คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่7
ิ๊
แทยอนวาสายาพี่ายที่อนนี้ถึเาหลีแล้วพรามอหน้าเพื่อนรัทั้สอน
“แทยอนนนน!!!!!” ทเฮที่เพิ่เินเ้าโรเรียนมาเห็นแทยอนึะโนเรียพราวิ่เ้ามาหา
“อ้าว ทเฮและอมินละ”
“ยัไม่มารึเปล่าอ๊ะนั้นไพี่ฮยอแมาส่แล้ว” เมื่อแทยอนไ้ยินำว่าฮยอแรีบึทเฮมาหลบ้าหลัเพื่อไม่ให้ฮยอแเห็นหน้าทันทีทเฮที่ๆแ่็ยอมทำามเพื่อนอเธอ
“อมิน!” แทยอนวัมือเรียอมินอมินึวิ่มาหาแทยอนโยมีฮยอแเินามมา
“ทเฮอยู่้าหลัันเอ” แทยอนระิบบออมินอมินึพยัหน้าเบาๆและเริ่มามแผนบทลโทษพี่ายทันที
“ไแทยอน” ฮยอแที่อนนี้เินมาถึแทยอน็ล่าวทัทายพราสอส่อมอหาทเฮ
“หวัีะพี่ฮยอแ หาใรหรอ?” แทยอนพู้วยน้ำเสียล้อเลียน
“ทเฮยัไม่มาหรอ?” ฮยอแถามออไปรๆ
“เราลโทษพี่อยู่ไไม่ให้เอ็ือไม่ให้เอ” แทยอนยืนยันเสียแ็
“พี่ฮยอลับไปไ้แล้วฮะ เี๋ยวสาย”อมินไล่พี่ายลับไป่อนะเห็นทเฮที่หลบหลัแทยอนเพราะวามสูอทเฮทำให้แทยอนบัะนมิ (สูริๆ)
“อื้ม ั้นพี่ลับ่อนนะ”
“เฮ้อ ลับไปไ้ะที” แทยอนถอหายใอย่าโล่อพราปล่อยทเฮ
“อะไรันหรอแท?” ทเฮที่ไ้ยินเพียแ่เสียอฮยอแถามอย่าๆ
“ือี้....%#%^&**(“ อมินึเล่าเรื่อทุอย่าให้ทเฮฟัเรื่อบทลโทษอฮยอแ
“ฮ่าๆ แทยอนับอมินละ็” ทเฮหัวเราะับวามิอเพื่อน
“อย่าพี่ฮยอแ้อเอแบบนี้แหละ” แทยอนพูอย่าสะใ
“ั้นเราึ้นห้อเรียนันเถอะ” อมินบอเพื่อนและะำลัะหันหลัึ้นห้อเรียน
“อมิน! รอ่อน” ยูฮยอน็ะโนเรียอมินึ้นมาพร้อมวิ่เ้ามาอย่ารวเร็ว
“ไป้วยนสิ่” ยูฮยอนบอ ะที่อมินำลัะอ้าปาอบแทยอน็อบไปแล้ว
“ไม่ให้ไป!” ทเฮที่เห็นแทยอนเริ่มัวายูฮยอน็เริ่ม่วยทันทีามที่ัวเอเยสัาับเยอไว้
“เอ่อแทันปวท้ออะไปเ้าห้อน้ำัน” แล้วทเฮ็ลาแทยอนออไปทันที
“ะเี๋ยวอย่าพึ่สิ!!!” แทยอนร้อโวยไปลอทาแ่ทเฮ็ไม่ยอมปล่อยแทยอน ยูฮยอนที่เห็นันั้น็รู้ว่าทเฮเริ่ม่วยเ้าแล้ว
“อ....เอ่อให้ันถืออให้ไหม” ยูฮยอนหันไปถามอมินที่ยืนำท่าทาอเพื่อน
