คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : birthdayspecial★ baekhyun x taeyeon
________________________________________
“แฮปปี้เบิร์เย์นะแบฮยอนอา~” เทียนวันเิที่อยู่บนเ้ถูเป่าับล้วยฝีมืออผม บยอน แบฮยอนที่ำลัเ้าสู่วัย22ในวันนี้ เพื่อนๆและพี่น้อร่วม่าย่ามาร่วมอวยพรวันเิผมในวันนี้ แม้ว่ามันะเป็นเวลาเที่ยืนแล้ว็าม บอามรว่าผมใมาๆและโรึ้ที่อยู่ีๆทุน็วิ่รูันเ้ามาในห้อนอนพร้อมับไฟและมีเ้มีอวัมาพร้อม ีที่ว่าวันนี้ผมใสุ่นอนทีู่ีอยู่หน่อย ไม่ใ่เสื้อยืับาเเลลายอหรือบ็อเอร์ย้วยๆอย่าที่อบใส่ ไม่ั้นผมมุัวอยู่ใ้เียแล้วไล่ทุนออนอห้อแน่ๆ ผมสาบานับัวเอไว้แล้วว่าสภาพแบบนั้นะไม่มีใรไ้เห็นยเว้นเมมเบอร์ในว = _ =;
โยเพาะพี่สาวนนั้นนะ ผมะให้เห็นสภาพแบบนั้นไม่ไ้เ็า.......................
“22แล้วนะแบฮยอน มีวามสุมาๆนะหนุ่มน้อย” ฮีอลฮยอที่รับหน้าที่ถือเ้มาวันนี้(เพราะฮยอแ่สุแน่ๆผมเื่อแบบนั้น แ่อย่าไปบอฮยอนะผมว่าผมโนบลับมา่อน) เายื่นมาให้ผม่อนะบ่นออมาอีรอบ “เอ้า นี่็นั่เย เอาเ้ไปสิ เมื่อยแล้ว”
“รับๆๆๆ”
ลนี่วันเิใรรับ!!!!!!!
ผมรับเ้วันเิอัวเอมา่อนะวามันลที่โ๊ะหัวเีย พูริๆนะ ถึห้อพวผมะให่ แ่นี่เล่นนันมาเือบทั้่าย แออัโรๆเลยรับ ที่ผมเห็นอนนี้ือเมมเบอร์อผม อลลี่ ลูน่า แอมเบอร์ ฮีอล ัอิน ิน ยุนโฮ ามิน แทมิน ฮยอน มินโฮ ยูริ ฮโยยอน ทิฟฟานี่ แล้ว็แทยอน รวมๆแล้ว็ยี่สิบว่านอะรับ ผมเห็นแทมินที่ยืนอยู่้าหลัถึั้น้อึ้นไปนั่บนโ๊ะอะรับ.................
“เอ่อ ทุนออาห้อนี่ีว่ามั้ยฮะ ไปนั่รระเบีย เี๋ยวผมว่ามันะีว่า ไม่แออั้วย” ผมพูึ้นมาพร้อมับยิ้มปาสี่เหลี่ยมแบบที่ผมเป็นประำ ึ่มันีที่ทุนเห็น้วย อินับแทมินเลยรีบวิุ่๊ๆๆๆออไปนแรและเปิประูระเบีย
ริๆมันยุเ้าแหละ แ่็ีว่าร้อนปะรับ = _ =;;;;
“แบฮยอนอา นั่นอะไร อวัเหรอ” ผมรีบวิ่ออมาเมื่อไ้ยินใรบานเรีย ทันทีที่ออไปพ้นประูห้อ ผมเห็นแทยอนนูนาวัมือเรียผมโยไม่ไ้หันมามอ เธอยัะโหน้าออไปู้วยวามสสัยเหมือนทุน ทำให้ผม้อรีบไปู้วย...
