[Short Fic] Once Again [Yoona xTaeyeon]

ลำดับตอนที่ #1 : INTRO

Intro

[แทยอน แกต้องมาให้ได้นะ ถ้าไม่มาพวกฉันโกรธจริง ๆ ด้วย] แทยอนถอนหายใจเบา ๆ กับเสียงแหลมเล็กของซุนกยูที่เจื้อยแจ้วอยู่ในสาย ยกมือนวดขมับอย่างกลัดกลุ้มเพราะคำชวนกึ่งบังคับของเพื่อนสนิท ไปออกพื้นที่ทำงานกลุ่มมาทั้งวันกว่าจะเสร็จก็มืดแล้วแทยอนแค่อยากจะพักบ้าง

“ฉันเหนื่อย..”

[ถ้าแกเหนื่อยก็ไม่ต้องห่วง มีรถไปรับแกถึงหอ ลงมารอข้างล่างเลย] เท้าที่กำลังจะก้าวเข้าไปในลิฟท์ต้องหยุดชะงักเมื่อซุนกยูไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดเลย ซ้ำยังยัดเยียดทางเลือกให้เองเสร็จสรรพ โชคยังดีที่แทยอนยังไม่ขึ้นไปถึงห้องไม่เช่นนั้นก็คงหัวเสียไม่น้อยที่ต้องขึ้น ๆ ลง ๆ ทั้งที่เหนื่อยจนแทบก้าวขาไม่ออก

“อืม ๆ ก็ได้ ๆ จะรอข้างล่างนะ ใครมารับล่ะ?” ตอบตกลงโดยไม่เต็มใจแล้วหมุนตัวออกมานั่งรอบนโซฟารับแขก

[ทิฟฟานี่]

เข้าใจส่งคนที่ปฏิเสธได้ยากมารับทีเดียว ทิฟฟานี่มีวิธีการบังคับคนทางอ้อมต่างไปจากที่ซุนกยูทำเมื่อครู่ แต่ก็ให้ผลอย่างเดียวกัน

“ขอบคุณนะ” สิ่งที่พูดออกไปมันไม่ค่อยตรงกับสิ่งที่แทยอนรู้สึกนัก

.

.

.

“เมื่อไหร่มันจะถึง?” 

“ใจเย็นน่า วันนี้ฝนตกนะ”

“มันไม่เบี้ยวแน่นะ?”

“โถ่ แทยอนมันรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะขนาดนั้นแล้วมันไม่เบี้ยวหรอกครับ”

ยุนอาลอบมองรุ่นพี่ร่วมชมรมที่กำลังสนทนากึ่งถกเถียงกันอยู่ตรงหน้า กลางโต๊ะมีตะแกรงร้อนที่เต็มไปด้วยเนื้อย่างส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายจับจองเต็มพื้นที่ ใช้ตะเกียบคีบเนื้อย่างเข้าปากพลางนึกสงสัยว่าแทยอนที่พวกเขาพูดถึงคือใคร

“นั่นไง มาพอดีเลย” ฮโยยอนใช้ตะเกียบชี้ไปที่ประตูพร้อมเอ่ยทักเสียงดัง หลายคนในบนโต๊ะรวมถึงยุนอาหันมองตามในทันที

ผู้หญิงสองคนเดินตรงมาที่โต๊ะตัวยาวของกลุ่มยุนอา คนหนึ่งคือรุ่นพี่ทิฟฟานี่ที่ยุนอารู้จักดีอยู่แล้ว ส่วนผู้หญิงตัวเล็กผิวขาวจัดที่เดินอยู่ข้างกันนั้นคงจะเป็นแทยอนที่ถูกพูดถึงได้ครู่ใหญ่แล้วนั่นเอง สาวร่างเล็กกำลังค้อมศีรษะทักทายทุกคนในโต๊ะก่อนที่ดวงตาคู่ใสบนใบหน้าอ่อนเยาว์จะเหลือบมาเห็นยุนอาเข้าพอดี หลังจากนั้นก็นิ่งค้างอยู่นานราวกับเห็นยุนอาเป็นภูตผี จนกระทั่งรุ่นพี่ฮโยยอนสะกิดให้นั่งลงจึงหลุดจากภวังค์แล้วละสายตาไปจากเธอ

คิ้วเรียวขมวดยุ่งด้วยความสงสัย ฉวยโอกาสที่ผู้มาใหม่เผลอตัวพินิจมองอย่างแคลงใจ เพราะอีกฝ่ายทำเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน แต่เธอกลับไม่รู้สึกคุ้นเคยกับใบหน้าอ่อนเยาว์นั้นเลย

“ยุนอา” 

“หือ มีอะไร?”  

เมื่อศอกถูกคนข้าง ๆ กระแทกเบา ๆ ยุนอาจำต้องหยุดสนให้ความใจคนแปลกหน้าแล้วหันไปมองซูยองผู้เป็นเจ้าของเสียง

“แกรู้จักเค้าด้วยเหรอ ทำไมเค้ามองแกแบบนั้น?”

ยุนอาส่ายศีรษะไปมาช้าๆ ก่อนตอบคำถาม “เปล่า ไม่รู้จักอะ”

“ลืมแนะนำเลย พวกปีหนึ่งคงไม่รู้จักกันใช่มั้ยล่ะ คนนี้น่ะ คิม แทยอน นิเทศศาสตร์ปีสอง”  คยูฮยอนแนะนำตัวแทนเจ้าของชื่อที่ค้อมศีรษะน้อย ๆ ทักทายรุ่นน้องตอบ ไล่สายตามองรุ่นน้องไปทีละคนก่อนหยุดนิ่งอยู่ที่ยุนอานานเป็นพิเศษจนคนถูกมองกระแอมไอเบา ๆ ด้วยความรู้สึกขัดเขิน

“ตั้งแต่เข้าปีสองก็งานยุ่งจนไม่มีเวลาโผล่มาในชมรมเลย....” คยูฮยอนว่าต่อก่อนที่รุ่นพี่รุ่นน้องที่รู้จักแทยอนจะช่วยเสริมเป็นระยะ แต่ประโยคเหล่านั้นก็ล้วนแต่สัพยอกผู้ถูกกล่าวถึงด้วยความรักและเอ็นดู

ยุนอาไม่ได้ใส่ใจจะฟังนักด้วยไม่มีสิ่งใดน่าสนใจไปกว่าข้อสงสัยที่ยังไม่ได้รับคำตอบ ตลอดมื้ออาหารยังรู้สึกว่าถูกสายตาคู่เดิมจ้องมองอยู่บ่อยครั้ง ทั้งที่จับได้และจับไม่ได้

เพราะอะไรกันนะ?

_______________________________

© Tenpoints!