ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [ SF ] ความรักที่ไม่รู้จัก ผมจะสอนให้เอง ( Hunho ) ตอนที่ 2
[ SF ] ความรักที่ไม่รู้จัก ผมจะสอนให้เอง ( Hunho ) ตอนที่ 2
โครม!
" เฮ้ย!! มึงเป็นไรของมึงว่ะ " เทาสยบขึ้นอย่างตกใจปนโมโห แหม่! ก็เค้ากำลังอ่านหนังสือ (โป๊) อยู่ดีๆเพื่อนเขาก็ดันทำเสียงดังซะก่อน เขาหันไปมองเก้าอี้เจ้ากรรมที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น
" อย่าพึ่งมายุ่งกับกู " เขาเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ไม่มีท่าทีสะทกสะท้านกับตำพูดของเพื่อนตนแม้แต่น้อย
" เป็นไรของมึงว่ะคริส อารมณ์เสียอะไรมาลงกับพวกกูเนี่ย " ไคที่พึ่งเดินออกมาจากโซนห้องครัวเอ่ยขึ้น โดนไม่ได้สังเกตสีหน้าเพื่อนเขาแม้แต่น้อยว่าตอนนี้เครียดขนาดไหน
" เออ ! นั่นดิ อากาศเมืองไทยร้อนจนมึงเป็นบ้าไปแล้วรึไง " ชานยอลเอ่ยก่อนจะล้มตัวนอนบนโซฟา
" มีเรื่องนิดหน่อย โทษทีว่ะ " เขาพยายามควบคุมน้ำเสียงให้ปกติที่สุดแต่ก็ไม่วาย
" กูว่าคงไม่นิดแล้วมั้ง " เซฮุนที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นอย่างรู้ใจ "มีอะไรก็บอกพวกกูได้นะเว้ย กูเพื่อนมึงนะ "
คริสลังเลเล็กน้อย เนื่องจากไม่อยากให้เพื่อนเขาเครียดไปด้วย แต่เพราะความอึดอัดทำให้เขาอยากระบายให้เพื่อนฟังบ้าง อีกอย่างเขาไม่อยากมีเรื่องปิดบังเพื่อน
" คือ....น้องชายกู เขาถูกลอบทำร้ายว่ะ ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย " คริสเอ่ยขึ้นเสียงเครือ ทั้งๆที่เขาค่อนข้างเก็บอารมณ์เก่งพออสมควร แต่เรื่องนี้ทำให้เขาหนักใจไม่น้อย น้องชายที่เขาเลี้ยงดูมาอย่างดี ตอนนี้ถูกไอพวกบ้าที่ไหนทำร้ายก็ไม่รู้ อีกทั้งเขาเองเคยให้สัญญากับคุณลุงคุณป้าไว้ว่าจะดูแลจุนมยอนอย่างดี แต่นี้เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย
" เฮ้ยคริส! ใจเย็นๆก่อนนะเว้ย " ไคเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ เพื่อนของเขาที่ได้ขึ้นชื่อว่าเย็นชา ไร้ความรู้สึก จนได้รับฉายาว่า Ice Prince กำลังสั่นไหวยามเอ่ยถึงน้องชายของตนที่ชื่อ จุนมยอน
" เออ กูไม่เป็นไร " เขาพยายามฝืนยิ้ม ทั้งที่ข้างในเจ็บปวดจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ " เออใช่ กูจะให้เขามาพักที่บ้านเราซักพัก พี่ซีวอนเขามีเรื่องต้องจัดการ คงดูแลได้ไม่เต็มที่ "
" ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เดี๋ยวพวกเราจะช่วยดูแลน้องแกเอง " ชานยอลพูดอย่างร่าเริง เพื่อหวังให้เพื่อนของเขาเบาใจลงบ้าง เขาเองก็ยอมรับว่าไม่เคยเห็นคริสอ่อนแอขนาดนี้มาก่อน คริสมักเป็นผู้นำเสมอ จนเขาไม่คิดว่าคริสจะมีดด้านที่อ่อนแอขนาดนี้ แสดงว่าน้องคนนี้คงสำคัญกับคริสมาก
" ว่าแต่น้องแกจะมาเมื่อไหร่ว่ะ " เซฮุนเอ่ยถามขึ้น
" พรุ่งนี้เช้า " คริสตอบ
" ทำไมเร็วขนาดนี้ว่ะ แล้วจะให้น้องมึงอยู่ไหนว่ะ " เซฮุนถามขึ้น เพราะบ้านที่พวกเขาอาศัยอยู่นั้นเป็นบ้านพักสำหรับนักเรียนแลกเปลี่ยน คงไม่อนุญาติให้คนนอกเข้ามาพักสุ่สสี่สุ่มห้าแน่นอน
" เราจะย้ายไปอยู่บ้านกูแทน " คริสเอ่ยตอบ เพราะรู้ดีว่าเซฮุนกังวลเรื่องใด " ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเรื่องนี้พี่ซีวอนจะเป็นคนจัดการให้เราเอง "
" พี่มึงใหญ่น่าดูเลยนะเนี่ย แหมะ! กูชักอยากเห็นหน้าน้องมึงแล้วซิ กูว่านี่ถ้าเสี่ยวลู่รู้คงอยากเจอน้องมึงอยู่เหมือนกัน ได้ข่าวว่าน่ารักใช่เล่นเลยนี่ " ชานยอลพูดติดตลก เพราะเขาเองก็เคยได้ยินกิตติศัพท์ความน่ารักของลูกพี่ลูกน้องไอ้คุณชายอู๋อี้ฟานมาจากพ่อของเขามาบ้างเพราะพ่อของเขาเองก็ทำธุรกิจกับตระกูลอู๋มานาน แต่มันก็ไม่เคยคิดจะแนะนำให้เพื่อนพ้องรู้จักอย่างเป็นทางการซักที
" กูเตือนพวกมึงทุกคนไว้เลยนะ ว่าคนนี้ห้ามยุ่ง! " คริสพูดด้วยนน้ำเสียงปกติแต่แอบแฝงไปด้วยความจริงจังเช่นกัน
" เสือผู้หญิงอย่างมึงหวงน้องด้วยรึไงเนี่ย " เซฮุนอดไม่ได้ที่จะล้อเลียนเพื่อนเขาซักหน่อย ใครจะคิดว่าไอคริส คาสโนว่าฆ่าไม่ตายจะมีโมเม้นหวงน้องให้ได้เห็นด้วย
" หึ งั้นหรอ " เขาเองไม่ปฏิเสธเลยว่าตนนั้น ทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วง จุนมยอนมากแค่ไหน เพราะเขาเองก็ไม่ใช่ผู้ชายที่่แสนดีอย่างที่เขาแสดงให้จุนมยอนเห็น เขาก็เป็นผู้ชายทั่วๆไปที่บังเอิญเกิดมาหล่อ ทำให้มีผู้หญิงมาติดพันไม่น้อย แต่เขาก็ไม่คิดจริงจังกับใคร พวกเธอทั้งหลายก็แค่ดอกไม้ริมทางที่ไม่รู้ใครต่อใครเด็ดมาดอมดมไม่รู้กี่ครั้ง เขาต้องการดอกไม้ที่ทรงคุณค่ามากพอที่จะเอามาประดับแจกันราคาแพงของเขา ซึ่งเขาเองไม่ต้องการให้จุนมยอนมาเจอคนแบบเขา แต่เพราะเขาประมาทเกินไปจนทำให้จุนมยอนต้องไปเจอกับไอพวกสารเลวพวกนั้น แต่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาจะไม่มีวันปล่อยให้ใครมาทำร้ายจุนมยอนได้ออีกแม้แต่ปลายเล็บข่วน แต่ใครที่มันคิดจะลองดี เขาคงปล่อยมันไว้ไม่ได้ ต่อให้ต้องฆ่าใคร เค้าก็ยอม! เพื่อปกป้องน้องชายคนนี้ของเค้าเอาไว้
เขาจะไม่ยอมให้จุนมยอนเป็นดอกไม้ริมทางที่ใครจะเก็บไปได้ง่ายๆ แต่จุนมยอนคือดอกฟ้าที่ไม่มีใครเอื้อมถึงต่างหาก......
