ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ SF ] ความรักที่ไม่รู้จัก ผมจะสอนให้เอง ( Hunho ) ตอนที่ 1
[ SF ] ความรักที่ไม่รู้จัก ผมจะสอนให้เอง ( Hunho )
บางครั้ง อดีตที่เลวร้าย ทำให้คนเราเลือกที่จะฝังตัวอยู่ในความฝันมากกว่า
จะตื่นขึ้นมารับรู้ความจริง แล้ว ชเว จุนมยอน จะเลือกแบบไหนกัน
" ไอหมอ น้องกูเป็นไงบ้างว่ะ " ท่าทีลุกลี้ลุกลน น้ำเสียงสั่นเครือที่ไม่น่าหลุดออกมาจากปากของ ชเว ซีวอน นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่กำลังทรงอิทธิพลที่สุดในขณะนี้ ซึ่งตอนนี้เขาเองไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย เนื่องจากน้องชายสุดคนเล็กที่เขาเลี้ยงดูทนุถนอมมาอย่างกับไข่ในหิน ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง เพราะไอพวกเศษสวะพวกนั้นแท้ๆ ที่ทำให้น้องเขาเป็นอย่างนี้ เขาสัญญากับตัวเองว่าจะลากพวกมันมาก้มลงกราบแแทบเท้าน้องเขาให้ได้
" มึงใจเย็นก่อนไอซีวอน ตอนนี้น้องมึงปลอดภัยแล้ว การผ่าตัดเป็นไปได้ด้วยดี แต่.... " โจว คยูฮยอน หมอผ่าตัดอันดับหนึ่งของเกาหลี เอ่ยขึ้นอย่างกังวล
" แต่..แต่อะไรว่ะไอหมอ ไหนแกบอกว่าจุนมยอนปลอดภัยแลล้วไงว่ะ แต่อะไรอีกว่ะ " ซีวอนที่เริ่มจะใจเย็นลงแล้ว เริ่มจะปะทุขึ้นมาใหม่ ไหนไอหมอบอกว่าปลอดภัยแล้วไง จะแต่อะไรอีก
" เออ ใช่ การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี แต่กูยังบอกไม่ได้ว่าน้องมึงจะฟื้นเมื่อไหร่ เรื่องที่จุนมยอนเจอมามันเกินกว่าที่เด็กอายุ 16 จะรับไหวนะเว้ย น้องมึงอาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราก็ได้เพราะน้องมึงพยายามกดประสาทสั่งร่างกายตัวเองเอาไว้ไม่ให้ตัวเองฟื้นขึ้น แต่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับสิ่งแวดล้อมรอบข้าง คนในครอบครัว น้องมึงอ่ะตอนนี้รับรู้ทุกอย่างแค่ตอบสนองมึงไม่ได้แค่นั้น " หมอคยู หอบเล็กน้อยหลังจากร่ายยาวเรื่องอาการของคนที่เขาเองก็รักเหมือนน้องคนหนึ่ง ในพี่ชายซึ่งเป็นเพื่อนของเขาฟัง เพราะกลัวมันจะโวยวายขึ้นมาวะก่อน
" กูจะส่งจุนมยอนกลับเมืองไทย " ซีวอนเอ่ยขึ้น หลังจากฟังเพื่อนพูดจบ
" แล้วจุนมยอนจะอยู่กับใคร น้องมึงต้องการคนดูลอย่างใกล้ชิดนะเว้ย " หมอคยูโวยขึ้น
" มีดิว่ะ กูจะส่งจุนมยอนไปอยู่กับลูกพี่ลุกน้องกูก่อน ตอนนี้กูมีเรื่องต้องสะสาง " ซีวอนเอ่ยเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความดุดัน ที่คยูฮยอนไม่ค่อยชอบซักเท่าไหร่
" กูฝากมึงจัดการเรื่องนี้ด้วยแล้วกัน นี่กูเข้าไปดูน้องกูได้รึยัง "
" เออ! อยากเข้าก็เข้า กูเคยห้ามอะไรมึงได้บ้างหล่ะ "
" ก็ดี มึงรีบจัดการเรื่องย้ายตัวจุมยอนให้กูด้วยนะเว้ย "
" เออ นี่เพื่อนนะเว้ยไม่ใช่ทาส ใช้กูจัง " หมอคยูพยายามพูดทำลายความเครียด แต่ดูเหมือนไม่เป็นผล เมื่อซีวอนยังมีสีหน้าเครียดอยู่
ปึ้ง !
