เรื่องวุ่นๆ....ของวัยรุ่นสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #3 : เบื้องลึกของหัวใจ

“ลินมีคนมาหาแน่ะ”   เชอร์รี่พูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์



“ใครอ่ะ”    ฉันถามแล้วเดินไปตามทางที่เชอร์รี่ชี้



“ลิน”    ฮยอนอึนหนุ่มอ๊อตของโรงเรียนเรียกฉัน



“คะ”    ฉันพูดแบบงงๆ



“เย็นวันนี้กลับบ้านด้วยกันนะเดี๋ยวเลิกเรียนแล้วมารับน้า”    ฉันกะจะถามอะไรบางย่างกับเขาแต่กว่าจะคิดได้เขาก็หายไปซะแล้ว



“หา.........”    ฉันครางแบบไม่เชื่อตัวเองออกมาเมื่อกี้เพิ่งไปกินหมี่เย็นกับหนุ่มฮ๊อตมาตอนนี้มีหนุ่มอ๊อตของโรงเรียนมาขอไปส่งที่



บ้านอีก วันนี้วันอะไรกันนะ โอ๊ยยยยยย....เจอคนหล่อมากๆแล้วปวดหัวววววว



    พอเลิกเรียนวันนี้ดันมีประชุมต่ออีกกว่าจะเลิก 1 ทุ่มแน่ะ ฉันกะว่าจะไปบอกนายโชซะหน่อยแต่ไม่มีเวลาแล้ว



เข้าประชุมสายเดี๋ยวโดนอีก



“กริ๊ง”เสียงออดบอกว่าเลิกประชุม จะได้กลับบ้านซะทีน้า



ฉันคิดว่านายโชคงไม่รอฉันแล้ว ฉันเลยตั้งใจจะเดินกลับบ้านเลย แต่ว่าภาพที่ฉันเห็นทำให้ฉันรู้ว่านายโชมารอฉันตั้งนานแล้ว



เพราะดูจากสภาพเขาตอนนี้ดูไม่ได้เลยอ่ะ หน้าซีด แล้วยังสั่นแง่กๆอีก โอย จะทำยังไงดีล่ะเรา เพราะเราเขาถึงเป็นแบบนี้นะเนี่ย ฉันรู้สึกผิด



อย่างรุนแรง แล้วอีกอย่างฝนจะมาตกทำไมวันนี้ก็ไม่รู้จะบ้าตาย



“โชลุกได้แล้ว ฉันมาแล้วกลับบ้านกันเหอะ”ฉันพูด



“……….”



“ทำไมยังไม่ลุกล่ะเนี่ย”  ฉันเริ่มสงสัย



“……”เงียบ



“ตัวเย็นเฉียบเลย ถ้ารู้ว่าจะสลบไปก็น่าจะทำตัวให้เบากว่านี้หน่อย ครืด...ครืด...ลากไม่ค่อยไปเลยอ่ะทำไงดี”



และแล้วยั่งกับฟ้าฝนเป็นใจส่งเรียวมาช่วยฉัน เยส........



“เรียว เรียว นายมาช่วยฉันทีสิ” ฉันเรียกแล้วทำหน้าขอร้อง



“ทำไม....ทำไมฉันต้องช่วยเธอด้วยล่ะ เธอจะเป็นอะไร จะทำอะไรกับใครที่ไหนก็ช่าง มันไม่เกี่ยวกับฉันอยู่แล้วนี่....”



เขาพูดเสร็จเขาก็เดินจากไป



                เรียวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่นึกว่าคนที่เคยคุยกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนตอนนี้กลายเป็นคนที่



ไม่สนใจฉัน แล้วยังพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชาอีก เธอรู้มั้ยคำพูดเธอมะกี้แต่ละคำมันทิ่มแทงหัวใจของฉันมากเหลือเกิน



    ภายนอกฝนก็เริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆแต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไรตัวฉันเหมือนถูกต้องมนต์สะกดอย่างที่เห็นฉันนั่งตากฝนราว 3 ชั่วโมง



แล้ว แต่ภายนอกฉันกลับไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ภายในนี่สิ เจ็บปวดราวกับถูกเข็มนับพันเล่มที่เข้ามาทิ่มแทงที่ส่วนลึกของหัวใจฉัน ทำไม



ทำไม……………ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมม...............



แล้วภาพข้างหน้าฉันก็มืดลง







------------------ฉากหลังของเรียว----------------------







    วันนี้ฉันตื่นขึ้นมาก็เที่ยงแล้วเลยตัดสินใจไปกินหมี่เย็นที่ร้านพี่ชิน  พี่ชายของยัยแก้มป่อง



จะบังเอิญอะไรขนาดนั้น.......ฉันเห็นลินเข้าพอดี ตอกแรกฉันกะว่าจะไปนั่งโต๊ะข้างๆเธอเท่านั้นแต่ขาฉันนี่สิ มันไม่ฟัง



แล้วมันเดินไปที่โต๊ะที่ลินนั่งอยู่ ทำไงดีล่ะทีนี้มายืนอยู่หน้าจียังแล้วเกิดมาไม่เคยคุยกับผู้หญิงคนอื่นนอกจากแม่ซะด้วยตายๆ  



และแล้วฉันก็อ้ำๆ อึ้งๆ ไปตามภาษาแต่จู่ๆปากของช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน



ดันหลุดไปขอนั่งกับลินอีกแน่ะ โชคดีแฮะที่เธอให้นั่งด้วย  น่ารักเป็นบ้าเลย



    ระหว่างรอหมี่เย็น รู้แล้วใช่มะว่าฉันอยู่ในชมรมช่างภาพฉันก็เลยถือโอกาสตอนที่เธอเหม่อแอบถ่ายรูปเธอเก็บไว้



โอ๊ย ถ่ายมาก็ยิ่งดูน่ารักเข้าไปใหญ่ คนอะไรยิ่งดูยิ่งน่ารักวัยรุ่นเซ็งเลย ........\"นี่นายยิ้มอะไรอ่ะ\"ลินถาม



ฉันคิด โห่.........จะให้ไม่ยิ้มได้ยังไงล่ะครับก็ได้มีโอกาสมานั่งกินหมี่เย็นกับเธอที่สุดแสนจะน่ารักขนาดนี้



ใครไม่ยิ้มก็บ้าแล้วคร้าบบบ..........\"หมี่เย็น 2 ที่ได้แล้วค่ะ\"..........ขอบคุณสวรรค์ที่ส่งคุณเด็กเสริฟช่างมาถูกเวลาจริงๆ



ไม่งั้นผมต้องบอกจียังไปว่าผมชอบลินแน่เลย ( ขอบคุณคร้าบ ) \"งั้นกินเลยน้า\"ฉันต้องรีบกินสุดชีวิตเพราะทุกๆการกระทำของเธอ



มันช่างส่งผลถึงฉันเหลือเกิน ไม่ว่าจะมองยังไง ท่าไหน มุมไหน เธอก็ดูดีน่ารักไปซะหมด



อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกทนไม่ไหวแล้วนะฉันจึงบอกลาลินแล้วให้เงินค่าหมี่เย็นกับเธอไว้



แฮ่ก........แฮ่ก...ออกมาทันเวลาไม่งั้นถ้าขืนอยู่ต่อฉันจะต้องบอกชอบเธอแน่นอน



( กลัวใจตัวเองจริงๆ )