<<เมื่อ..ยัยตัวร้าย..กลายเป็นเจ้าหญิง>>

ลำดับตอนที่ #1 : ขึ้นเรื่อง..การตื่นที่ไม่น่าอภิรมย์- -

 สวัสดีค่ะ  ฉันชื่อกมลฉัตรค่ะ^^ เรียกว่าทิวลิปก้อได้ เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ที่อยู่

กับพ่อแม่พี่น้องอย่าง  มีความสุข โฮะๆๆ ตอนนี้ฉันอยู่เกรด 8 ค่ะ^^ ชีวิตอะไรก้อดูราบรื่น

ธรรมดา วันนี้ก้อเหมือนเดิม ต้องตื่นแหกขี้ตาไปโรงเรียน +_+ อาไรกันนักหนาเนี่ย"ไอ่ทิวลิปแก

จะเสด็จลงมากินข้าวได้รึยัง ไม่งั้นกรุไม่ไปส่งนะ - -" เสียงท่านพี่ชายสุดที่รักดังกึกก้องสนั่น

โลกา โธ่เอ๊ยย ส่งเสียงอาไรแต่เช้าเนี่ย หนวกหูชะมัด เสียอารมณ์นอนหมด "อีกสิบนาที -0-"

ฉันตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์ปนงัวเงีย ก่อนจะปิดเปลือกตา เข้าสู่ โหมดการนอนอีกรอบ

"งั่มๆแจ็บๆ อืมม สบาย"ฉันพึมพำ แต่ไม่ทันไร ปังง!!! ฉันลืมตาโพลง ท่านพี่สาวมันก้อลากตัว

ฉันลงจากเตียงแล้วลากไปตามทางและมุ่งไปยังห้องนํา "พี่จ๋า เบาๆได้ม้ายยยจ๊าT^T" ฉันอ้อน

วอน แง้ ก้อมันเจ็บนี่ "ไม่ได้ย่ะ ถ้าไม่ทำอย่างนี้แกก้อไม่ตื่น"ท่านพี่ตอบกลับอย่างหัวเสีย

เพราะคุณน้องที่สุดแสนจะขี้เซาของเธอจะทำให้เธอไปสาย อ้อ ลืมแนะนำไปค่ะ นี่พี่สาวของฉัน

เองชื่อ  อรวรรยา(ออน-วัน-ยา) ค่ะ เรียกมันว่า "พี่ไวโอเล็ต" ก้อได้ค่ะแล้วฉันยังมีพี่ชายอีกคน

นึงนะคะ"เฮ้ย ไอ่ไวโอเล็ต จัดการเร็วๆหน่อยนะ" นั่นไง - -  นั่นแหละค่ะเสียงมันไอ่พี่ซันนที่มัน

ตะโกนเรียกฉันเมื่อเช้านั่นแหละค่ะ - - "รู้แล้วน่า"พี่ไวโอเล็ตตอบ  "พี่ทิวลิปครับ พี่ลงไปถูพื้น

ทำไมครับ หรือว่าไม้ถูพื้นพัง ^_^ "เด็กผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาน่ารัก แต่งชุดเรียบร้อย เอ่ยเสียง

เจื้อยแจ้ว รอยยิ้มนั่นดูกวนประสาทนิดๆ "แกอยากตายช่ายป่ะ ไอ้เรน--" ฉันตอบ คนที่พูดนั่น

มันน้องชายฉันเองแหละค่ะ มันอยู่เกรด 6 แต่ปากหมาชะมัด   =_= ในที่สุดฉันก้อโดนลากมา

เรื่อยๆจนถึงห้องนําT0T เจ็บก้นชะมัดเลย "แกไปอาบนําด่วน ตอนนี้ 6.45 แกต้องลงมาภายใน

10 นาที ถ้าแกช้าแล้วทำให้ฉันและพี่ซันอดเกียรตินิยมฉันจะฆ่าแกทิ้ง - -" ฉันพยักหน้าแล้ววิ่ง

เข้าห้องนําอย่างรวดเร็วพลางคิดในใจ ทำไมต้องรีบด้วยฟระไปทีไรปากพวกพี่ก้อบอกว่าสาย

แต่ไปทีไรก้อเช้าทุกที ดังนั้นพวกเราจึงกลายเป็นนักเรียนที่มาค่อนข้างเช้า ทั้งๆที่ต่อให้ตื่น

7.15 ก้อทัน พออาบนําเสร็จ ก้อทำการแต่งตัวหวี ผมลวกๆพร้อมสวมแว่นตา แล้วพุ่งรีบลงมายัง

ห้องกินข้าวชั้นล่างเนื่องจากได้ยินเสียงพี่ซันสตาร์ทรถ "อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน หนูไปโรงเรียน

ก่อนนะคะบ๊ายบาย +0+" ฉันร้อนรนพูดลาพ่อแม่มือก้อรีบหยิบขนมปังปิ้ง เมื่อทั้งคู่ยิ้มรับฉันก้อ

แจ้นไปยังรถทันที เห้อ... รอดมาได้ก่อนที่พี่ซันจะออกรถ ไม่งั้นฉันคงต้องใช้สเก็ตบอร์ดสุดที่รัก

ของฉันแน่เลย... "พี่ไวโอ พี่ซัน วันนี้มีนิทรรศการสำหรับม.ปลายไม่ใช่เหรอแล้วพวกพี่อยู่ซุ้ม

ชมรมอะไรกันล่ะ"ฉันชวนพี่ๆคุยพร้อมกับกินขนมปังปิ้งไปด้วย "พี่อยู่ชมรมดนตรีน่ะ อย่าลืม

มาละกัน"พี่ซันพูด "ไม่มีปัญหา แล้วของพี่ไบโอล่ะคะ"ฉันแกล้งชื่อพี่ไวโอผิดด้วยนําเสียงอัน

สดใส 555+ ก้อไบโอมันชื่อแหนมนี่ กร๊ากกก ฮ่าๆ "ไวโอว้อยย - - คุณน้องอยากตายเหรอคะ พี่

อยู่ชมรมกีฬาฝ่ายนักวื่ง มาเยี่ยมบ้างนะ" "555 ค่าๆคุณพี่ไวโอ" เรานั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยจนมา

ถึงโรงเรียน ก่อนจะแยกย้ายกันไปยังห้องของตัวเอง ^^