เรื่องวุ่นๆ....ของวัยรุ่นสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : ใจเราตรงกัน ( 55 )

“ห้าว....ง่วงจัง”    ฉันพูดแล้วหันไปดูนาฬิกา



“โอ้ย......ตี 5 เองนอนต่อดีก่า....เอ๊ะ    ใครมานั่งหน้าบ้านฉันเนี่ย”    ฉันมองผ่านหน้าต่าง แล้ววิ่งลงมาดู



“ยึ้ย..”    ฉันขยี้ตาให้แน่ใจว่าตาของฉันไม่ฝาด และฉันก็ยืนค้างอยู่อย่างนั้น



พอตั้งสติได้ก้อเริ่มไปนั่งตรงข้ามเรียวเพื่อสำรวจตัวเขา แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของฉันฉันก้อเขยิบเข้าไปใกล้ขึ้นอีก นายเรียวนี่



แม้แต่ตอนหลับก็ทั้งหล่อทั้งน่ารัก ผิวก้อขาว แก้มชมพู ริมฝีปากแดงระรื่อ โครงหน้าก้อสวยยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก คิ้วก้อ...



“เฮ้ย....เธอมาได้ไงอ่ะ”    เรียวทำหน้าตกใจ



“เอ่อ......ก็...แบบ.....”   โอ้ยเขินอย่างแรงหน้าแดงสุดขีดเลยเรา เล่นไปนั่งหน้าจะติดกับเขาซะขนาดนั้น



“อะไรของเธอเนี่ย”    เรียวถาม



“นี่...ถ้าไม่รู้ก้อรู้ไว้ซะด้วย นี่มันหน้าบ้านฉัน ฉันมาอยู่หน้าบ้านฉันไม่ได้รึไง”



ฉันเริ่มโมโหแล้วนะ



“………” เรียวทำหน้างง



“แล้วนายมานั่งหลับอยู่หน้าบ้านฉันทำไมฮะ”    ฉันคุมอารมไม่อยู่แล้วนะเนี่ย



“ก็ฉันไม่มีที่อยู่อ่ะ ขอมานอนหน้าบ้านหน่อยไม่ได้รึไง คนอะไรใจดำซะมัด”    เขาบ่น



“แล้วบ้านนายไม่มีรึไง”    ฉันก้อถามต่อ



“คือมะคืนกลับดึกอ่ะแล้วกุญแจบ้านอยู่ที่น้อง กว่าน้องจะกลับก้อ อีก เดือนนึง น่ะ”    เขาทำหน้าเศร้า



“อ้าว.....หน้าบ้านของนายก็มีนี่ทำไมต้องมานอนหน้าบ้านฉันด้วยล่ะ\"



“ก้อ......”



“ก้ออะไร”



“สงสัยหัวใจพามาอ่ะ”    เขาพูดพร้อมกับตกใจคำพูดตัวเอง



“เอ่อ..งั้นฉันเข้าบ้านดีก่า”    ฉันพูดแล้วก้อตั้งหน้าตั้งตาวิ่งเข้าบ้านอย่างรวดเร็วด้วยความเขินอายอะไรมิทราบ





---------------- ที่มหาลัย-------------------





3 ชั่วโมงแรกหมดไปกับวิชาวิทย์ วิทย์แล้วก้อวิทย์



“อ๊อด........อ๊อด”    เสียงกริ่งพักกลางวันดังขึ้นพร้อมกับเสียงเฮของนักเรียน



“เย้..........เยส...พักซะที....เฮ้อ    ”ฉันครางออกมา



“ลินวันนี้เธอกินข้าวกลางวันคนเดียวได้มั้ยฉันมีนัดน่ะ”    เชอร์รี่พูด



“อืม ได้ๆ มีแฟนแล้วทิ้งเพื่อน....เชอะ”    ฉันแกล้งงอน



“โห่...งั้นฉันไม่ไปก็ได้”    เชอร์รี่บอก



“โอ๋.......ล้อเล่นน่ะ...ไปเถอะ  ฉันกินข้าวคนเดียวได้”       ฉันก้อพูดออกมาทั้งที่ไม่ตรงกับใจเลยสักนิด



ใครจะอยากนั่งกินข้าวคนเดียวบ้างล่ะ ลองคิดดูสิ คนอื่นเค้ามีเพื่อน...มีแฟน...แต่เรานั่งกินคนเดียวเหงาตายเลย



“งั้นบายนะจ๊ะ”



“อือๆ.....บาย”    



หลังจากร่ำลากันเสร็จฉันก็ไปที่ร้านหมี่เย็นของพี่ชายฉันที่ข้างๆมหาลัย



“คร้อก.....คร้อก....ท้องร้องเหรอต้องจ้ำแล้วเรา”    ว่าแล้วฉันก็จ้ำเข้าร้านด้วยความรวดเร็ว



