คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 5 ปฏิวัติแผนการ
“ไปไหนน่ะยัยฟ้า”
กึก!
O_O พะ..พี่พิรุณ!
“ฟ้าก็ไม่ได้จะไปไหนนี่คะ O_O;;”
“อย่ามาโกหกพี่น่า ก็เห็นอยู่ว่าเธอกำลังลากกระเป๋าเสื้อผ้าออกจากห้อง...นี่เธอจะไปไหน”
“ฟ้าไม่ได้ไปไหนเลยค่ะ (>< ) ( ><) (>< )”
“-__- นี่คิดว่าพี่โง่ขนาดเชื่อคำพูดเธอเลยเหรอ”
แล้วจะมาฉลาดทำไมตอนนี้เล่า >O<
“ฟ้าไม่ได้ว่าพี่โง่สักหน่อยนิ!”
“แล้วสรุปว่าเธอกำลังจะไปไหนกันแน่”
“ฟ้าก็แค่จะไปพักกับเพื่อนเฉยๆ ทำไมพี่รุณต้องจ้องเขม็งขนาดนั้นด้วย คิดว่าฟ้าเป็นคนโกหกเก่งเหรอคะ” ทำตาใสซื่อเข้าไว้
“ที่สุดของบ้าน!”
“พี่อ่ะ TT_TT ฟ้าเสียใจนะ”
“เธอจะหนีงานหมั้นใช่ไหมยัยฟ้า”
รู้ทัน TOT
“เปล๊า~”
“เสียงสูงเกิ๊น!”
“เปล่า~”
“ต่ำเกินมาตรฐานมนุษย์พูด -__-“
“โอ๊ย! ก็ได้ค่ะ ฟ้ายอมรับก็ได้” ฉันก้มหน้าสารภาพผิดกับนางสาวตำรวจผู้แสนจะสวย ฉลาด และเก่ง “ฟ้าไม่อยากแต่งงานนี่คะ ทั้งเรื่องหัวใจก็ยังไม่ใช่ อีกอย่างเขาเป็นถึง CEO ค่ายสังกัดนักแสดง แล้วสำหรับฟ้าผู้ที่จะเป็นนักข่าวสายบันเทิงอีกไม่ช้า พี่ไม่คิดว่ามันเป็นศัตรูกันเหรอ”
“อืม ก็น่าใช่อยู่นะ”
“เห็นมั้ย! ถ้าฟ้าแต่งงานกับอีตาโลเวลนั่นล่ะก็ ยังไงก็ต้องมีวันเลิกราอยู่แล้ว...แล้วทำไมฟ้าจะต้องให้ครอบครัวเปลืองเงินฟรีๆ ด้วยล่ะ พี่พิรุณช่วยพูดกับคุณพ่อคุณแม่ให้หน่อยสิคะ”
ฉันวางกระเป๋าลงเดินไปเขย่าแขนพี่สาว พยายามทำหน้าให้เหมือนจะร้องไห้มากที่สุด ซึ่งพี่พิรุณก็ทำท่าครุ่นคิดอยู่ไม่น้อย โดยคิ้วที่ขมวดอยู่ก็บ่งบอกได้ดี แต่แป๊บเดียวมันก็หาย แทนด้วยสายตาประกายกับรอยยิ้ม
“ถ้าเธอแต่งงานไม่ดีกว่าอยู่แล้วเหรอ”
“หมายความว่ายังไงคะพี่สาว ช่วยอธิบายให้มันเข้าใจยิ่งกว่านี้หน่อย พอดีน้องโง่ค่ะ -*-“
“ก็แบบว่า ที่เราทำอยู่มันก็คือการแคร์ความรู้สึกคนรอบตัว พี่ว่าเราเลิกคิดเรื่องนั้นไปเถอะนะ แล้วคราวนี้เธอก็พยายามทำให้เขารักสิ เธอน่ะได้กี่เด้งก็ไม่รู้ ได้ทั้งสามีที่มีการงานมั่นคง ได้แหล่งข่าวโดยไม่ต้องกลัวโดนโจมตี ได้ความน่าเชื่อถือจากคนอ่าน แถมยังทำให้ครอบครัวเรามีความสุขอีกต่างหาก แบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอ...”
ก็จริงแฮะ! ที่ฉันพยายามทำอยู่ได้ผลประโยชน์ไม่เท่าไร แต่นี่สิได้ตั้งมากมาย แต่เราลืมเรื่องสำคัญไป!
“ไม่ได้!”