ผมบอไ้เลยว่า
เหย นั่นอะไรวะนั่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ออวัถูวาอยู่หน้าประูหออย่าเป็นระเบียบ แถมยัเยอะน้อมีรถบรรทุ่อยๆเอาอทยอยลมาั้ไว้ให้ ทำให้ผมะลึไม่น้อยับวามยิ่ให่อมัน โรเินรับ แฟนลับผมน่ารััเลย ㅠㅡㅠ
“อวัเยอะนะนั่น พวนายะัารมันยัไเนี่ย” แทยอนนูนายัะลึไม่หาย เธอหันไปถามานยอลที่ยืนหัวแๆหน้า่วๆอยู่พร้อมับมออวัพวนั้น่อานยอลส่ายหัวเบาๆพร้อมับอบเธอลับไป
“ผมไม่นนะ ให้แบฮยอนนเอ”
“นาย้อ่วยันอยู่ีแหละ” ผมเบ้ปาใส่มันทำให้แทยอนนูนาำออมาเล็น้อย
นน่ารัทำไมมันทำอะไร็น่ารัอะรับ //////////////////////////)♥
“แบ่อวัให้ันสิแล้วะ่วย” านยอลทำหน้าเหนือว่า่อนะยับไปยืน้าๆแทยอนนูนา พร้อมับเผยิหน้าไปทาเธอ้วย “ให้แทยอนนูนา้วย พวเราสอนะ่วย”
“เอาี้เลยเหรอ...” แทยอนนูนาูะรับมุไม่ทัน ทำให้านยอล้อใ้ศอสะิๆ เธอเหวอไปเล็น้อย แ่็ลับมาทำหน้าเหนือว่าแบบานยอลไ้อย่ารวเร็ว “...เออแบ่้วยแล้วะ่วย”
หน้าเลือที่สุ..............
ผมเบ้ปา่อนะหัวเราะออมาทำให้อีสอนหัวเราะาม เมื่อมอเลยไป พว้าหลััปาร์ี้ันเมื่อไหร่ไม่รู้ เาบาร์บีิวที่เ็บไว้ถูเอาออมาใ้ โ๊ะยาวๆที่วาไว้และว่าเปล่า่อนหน้านี้เ็มไป้วยเนื้อหมู เนื้อวัว เบอน ไส้รอ เห็ เบียร์และโ้เ็มไปหม ึ่โ้ที่ผมพอะสัมผัสไ้ว่าฟานี่นูนา้อบัับทุนื้อมาเนื่อานิุแฟนเธอเป็นพรีเนเอร์แน่ๆ
แน่นอนรับว่าไม่ใ่พวผมที่ินเบียร์ แ่เป็นพวฮยอับนูนา่าหา พวผมถูสั่ห้ามหรอ
“โอ๊ะ ทำอะไรัน ไม่วนเลย ฮยอ!!!!!” านยอลทีู่เหมือนะหันไปเห็นพอีรีบวิ่ไปสมทบับนอื่น ทิ้เ้าอวันเิอย่าผมยืนอยู่ับแทยอนนูนาสอน เธอมอามานยอลไป ่อนะหันลับมายิ้มให้ผม บรรยาาศที่อึอัเหมือนถาโถมเ้ามาทันที ผมประหม่าลอเวลาอยู่่อหน้าเธอ อนแรๆ็ไม่ไ้เป็นนานี้หรอ แ่พอมันรู้สึแบบนั้นเท่านั้นแหละ เป็นเลย.........