“เอาหมี่เย็นที่นึงค่ะพี่ทิน”    ฉันบอกด้วยท่าทีคุ้นเคยเพราะฉันก้อมาร้านนี้บ่อยๆ



“จ้า”   พี่ตอบด้วยกริยาเป็นมิตร



“อ้าว....เรียวมาด้วยหรอ\"  พี่ชินพี่ชายฉันถาม



“ค่ะพี่\"



“ว่าแต่ทำไมพักนี้ไม่กลับบ้านล่ะคะ\"    ฉันถามต่อ



“งานที่ร้านยุ่งๆน่ะๆกว่าจะเสร็จกดึก ถ้ากลับแล้วกลัวจะทำให้น้องตื่นก็เลยค้างที่ร้านซะเลย\"    



“โห่.....พี่.....\"   โห่พี่ชินพูดซะขนาดนั้นซึ้งเลยนะเนี่ย



“ชิน\"   เสียงใครไม่รู้เรียก



“ครับ....พี่ไปก่อนนะมีธุระน่ะ.........\"    พี่กระซิบที่ข้างหูฉัน



“จ้า\"    ฉันตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริง



“คร้อกๆ......ท้องร้องอีกแล้วเมื่อไรหมี่เย็นจะมาเนี่ย\"  แล้วฉันก้อทำหน้ามุ่ย



“หวัดดี.........ลิน\"  ฮาวอนทัก



“อ่ะ...หวัดดีจ่ะ\"  ฉันตอบแล้วก้อซ่อนสีหน้าไว้



“ขอนั่งด้วยได้มั้ย\"   เรียวถามพร้อมกับทำหน้าอ้อนฉัน ทำให้ฉันค้างเลย



นายคนนี้นี่ทำอะไรก็ดูดีไปหมดเลยแฮะ  ไม่ได้นะ ลิน เธอหยุดความคิดเอซะ เธอไม่ได้ชอบเขาหรอก



  เอ่อ ใช่สิ ฉันไม่ได้ชอบเขา



“ว่าไง........”    เขาอ้อนฉันอีก ที่นี้เขาไปรู้จุดอ่อนเรามาจากไหนล่ะเนี่ย อ้อนทีไรใครขออะไรก็ให้ทุกทีเลย



“เอ่อ...อืม..นั่ง นั่งสิ    “    ติดอ่างเลยเรา



“อืม ขอบใจ”     แล้วเขาก็ทำหน้าไม่รู้เรื่อง        



“นายสั่งอะไรรึยังอ่ะ”        ฉันถาม



“ยังเลย งั้นสั่งเลยละกันเอาหมี่เย็น 1 ที่ครับ แล้วเธอล่ะ”    เขาถามสุภาพบุรุษซะมัดเลยนะเนี่ย



“ฉันสั่งแล้วอ่ะ”    



“เธอสั่งอะไรไปล่ะ    เขาถามอีก”



“หมี่เย็นไง”    ฉันตอบแบบงงง



“สั่งเหมือนกันเลยอ่ะ อิอิ”    เขาเป็นบ้าอะไรของเขานะ



“หัวเราะอะไรอ่ะ”    ฉันเริ่มสงสัย



“ก็ใจเราตรงกันเลยอ่ะ  ก้ากกก ได้เล่นมุกแล้วเว้ย”



“นายชักตลกแล้วนะ อิอิ”



“ทำไมอ่ะ”



“นี่ร้านพี่ชายฉันแล้วที่นี่ก็มีขายแต่หมี่เย็นอ่ะ 55+”



“โห่....จะเล่นมุกทั้งทีหมดเลยเรา”    เขาพูดพร้อมทำหน้าเจื่อน



“หมี่เย็น 2 ที่ได้แล้วค่ะ”    พนักงานที่ร้านของพี่ฉันพูดแล้ววางหมี่เย็นลงบนโต๊ะ



\"นายยิ้มอะไรอ่ะ\"   นายอย่ายิ้มได้มั้ยหัวใจจะละลายแล้ว



\"......ป่าว......\"



\"งั้นก็ช่วยหยุดยิ้มด้วยน่าตาก็ไม่ดีแล้วยังจะยิ้มอีก\"ฉันแกล้งว่า



\"...............\"หยุดยิ้มทันทีเลยหรอเนี่ย  ทึ่งๆๆ



“งั้นกินละน้า”    เรียวพูดพลางก้มลงกินด้วยความรวดเร็ว



“รอฉันด้วยสิ”   ฉันพูดพลางเร่งความเร็วตาม



“อ่ะ..ฉันไปนะ....เอานี่ค่าอาหาร..บ๊ายบาย”    แล้วเขาก็วิ่งอย่างเอาเป็นเอาตายจะไปไหนของเขานะ



“ไว้ค่อยถามวันหลังละกัน อิอิ”



    โห่กิน 2 คนดีกว่ากินคนเดียวนะจะบอกให้ เบื้องลึกจากใจเลยนะจะบอกให้



พอกินเสร็จฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องเรียนด้วยความเร็วสูงแต่อาจารย์ดันไม่มา กำหนักนะเนี่ยเรา