“ทำไมอีก มีอะไรขัดกันเหรอ”
“ขัดสิ! ขัดใหญ่หลวงด้วย”
“เรื่องอะไร -*-“
“ก็เรื่องหัวใจฟ้ายังไงล่ะ ให้ฟ้าไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่นได้อยู่ แต่ทำเกินกำลังความรู้สึกตัวเองไม่ได้หรอกนะ ก็ฟ้าไม่ได้ชอบโลเวล และไม่มีใจรักที่จะแต่งงานด้วย พี่ก็รู้ว่าฟ้าไม่เคยคิดเรื่องแต่งงานเลยตั้งแต่เด็ก จะให้มาบังคับแต่งงานมันก็ยังไงๆ ชอบกลอยู่”
“งั้นก็ต้องเลือกเอาแล้วล่ะ ว่าระหว่างเรื่องงานกับเรื่องความต้องการของตัวเอง พี่รู้ว่าเธอไม่มีปัญหาหรอกนะสำหรับทำงาน แต่ถ้ามีโอกาสมาแล้ว ถ้าทำหลุดมือไปจะไม่สามารถคว้าได้แล้วนะ คิดให้ดีๆ ก็แล้วกัน”
พี่พิรุณหยุดพูดเพียงเท่านี้ก่อนเสียงโทรศัพท์จะดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตอนแรกนั้นพี่พิรุณเหมือนจะไม่รับแต่ก็ทนไม่ไหวรีบกดรับพร้อมกับกรอกเสียงไม่เต็มใจใส่ปลายสาย และเพราะไม่ใช่เรื่องของฉันฉันก็เลยไม่ใส่ใจนักแต่ก็ได้ยินชื่อของปลายสายดังมาจากโทศัพท์ของพี่ขึ้นมาแบบบังเอิญ
‘ไทเกอร์…’
ฉันคิดว่าคงเป็นเรื่องส่วนตัวของพี่ ก็เลยผละออกมาแต่ยังไม่วายเอากระเป๋าเสื้อผ้าติดมือมาด้วย ถึงยังไงฉันก็ต้องคิดหน้าคิดหลังให้ดี แถมเวลานี้ฉันต้องไปตั้งหลักที่อื่นก่อน เรพาะคุณแม่ต้องไม่วายพาฉันไปวัดไซส์ บลาๆๆ เต็มไปหมด
แปลกแฮะ? หายไปไหนกันหมดทั้งบ้าน หรือว่าวันนี้งานเข้าหมดทุกคน ทั้งยัยข้าวทิพย์ พี่มายา เหลือแต่พี่พิรุณกับฉันเฝ้าบ้าน นี่มันแปลกยิ่งกว่าแปลก แต่ช่างเถอะ! หายๆ กันไปให้หมด
อืม...ก่อนจะไปเหมือนลืมอะไรบางอย่างไว้ แต่ลืมไรไว้หว่า นึกไม่ออก...
“ตามติดให้ดี เกิดอะไรขึ้นรายงานฉันด้วย”
หือ ? เสียงคุ้นๆ ไหนขอย่องเข้าไปใกล้ๆ หน่อยสิ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นอีตาโลเวลคนทรยศ ต่อจากนี้ฉันจะไม่เรียกแหละคำนำหน้าสุภาพอย่างคุณ! หรือพี่! หวังไว้ชาติหน้าเถอะ แต่นี่เขามาทำอะไรที่บ้านฉัน อ้อ! คิดว่าแม่ฉันจะจัดงานหมั้นให้ ก็เลยมายุ่งวอแวกับเรื่องของฉันได้ตามสบายเหรอ ฝันไปเถอะย่ะ!
“แซนดี้รู้ตัวแล้วเหรอว่าถูกสะกดรอยตาม...ตอนนี้ขึ้นรถแท็กซี่หนีไปแล้วยังงั้นเหรอ ช่างเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง...ทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานอื่นเถอะ เดี๋ยวผมโอนเงินเข้าบัญชีให้...ครับ...ขอบคุณครับ”
คุยอะไรของหมอนั่นกันนะ อะไรคือสะกดรอยตาม แถมยังสะกดรอยแซนดี้? นางเอกสาวสุดฮอตน่ะเหรอ ทำไมกันนะ ก็เห็นออกจะเป็นคนดี ทำไมต้องสะกดรอยตาม เอ๊ะ! หรือว่าเธอกำลังคบใครแบบซ่อนๆ แต่ไม่น่าใช่หรอก เด็กในสังกัดจะปกปิดได้ยังไง ฉันว่าเขาชอบนางเอกสาวคนนี้มากกว่าล่ะสิ!
O_O เอ๋...ชอบเหรอ ได้การล่ะ! ฉันรู้แล้วว่าจะทำยังไง ในเมื่อฉันนั้นก็ไม่พร้อมที่จะปรองดองกับใคร ทำไมต้องฝืนด้วย ฉันนี่แหละจะแบล็คเมล์เขาเอง หรือไม่ก็ทำให้เขาเป็นข่าวซะเองเลย
หึๆๆ พอดีเลยที่ตัวเองนั้นเก็บเสื้อผ้ามาเรียบร้อยแล้วด้วย นายนั่นเล่นไว้แสบมากกกกก เดี๋ยวฉันจะล้างแค้นให้สมน้ำสมเนื้อให้ดู
“ทำอะไรน่ะฟ้า!”