ผมเป็นแฟนบอยัวน้อยๆที่น่ารัอนูนาั้แ่ยัไม่เบิวท์(บอว่าน่ารั็น่ารัรับ อย่าั) แรๆที่เ้ามาในบริษัท นูนาูแลผมีมา ทำให้ผมิว่าผมิไม่ผิริๆนะที่เป็นแฟนบอยนูนา แ่ไปเรื่อยๆนผมเบิวท์นูนาูแลผมลอ อนวันที่ผมเบิวท์ นูนา็ส่เมสเสมาให้ำลัใผมับว อนวันเิปีที่แล้ว็อวยพรนแรเพราะอนนั้นอยู่นละประเทศและำเวลาผิส่มาอนสอทุ่มอวันที่5 (แ่ผมนับว่าเป็นวันเิผมแล้วเพราะนูนาอวยพร) แล้วนี่อนอยู่ในอนรวมนูนา็เ้ามาุยับผมีะนผมเือบร้อท่อนัวเอไม่ถู ไม่ปิเสธรับว่ารู้สึีแ่ไหนอนถูับเป็นู่แบแทน่ะ แล้ว็ไม่ปิเสธ้วยว่าอนนี้วามรู้สึผมมันเินำว่าแฟนบอยไปหลายุม
เอออออออออออ ผมอบแทยอนนูนารับ เอออออออออออออออออออออออออออ
แู่เหมือนเธอะอบนอื่นอยู่เลยทำให้ผมใแป้วนิๆ ผมไม่รู้หรอว่าใร แ่เพราะฟานี่นูนารู้ว่าผมแอบอบแทยอนนูนา แล้ว็อบมาสปอยผมบ่อยๆว่าแทยอนแอบอบใรอยู่ไม่รู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมนี่็อไปยันลูบวแล้วหลานเิใหม่อีสามเนเนอเรั่นแล้วอะ แล้วนี่เพื่อนนูนาที่บันมาว่าสิบปีอย่าฟานี่นูนายับอว่าแทยอนนูนามีนที่อบแน่ๆแถมยัอบมานานพอสมวรแล้ว้วย
มันมาเป็นาร์แบบนี้รับ นนนั้นอนูนา = 99.9999% ส่วนผม = 0.0001%
เศร้าใแป๊บนึ.....................
ไม่เป็นไรรับ ลับมาเป็นแฟนบอยัวน้อยๆที่น่ารัอนูนาแทน็ไ้ แ่ออบ่อไป่อน ไว้นูนาเปิัวเมื่อไหร่ผมะถอยทันที ฮือㅠㅡㅠ
“แบฮยอน ไม่ไปินเหรอ ไปัน หิว” แทยอนนูนาูเหมือนะเห็นว่าผมประหม่าไปนิๆรีบพูเพื่อทำลายบรรยาาศ ่อนะับมือผมแล้วลาผมไปที่โ๊ะ โยที่ผมสมยอม....
เห้ย ไม่ิ อะไร รี๊ เมื่อี้ผมบอว่าอะไรนะ สมยอมเหรอ ไม่ิ ไม่... ผม... ไม่ไ้สมยอมิ อะไร โอ๊ย ผมแ่อบเยๆ ไม่ๆ ไม่ใ่ิ อะไรวะ... เินอะ... อย่าับอีนะนูนา ไม่เอาแล้วนะ เมื่อี้อะไรอะ ับมือ เิน... อบ้วย รี๊ บ้า โอ๊ยยยยยยยยยยยย อะไรรรรรรรรรรรรร๊ ฟห่าสวฟีนฟ้ีไฟ้ำเว้ะนายพเนหนี้นนไวเรพาส้ยพาห้พ่ารึภ่ำไสฟ
ผมอบรับ แ รอลับไปอนับใหม่ไ้ป่าว
