คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ของหายเพราะต้นเหตุ!
10
‘ฉันชอบนาย’
> < คำๆนี้มันวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอด ทำให้ผมนอนไม่หลับ ดีนะที่วันนี้ ผมรอดมา ไม่ได้ไปอยู่กับนายนั่นที่หอ (ของมัน) ลืมซะทีสิโว้ย!! ลี แทมิน ว่าแต่สร้อยของจงหายไปไหน!?
“นี่ แทม นอนยัง?” เสียงหวานใสเจี๊ยบยังกับน้ำแข็ง(ท่าทางเย็นชาน่าดู)ที่กำลังเคาะประตูดังปังๆๆๆๆ!(เว่อ)
“ยังฮะ พี่ฮีซอล มีไรรึป่าวฮะ? ”
“เปิดประตูให้หน่อยสิ� มีเรื่องจะคุยด้วย”
“อ่าฮะ”
ผมลุกขึ้นไปดู� ผมเปิดประตู พี่ฮีซอลมองหน้าเหมือนรู้สึกผิด OO พี่ผมเป็นอะไรกัน พี่อะไรให้ผมโกรธหรอ> <
“เอ่อ....คือ เข้ามาคุยด้านในดีกว่า^^” พี่ฮีซอลผลักผมเข้ามาในห้องอย่างแร๊ง! (เว่อเข้าไป NO ปาย 555แล้วก็ปิดประตูดังปัง!!!!!!(เว่ออออออ)
“มีอะไรหรอฮะ พี่ฮีซอลล”
“เอ่อ��� คือ� แทม อย่าว่าพี่เลยนะ คือว่า.....”
“ว่า??”
“พี่......เป็นน”
“หือ พี่เป็นอะไรอ่า….บอกแทมมาเดี๋ยวนี้นะ� ไม่งั้นแทมอัดแน่!!!”
(ความคิดพี่ฮีซอล : ผมกลัวน้องผมตรงนี้ล่ะครับ!)
“ พี่คบกับพี่ฮันคยองอ่า� ”
“อ่อ�� ...ห๊ะ!!!!” พี่ฮีซอลปิดหูทันทีครับT^T
“โอ้ย!!! พี่ขอโทดดด ”
“เอ๋??”
“พี่ขอโทดนะ พีไม่ได้ตั้งใจจะคบกับ...”
“555 พอๆๆเลยฮะ ผมยังไม่ได้ว่าพี่ฮีซอลสักคำเลย พี่จะรักใครชอบใครเรื่องของพี่ซิ^^”
“ก็ฉันอะ......เอ๋?? แทม นายไม่ว่าพี่หรอ?”
“555 ผมจะว่าพี่ทำไมฮะ ในเมื่อพี่มีคนที่พี่รัก แล้วเค้าก็รักพี่ ไม่มีอะไรกีดขวางความรักของคนสองคนได้หรอกนะฮะ ถ้าพวกพี่รักกันจริง� ขอให้พี่มีความสุขมากๆนะฮะ เรามีกันแค่สองคน ปรึกษากันเรื่องนี้ไม่แปลกหรอกฮะ^^”
“แทม ไม่ว่าพี่ใช่มั้ย ขอบใจนะแทม ร๊ากเทมม!!!!” อยู่ดีๆพี่ฮีซอลก็โผลเข้ากอดผมเฉยเลย�
“555 ผมก็รักพี่ฮะ”
“จ๊า� ว่าแต่เราล่ะหาแฟนได้ยังง^^”
“เอ่อ ....ยังหรอกฮะ หน้าตาอย่างผมใครจะไปเอา”� (ไรเตอร์ : แฟนคลับแทมินมีสิทธิ์ๆๆๆๆๆๆ คึคึ)
“เอาเหอะ ยังไงมันก็ต้องมีล่ะนะ^^ ดีกว่าพี่ด้วยมั้งเนี่ย5555 ฝันดีน๊า บะบายยย”
“ฝันหวานฮะพี่ซอลล^^”
แฟนหรอ? เอ้ย! ผมจะคิดทำไมเนี่ย! �ไม่คิดๆแทมิน!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เช้าวันรุ่งขึ้น วันเสาร์ (เมื่อวานวันศุกร์ 5555)
“ฮ้าววววว~! ” ผมตื่นขึ้นด้วยความเงียวเงียนิดนึง� ผมลุกขึ้นมาดูนาฬิกา ห๊ะ! (ไรเตอร์ : เราต้องอุดหูมั้ย555 )�
“นี่เพิ่ง 6 โมงเช้าหรอเนี่ย โอ้ย! ตื่นมาเอาโล่รึไงฟะ!” ผมก็ไม่พูดไม่จาครับ นอนต่อ ครอกฟี้~~!ZzZ
(พี่แทม : ทำพี่เสียภาพพจน์)
Replay Replay Replay~~~!
