คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่4 โอกาศของคยูฮยอน
โรเรียนมัธยมื่อัอเาหลี
อมินเินเ้าห้อเรียน้วยสีหน้าี๊เียวเมื่อทเฮและแทยอนที่มาถึ่อนแล้วเห็นอมินเินเ้ามาึรีบลุไป่วเพื่อนทันที
“มินนายไหวรึเปล่า” แทยอนถาม้ยวามเป็นห่วหลัาพาอมินเินมานั่ที่โ๊ะ
“ันไม่เป็นไรหรอแท” อมินยิ้มาๆให้แทยอนและทเฮ
“แน่นะ ถ้ามินเป็นไรบอันนะ” ทเฮบอ
“อื้ม! แ่เป็หวันิหน่อยเอฮ่าๆ อย่าีเรียสิ่” อมินพยายามพูให้เพื่อนสบายใ ย้อนลับไปเมื่อเ้าฮยอแไม่ยอมให้อมินมาโรเรียนแ่อมินยัื้อรั้นและอ้อนฮยอแนใอ่อน (อ้อนอีแล้วนะมิน) และเ้าถึไ้มาโผล่ที่โรเรียนนี้ไละ ยูฮยอนที่นั่อยู่้าหลัับพวินและเยอสสัยทันทีว่าอมินเป็นอะไรึิะเ้าไปถามแ่เมื่อเ้าิไ้ว่าแทยอนไม่อบเ้าเ้าึส่อหนุนไปล่อให้ทเฮและแทยอนออาอมินเพราะเ้าอยาเป็นนถามอมิน้วยัวเอ (ือใหู้ไ้ใล้บ้าเหอะ : ยู)
“เิรับุเพื่อนิน”
เมื่อวาแผนเสร็แล้วยูฮยอน็ส่ินออไปเสี่ยายนแร
“พวมึรอรับศพู้วยนะ T_T”
ินสั่เสียเพื่อน่อนะเินไปหาแทยอน
“ทะ...แทยอนือ...ันมีเรื่อให้เธอ่วย”
“มีเรื่ออะไรละ” แทยอนบอ ถึเธอะโหแ่เรื่อ่วยเพื่อนนี้เธอไม่เยปิเสธนะ นี้ือสิ่ที่แทยอนิ
“ือันำลัีบน้อนาริ ม.4 อะแล้วน้อเ้าอบนเล่นเทอนโ้ันเลยอยาะให้เธอสอน”
ินบอ ือที่เ้ายอม่วยยูฮยอน็เพราะมันเอาเหุผลว่าน้อนาริอบนเล่นเทอนโ้มาล่อและแทยอน็เ่เรื่อนี้เ้าึยอมเสี่ยู
“ไ้สิ แ่นี้เอแ่มี้อแม้นิหน่อย...”
ำว่า้อแม้อแทยอนทำเอาินเสียวสันหลัึ้นมาทันที
“อะ....อะไรหรอ?”
“มาเป็นลูน้อันไละ ฮ่าๆๆๆ นายะยอมไหมรู้สึว่าน้อนาริที่นายะีบ็อยู่มรมเียวับันนะันพอะรู้ัโฮะๆ” แทยอนพูอย่านที่ถือไพ่เหนือว่า
“ะ....ล” ทำไมเ้า้อมาเป็นลูน้ออผู้หิสุโหนนี้้วยเนี๊ยแ่่าเหอะเพื่อเพื่อนและวามรัเ้ายอม (ันสสารมันั:ไรเอร์)
“ั้นไป้อมอนนี้เลยไ้ไหมันอยาเอาไปอวน้อนาริเร็วๆ อีนานว่าะเ้าเรียนภาเ้า้วย” ินเริ่มทำามแผนที่เพื่อนเ้าวาไว้ให้
“อ่าๆไ้ๆ ทเฮอมินันไป่อนนะะไปสอนลูน้อสัหน่อยเนอะ ิน!” แทยอนหันไปบอทเฮและอมินที่นั่ฟัอยู่นานพร้อมบหลัินไปป้าปให่
“อื้ม ไปเถอะอย่าไปแล้ินเ้าละแท”
ทเฮพู้วยวามเป็นห่วินและนับถือในวามล้า พอทเฮพูเสร็แทยอน็พยัหน้าเป็นนัยว่าเ้าใและออินออไปแ่
“ทเฮย๊า นายอย่าลืมูแลอมินอเรานะอย่าให้ใรมาใล้เียว” แทยอนที่ำลัะ้าวออาประูหันมาบอทเฮ
“อื้ม เธอไปเถอะ” ทเฮำับท่าทาอแทยอนและรู้สึว่าอมินที่นอนหมอบับโ๊ะเียบไปแปลๆ
“อมินๆ อมินอ่านายเป็นอะไร?”