ซีวอนค่อยๆเดินเข้ามาในห้องพักรอง เขารู้สึกเหมือนร่างกายหนักอึ้งจนแทบขยับไปข้างหน้าไม่ได้ ทั้งๆที่เตียงนของน้องชายก็อยู่ไม่ไกล เขาไม่รับรู้แม้แต่พยาบาลที่กำลังจ้องเขาที่เดินช้าๆไปหาเด็กหนุ่มบนเตียงผู้ป่วย ซีวอนมองดูใบหน้าที่ซีดเซียวของน้องชาย มือเรียวแข็งแรงค่อยลูบลงไปที่ใบหน้าของน้องชายผู้เป็นที่รักอย่างอ่อนโยน ซึ่งเขาเองก็ไม่คิดว่ามันจะอ่อนโยนได้ถึงขนาดนี้ แล้วโน้มลงไปกระซิบข้างหูจุนมยอนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและแฝงไปด้วยความรักเบาๆ
" พี่สัญญานะค่ะว่าจะไม่มีวันปล่อยให้ใครมาทำร้ายเราได้อีก แล้วใครที่ทำให้เราเจ็บพี่จะไม่มีวันปล่อยให้มันลอยนวล พี่รักเรานะจุนมยอน " แล้วก้มลงจูบที่หน้าผากอุ่นๆเบาๆ
เขาหมุนตัวออกจากห้องไป ก่อนที่เขาจะแสดงด้านที่อ่อนแอออกไปมากกว่านี้ เขาเดินตรงไปยังลูกน้องของเขาที่รออยู่ด้านนอก ซึ่งตอนนี้นัยน์ตาสีเฮลดูน่ากลัวราวกลับปีศาจที่พร้อมจะปลิดทุกชีวิต ผิดกับยามที่จ้องมองใบหน้าของน้องชายเสียเหลือเกิน เขาหยุดอยู่หน้าลูกน้องก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น จนคนฟังแทบสะดุ้ง " ล่า พวก มัน ! " เขาเอ่ยอย่างช้าแต่ชัดเจน " จับเป็นมันมาให้ได้ อย่าให้พลาด ! ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ พี่ น้อง หรือญาติ แล้วเอาไอสารเลวมาให้ฉัน "
เขาสาบานกับตัวเองว่าจะจัดการให้ไอสารเลวพวกนั้น ให้ทรมานยิ่งกว่าตกนรกทั้งเป็น ให้พวกมันรับรู้ถึงความสูญเสียจนต้องอ้อนวอนขอร้องความตายจากเขาให้ได้ !
น้องเขาต้องเจ็บมากเท่าไหร่ มันต้องเจ็บกว่านั้นร้อยเท่าพันเท่า ให้พวกมันรู้ว่าอย่ามายุ่งกับแก้วตาดวงใจของเขาอีก....
เขาล้วงโทรศัพท์ราคาแพงออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะกดโทรหาใครบางคนซึ่งเขาไว้ใจมากพอที่จะฝากดวงใจของเขาไว้กับคนๆนั้น และคิดว่าคนๆนั้นจะดูแลน้องชายเขาอย่างดี ยิ่งกว่าจงอางหวงไข่
" นี่พี่เองนะ พี่มีเรื่องให้เราช่วย "
___________________________________________________________
ฝากไว้เท่านี่ก่อนนะค่า จะรีบมาต่อให้นะ ใครที่อยากรู้ว่าจุนมี่ของเราไปเจอเรื่องอะไรมา แล้วเซฮุนจะโผล่มาเมื่อไร จุนมยอนจะไปอยู่กับใคร ก็ต้องติดตามชมกันน๊าาา เม้นบ้างไรบ้างนะ ไรต์จะได้รู้ว่าต้องปรับปรุงตรงไหน แล้วนักอ่านทั้งหลายชอบหรือไม่ชอบ ขอบพระคุณมากค่าาาาา :))))))
" แต่..แต่อะไรว่ะไอหมอ ไหนแกบอกว่าจุนมยอนปลอดภัยแลล้วไงว่ะ แต่อะไรอีกว่ะ " ซีวอนที่เริ่มจะใจเย็นลงแล้ว เริ่มจะปะทุขึ้นมาใหม่ ไหนไอหมอบอกว่าปลอดภัยแล้วไง จะแต่อะไรอีก
" เออ ใช่ การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี แต่กูยังบอกไม่ได้ว่าน้องมึงจะฟื้นเมื่อไหร่ เรื่องที่จุนมยอนเจอมามันเกินกว่าที่เด็กอายุ 16 จะรับไหวนะเว้ย น้องมึงอาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราก็ได้เพราะน้องมึงพยายามกดประสาทสั่งร่างกายตัวเองเอาไว้ไม่ให้ตัวเองฟื้นขึ้น แต่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับสิ่งแวดล้อมรอบข้าง คนในครอบครัว น้องมึงอ่ะตอนนี้รับรู้ทุกอย่างแค่ตอบสนองมึงไม่ได้แค่นั้น " หมอคยู หอบเล็กน้อยหลังจากร่ายยาวเรื่องอาการของคนที่เขาเองก็รักเหมือนน้องคนหนึ่ง ในพี่ชายซึ่งเป็นเพื่อนของเขาฟัง เพราะกลัวมันจะโวยวายขึ้นมาวะก่อน
" กูจะส่งจุนมยอนกลับเมืองไทย " ซีวอนเอ่ยขึ้น หลังจากฟังเพื่อนพูดจบ
" แล้วจุนมยอนจะอยู่กับใคร น้องมึงต้องการคนดูลอย่างใกล้ชิดนะเว้ย " หมอคยูโวยขึ้น
" มีดิว่ะ กูจะส่งจุนมยอนไปอยู่กับลูกพี่ลุกน้องกูก่อน ตอนนี้กูมีเรื่องต้องสะสาง " ซีวอนเอ่ยเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความดุดัน ที่คยูฮยอนไม่ค่อยชอบซักเท่าไหร่
" กูฝากมึงจัดการเรื่องนี้ด้วยแล้วกัน นี่กูเข้าไปดูน้องกูได้รึยัง "
" เออ! อยากเข้าก็เข้า กูเคยห้ามอะไรมึงได้บ้างหล่ะ "
" ก็ดี มึงรีบจัดการเรื่องย้ายตัวจุมยอนให้กูด้วยนะเว้ย "
" เออ นี่เพื่อนนะเว้ยไม่ใช่ทาส ใช้กูจัง " หมอคยูพยายามพูดทำลายความเครียด แต่ดูเหมือนไม่เป็นผล เมื่อซีวอนยังมีสีหน้าเครียดอยู่
ปึ้ง !