“ไม่เป็นไรหรอ” อมินบอแล้ว็เิน่อทันทียูฮยอนเห็นันั้นึรีบเินามและหยิบระเป๋าามืออมินมาถือทันทีทำเอานัวเล็้อ้อนใส่แ่็ยอมให้ถือให้อยู่ีส่วนยูฮยอน็เินยิ้มหน้าบานมาลอทายูฮยอน็เนียนโอบไหล่ับบ่าับมือับแนลอนอมิน้อปัพัลวันและียูฮยอนไปหลายที
“ันไม่ิว่ายูะหื่นนานี้นะเนี๊ย” อมินบ่นับัวเอแ่ร่าสูพอะไ้ยิน
“็หื่นับแ่อมินนเียวแหละ” ยูฮยอนอบพร้อมับเอาหน้าไปใล้ๆอมินนนัวเล็้อพลัออ
“พูี้ีบปะเนี๊ยยู” อมินถามยูอยาแหย่ๆไม่ไ้ริั
“ถ้าีบะไ้ปะละ?” ยูฮยอนอบ้วยสีหน้าริัทำเอานัวเล็หน้าแึ้นมาทันที
“ไม่รู้สิถามแทยอนับพี่ฮยอแูนะ” พูเสร็อมิน็วิ่เ้าห้อเรียนทันทียูฮยอนหัวเราะับัวเอพราเินเอาระเป๋าไปให้นัวเล็ที่ฟุบหน้าลับโ๊ะเพื่อไม่ให้ใรเห็นหน้าที่แัอัวเอ
“มินันเอาระเป๋าวาไว้นี้นะ” ยูฮยอนพู้วยสรรพนามที่เปลี่ยนไปอย่าสนิทสนม
“อ...อื้ม” อมินเยหน้าึ้นมาอบรับอีนทำให้ยูฮยอนไ้โอาศูบหน้าผาออมินแล้ว็รีบไปทันทีปล่อยให้นัวเล็นั่เินหน้าแอยู่นเียว
“็ไปถึแล้วมันไม่ปวอะ!”
“นายน่าะรอให้แน่ใ่อนสิว่าปว!”
“็ันลัวปวแล้วมันไปไม่ทันอะ!”
“นายนี้นะเห็นไหมอมิน้อมาห้อนเียวเลย”
แทยอนับทเฮที่เินเถียันเรื่อทเฮรีบไปเ้าห้อน้ำเินเ้ามาพราทะเลาะันและเินมาหยุที่อมินที่หน้าแยัไม่หาย
“อมินไม่ไ้มานเียวหรอน่า” ทเฮบอแทยอนอย่าปัๆ
“หะ? แล้วอมินมาับใร!?” แทยอนใทันทีทำเอาทเฮที่เผลอหลุรีบแ้ัว
“โอ๊ย เพื่อนห้อเราเยอะแยะไปน่าใ่มะมิน” ทเฮรีบหันไปอวาม่วยเหลือาอมิน
“อ....อื้มเพื่อนเยอะแยะไป” อมินเสริม
“็แล้วไปิว่ามาับนแถวนี้” แทยอนพูระทบยูฮยอนที่นั่อยู่ใล้ๆนเ้าัว้อเยหน้าึ้นมามอ
“ไม่มีไรหรอแทเรียนันไ้แล้วปะๆรูเ้าละ” อมินพูเพื่อให้เพื่อนสาวอเ้าเลิพาลไปทั่วถึะพาลถูน็เหอะ
“ิ ็ไ้” แล้วทเฮ็ลาแทยอนไปนั่ประำที่สัพัรู็เ้าสอน
เลิเรียน
“พี่ทึอยู่ไหนแล้วอะ?”
(หน้าโรเรียนเราแล้ว)
“อ่าๆ เี๋ยวลไปนะ”
(อื้ม มาับเพื่อนใ่ปะ?)
“อ่าๆ ใ่ๆอมินแล้ว็ทเฮอะ”
(อ่า อมิน...)
“มีอะไรรึเปล่า?”
(ป่าวๆ รีบลมาละันแล้วไปหาไรินันพี่นัไอ้ฮยอแไว้แล้ว)
“ะๆ”
ิ๊..........