เสียงโทรศัพท์ผมนี่แหล่ะครับ= =
“อันยองฮาเซโย~ (เสียงผมมันงัวเงียT^T)”
(เสียงหวานจังเลยนะครับคนสวย)
“O_O นายมินโฮ !!! ” ผมจำคำพูดได้!!�
(โอ้ย!!) ผมเชื่อได้ นายนั่นอุดหู!
(จะตะโกนทำไมเนี่ย! แสบหู!)
“หึ แสบหูก็ดี! ”
(ยังไงก็ร๊ากกกกกก!)
“นายนี่บ้ารึไง> <! แล้วนายเอาเบอร์ชั้นมาได้ยังไง!”
(บอกทำไมล่ะครับ^^)
“บอกมา~”
(........)
“บอก!ม.....”
(หยุด!!! ) 555 วิธีนี้ได้ผลครับพี่น้องงง!!�
“งั้นก็บอกมา”
(อยากรู้ก็มาหาผมสิ^^)
“O_O� ชั้นไปทำไมให้โง่ล่ะ!”
(ก็แล้วแต่นะครับ แต่สิ่งของที่สำคัญๆของนายตอนนี้มันอยู่ในมือผม!)
“O_O” น้ำใสเปลี่ยนไปเหมือนกับแค้น ผมทำไรผิ๊ด!�
“เอ้ยย! อย่าบอกนะว่า....”�
“สร้อยของนาย!” น้ำเสียงนายนั่นตะคอกใส่มันน่ากลัวยังไงไม่รู้T^T
“ม...มัน..ปะ..ไปอยู่กับนายได้ยังไง”
(อยากรู้ก็มาที่บ้านฉันแค่นี้)
“เดี๋ยว !!”
(อะไร!)
“บ้านนายอยู่ไหนอ่า”
(บ้านตระกูลชเว แค่นี้นะ!)
“อ๊ะ...! เดี๋ยวซิ”
ตู๊ด� ตู๊ด�� ตู๊ด~~~!!
“ทำไมมันหงุดหงิดเร็วอย่างนี้เนี่ย!”
.
.
.
.
.
.
.
“พี่ฮีซอลหายไปไหนของเค้านะ� เอ๋.?”
‘แทม พี่ออกไปเที่ยวกับวอนนะ อยุ่บ้านเฝ้าบ้านด้วยนะ(ผมไม่ใช่หมาเฝ้าบ้านนะ)
พี่จะกลับมาเย็นๆรักแทมนะ^^กุญแจบ้านพี่เอามาด้วย เพราะกลัวแทมทำหาย
เพราะแทมทำของหายเร็ว(ใช่พี่ เหมือนสร้อยผม)บายจ๊า^^’
“ไปซะเช้าT^T”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ� บนรถเมล์ (ยังกับในกรุงเทพT^T)
“มองกันทำไมเด็กพวกนี้”�
เด็กหญิงกลุ่มนึงอายุราวๆ 13-14 ปี �มองมาที่ผมเหมือนจะยั่วผมยังไงไม่รู้ แถมยังมีเด็กผู้ชายสงสัยจะมาด้วยกันเด็กพวกนั้นมองหน้าผมเหมือนกับว่าจะตีผม สงสัยพวกนี้แฟนกันวะครับ เด็กสมัยนี้หัดมีฟงมีเเฟนเร็ว
_____________________________________________________________________________________________________
(ไรเตอร์ : ระวังนะใครมีแฟนโดนพี่แทมแกด่า^^)
(พี่แทม : ในเรื่องโว้ยไรเตอร์ ! นอกเรื่องมาเป็นแฟนพี่ได้นะฮะทุกคน^^)
(ไรเตอร์ : ป่านนี้แฟนคลับทุกคน(ที่เข้ามาอ่าน)ช็อกตายย!)
เม้นท์เเล้วจะอัพ
ไม่เม้นท์ไม่อัพ!!!!
5555555555
ฝันดีนะตัวเองงง
คึคึ^^+
ความคิดเห็น