ดอกหญ้า....ริมทาง

เนื้อเรื่อง

......ริมทาง.....หรือ



           เหมือนหลายคนลืมว่า ดวงอาทิตย์ก็เป็นดาวดวงหนึ่ง มิหนำซ้ำยังเป็นดาวสุกสว่างและมีประโยนช์ต่อสรรพสิ่งชีวิตมากที่สุดและเมื่อกล่าวถึงบรรดาดอกไม้ทั้งหลาย หลายคนอาจลืมว่า ดอกหญ้าเป็นดอกไม้ชนิดหนึ่ง มิหนำซ้ำดอกหย้ายังมีมากมายหลายชนิดไม่ว่าเขาผู้นั้นจะเป็นหญิงหรือชาย ไม่ว่าจะเป็นวัยรุ่นหรือวัยชรา ยามทอดสายตาไปตามธรรมชาติ แห่งหนใด
สายตาก็พบกับดอกหญ้ามากกว่าดอกชนิดอื่น



                 ครั้นเมื่อมีผู้เอ่ยถึงดอกหญ้า หลายคนมักนึกถึงดอกไม้ที่ปราศจากสีสันดึงดูดทั้งอารมณ์ ความรู้สึกกระทั่งสายตา มิหนำซ้ำยังปราศจากกลิ่นหอมเย้ายวนชวนฝันถึง โดยยังมิได้กล่างถึงลีลา หรือรูปทรงของดอกหญ้าที่ไม่สวยสะดุดตาผู้พอเห็นเหมือนดอกอื่น เหตุนี้เองที่ดอกหญ้าจึงถูกมองว่าต่ำต้อย เป็นเพียงดอกไม้ริมทาง ทว่าธรรมชาติเต็มไปด้วยความสลับซับซ้อน บางทีเกินกว่าสติปัญญาของมนุษย์ หลายคนพึงรู้ได้ ก็เฉกเช่นเดียวกับผู้หญิงที่บรรดาผู้ชายต่างพากันกล่าวขานถึงพวกหล่อนอยู่เสมอ แต่มีกี่คนเล่าเข้าถึงซึ่งแก่นแท้แห่งความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเธอ

         จงมองดูขบวนดอกหญ้าอันฟู่ฟองอยู่ริมทาง ปลายฤดูฝนต้นฤดูหนาวเถิด จงมองดูด้วยมุมมองหลากหลายจากต่างระยะ และต่างเวลา และจะพบว่า  ดอกหญ้าคือดอกไม้มหัศจรรย์   



            ในท้องทุ่ง แสงแดดอุ่นในยามเช้าอาบร่างดอกไม้ให้สว่างไสวเป็นบางส่วน สายลมอ่อนโยนแกว่งไกวละมุนละไม ไม่ต่างจากหญิงสาวผู้น่ารักและอ่อนไหว ยามเที่ยงแสงแดดร้อนแรงกราดเกรี้ยว ประหนึ่งต้องการเผาผลาญดอกไม้อื่นให้เหี่ยวเฉา ทว่ามวลดอกหญ้าฟูฟ่องล้อเปลวแดดที่ตกต้องตนให้บังเกิดเป็นแสงสีน้ำเงิน
สายลมหรือก็เป็นใจแกว่งไกวพวกเธอราวกับ นางระบำที่กำลังลีลาสอวดโฉม 



          ยามที่ดวงตะวันคล้อยต่ำ แสงแดดยามตะวันชิงพลบ สาดแสงส่องต้องดอกหญ้า บังเกิดแสงสีทอง อร่ามงามตายิ่งนัก แต่ทว่าท่วงทำนองที่ต้องแสง ก็กลายเป็นท่วงทำนองที่เศร้า และแสนเหงา


 
           เดินเล่นในยามเย็น หากมองไปแล้วดั่งเหมือนผ้าห่มผืนโตที่แผ่คลุมไป   ทั่ว หากคุณห้ามใจไม่ไหว เด็ดเอาดอกหญ้า หวังเพื่อว่าจะเอาไปตกแต่งห้อง หรือหวังที่จะเชยชม เมื่อนั้นคุณจะพบว่า
ดอกหญ้าเป็นสิ่งที่ทะนุทะนอม หาใช่ดอกไม้ริมทาง อย่างที่ใครๆเขาเอ่ยกัน




บางครั้ง

ดอกหญ้า....ริมทาง
เธอก็มีสิทธิที่จะได้รับแสงอาทิต์ส่องแสงในยามเช้า สามารถที่จะต้องลมได้ โดยไม่เกี่ยวกับการที่พวกเธอ ไม่มีกลิ่นหอมยวนใจ แต่หากเป็นสิทธิที่พวกเธอพึงจะได้รับเฉกเช่นกับดอกไม้ดอกอื่น


     แต่ถ้าหาก เด็ดดอกหญ้าเพื่อที่จะเชยชมเพียงชั่วครู่ มันก็เป็นเพียงสิทธิที่เธอได้รักแค่คำว่า ...ริมทาง.. คุณค่าของดอกหญ้า คงไม่ต่าง อะไรกับใบไม้ร่วง ที่รอวันที่ดินกลบหน้า



           

บางครั้ง ดอกหญ้าริมทาง ดอกนี้ อาจเพียงต้องการแค่

คำว่า... รัก....
แม้คุณจะไม่เคยเอ่ยคำว่ารัก เพียงแต่ไม่ทอดมองดอกหญ้าด้วยสายตาเย้ยหยัน เพียงแต่อย่าใช้เท้าทั้งสองเหยียบนย้ำเพื่อจะจะเด็ดดอกไม้ที่อยู่สูง ขอเพียงแค่ ส่งรอยยิ้ม ที่อ่อนโยน นั่งเป็นเพื่อนฉันมองสายลม มองแสงแดด ก็น่าจะพอ


      

         ดอกไม้ริมทางดอกนี้ ไม่ได้หวังจะชูช่ออกดอกในคฤหาสน์สุดหรู หรือปราสาทใหญ่โต แม้เป็นเพียงบ้านเล็กๆ กระท่อมน้อยๆ ดอกหญ้าก็ขึ้นได้เสมอ หากที่นั่น เป็นที่ที่มอบความรัก ความอบอุ่นให้แก่ดอกหญ้าดอกนี้
...แม้สายตาของคนอื่นที่ทอดมองในฐานะดอกไม้ริมทาง 
-s b-

           
        

           แต่กระท่อมหลังน้อย ก็คงเป็นที่พักใจ พักกาย ขอเพียงเป็นความสุขที่แสนธรรมดา ไม่ต้องปรุงแต่งด้วยแสงเสียง ไม่ต้องปรุงแต่งด้วยของมีค่า ...ขอเพียงมีคนเข้าใจ ไม่ว่าที่ไหน ก็เป็นที่หอมหวานของดอกหญ้าเสมอ


-b g-


ความสุขเล็กๆของดอกหญ้า
...ขอเพียงแค่ อย่ามองว่า เป็นดอกไม้ริมทาง..



บทความเปิดตัว........อิอิ.........หนูดอกหญ้า ^^

+ +