ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    UNIVERSE

    ลำดับตอนที่ #9 : เบื่อจุงง :3

    • อัปเดตล่าสุด 11 ต.ค. 56


    การมีชีวิตอยู่ มันเป็นยังไงกันนะ
    การมีชีวิตอยู่ มันรู้สึกแบบไหนกันนะ
    การมีชีวิตอยู่ มันหมายความว่ายังไงเหรอ?
    ...ถึงจะหาคำตอบไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่เคยค้นพบซักที...
     
     
    จนกระทั่งวันหนึ่ง
    ..เขาก็เป็นผู้ให้คำตอบฉัน..
     
    "อ่า.. คือ ผมชื่อสึกิฮิโกะ" เขาพูดกับฉัน พลางยิ้มน้อยๆที่มุมปาก
    ...อะไรกันน่ะ เจ้ามนุษย์คนนี้?
     
    "เห็นคุณเดินคนเดียวตลอดเลยนะ ถ้าไม่รังเกียจ ขอผมเดินด้วยจะได้ไหม?"
    "มาเดินข้างฉันน่ะ นายไม่กลัวโดนหาว่าเป็นปีศาจหรือยังไง"
    "ปีศาจ..งั้นเหรอ.." เจ้ามนุษย์ทวนคำแล้วส่งยิ้มให้ฉัน
     
    อะไรกันนะ
    ทั้งที่มาเดินข้างๆ ฉัน จะโดนมองไม่ดีแท้ๆ แต่ว่ามนุษย์คนนี้..
     
    "ผมเอง ก็โดนหาว่าเป็นปีศาจเหมือนกันนะ"
    "เอ๋..?" ในขณะที่กำลังสงสัย ก็เผลอหลุดคำอุทานออกมา ให้ตายสิ ฉันนี่มัน
    "เพราะเส้นผมสีขาวของผมนี่ ที่ต่างจากทุกคนในหมู่บ้าน.." เจ้ามนุษย์พึมพำเศร้าสร้อย
    "..ก็เลยมีแต่คนรังเกียจ โดนกล่าวหาว่าเป็นปีศาจยังไงล่ะ"
    "..."
    "แต่ผมเอง ก็ใช่ว่าจะยอมแพ้หรอกนะ! จะไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตานี้เด็ดขาด ไม่ว่ายังไง ก็จะไม่มีทางหยุดแน่"
    "น้ำเน่าชะมัด" ฉันบ่นก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างเอือมระอา
    "เอ๊ะ?! นะ น้ำเน่าตรงไหนกันเล่า! นี่ผมพูดจากใจจริงเลยนะ !"
    "ฮึๆ งั้นเหรอ" ฉันยิ้มน้อยๆ มนุษย์นี่เขาคิดแบบนี้กันหมดเลยรึไงนะ
    "เอ่อ คือ แล้ว คุณชื่ออะไรเหรอ?" เจ้ามนุษย์หัวขาวถามฉัน
    "อาสะ-- อาซามิ น่ะ"
    "อือ..อาซามิจัง สินะ!" สึกิฮิโกะทวนชื่อของฉันแล้วก็ฉีกยิ้มกว้าง
    "เดี๋ยวสิ! เพราะอะไรถึงต้องเรียกว่า อาซามิจัง ล่ะ!? แค่อาซามิเฉยๆ ก็พอแล้วนี่นา!"
    "ก็ อาซามิจังน่ารักนี่นา ..ถ้าเรียกว่า อาซามิจัง มันดูน่ารักกว่าอาซามิเปล่าๆ ตั้งเยอะ ^ w ^"
    "จะ เจ้าบ้า ! น่ารงน่ารักอะไรกันห้ะ !" ชิ รู้สึกแปลกๆ กับหมอนี่ซะแล้วสิ ให้ตายเถอะฉัน
     
    วันเวลาช่างหวนผ่านไปเร็วนัก ไม่นาน ฉันกับหมอนี่ จากคนที่เพิ่งรู้จัก 
    มันกลับกลายเป็นสายสัมพันธ์อันเหนียวแน่น ฉันไม่อยาก- จะทิ้งหมอนี่ไปไหนเลย 
     
