แต่คยองซูก็ยังกลับไปเยี่ยมคุณท่านทั้งสองทุกอาทิตย์
ส่วนลูกชายของคุณท่าน นั่นก็คือคุณจงอิน เขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ คยองซูจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่ได้พบคุณจงอิน ตอนนั้นเขาอายุประมาณ 10 ปีเท่านั้น
เป็นเพราะคุณจงอินไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ทำให้คยองซูและคุณจงอินไม่ได้พบกันเลย แต่ถึงจะได้พบกันคุณจงอินก็คงไม่ต้องการที่จะคุยกับเขาหรอก
เขาจำได้ดีว่า คุณจงอินไม่ค่อยพูด ซึ่งเวลาที่เขาถามคุณจงอินก็จะเป็นประเภท ถามคำตอบคำเพียงเท่านั้น
คุณจงอินอายุมากกว่าเขา 5 ปี ในความจริงแล้ว เขาก็ต้องการที่จะเรียกคุณจงอินว่าพี่ แต่เป็นเพราะสำนึกตัวเองอยู่เสมอว่า ตัวเองเป็นใคร และคุณจงอินเป็นใคร
.
.
.
เมื่อคยองซูเห็นว่าคุณท่านทั้งสองเดินมานั่งที่โซฟาแล้ว เขาจึงกล่าวถามท่านทั้งสอง
“คุณชายกับคุณหญิงจะรับเครื่องดื่มอะไรครับ ผมจะไปเอามาให้ คุณท่านเดินทางกันมาคงจะรู้สึกเหนื่อย”
ท่านทั้งสองมองคยองซูด้วยความเอ็นดู
“ฉันขอเป็นกาแฟ...แล้วคุณล่ะจะรับอะไร เป็นน้ำเปล่าหรือน้ำผลไม้ดี” คุณชายคิมพูดประโยคแรกกับคยองซู และหันหน้าไปถามภรรยาของท่าน
“น้ำเปล่าธรรมดาก็พอลูก” คุณหญิงบอกและก็ยิ้มให้คยองซูอย่างเคย
“ครับ รอสักครู่นะครับ เดี๋ยวผมจะนำมาให้” คยองซูโค้งตัวให้กับคุณท่านทั้งสองเล็กน้อย แล้วเดินออกไปจากห้องรับแขก เพื่อไปเอาเครื่องดื่มที่ห้องครัวมาให้คุณท่านดื่ม
เมื่อคยองซูเดินออกมาจากห้องรับแขก ในห้องก็เหลือเพียงคู่สามีภรรยา หรือคุณท่านแห่งตระกูลคิม
“คุณค่ะ เราจะเร่งรัดคยองซูไปหรือเปล่าค่ะ” คุณหญิงหันหน้าไปหาสามีของตนด้วยความกังวลใจ ซึ่งผิดกับเมื่อครู่ที่ยิ้มให้กับคยองซู
เมื่อคุณชายเห็นสีหน้าของภรรยา ก็จับมือของภรรยามากุมไว้และบีบเบาๆ เพื่อให้ภรรยาของตน ผ่อนคลายความกังวลลง
“คุณหญิง คุณอย่าคิดมากเลย เชื่อเถอะ คยองซูจะเต็มใจทำให้เรา ฉันเชื่อแบบนั้น คุณหญิงเองก็เหมือนกัน คุณก็เชื่อแบบนั้น”
“ค่ะ ฉันจะพยายาม” เมื่อได้รับความเห็นของสามี คุณหญิงก็คลายความกังวลใจลง
ผ่านไปไม่นาน คยองซูก็เดินเข้ามาพร้อมกับถือถาดเครื่องดื่มมาด้วย
“กาแฟของคุณชายครับ” คยองซูยกถ้วยกาแฟขึ้นจากถาด แล้ววางไว้บนโต๊ะกระจกตรงหน้าของคุณชาย
“น้ำเปล่าครับคุณหญิง” คยองซูยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นจากถาด แล้วนำไปวางไว้บนโต๊ะกระจกตรงหน้าของคุณหญิงเช่นกัน
“ขอบใจลูก” คุณหญิงกล่าวแล้วยิ้มให้คยองซู
