รักหวานๆของใยติ๊งต๊อง

ข้อมูลเบื้องต้น

   ตอนที่1 รักตั้งแต่เห็น

   สวัสดี ฉันชื่อเพียงขวัญ เรียกฉันว่าขวัญก็ได้นะ ฉันจำประโยคนี้ได้อย่างแม่นยำเพราะวันนั้นทำให้ฉันได้เจอกับ.....ความรัก..... 
ย้อนไปหลายปีก่อน ฉันได้เจอกับชายหนุ่มร่างบาง หุ่นดี ริมฝีปากแดง ตาสีน้ำตาล ดูเคร่งครึม น่าข้นหา ตอนที่ฉันเห็นเขาครั้งแรก ฉันแทบจะเป็นลมเลยล่ะ ตอนเย็นฉันเห็นเขานั่งอยู่หน้าห้องวิทยาศาสตร์คนเดียว ฉันเลยรวบรวมความกล้า และ............เดิน...........ไป................  ฉันหกล้มก่อนที่จะเดินไปถึงตัวเขา  ตอนนั้นฉันทำอะไรไม่ถูกเพราะว่าเขากำลังเดินมาทางฉันและก็ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.......................... เขาเดินผ่านฉันไปโดยไม่ใยดีเอาเสียเลย (ในใจของฉันคิดว่า เขาคงมีธุระด่วนล่ะมั้งถึงเดินผ่านเราไป อิอิ เขาข้างตัวเอง) ในขณะที่ฉันเดินกลับบ้าน ฉันเห็นเขากำลังเดินอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาน่ารัก หุ่นดี  ฉันคิดในใจว่า เขาต้องเป็นแฟนผู้ชายคนนั้นแน่เลย  รุ่งเช้า ตอนที่ฉันไปถึงห้องเรียน ก็มีเพื่อนๆหลายคนถามว่า นี้แกรู้นึยังว่าจะมีคนย้ายเข้ามาใหม่  หล่อมากๆ ด้วยนะแก เพียงขวัญตอบว่า ฉันไม่รู้หรอกฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องผู้ชายอ่ะ  กริ่งๆๆๆๆ ถึงคาบเรียนวิชาภาษาไทย  คุณครู:วันนี้นะจ๊ะ เราจะมาทำความรู้จักเพื่อนใหม่เรานะจ๊ะ เชิญจ๊ะ  ขณะที่เขาก้าวเท้าเข้ามาในห้อง เสียงผู้หญิงก็กรี๊ดกันดังสนั่น และพอฉันเห็นหน้าเขาก็...........เทพบุตรของฉัน นี้ไงรักครั้งแรกของฉัน พอเขาแนะนำตัวเสร็จแล้ว ฉันยังจำคำพูดของเขาได้เป็นอย่างดี สวัสดีครับ ผมชื่อบอลครับ เสียงอันนุ่มทุ้มของเขายังคงล่องลอยอยู่ในสมองของฉัน

เนื้อเรื่อง

ตอนที่2 รักขึ้นทุกวัน
 

   ตอนเย็นหลังจากเลิกเรียนแล้ว ป้าของฉันเพิ่งบอกว่าว่าบอลนั้น จะเข้ามาอยู่บ้านเดียวกับเรา เพราะว่าป้าของฉันรู้จักกับพ่อของบอล พอพ่อของบอลไปทำงานที่ต่างประเทศ ป้าของฉันเลยรับอาสาเลี้ยงบอล  เด็กๆจ๊ะอาหารเสร็จแล้วจ๊ะ เสียงป้าของฉันพูด ฉันกำลังเดินลงมาจากบันได และฉันสะดุดล้มตกบันได.....และก็.......บอลนั้นนำมือข้างซ้ายของเขาจับมือฉันไว้และเขาก็นำมือข้างขวาของเขาโอบตัวฉันอย่างอบอุ่น......   และเขาก็ก้มตัวลงมาใกล้หน้าฉัน.....และเขาก็.....กระซิบข้างๆหูฉันว่า ยัยติ๊งต๊องปล่อยมือฉันและลุกขึ้นได้แล้ว ฉันหนัก
ใยอ้วน นับจากนั้นเราก็เป็นคู่กัดกันตลอดแต่ความจริงข้างในใจของฉันแล้ว....ก็ยังรักเขาอยู่เสมอ......และเหมือนว่าฉันจะรักเขามากขึ้นทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน และทุกวัน จนฉันเกือบจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้แทบไม่อยู่แล้ว....


(มีตอนต่อไปนะค่ะ ฝากอ่านด้วยค่ะ )