คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เพื่อนฉันเป็นอะไร
6
TAEMIN� :: SAY 2
ผมอยากร้องให้มากๆเลยครับT^T ทำไมต้องเป็นผมที่ดูแลด้วยนะ (ไรเตอร์ : ก็พี่แทมเป็นที่รักพี่โฮ^^) อีตานี่มันบ้าสิ้นดี ขืนผมยิ่งได้ดูแลมัน บวกกับค่าชดใช้ของ(กล่องชอล์ก)อีตาบ้านั่น โอ้ย!! ผมคิดแล้วน่าเศร้า(สุดขีด)ครับพี่น้องงง!!!�
“แทม นายไม่เป็นไรใช่มั้ย?” ไอ้เป็ดมาตั้งแต่ตอนไหนY_Y� แต่อย่างน้อยเค้าก็เข้ามาปลอบผม^^ รักเพื่อนโว้ย!
(ไรเตอร์ : แต่เค้านะพี่แทม� ถ้าจงได้ยินที่ว่าเมื้อกี้นี้น่ะ เศร้ากว่าพี่เยอะ!)
“ไม่เป็นไรหรอกแทม� นายดูแลเค้าให้ดีล่ะ เป็นคนดูแล เด็กใหม่ซะด้วย^^ ว่าแต่แววอะไรกันแทม?”
“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนจง� แววอะไร แล้วทำไมชั้นต้องเป็นคนดูแลอีตาบ๊องนั้นด้วยT^T”
“เอาเหอะ� ยังดีกว่าให้ครูใหญ่แกผิดใจกับแกกันไปมากกว่านี้!”
“ยังไงวะจง”
“เอ้า ! ก็นี่ไง� แววของแกน่ะ� ชั้นไม่รู้หรอกว่าอะไร แต่ทว่านะ� ครูใหญ่คงเคยมีประสบการณ์ทางด้านนี้มาเป็นพิเศษ นะเออ� แทม ..จงยังอยู่ข้างแทมเสมอนะ� แล้วก็.......จะเป็นเพื่อนที่ดีด้วย= = ; ”
ผมรักเพื่อนชายคนนี้มากที่สุดแล้วล่ะครับ^^ เค้าน่ารักมาก� เป็นกำลังใจและอยู่ข้างๆผมตลอด� แต่ว่า ทำไมจงทำเหมือนฝืนยิ้มล่ะ ช่างเหอะ ร๊ากเพื่อนวะครับบบ!!!�
“จง ชั้นรักเพื่อนชั้นคนนี้ที่สุดเลยวะ จงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เท่าที่ชั้นเคยเจอมา� ร๊ากนายจาง~~!!�"
“O_O ………….. ^^ ; ” ตอนนี้หัวใจของจงที่เต้นเป็นจังหวะกลับเร็วขึ้นอย่างรู้สึกได้ชัด(555)
ทั้งสองคนที่กำลังบอกรักกัน(แบบเพื่อนนะจ๊ะ) ทำให้คนทำตามหลังมาสงสัยจงฮยอน! แต่ไม่สงสัยแทมิน เพราะเค้าสังเกต
พฤติกรรมของจงมาตลอด ทั้งกิริยาท่าทาง ที่ห่วง ที่อยู่ใกล้ชิดแทมิน มากขึ้นๆ จึงทำให้พวกเค้าเริ่มสงสัยจงฮยอน(เป็ดน้อย^^)
มากขึ้น^^
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ� เวลา เลิกเรียน� (เร็วปาย!)(คนเหนือหรอจ๊ะ)
“เฮ้อออออ� เลิกเรียนล่ะ ไปเที่ยวด้วยกันมะแทม�� จง”เจ๊คีย์พูดขึ้น
“ไปด้วยๆๆ แล้วแทมล..”