__________________________________________________________
เปิดตัวพระเอกของเราโอ เซฮุน และลูกพี่ลูกน้องจุนมยอนอย่างคริส และเหล่าเพื่อนๆแสนดี (มั้ง) ที่จะมาคอยพิทักษ์จุนมยอนน้อยของเรา ถ้าใครอยากรู้ว่าเรื่องราวจะเป็นไปอย่างต้องติดตามชมนะค่ะ //คริสเเละเพื่อนเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาเรียนที่เมืองไทยนะค่ะ เม้นบ้างนะมันทำให้ไรต์หายเหนื่อยเนอะ จุ๊ฟๆๆๆๆๆ รักทุกคนน๊าาาาา ลงช้าไปหน่อยไม่ว่ากันนะ
" เฮ้ย!! มึงเป็นไรของมึงว่ะ " เทาสยบขึ้นอย่างตกใจปนโมโห แหม่! ก็เค้ากำลังอ่านหนังสือ (โป๊) อยู่ดีๆเพื่อนเขาก็ดันทำเสียงดังซะก่อน เขาหันไปมองเก้าอี้เจ้ากรรมที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น
" อย่าพึ่งมายุ่งกับกู " เขาเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ไม่มีท่าทีสะทกสะท้านกับตำพูดของเพื่อนตนแม้แต่น้อย
" เป็นไรของมึงว่ะคริส อารมณ์เสียอะไรมาลงกับพวกกูเนี่ย " ไคที่พึ่งเดินออกมาจากโซนห้องครัวเอ่ยขึ้น โดนไม่ได้สังเกตสีหน้าเพื่อนเขาแม้แต่น้อยว่าตอนนี้เครียดขนาดไหน
" เออ ! นั่นดิ อากาศเมืองไทยร้อนจนมึงเป็นบ้าไปแล้วรึไง " ชานยอลเอ่ยก่อนจะล้มตัวนอนบนโซฟา
" มีเรื่องนิดหน่อย โทษทีว่ะ " เขาพยายามควบคุมน้ำเสียงให้ปกติที่สุดแต่ก็ไม่วาย
" กูว่าคงไม่นิดแล้วมั้ง " เซฮุนที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นอย่างรู้ใจ "มีอะไรก็บอกพวกกูได้นะเว้ย กูเพื่อนมึงนะ "
คริสลังเลเล็กน้อย เนื่องจากไม่อยากให้เพื่อนเขาเครียดไปด้วย แต่เพราะความอึดอัดทำให้เขาอยากระบายให้เพื่อนฟังบ้าง อีกอย่างเขาไม่อยากมีเรื่องปิดบังเพื่อน
" คือ....น้องชายกู เขาถูกลอบทำร้ายว่ะ ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย " คริสเอ่ยขึ้นเสียงเครือ ทั้งๆที่เขาค่อนข้างเก็บอารมณ์เก่งพออสมควร แต่เรื่องนี้ทำให้เขาหนักใจไม่น้อย น้องชายที่เขาเลี้ยงดูมาอย่างดี ตอนนี้ถูกไอพวกบ้าที่ไหนทำร้ายก็ไม่รู้ อีกทั้งเขาเองเคยให้สัญญากับคุณลุงคุณป้าไว้ว่าจะดูแลจุนมยอนอย่างดี แต่นี้เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย
" เฮ้ยคริส! ใจเย็นๆก่อนนะเว้ย " ไคเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ เพื่อนของเขาที่ได้ขึ้นชื่อว่าเย็นชา ไร้ความรู้สึก จนได้รับฉายาว่า Ice Prince กำลังสั่นไหวยามเอ่ยถึงน้องชายของตนที่ชื่อ จุนมยอน
" เออ กูไม่เป็นไร " เขาพยายามฝืนยิ้ม ทั้งที่ข้างในเจ็บปวดจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ " เออใช่ กูจะให้เขามาพักที่บ้านเราซักพัก พี่ซีวอนเขามีเรื่องต้องจัดการ คงดูแลได้ไม่เต็มที่ "
" ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เดี๋ยวพวกเราจะช่วยดูแลน้องแกเอง " ชานยอลพูดอย่างร่าเริง เพื่อหวังให้เพื่อนของเขาเบาใจลงบ้าง เขาเองก็ยอมรับว่าไม่เคยเห็นคริสอ่อนแอขนาดนี้มาก่อน คริสมักเป็นผู้นำเสมอ จนเขาไม่คิดว่าคริสจะมีดด้านที่อ่อนแอขนาดนี้ แสดงว่าน้องคนนี้คงสำคัญกับคริสมาก