ทเฮเย่าัวอมินเบาๆ เมื่อถูัวอมินทำให้ทเฮรู้ว่าเพื่อนเ้าัวร้อนมา
“อมินนายัวร้อนมานิไปห้อพยาบาลันเถอะ”
ทเฮที่เห็นเพื่อนนอนนิ่ไม่อบเริ่มร้อนใะพยุอมินไปห้อพยาบาล็ไม่ไ้เพราะเ้าทำอมินหัวแแน่และอนนี้โรเรียน็ยัเ้าอยู่ยัไม่มีนมาโรเรียนเลยนอาพวเ้าและพวยูฮยอน
“อ๊ะ! พวยู” ทเฮที่ิไ้ว่าพวยูฮยอน็อยู่ีรีบเินไปหายูฮยอน
“ยู! ่วยันทีๆ อมินๆ ....ฮึ..”
ทเฮที่อนนี้ในร้อไห้เริ่มพูไม่เป็นำและมันยิ่ทำให้ยูร้อนใมาึ้นและหันไปเห็นอมินหมอบอยู่ับโ๊ะ
“อมินเป็นอะไรทเฮ?” เยอที่ยืนอยู่ับยูฮยอนถามึ้นมา
“อมินเ้าไม่สบายและอนนี้็ัวร้อนมาเลยนอนไม่ระิเลย....ฮึ..” ทเฮที่เริ่มั้สิไ้บอเยอและยูฮยอนพอไ้ยินอย่านั้นยู็รีบวิ่ไปหาอมินทันทีและพยุอมินึ้นมา
“ยู่วยพาอมินไปห้อพยาบาลที” ทเฮอร้อยูฮยอน
“เี๋ยวันัารเอ” ว่าแล้วยู็อุ้มอมินึ้นมา นอะไรัวหนัริ ยูิ แ่เ้า็ยัอยาะอุ้มนัวหนันนี้ไปเรื่อยๆนะไม่อยาให้ใรมาอุ้มเลย (เริ่มหวๆฮ่าๆ :ไรเอร์)
“ยูั้นูไปบออาารย์ห้อพยาบาล่อนนะ”
แล้วเยอ็รีบวิ่ไปทันที อนนี้ยูำลัอุ้มอมินไปห้อพยาบาลโยมีทเฮเินามมาิและอมินที่อาารไม่สู้ีึ่หลบึ่ื่น
“พี่ฮยอแอ่า~” อมินละเมอแ่้วยวามที่ยูไม่รู้ว่าฮยอแือพี่ายออมินทำให้เ้าเิอารมหุหิึ้นมาทันทีและระับอ้อมอที่เ้าำลัอุ้มอมินให้แน่นไปอี
“เออใ่! ันลืมโทรบอพี่ฮยอแไปเลยอะอมิน”
ทเฮที่ิออว่ายัไม่ไ้บอฮยอแและเ้า็ไม่มีเบอร์ฮยอแ้วยพูึ้นมา ยูฮยอนยิ่หุหิเ้าไปอี อะไระสำัน้อโทรรายานันนานั้นิ ยูิและึิไ้ว่าทำไมเ้าไม่ถามทเฮละ
"ทเฮ ฮยอแนี้ใรหรอ?” ยูฮยอนถามทเฮระหว่าเินไปห้อพยาบาล
“อ่อ พี่ฮยอแ็เป็นพี่ายออมินไละ”
“หะ! พี่ายหรอหรอทำไมันไม่รู้เลยนะว่าอมินมีพี่าย”
“็พี่ฮยอแเ้าพึ่ลับมาาไทยอะ”
ทเฮที่พูถึฮยออยู่ีๆ็ิถึเรื่อเมื่อืนนั้นทำเอาทเฮหน้าแึ้นมานยูสสัย
“ทเฮนายไม่สบายรึเปล่า? อยู่ีๆ็หน้าแ”
“ป่าวันสบายี รีบพาอมินไปห้อพยาบาลีว่าใล้ถึแล้ว”
ทเฮพยายามลบอาารอัวเอส่วนยูฮยอนที่เ้าใผิเิวามรู้สึโล่อึ้นมาทันที (อย่าเพิ่โล่อไปี้ฮยอมันไม่ให้แ่ายๆหรอ)
ห้อพยาบาล
................