“ไม่หรอก ฉันไม่ไปหรอก ฉันต้องรีบกลับบ้าน เดี๋ยวพี่ฮีซอลแกจะห่วง^^”
“เออวะ� ช่างเหอะ งั้นไปกันเหอะ� โชคดีนะแทมิน^^ เจ๊แกยิ่งโหดอยู่555”
“555 ไปๆๆๆๆเลยไป�� เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวไกลซะเลย555” (ไรเตอร์ : ได้มาจากน้องเค้าเอง)
“ไปแล้ว� ๆๆ รักเพื่อน จุ๊บๆๆๆๆ^^”เจ๊คีย์แกทำ เฮ้อ นี่แหล่ะน๊า� ทำตัวอย่างี้� เฮียอนแกถึงรักถึงหลง^^
“ที่รัก ปะเหอะ� ”
“จ๊าๆๆ^^ จงปะ ไปกันได้แล้ว”
“อืมๆ พวกนายไปก่อนเหอะ� เดี๋ยวชั้นตามไป^^”
“อ........เอ่ออ...อืมๆๆ^^รีบๆตามมาล่ะ”
“คร๊าบบบบ”
จงหันหน้ามาหาแทมินอย่างจริงจัง!
“แทม ...”
“อะไรหรอจง?O.O”
“เอ่ออ....คือ”
“อะไรๆๆๆ� มีอะไรรึป่าว บอกกันได้นะ! มีปัญหาอะไรล่ะครอบครัวหรอ หรือความรัก”
“O_O” �<< หน้าจง ตอนนี้ต้องถึงกับอึ้ง จ้องหน้าผมอย่างเอาเป็นเอาตาย ทำไมกันครับ เค้าจะฆ่าผมหรอT^T ผมเป็นเพื่อนเค้านะTT
“เอ่ออ.......ป..เปล่าหรอก แค่จะบอกว่า ดูแลสุขภาพตัวเองดีๆหน่อยนะ ช่วงนี้หิมะเริ่มจะเกิด^^ ;”
“อ่าว ซะงั้น� ให้เค้าพูดอยู่คนเดียว555 ช่างเหอะ� โอเคๆ� จงก็เหมือนกันล่ะ นายน่ะ ช่วงนี้ก็ดูแลตัวเองดีๆหน่อยไม่ได้รึไง� ดูสิช่วงนี้นายโทรมมากเลย ฉันว่าจะถามนายอยู่ว่าไม่ได้หลับได้นอนรึไง ทำไมถึงขอบตาดำแล้วโทรมได้ขนาดนี้”
“อ่อ� มันนอนไม่หลับน่ะ� ช่างมันเหอะ เดี๋ยวก็หายย� ไปก่อนนะ เดี๋ยวพวกอนคีย์มันรอนาน^^”
“5555 อืมๆ^^ บาย นะ เที่ยวให้หนุกๆนะเออ”
“ว่าไงวะเนี่ย รอนานแล้วนะ� เมื่อไหร่จะมา! !!”����� เสียงเจ๊แกดัง100 เดซิเบลเป็นได้(เว่อ) ส่งกระแสคลื่นได้อย่างดี ส่งตรงมาถึงหูของจงฮยอน ทำให้จง ถึงกับอุดหู^^(เว่ออีกล่ะเรา^^) เพราะอะไรน่ะหรอ สังเกตุได้จากเฮียอนแกอุดหูทันที เพราะเสียงภรรยาแก
“ตะโกนอะไรกันนักหนาเนี่ย ไปแล้วโว้ย!!!! ��ไปนะแทมิน^^ ”
“อืม� เที่ยวหนุกๆรอบที่สองนะจงเพื่อนรัก”
“อืมๆ^^;” (ความคิดของจง )� : แทม เปลี่ยนจากคำว่า เพื่อนรัก เป็นที่รักไม่ได้หรอ ฟังแล้วมันเจ็บนะแทม~
หลังจากที่จงวิ่งออกไปหาอนคีย์ (มีเลียนๆๆ) แล้ว ฉันต้องหยุดชะงักกับสายตาที่จ้องเขม็งราวกับจะกินร่างกายได้หมดไม่เหลือซาก ที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง นั่นก็คือ� นายมินโฮ!!!!!!!!
___________________________________________________
ไรเตอร์เเอบกริ๊ด!!!
ฮยอนมิน *0*�
เเต่ยังไงก็ช่าง 2MIN REAL นะเออ
คึคึ^^
เม้นท์ให้ไรเตอร์ที ขอร้องเหอะน๊าT^T�
เค้าเริ่มไม่มีกำลังใจเลยอ่า� เเงๆๆTT^TT
น๊าขอร้อง
สักคนล่ะเม้นท์สองเม้นท์ เห็นใจที!!!
ความคิดเห็น