คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SF]sunggyu x woohyun
..
มยอู Part
“ป้อนพี่หน่อยสิอูฮยอนอา~” หลัาที่อุบัิเหุเป็นฝันร้ายที่เลวร้ายอทุนไ้ผ่านพ้นไป ร่าสูหน้าแฮมสเอร์นอนแล้ทำเป็นเ็บปวโอโอยอยู่บนเียผู้ป่วย(ทั้ที่ใล้ะหายีแล้ว)ยิ้มน่าระรื่นเวลาที่นที่ัวเอรัอยูแลเทแร์เอาอเอาใลอเวลานน่าหมั่นไส้ :0
“ย๊า! นี่ๆ อย่าให้มันมานันะฮะยูฮยอ นั่นพี่ผมนะ-0-” มัเน่ัวเล็นั่ยู่ปาประท้วอีน ็ะไม่ให้ประท้วไ้ยัหละ ็มัเน่อเราเิอาารหมั่นไส้(หรืออิา)สอนนั่นที่มัวแ่อนัวเนียันอยู่บนเียนแทบะปล้ำันให้สมาินเห็นอยู่แล้ว -.,-
“ย๊า! ลีอ! เรื่ออันน่า นี่แฟนันนะ ^^” อูฮยอนีแนอยูเบาๆ “พอไ้แล้วรับฮยอ นอื่นเ้ารู้ันหมอยู่แล้ว บอทำไมอี -//////-”
“มยอูอา~~พอไ้แล้วน๊า ~ นอื่นเ้ารู้ันหมแล้วววว ” เสียล้อเลียนออมาาอีมุมห้อฝั่หนึ่ ลีอยอลำลัล้อเลียนอูฮยอนับอยูยให่ ผมมออยอล้วยหาา่อนหลุำออมา
“อิาเาหรือไห๊ะ” ผมยืนออหัวเราะเบาๆ อยอลหยุะัเพราะำพูอผม่อนะหันมา่อว่าผมะยให่ ทำไม? อ่อ สสัยผมพูแทใำไปหน่อย ผมหนะรู้ทันหมอนี่นหมเปลือแล้วหละรับ เพื่อนันั้แ่ไหนแ่ไรหนินา ไม่แปลหรอรับ ริมั้ย ?
“ันหิวแล้ว ไปหาอะไรินันเถอะ อนนี้ันอยาิน้าวไม่อยาินอหวาน -0-” โฮวอนฮยอลุึ้นและลาอูฮยอออาห้อไป้วย นี่็อีู่รับ ไปไหน้อลาไป้วย ไม่โฮวอนลาอู็อูลาโฮวอน ย่าcoupleนี่ปาท่อโ๋ประเทศไทยิ้ายรับ อย่าให้รู้็แล้วันว่าแอบไปินอหวานับอูหนะ ผมเอิ
“อูฮยอนอา~ นาย็เหมือนัน เลิพูฮยอรับๆๆๆับพี่ไ้แล้วนะ -3-” อูฮยอนมวิ้วมอหน้าพร้อมับอออยูฮยอไว้ อูฮยอนับาอีนบีบเล่นๆ่อนะพู้วยน้ำเสียที่หวาน
“แล้วิมอยูอยาให้นัมอูฮยอนนนี้พูว่าอะไรหละรับ ^^” อยูยิ้มแป้น ระับอแน่นและมออีน้วยสายาเ้าเล่ห์ ทำไมผมรู้สึถึรัสีมืแผ่มาถึัวผมเลยนะ
“ถ้านายเรียันว่าุสามีะีมา :p” อูฮยอนาโหน้าแนหูพูไม่ออ ุผู้อ่านไม่รู้อะไรหรอรับ อา~! ผมวระเล่าีมั้ยนะ? เอาเป็นว่า่ำว่า 18+ วรผ่าน้อวาม้านล่าไปเลยนะรับ
วันนั้น (วันไหนสัวัน) ผมและสมาิทุๆนำลัะมาเยี่ยมอยูฮยอแ่่อนที่ผมะึ้นมาที่ห้อออยูฮยอ อไ้เินนำึ้นไป่อนเผื่ออูฮยอนแฟนที่น่ารัออยูฮยอ้อารวาม่วยเหลือ ระหว่าที่พวเรายืน่ายเิน่านมในร้านสะวและเินออมา ปราว่าผมเห็นอเิน้ำเอาๆัวแ็ทื่อ พอเินเ้ามาใล้ทุนเลยเห็นว่า อหน้าแนเป็นลูำลึสุะแล้ว
“อ! นายเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายเหรอทำไมหน้าแแบบนี้” ผมเอามือแะหน้าผามัเน่ัวน้อย ัว็ไม่ร้อนหนิ?