แทยอนวาสายาพี่ายเสร็็เ็บอแล้ว็เินไปหาเพื่อน
“ปะ ไปันเถอะอมินทเฮ”
“อื้ม” อมินรับำแทยอนแ่ทเฮที่หันไปเห็นว่ายูฮยอนยัไม่ลับ
“แปปนะ ยู! ยูฮยอนนายะลับพร้อมพวเราไหม”
ทเฮระโนถามยูฮยอนที่นั่อยู่ในห้อารประูที่พวเ้าอยู่ เพราะนอย่าทเฮรับปาแล้ว้อทำให้ีที่สุฝั่ยูฮยอนที่ไ้ยิน็ีใรีบเ็บอให่เยเยอไม่รอมันละ
“อ่าๆ ลับๆ” ยูฮยอนที่เ็บอเสร็็วิ่มาหาพวทเฮทันทีโยยัยืนำแหน่้าอมินเหมือนเิม
“ย๊าๆ!ทเฮนายวนหมอนี้มาับเราทำไม?” แทยอนที่เห็น็หุหิและสสัย
“ลับ้วยันเยอะๆสนุออ” แล้วทเฮ็ออแทยอนออาบริเวออมินและยูฮยอนส่วนแทยอน็โวยวายแ่็้อไปามแรลาอทเฮ
“ถือระเป๋าให้นะ” ยูฮยอน็ยัทำหน้าที่เิมอมินเพียพยัหน้าเบาๆ
“ะมาสมัรเป็นนถือระเป๋าเลยมะยู” อมินเอ่ยแวๆหลัาเินมาไ้สัพั
“ฮ่าๆ ็อยาเป็นนะ”
“อ๊า ำแหน่นี้มัน็ว่านะแ่ไม่รู้แทะให้เปิรับสมัรรึเปล่าถ้าไยู็พยายามหน่อยละันนะ”
อมินพูออแนวล้อเลียนและแหย่ๆร่าสูพราบบ่าเบาๆ
“ฮ่าๆ ผมะพยายามให้มาๆรับ” ยูฮยอนพูพราแล้โ้ให้อมิน ทำเอานที่เินผ่านไปมา้อยิ้มามไปับู่นี้ที่เินระนุ๊ระนิ๋อย่าะแฟนัน
“ฮ่าๆ พอไ้แล้วยูนมอให่เลย” อมินพูพราหัน้ายวามอนที่เริ่มมอัวเอและร่าสูรหน้า
“เฮ้ย!! มินรีบเินมาเร็วและ็ยูเินห่าๆเพื่อนันสิวะ!!” แทยอนที่ทเฮััวไว้ะโนโวยวายมาบออมินับยูฮยอนนอมิน้อรีบเินทันที
“มาแล้วๆ” อมินที่เินมาถึแทยอนพูึ้น
“มาสัทีเี๋ยวรอพี่ฮยอแับพี่ทึ่อนนะ” แทยอนบออมินทำเอานัวเล็ใทันทีเพราะเ้าัวไม่เยรู้เรื่อนี้มา่อนเลย
“อ้าวพี่ฮยอะมาหรอ” ทเฮถามึ้น
“อ่าใ่ๆ แ่ันไ้เรียมแผนสำหรับป้อันนายไว้แล้วไม่้อห่ว”
แทยอนหันมาบอทเฮทำเอาอมินและทเฮำพรื
“อ๊ะ! พี่ทึทานี้” แทยอนหันไปโบมือให้อีทึที่ยืนมอหาแทยอนเมื่อเห็นน้อสาวสุแสบอัวเอ็วิ่เ้ามาหาทันที
“รอนานยัแท?”อีทึเอ่ยถามแทยอนผู้เป็นน้อสาวที่เพียส่ายหน้าเบาๆ
“พี่ทึๆเี๋ยวแนะนำเพื่อนให้รู้ั นี่อมิน นี่ทเฮ”
แทยอนี้ไปที่อมินและทเฮโย้ามยูฮยอนไปนทเฮ้อมา่วย
“และนี้ยูฮยอนฮะอยู่ห้อเียวับพวเราฮะ”
อีทึหันไปมอยูฮยอนที่ยืนถือระเป๋าให้อมินอย่าไม่่อยอบใเท่าไหร่แ่็ไม่ไ้พูอะไรและหันลับมายิ้มให้อมินนอมิน้อยิ้มหวานอบทำเอายูฮยอนเือเบาๆ
“เฮ้ย!ไอ้ทึ” ฮยอแที่เพิ่มาถึเมื่อเห็นอีทึ็ะโนเรียเพื่อนัวเอทันที
“อ้าว ไอ้ฮยอแไม่ไ้เอันนานนะมึ”
“เออู็ว่านานมาอะไม่ั้นีนาไม่เ็มหน้ามึฮ่าๆ”
ฮยอแเอ่ยแวๆอีทึนโบไปป้าปให่และสายาฮยอแ็ไปสะุับทเฮที่ยืนุยับอมินอยู่
“ทเฮ~!” ฮยอแพูพราวิ่เ้าไปหมายะอร่าเล็ทำเอาทเฮถึับเหวอแ่็ถูแทยอนพลัออไปะ่อน
“เี๋ยววว! พี่ห้ามเ้าใล้ทเฮเพราะั้นถอยไปะพี่ฮยอแ” แทยอนพูพราสบัมือไล่ฮยอแนทุนหลุำ
“มึอบน้อเ้าหรอวะไอ้แ?” อีทึถามเพื่อนอย่าสสัยับท่าทาอเพื่อน
“อาหะ นี้แหละที่รัู” ฮยอแพูอย่าอวๆ
“เอ่อ อโทษนะฮะผมำไ้ว่าผมไม่ไ้เป็นแฟนใรนะฮะ” ทเฮเอ่ยัฮยอแทันทีนทุนำอีรั้
“เ็บเศษะเพื่อนแล้วรีบไปันเถอะ” อีทึบอเพื่อนัวเอที่หน้าแหมาๆ ฮยอแึะเินไปแ่นึไ้ว่าลืมน้อ
“อมินอ่า~ปะๆไปัน”
“ิว่าลืมผมะละ” อมินพูอย่าอลๆ ฮยอแที่เห็นน้ออล็เินลับเ้ามาหาและ็เห็นยูฮยอนทำให้นึไ้ว่ายัไม่ไุ้ยับยูฮยอนที่เ้าพอะูออว่าะีบน้อัวเอึ่รั้่อนเ้า็ู่ไว้เยอะไม่ิว่าะล้าอี.....