เมื่อคยองซูนำเครื่องดื่มมาให้คุณท่านเรียบร้อย เขาก็นั่งลงที่พื้นข้างๆคุณท่านทั้งสอง
“ขึ้นมานั่งข้างบนสิลูก” คุณหญิงนำมือทั้งสองข้างจับไหล่ของคยองซู แล้วออกแรงดึงเพียงเล็กน้อย เพื่อเป็นการบอกให้คยองซูลุกขึ้น
“คะ ครับ ขอบคุณครับ” คยองซูเองก็ทั้งเกรงใจ ทั้งกลัวจะเสียมารยาท แต่ในเมื่อผู้ใหญ่พูดแล้ว คยองซูจึงไม่กล้าที่จะขัดแต่อย่างใด
“คยองซู...หนูจำได้ใช่ไหมว่า เมื่อครั้งที่แล้วเรื่องที่เราคุยกันไว้ วันนี้พวกฉัน เอ่อ..จะมาฟังคำตอบจากหนู”
คุณหญิงกังวลใจมากเรื่องการแต่งงาน ซึ่งตัวคยองซูเองก็คงจะกดดันเช่นกัน แต่ในเมื่อยิ่งยืดเวลาออกไปก็มีแต่จะทำให้เสียเวลา ดังนั้นเขาจึงจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด
“ครับ ผมตกลงจะแต่งงานกับคุณจงอินตามความประสงค์ของคุณท่าน” คยองซูพูดออกไปด้วยความมั่นใจ และไม่คิดตะขิดตะขวงใจเลย เพราะเขาเต็มใจที่จะทำ
“จริงหรือลูก หนูจะยอมแต่งงานจริงใช่ไหมลูก ฉันดีใจจริงๆ ขอบใจหนูมาก ขอบใจมากคยองซู” เมื่อคุณหญิงได้ฟังคำตอบจากคยองซู ท่านก็ดีใจจนขว้าตัวคยองซูเข้ามากอดอย่างไม่กลัวเสียภาพพจน์คุณหญิงเลย
“เอ่อ...คะ ครับ แอะ แอะ คือ...ผมหายใจ...ไม่ออก...ครับ แอะ...” คยองซูหายใจไม่ออก เพราะการกอดที่แน่มากของคุณหญิง เขาจึงรีบบอกออกไป แต่ก็เป็นเพราะว่ากอดแน่เกินไป จึงทำให้คยองซูต้องไอไปด้วย
เมื่อคุณชายคิมเห็นแบบนั้น ท่านก็รีบขยับตัวเข้ามาจับคุณหญิงให้แยกออกจากคยองซู
“คุณหญิง คยองซูจะไม่ได้แต่งงานกับลูกเราก็เพราะคุณหญิงนั้นแหละ” คุณชายแกล้งว่าคุณหญิง จึงโดนคุณตีเข้าที่ต้นแขนข้างซ้าย พร้อมมองด้วยสายตาคาดโทษ แต่คุณชายก็ยังยิ้มให้กับการกระทำของภรรยาอยู่ดี
“งั้น...พรุ่งนี้ตอนเย็นหนูวางไหมลูกคยองซู” หลังจากที่คุณหญิงจัดการคุณชายเรียบร้อย ก็หันมาถามคยองซูที่นั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยวทางด้านซ้ายมืองของคุณหญิง
“ครับ...พรุ่งนี้วางครับ ไม่ทราบว่าคุณท่านจะให้ผมทำอะไรหรือครับ” คยองซูถามออกไปเพราะความอยากรู้
“โอ้ย ให้ทำอะไรกันลูก หนูจะมาเป็นลูกสะใภ้แม่แล้ว จะใช้อะไรล่ะลูก” คุณหญิงพูดบอกคยองซูพร้อมใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม ซึ่งก็ไม่ต่างกับคยองซูเลย เพราะตอนนี้หน้าของคยองซู แดงเรื่อเพราะความเขินที่ท่านบอกว่าจะเป็น ‘ลูกสะใภ้’
“พรุ่งนี้จงอินเขาจะกลับมาแล้วน่ะ ตอนเย็นไปรอรับพี่เขาที่บ้าน และอยู่ทานข้าวพร้อมกันนะลูก” คุณหญิงนำมือมาจับที่แขนของคยองซูและลูบเบาๆด้วยความเอ็นดู
“เอ่อ...จะดีหรือครับ คือผม...”