" ว่าแต่น้องแกจะมาเมื่อไหร่ว่ะ " เซฮุนเอ่ยถามขึ้น
" พรุ่งนี้เช้า " คริสตอบ
" ทำไมเร็วขนาดนี้ว่ะ แล้วจะให้น้องมึงอยู่ไหนว่ะ " เซฮุนถามขึ้น เพราะบ้านที่พวกเขาอาศัยอยู่นั้นเป็นบ้านพักสำหรับนักเรียนแลกเปลี่ยน คงไม่อนุญาติให้คนนอกเข้ามาพักสุ่สสี่สุ่มห้าแน่นอน
" เราจะย้ายไปอยู่บ้านกูแทน " คริสเอ่ยตอบ เพราะรู้ดีว่าเซฮุนกังวลเรื่องใด " ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเรื่องนี้พี่ซีวอนจะเป็นคนจัดการให้เราเอง "
" พี่มึงใหญ่น่าดูเลยนะเนี่ย แหมะ! กูชักอยากเห็นหน้าน้องมึงแล้วซิ กูว่านี่ถ้าเสี่ยวลู่รู้คงอยากเจอน้องมึงอยู่เหมือนกัน ได้ข่าวว่าน่ารักใช่เล่นเลยนี่ " ชานยอลพูดติดตลก เพราะเขาเองก็เคยได้ยินกิตติศัพท์ความน่ารักของลูกพี่ลูกน้องไอ้คุณชายอู๋อี้ฟานมาจากพ่อของเขามาบ้างเพราะพ่อของเขาเองก็ทำธุรกิจกับตระกูลอู๋มานาน แต่มันก็ไม่เคยคิดจะแนะนำให้เพื่อนพ้องรู้จักอย่างเป็นทางการซักที
" กูเตือนพวกมึงทุกคนไว้เลยนะ ว่าคนนี้ห้ามยุ่ง! " คริสพูดด้วยนน้ำเสียงปกติแต่แอบแฝงไปด้วยความจริงจังเช่นกัน
" เสือผู้หญิงอย่างมึงหวงน้องด้วยรึไงเนี่ย " เซฮุนอดไม่ได้ที่จะล้อเลียนเพื่อนเขาซักหน่อย ใครจะคิดว่าไอคริส คาสโนว่าฆ่าไม่ตายจะมีโมเม้นหวงน้องให้ได้เห็นด้วย
" หึ งั้นหรอ " เขาเองไม่ปฏิเสธเลยว่าตนนั้น ทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วง จุนมยอนมากแค่ไหน เพราะเขาเองก็ไม่ใช่ผู้ชายที่่แสนดีอย่างที่เขาแสดงให้จุนมยอนเห็น เขาก็เป็นผู้ชายทั่วๆไปที่บังเอิญเกิดมาหล่อ ทำให้มีผู้หญิงมาติดพันไม่น้อย แต่เขาก็ไม่คิดจริงจังกับใคร พวกเธอทั้งหลายก็แค่ดอกไม้ริมทางที่ไม่รู้ใครต่อใครเด็ดมาดอมดมไม่รู้กี่ครั้ง เขาต้องการดอกไม้ที่ทรงคุณค่ามากพอที่จะเอามาประดับแจกันราคาแพงของเขา ซึ่งเขาเองไม่ต้องการให้จุนมยอนมาเจอคนแบบเขา แต่เพราะเขาประมาทเกินไปจนทำให้จุนมยอนต้องไปเจอกับไอพวกสารเลวพวกนั้น แต่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาจะไม่มีวันปล่อยให้ใครมาทำร้ายจุนมยอนได้ออีกแม้แต่ปลายเล็บข่วน แต่ใครที่มันคิดจะลองดี เขาคงปล่อยมันไว้ไม่ได้ ต่อให้ต้องฆ่าใคร เค้าก็ยอม! เพื่อปกป้องน้องชายคนนี้ของเค้าเอาไว้
เขาจะไม่ยอมให้จุนมยอนเป็นดอกไม้ริมทางที่ใครจะเก็บไปได้ง่ายๆ แต่จุนมยอนคือดอกฟ้าที่ไม่มีใครเอื้อมถึงต่างหาก......
__________________________________________________________
เปิดตัวพระเอกของเราโอ เซฮุน และลูกพี่ลูกน้องจุนมยอนอย่างคริส และเหล่าเพื่อนๆแสนดี (มั้ง) ที่จะมาคอยพิทักษ์จุนมยอนน้อยของเรา ถ้าใครอยากรู้ว่าเรื่องราวจะเป็นไปอย่างต้องติดตามชมนะค่ะ //คริสเเละเพื่อนเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมาเรียนที่เมืองไทยนะค่ะ เม้นบ้างนะมันทำให้ไรต์หายเหนื่อยเนอะ จุ๊ฟๆๆๆๆๆ รักทุกคนน๊าาาาา ลงช้าไปหน่อยไม่ว่ากันนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น