ยูฮยอนวาอมินลอย่าเบามือ
“ไอ้เย่ มันไปนานัเลยวะ” ยูฮยอนบ่นับัวเอ
“เฮ้ย!!! ไอ้ยููมาแล้วแม่ไม่มีรูพยาบาลวะสสัยยัไม่มาทำไี”
“ั้นเี๋ยวันูแลอมินเอ”
ยูพูพร้อมับเินไปเรียมผ้าุบน้ำและทเฮไปหยิบยา ยูฮยอนอาศัยัหวะที่ทเฮเผลอยิบาให้เยอ
“ทเฮ นาย่วยอะไรันหน่อยสิ” เยอเริ่มทำามแผน่อ
“อะไรหรอ?” ทเฮทำหน้า
“ือันว่าะเปิร้านายแว่นอะนาย่วยพาันไปูหนัสือแนะนำารเปิร้านหน่อยไ้ไหมันไม่รู้ว่าหนัสืออะไรยัไีอะ” เยอที่ิมุมาไ้ฝืมาวนทเฮแ่ทเฮหรือะเอ๊ะใ
“อ่า ไ้สิแ่อนนี้ัน้อูแลอมินอะ”
ทเฮพูพร้อมหันมามอเพื่อน
“ไม่เป็นไรหรอันะูแลอมินเอ เื่อใันสิไป่วยไอ้เย่ันทีมันอยาเปิร้านายแว่นมานานแล้ว็อยาปรึษานายแ่ไม่มีโอาศสัที”
ทเฮรู้สึลำบาใ
“ล ยัไันฝายููแลอมิน้วยนะ”
“อื้มไ้เลย” ทเฮเินไปับมือเพื่อนอเ้า่อนเยอะพาออไปอนนี้ึเหลือเพียยูฮยอนและอมินเมื่อทเฮออไปยูฮยอน็ัารป้อนยาให้อมินและเ็ัว
“ว่าันะไ้เ้าใล้นายทำไมมันอยาอย่านี้นะอมิน” ยูฮยอนพึมพำับอมินที่ำลันอนหลับเพราะินยาเ้าไปอนนี้หน้าออมินมีสีแระเรือเพราะวามร้อนในัวทำให้หน้าาอมินอนนี้มันยั่วใยูฮยอนมา
“อมินนายยั่วันแม้แ่อนนอนเลยนะเี๋ยวโนหรอ” ยูฮยอนพูับอมินที่นอนหลับ แวบนึยูฮยอน็ิอะไรึ้นมาไ้
“โอาศหายาันอสัหน่อยแล้วันนะ”
ยูฮยอนึเลื่อนไปหอมแ้มอมินทั้สอ้า
“อ่า~~ นายหอมัอยาะินนายแล้วสิ่”
ยูฮยอน็ยัพึมพัมับัวเอ่อไปนเ้าเผลอหลับ้าๆอมิน
ฝั่ินและแทยอน
“สูๆหน่อยยาสูๆ!” แทยอนสั่ิน
“สูสุๆแล้ว” ินึ่อนนี้ำลัยืนา้าเียวร้อึ้นมา
“แ่นี้มันยัไม่พอนายไม่อยาให้น้อนาริสนในายรึไันไ้่าวมาว่าอนนี้น้อเ้าำลัสนใีรา้อนนัีฬาเทอนโห้อCอยู่นะ ะยอมแพ้ละหรอ?”
ำพูอแทยอนทำเอาินหึสู้อีรั้เพื่อน้อนาริ
“เอ้า สู้ายเว้ยทำมันมานานี้ละ!” ินบอ
“ีมาไอ้น้อยัี้สิ่ถึเป็นลูน้อัน55555”
แล้วแทยอน็้อมให้ินอย่าสุโห่อไปโยไม่รู้เรื่อออมินเลย
ฝั่ทเฮและเยอ @ห้อสมุ
“เยอันว่าเล่มนี้็ีนะ แล้วนายะายแว่นนายิื่อแบร์นรึยัอะ” ทเฮถามเยอและส่หนัสือในมือให้
“ันว่าะให้ื่อ วาย สไล์”
“ันว่า็โอเนะ อ๊ะ ันิอะไรออแล้วน้อายันอะเ้าอบเรื่อแว่นมาเลยนะแล้วยัออแบบเ่อีนายสนใลอุยับน้อันไหม”
“็ีนะว่าแ่น้อื่ออะไรม.ไหนละ” เยอถามพราเปิูหนัสือที่ทเฮหยิบให้
“ั้นเี๋ยวเย็นนี้ันพานายไปเอน้อันแล้วันน้อันื่อ......ิม เรียวอุ ม.4 ห้อA”
ืออย่าห่อยอนแวะมาส่ออ่าำลัใหายวับๆเลยทำไมนอ่านอน่อนน้อยัเลยแวะไปแ่SFีว่า
ความคิดเห็น