“ต้องดีสิลูก ไม่ต้องเกรงใจนะ เดี๋ยวอีกหน่อย หนูก็ต้องใช้ชีวิตอยู่กับพี่เขาแล้ว และอีกอย่าง แม่จะรีบจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุด” คุณหญิงมีสีหน้าเป็นเคร่งขึ้นมาทันที
“คะ ครับ อะไรนะครับ จะรับจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุด” คยองซูถามออกไปอย่างตกใจ
“ใช่ลูก แม่ไม่ต้องการที่จะรอ ถ้ายิ่งยืดเวลาออกไป ก็จะมีแต่จะยิ่งเสียเวลา” คุณหญิงมีสีหน้าที่เคร่งขึ้นมากว่าเก่า จนคยองซูเองก็ไม่กล้าที่จะขัด หรือถามอะไรใดๆออกไป นอกเสียจากตอบตกลงเรื่องไปทานอาหารเย็นที่บ้านใหญ่พรุ่งนี้
“คุณ เรียบร้อยแล้วเรากลับกันเถอะ เรามีธุระต่อนะ” หลังจากที่คุณชายนั่งเงียบอยู่นาน ท่านยกนาฬิกาข้อมือเรือนแพงขึ้นดูเวลา แล้วพูดกลับคุณหญิง
“ใช่สิ...ฉันลืมไปเลย มัวแต่ดีใจเรื่องงานแต่งงาน งั้น...ฉันสองคนขอตัวก่อนนะคยองซู แล้วพรุ่งนี้เจอกันลูก แต่งตัวน่ารักๆไปนะลูก” คุณหญิงพูดกับสามี และหันมาบอกกับคยองซู แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะบอกให้คยองซูแต่งตัวน่ารักๆไปทานข้าวในวันพรุ่งนี้
“เอ่อ...ครับ เดินทางปลอดภัยครับ” คยองซูกล่าวกับท่านทั้งสอง และโค้งให้เพื่อเป็นการเคารพ แต่ใบหน้าก็ยังคงแต่เรื่ออยู่อย่างนั้น หรือบางทีอาจจะแดงมากกว่าเดิมก็ได้
.
.
.
.
อีกด้านหนึ่ง
เมื่อ คิม จงอิน ได้รับโทรศัพท์จากทางบ้าน เขาก็รู้สึกอารมณ์เสียทันที เพราะคำสั่งของคุณพ่อ เขาต้องยอมแต่งงานกับคยองซู ซึ่งเป็นคนที่จงอินไม่ต้องการมากที่สุด
“แค่มองหน้า หรือแค่พูดด้วยยังไม่อยากจะทำเลย แล้วนี่อะไร จะให้แต่งงาน และอยู่ด้วยกัน ให้ตายเถอะ!!!” จงอินสบถกับตัวเองพร้อมทั้งกำมือจนแน่น
“คยองซู เธอทำอะไรกับพ่อแม่ฉัน!! เธอทำอะไร!” จงอินกำมือแน่นขึ้นกว่าเดิม แล้วทุบลงไปยังโต๊ะกระจกสีใส ที่มีเอกสารเดินทางวางไว้อยู่บนโต๊ะ
“เธอได้เจอกับฉันแน่ โด คยองซู อยากแต่งงานกับฉันจนตัวสั่นละสิ ฉันจะจัดให้ แล้วเธอจะจำคนอย่างฉันไปจนตาย โด คยองซู”
.
.
.
.
.
TBC
#fichabm
Talk
Chapter 01 complete
ช่วยคอมเม้นให้เราด้วยน้า
ขอบคุณค่ะ
Eyey
ความคิดเห็น