ซีวอนค่อยๆเดินเข้ามาในห้องพักรอง เขารู้สึกเหมือนร่างกายหนักอึ้งจนแทบขยับไปข้างหน้าไม่ได้ ทั้งๆที่เตียงนของน้องชายก็อยู่ไม่ไกล เขาไม่รับรู้แม้แต่พยาบาลที่กำลังจ้องเขาที่เดินช้าๆไปหาเด็กหนุ่มบนเตียงผู้ป่วย ซีวอนมองดูใบหน้าที่ซีดเซียวของน้องชาย มือเรียวแข็งแรงค่อยลูบลงไปที่ใบหน้าของน้องชายผู้เป็นที่รักอย่างอ่อนโยน ซึ่งเขาเองก็ไม่คิดว่ามันจะอ่อนโยนได้ถึงขนาดนี้ แล้วโน้มลงไปกระซิบข้างหูจุนมยอนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและแฝงไปด้วยความรักเบาๆ
" พี่สัญญานะค่ะว่าจะไม่มีวันปล่อยให้ใครมาทำร้ายเราได้อีก แล้วใครที่ทำให้เราเจ็บพี่จะไม่มีวันปล่อยให้มันลอยนวล พี่รักเรานะจุนมยอน " แล้วก้มลงจูบที่หน้าผากอุ่นๆเบาๆ
เขาหมุนตัวออกจากห้องไป ก่อนที่เขาจะแสดงด้านที่อ่อนแอออกไปมากกว่านี้ เขาเดินตรงไปยังลูกน้องของเขาที่รออยู่ด้านนอก ซึ่งตอนนี้นัยน์ตาสีเฮลดูน่ากลัวราวกลับปีศาจที่พร้อมจะปลิดทุกชีวิต ผิดกับยามที่จ้องมองใบหน้าของน้องชายเสียเหลือเกิน เขาหยุดอยู่หน้าลูกน้องก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น จนคนฟังแทบสะดุ้ง " ล่า พวก มัน ! " เขาเอ่ยอย่างช้าแต่ชัดเจน " จับเป็นมันมาให้ได้ อย่าให้พลาด ! ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ พี่ น้อง หรือญาติ แล้วเอาไอสารเลวมาให้ฉัน "
เขาสาบานกับตัวเองว่าจะจัดการให้ไอสารเลวพวกนั้น ให้ทรมานยิ่งกว่าตกนรกทั้งเป็น ให้พวกมันรับรู้ถึงความสูญเสียจนต้องอ้อนวอนขอร้องความตายจากเขาให้ได้ !
น้องเขาต้องเจ็บมากเท่าไหร่ มันต้องเจ็บกว่านั้นร้อยเท่าพันเท่า ให้พวกมันรู้ว่าอย่ามายุ่งกับแก้วตาดวงใจของเขาอีก....
เขาล้วงโทรศัพท์ราคาแพงออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะกดโทรหาใครบางคนซึ่งเขาไว้ใจมากพอที่จะฝากดวงใจของเขาไว้กับคนๆนั้น และคิดว่าคนๆนั้นจะดูแลน้องชายเขาอย่างดี ยิ่งกว่าจงอางหวงไข่
" นี่พี่เองนะ พี่มีเรื่องให้เราช่วย "
___________________________________________________________
ฝากไว้เท่านี่ก่อนนะค่า จะรีบมาต่อให้นะ ใครที่อยากรู้ว่าจุนมี่ของเราไปเจอเรื่องอะไรมา แล้วเซฮุนจะโผล่มาเมื่อไร จุนมยอนจะไปอยู่กับใคร ก็ต้องติดตามชมกันน๊าาา เม้นบ้างไรบ้างนะ ไรต์จะได้รู้ว่าต้องปรับปรุงตรงไหน แล้วนักอ่านทั้งหลายชอบหรือไม่ชอบ ขอบพระคุณมากค่าาาาา :))))))
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น