“ไม่ลืมหรอใระลืมน้อายสุรัไ้ ว่าแ่ทำไมนาย้อมาถือระเป๋าให้น้อันลอวะิะีบรึไ”
ฮยอแถามเิวัใยูฮยอน้วยเสียเ้มแ่็ไม่ไ้ทำให้ยูฮยอนลัวเลย
“รับ ็ิะีบ” ยูฮยอนอบเสียเรียบทำเอาฮยอแทเฮแทยอนอีทึและอมินอุทานมาพร้อมัน
“เฮ้ย!!!!” อมินอนนี้หน้าไปแล้วะแมา
“ล้าีนินาย็รู้ไม่ใ่หรอว่าันับแทหวมินแ่ไหน”
ฮยอแยัไม่เลิวัใยูฮยอนยู็พอะรู้ว่าฮยอแ้อารทำอะไร็อบอย่ารไปรมา
“รู้รับ แ่ผม็ะพยายาม” ำอบโนใฮยอแมาเพราะมีนเยมาีบน้อายเ้าหลายนแ่พอเอเ้าถามอย่าี้ทีไร็ลับลัวไม่มีใรล้าอบยูฮยอนึเป็นนแร
“ฮ่าๆ ันอบนายั้นันอนุาิให้ีบน้อันไ้ส่วนที่เหลือถามแทยอนเอาละัน” ฮยอแที่พูเสร็็เินไปอออีทึที่มีอาาร้าๆและออเินไปทันทีทำเอาทุนที่เหลือที่เยไ้ยินื่อเสีย้านารหวน้อมานานอฮยอแถึับว่ายูฮยอนไปพูถูุไหนอฮยอแส่วนอมินทั้เินทั้ใ
“เหอะ! ถึพี่ฮยอแะอนุาิแ่ันไม่ยอมนายหรอิ!” ว่าเสร็แทยอน็สะบัหน้าและเินามพี่ายไปทันที
“อ...เอ่อไป่อนนะยู” อมินที่อนนี้เินนหน้าแเอื้อมมือไปรับระเป๋าายูฮยอนแล้ว็รีบ้มหน้า้มาวิ่หนีไปทันที
“น่ารัริๆนอะไร” ยูฮยอนพึมพัมับัวเอ
“ีใ้วยนะยูฮยอนันใมาเหมือนันไม่รู้นายไปพูถูุไหนพี่ฮยอแเ้า” ทเอที่ยัอึ้ๆพูับยูฮยอน
“ฮ่าๆ ัน็ใยัไ็อบในายมานะ่อไป็เหลือแ่แทยอนละ” ยูฮยอนนพูพรามอไปที่อมินที่ยืนอออ้อนพี่ายอัวเอที่หน้าโรเรียน
“ฮ่าๆ แทยอนอะยาแ่มีวิธี”
“ยัไ??” ยูฮยอนมอหน้าทเฮอย่าสสัย
“แ่อนนี้ันยัิไม่ออ=.=” พูเสร็ทเฮ็วิ่หนีไปทันที
“เฮ้อ รู้ิีบอมินั้แ่ม.้น็ีหรอ” ยูฮยอนว่าพรายิ้มับัวเอ
อย่าน้อย็ีว่าเิมละวะ........
เน็าไปหลายวันเลยล้าอโทษน้า
ความคิดเห็น