“เมื่อี้ันยัเห็นนายสบายีอยู่เลยไม่ใ่เหรอ” อยอล่อบทเสริม อมอหน้าผม หน้าลับแเ้าไปให่ ผมมวิ้วมออ ่อนที่อูะีนิ้วเปาะออมา
“ันรู้หละว่าอเป็นอะไร” อูพูบยิ้มเ้าเล่ห์พร้อมับมอหน้าทุๆน อูไม่พูอะไร็วิ่ึ้นไปั้นบนปานลัวอะไระหาย - -(?) นทุนรีบวิ่ามอูึ้นมานะถึหน้าห้ออยู อูลับหยุและใ้นิ้วแะปา ห้อออยูถัออไปาที่เรายืนอยู่แ่ห้อเียวเท่านั้น แ่เสียลับัมานถึที่ที่เรายืนอยู่ ผมพอะเ้าใแล้วหละรับ อยืนอยู่้าๆผมปิหูแน่นหลับาปี๋สะบัหัวให้วามินั่นออาหัวัวเอ
“ุ๊ๆๆๆๆ นายไ้เสียอะไรมั้ย ?” ทุนพร้อมใันเียบ แน่นอนว่าโรพยาบาลไม่ไ้สร้าประูเ็บเสียไว้ัหน่อย…
“อ..อ๊ะ..อ๊า! อยูอา~ อึ”
“อย่าร้อเสียัสิรับที่รั อ..อา”
“อื้ออ..พ..พอแล้ว อ๊ะ!..พวนั้นะเห็นเ้านะ อ๊า,”
“อา..”
ัยัรับ -,,- แน่นอนรับว่า เสียแบบนี้ไม่มีหรอ ประเภทถอแหวน่วยหรืออะไรสัอย่านั่น มันแ้ไม่ึ้นหรอฮยอเอ๋ย ! ผมว่านานี้แล้ว เอาให้สุเถอะรับเี๋ยว้า ! หรือ ไม่้อห่วพวผมหรอ เพราะูาสภาพแล้ว ลิ่นเลือลุ้มันอยู่ใล้ๆผมนี่แหละรับ หันมาเท่านั้นแหละรับ อยอลเลือำเาไหล เฮ้ย! นานี้เลยเหรอวะ! โฮวอนรีบยัหูฟัใส่อันเบ่อเริ่มใส่หูเปิเพลันผมรู้ว่าเป็นเพลอะไร ให้ายเถอะรับ อย่าว่าแ่นอื่นเลย อนนี้ผมะบ้าายอยู่แล้ว เอาอะไรยัหูบ้า็ไม่มี ถุนมหรือไ? เวิร์ีนะรับ :D ผมเลยเอาถุนมห่อให่สอถึมาปิหูนละ้า แ่เนี้ยผม็ไม่ไ้ยินแล้ว
“อยอลฮยอรับ ป..ไปันเถอะ ไปห้อพยาบาลัน” อรีบพูพร้อมับออแรผลัร่านั้นออาบริเวนั้นไปปล่อยให้พวผมรีบหาที่ไปสบสิอารม์ันทันที สุท้ายผ่านไปไม่ี่วันหมอนี่(ิมอยู)ลับหายีนแทบะไม่ไ้เป็นไรเลย
ไ้ยาีสินะฮยอ… J
อา~ แหอยู่แล้วสิรับ มัน้อเป็นยาทีุ่หมอให้ทาน่าหา … และ็เพราะยาัวนี้นี่หละรับทำเอาลีเอร์อยูอเรา หายวันหายืนปลิทิ้เลยรับ อยารู้ริๆนะรับว่าใรเป็นนผลิยาัวนี้ออมา
ว๊า…เมื่อไหร่ผมะมีแบบนี้บ้านะ …แ่ริๆผม็มีแล้วหละรับ แ่เลือไม่ไ้็เท่านั้น ท่านผู้อ่านะรู้นะรับว่าเป็นใร ฮ่ะๆ…อย่าลืม่วยผมัสินใ้วยนะรับ ว่ามยอูนนี้ะเลือใรระหว่า….ุ๊ๆ เป็นวามลับรับ ้อิามนะ <3
ความคิดเห็น