THE CRAZY LOVE

ลำดับตอนที่ #1 : โรงเรียนที่แสนจะ......

  เช้าวันใหม่แห่งรุ่งอรุณ ณ โรงเรียน @@@ ซึ่งเป็นโรงเรียนที่มัธยมแสนจะ

โด่งดังใน   กรุงเทพมหานคร เทคโนโลยีทันสมัยก้าวหน้า และกิจกรรมอันโดดเด่น ผู้ปกครอง

ของนักเรียนจึงไว้วางใจให้บุตรหลานของตนเข้าศึกษา วันนี้นักเรียนทุกคนต่างกระตือรือร้นที่

จะพบปะกับเพื่อนๆที่หายหน้ากันไปนาน บางคนมุ่งหน้าไปที่บอร์ดเพื่อดูห้องเรียนของตนในปีนี้
 
มีเสียงครึกครื้นจ้อกแจ้กไปทัวบริเวณนั้น


        โดยที่ทุกคนไม่ได้สนใจกับเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งที่กำลังยืนจังงังจ้องมองผู้คนอันวุ่นวาย.....      ..............นั่นคือช้านนนเองงง >O<......

                                   [[[[[[[[ ด.ญ.ยลรดี   ศตพงวีรพัฒน์  คนนี้]]]]]]]]]

                                                        
 ฉันเพิ่งเป็นนักเรียนใหม่ย้ายมาจาก ออสเตรเลีย ปีนี้ต้องย้ายมาเรียนม.2ที่นี่ก้อเพราะว่าคุณ

พ่อของช้านนที่อยู่ในเมืองที่แสนจะร้อนอย่างนี้ เรียกต้วฉันกลับมาด่วนจี๋ด้วยเหตุผลว่าฉันจะ

ต้องมาเจอกับคู่หมั้นหน้ากระซู่(คิดว่า -_____-) ที่หมั้นหมายตั้งแต่วันพระราชสมภพของฉัน
 
เป็นเรื่องยากจริงๆที่ต้องมาอยู่ในเมืองที่แสนจะวุ่นวาย ร้อนก้อร้อนจะกลายเป็นจริงไก่ปิ้งอยู่

แล้ว ช้านรู้สึกรักท่านมากขึ้นเป็นร้อยเท่า -[]-ที่พ่อสุดแสนดีจับฉันมาอยู่โรงเรียนนี้ทั้งๆที่มันเป็น

โรงเรียนสหศึกษา แต่ฉันที่อยู่โรงเรียนสตรีนานาชาติมาชาติเศษ(แถมฉันยังเป็นหัวโจกของ

ทอมในโรงเรียนเก่าด้วย ^___^) ทามมายช้านนต้องมาอยู่โรงเรียน ซังกะบ๊วยยนี่ด้วย แต่เอา

เถอะฉันก้อหวังว่าจะมีสาวหน้าตาดีๆให้ฉันเหล่บ้างงง
 
กลับมาเข้าเรื่อง ฉันกำลังยืนมองดูพวกนักเรียนไร้มารยาทกำลังเบียดเสียดโหวกเหวกโวยวา

ยอยู้หน้าบอร์ดด้วยความเซงงและฉุนสุดขีด มันเป็นภาพที่อุบาทจริงๆพับผ่าสิ ฉันข่มสตินับ1-

100 อยู่ประมาณ 5 นาทีก่อนจะเดินไปยังบอร์ดวิบัตินั่น แล้วต้องใช้ความพยายามอยู่นานจึง

จะแหวกผู้คนอันมโหฬารนั่นเข้าไปหน้าบอร์ด ไล่หาชื่อตัวเอง....นั่นไง!!ด.ญ.ยลรดี เลขที่ 49

ให้ตายสิคนสุดท้ายเลยห้อง 2 / หรดีที่ 2 ดูซิฉันต้องอยู่ห้องที่บ๊วยที่สุดในชั้นปี ทั้งๆที่ฉันอยู่

ห้องคิงมาตลอดแถมชื่อ หรดี นั่นไม่เป็นมงคลเอาซะเลย(**ผู้แต่งขอชี้แจง**ที่โรงเรียนนี้มีการ

แบ่งห้องที่เป็นเอกลักษณ์เช่น 2/ประจิม 1 จะมีการเขียนสายชั้นทับด้วยทิศตามความยิ่งใหญ่

เก่งกาจของนักเรียนห้องนั้นแต่ละทิศจะมีสองห้อง ที่นี่จะมีการแบ่งการดูแลไม่เหมือนที่อื่นคือจะ

มีครูหัวหน้าคอยคุมห้องที่มีชื่อทิศเดียวกันขึ้นต้น สำหรับความยิ่งใหญ่ของทิศนั้นที่ดังที่สุดคือ

อาคเนย์รองมาด้วยบูรพาและพายัพและเรียงมาเรื่อยๆจนถึงหรดีเป็นอันดับสุดท้าย ^^")แต่เอา

เถอะฉันยังคงต้องอยู่ที่นี่อีกอย่างน้อย 1 เทอม T^T คงต้องยอมรับกับไอ้ชื่อพวกนี้ไปก่อนแม้

แต่คำผวนของไอ้หรดีเนี่ยมันจะไม่ค่อยไพเราะก้อเถอะ -______- หลังจากรู้สึกปลงและ

สมเพชชีวิตตัวเองก็เลยตัดสินใจ แบกกระเป๋าขึ้นอาคารไปอย่างเซ็งๆตามที่แผนที่มันบอกก
 
"เอ..ตึกสามห้องขึ้นบันไดมาห้องจะ อยู่ทางริมซ้ายสุด" ฉันเผลอพึมพำโดยไม่รู้ตัว ขณะที่

กำลังชะเง้อหาห้องอยู่ที่ริมบันได นั่นไง !
 
ฉันสูดลมหายใจลึกๆก่อนจะค่อยเดินไปตามทางและหยุดที่ห้องดังกล่าว......


~ก้อเพิ่งแต่งยังไงๆก้อเอาไว้อ่านเล่นนะค่ะถ้ามีคนเข้ามาอ่านขอความกรุณาคอมเม้นท์ให้ด้วยนะคะ~