“คุณแม่! ฟ้าตกใจหมด เดินมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ถ้าฟ้าเป็นโรคหัวใจคงช็อกตายไปแล้ว”
“ก็เราทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ หลบๆ ซ่อนๆ อย่างกับโจร แล้วนี่แม่ก็ขอเถอะ เปลี่ยนรสนิยมการแต่งตัวได้ไหม แม่รับไม่ได้จริงๆ”
“แม่คะ หนูแต่งตัวไม่ดีตรงไหน ทำไมแม่ไม่บอกให้ทุกคนเปลี่ยนบ้างละคะทั้งพี่มายา ชุดนี่จะอลังการไปไหน แถมบางชุดก็ไม่รู้จะใส่ทำไม โป๊เปลือยไปเลยดีกว่า พี่พิรุณก็อีกคนชุดนี่จะปิดตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้ว แถมเป็นชุดหนังอีก ส่วนยัยข้าวทิพย์ ชุดนี่ก็โคตรจะหวานแข่งกับน้ำตาลอยู่แล้ว แล้วทำไมมีแค่หนูคนเดียวที่โดนแม่ห้ามปรามเรื่องการแต่งตัวคะ”
“พอๆๆ แม่เข้าใจแหละ เฮ้อ~ลูกคงเป็นคนเดียวที่แม่แทบจะไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวลูก” แม่ส่ายหน้าไปมา ก่อนจะเห็นใครบางคนนั่งรออยู่ที่โซฟาอยู่แล้ว ก็รีบลากตัวฉันไปนั่งประจันกับอีตาโลเวล
“สวัสดีครับคุณแม่”
“ไหว้พระเถอะลูก ^^”
-__- เข้ากันจริ๊งสองคนนี้ แม่ปลื้มนักทำไมไม่แต่งเองล่ะ
“ที่แม่เรียกมาวันนี้ก็เพราะจะคุยเรื่องงานหมั้นของพวกลูกสองคน อันที่จริงแล้วแม่คิดไว้ว่าจะจัดวันพรุ่งนี้ แต่แม่ดันมีงานพอดีนี่สิก็เลยมีปัญหาซะได้ แม่ก็เลยคิดว่าจะจัดอา...”
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ” ฉันขัดขึ้น ซึ่งคุณแม่ก็รีบมองฉันจนแทบตาจะถลนออกมาอยู่แล้ว “หนูหมายถึงว่า หนูยังไม่รู้จักอี...เอ่อ พี่โลเวลดีน่ะค่ะ การที่จะให้หมั้นปุ๊บปั๊บค่อนข้างทำใจยากลำบาก แต่หนูก็รู้ดีว่าคุณพ่อกับคุณแม่ต้องการอะไร เพราะงั้นหนูอยากให้มาคนละครึ่งทาง หนูขอเวลาศึกษาดูใจกับพี่โลเวลสักหนึ่งเดือน ถ้าหนูโอเคเราจะแต่งกันทันทีค่ะ แบบนี้ดีไหมคะ”
“แล้วถ้าลูกไม่โอเคล่ะ ?”
“หนูจะพยายามทำให้ครอบครัวเราปรองดองกับครอบครัวนธารากูลให้ได้ค่ะ หนูจะช่วยเป็นสื่อกลางทุกคู่ให้เอง หนูสัญญา”
“แต่แม่ว่าไม่ค่อยสะดวกนักเท่าไรหรอกมั้ง เพราะลูกเวลนั้นต้องทำงาน แถมลูกยังต้องเรียนอีก จะมีเวลาศึกษาดูใจกันแค่ไม่เท่าไร”
“ตัดปัญหานั่นทิ้งได้ค่ะ เพราะหนูจะไปอยู่บ้านของนธารากูลเองค่ะ”
“O_O หา?”
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ไหนๆ ก็เคยนอนด้วยกันมาแล้ว จะไปจริงจังทำไมล่ะคะ” ฉันยักคิ้วให้ทางฝ่ายอีตาโลเวลนั่น ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับคุณแม่ “งั้นตกลงตามนี้นะคะ หนูเก็บเสื้อผ้ามาแล้ว...ทางด้านพี่โลเลคงไม่มีปัญหาใช่ไหมคะ ?”
“ครับ” เขาพยักหน้าเบาๆ เท่านั้น แต่สายตานั่นกลับจ้องไม่กระพริบ
“งั้นเราไปกันเลยดีกว่านะคะ หนูรักแม่นะคะ จุ๊บ!” ฉันหอมคุณแม่หนึ่งที ซึ่งดูเหมือนท่านจะตามฉันไม่ค่อยทันสักเท่าไร แต่ฉันรึจะสนใจ ในเมื่อตอนนี้มีแผนใหม่เข้ามาแล้ว
แผนการที่ฉันจะไม่เสียอะไรเลย มันถึงคราวที่ต้องปฏิวัติทุกอย่างให้ลงตัว ถึงต้องเอาร่างกายไปเสี่ยงก็ยอม!
ความคิดเห็น