    ฉันน่ะ ..รู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ
    นี่อาจจะเรียกว่าความสุขเหรอ?
    หรือว่าบางที ในช่วงเวลาที่เรียกว่าความสุขนี้





     
    - จ ะ เ รี ย ก ไ ด้ ว่ า เ ห มื อ น มี ชี วิ ต อ ยู่ ไ ห ม น ะ ? -






    บ้าจริง ความคิดโง่ๆนี่ ฉันควรจะเลิกคิดได้แล้ว
    ฉันไม่ใช่เด็กๆ ซะหน่อย
    แต่ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ

    "อาซามิจัง มีเรื่องที่ไม่ว่ายังไงผมก็ต้องบอกเธอให้ได้อยู่"
    "อะไรล่ะ?"
    "มันเป็นเรื่องที่สำคัญมากเลยนา สำหรับผมน่ะ"
    "ก็รีบๆพูดมาซะสิ ถ้าไม่พูดออกมาเร็วๆ ฉันจะไม่ฟังจริงๆ ด้วย"
     
    ...คำที่ฉันเองก็เฝ้ารอ
    ....คำที่ฉันเองก็อยากได้ยิน
     
     
     
    สิ่งที่เขาบอกฉัน
     
    เรื่องสำคัญที่เขาพูดถึงในวันนั้น
     
     
    คำที่ฉันอยากได้ยินที่สุด
    .
    .
    .
     
     
     
     
    "นี่ ผมน่ะ รักอาซามิจังมาตลอดเลยนะ"
     
     
     
     
     
    ความรู้สึกแบบนี้
     
     
     
    เรียกว่าอะไรกันนะ
     
     
    ต่อให้โลกทั้งโลกมีปากพูดได้
     
     
    ก็คงอธิบายความรู้สึกของฉันในตอนนี้ไม่ได้
     
    หากแต่..
    ฉันเองก็ต้องการจะพูดออกไปเช่นกัน
     
     
     
     
    "รักเหมือนกันนะ สึกิฮิโกะ"
     
     
     
     
    อา..
     
    จิตใจของมนุษย์ช่างเปราะบาง
     
    แต่จริงๆแล้ว
     
     
    -ปีศาจอย่างฉันเอง ก็ช่างมีจิตใจที่เปราะบางไม่ต่างจากมนุษย์เลย-



    เราทั้งสองคนใช้ชีวิตร่วมกัน
    ความสุขที่ฉันเคยได้รับมาทั้งชีวิต มันไม่เท่ากับความสุขในตอนนี้ที่ฉันมีเขาเลย

    นี่เหรอ? ความสุข ที่แท้จริง?"อาซามิจัง มีเรื่องที่ไม่ว่ายังไงผมก็ต้องบอกเธอให้ได้อยู่"
    "อะไรล่ะ?"
    "มันเป็นเรื่องที่สำคัญมากเลยนา สำหรับผมน่ะ"
    "ก็รีบๆพูดมาซะสิ ถ้าไม่พูดออกมาเร็วๆ ฉันจะไม่ฟังจริงๆ ด้วย"
     
    ...คำที่ฉันเองก็เฝ้ารอ
    ....คำที่ฉันเองก็อยากได้ยิน
     
     
     
    สิ่งที่เขาบอกฉัน
     
    เรื่องสำคัญที่เขาพูดถึงในวันนั้น
     
     
    คำที่ฉันอยากได้ยินที่สุด
    .
    .
    .
     
     
     
     
    "นี่ ผมน่ะ รักอาซามิจังมาตลอดเลยนะ"
     
     
     
     
     
    ความรู้สึกแบบนี้
     
     
     
    เรียกว่าอะไรกันนะ
     
     
    ต่อให้โลกทั้งโลกมีปากพูดได้
     
     
    ก็คงอธิบายความรู้สึกของฉันในตอนนี้ไม่ได้
     
    หากแต่..
    ฉันเองก็ต้องการจะพูดออกไปเช่นกัน
     
     
     
     
    "รักเหมือนกันนะ สึกิฮิโกะ"
     
     
     
     
    อา..
     
    จิตใจของมนุษย์ช่างเปราะบาง
     
    แต่จริงๆแล้ว
     
     
    -ปีศาจอย่างฉันเอง ก็ช่างมีจิตใจที่เปราะบางไม่ต่างจากมนุษย์เลย-
     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×