ฮโยยอนนูนา ยูรินูนา แทยอนนูนา ฮีอลฮยอ ยุนโฮฮยอ ฮยอนฮยออยู่ในสภาพเมาแอ๋นฟุบหลับลไปับโ๊ะทำให้้อ้าที่นี่ ที่เหลือำลัรึ่มๆึ่อัวลับไปหมแล้ว เมื่อี้นิุฮยอเพิ่อัวมารับฟานี่นูนาลับไป้วย เหลือแ่พวผมสิบสอนที่ยัไม่เมาเพราะื่มไม่ไ้และัารับโ๊ะที่ราวับสมรภูมิรบในเวลาีสอ เมื่อี้ฮโยยอนนูนาเพิ่โวยวายๆะไปัห้อน้ำในห้อผมเพราะวามเมา่อนะหลับไปาเียในห้อ ฮีอลฮยอะลุึ้นมาแ้ผ้า่อนะหลับไปาพื้นห้อ ยุนโฮฮยอวนไปปลูสวน ยูรินูนาหยิบหลอาในรัวออมาแล้วะปลา้วยหลอพวนั้น ถ้าเ็สุเลย็ฮยอนฮยอที่ปีนโ๊ะึ้นมาเ้น something นูโฮฮยอ้อลาัวเาลาโ๊ะไป ับแทยอนนูนาอยู่ีๆ็ไปบสวิ์ไฟนมันปิๆเปิๆเล่นเหมือนที่ผมเยเล่น
...ผมพูริๆว่าผมไม่ิว่านูนาะู้วยถ้านูนาไม่พูออมาว่าผมเ้นแบบนี้แล้วมันฮามา้วยน้ำเสียเมาๆ อายแป๊บรับ เป็นลิปที่เผยแพร่ออไปแล้วัไรที่สุเลย ฮือ
ร่าอทุนที่เมาถูลาเ้ามา ทุนลมิว่าให้ผมย้ายไปนอนับใรสัน่อนแล้วให้พวผู้หิสามนนอนที่ห้อผมแทน ส่วนยุนโฮฮยอ ฮยอนฮยอ ฮีอลฮยอไปนอนห้อูโฮฮยอ ึ่อนนี้มันเป็นปัหาให่สำหรับพวผมมา เพราะนอาฮโยยอนนูนาับฮีอลฮยอที่หลับไปแล้วยัเหลือยุนโฮฮยอวนปลูผั ยูรินูนาปลา ฮยอนฮยอัมธิับแทยอนนูนาบสวิ์อยู่เลย..............
เอาริๆนะ ยุนโฮฮยอับยูรินูนาิว่าัวเอเล่น hayday อยู่ปะวะ
พวผมถูแบ่เป็นสอฝั่ ฝั่เไปัารับนเมา ส่วนฝั่เอ็มไปเ็บวาาอาหารที่หมภายในสอั่วโมอทุน
เยี่ยมรับ ให้ลุ่มที่มีนเี้ยอยู่รึ่นึัารับนเมา
มันแบ่แบบนี้รับ ูโฮฮยอับเฮุน้อ่วยันพาฮยอนัมธิลาโ๊ะแล้วไปนอนให้ไ้ แ่ยัไม่มีทีท่าว่าะสำเร็ อินรับหน้าที่พาฮีอลไปนอนในห้อ านยอลนี่ถึั้น้อเรียริสฮยอมา่วยแบยุนโฮฮยอไปนอนในห้อเพราะถ้าไม่ทำแบบนี้เมื่อี้นี่เาเรียมหยิบส้อมที่วาอยู่มาพรวนินแล้ว แถมะเอาน้ำที่วาอยู่มารน้ำ้นไม้้วย ยอู่อยๆพยุยูรินูนาไปนอนในห้อึ่เธอ็เอาแ่พูว่าปลาๆๆๆๆๆ นมัน้ออบลับไปว่า รับๆเี๋ยวไป้วย เธอเลยหัวเราะออมาัๆนมันใแล้วหลับไป ส่วนผม ยััารับแทยอนนูนาที่เาะสวิ์ไฟอยู่ไม่ไ้...
าเธอ็ปิสนิทแล้วนะ แ่ทำไมปายัึมำๆๆๆๆแล้วมือยับสวิ์อยู่อะ.............
“นูนา ไปนอนเถอะรับ พรุ่นี้่อยมาบสวิ์ใหม่” ผมหันไปมอยอูที่เินออมาาห้อ้วยสายาอวาม่วยเหลือ มันมอผมสลับับเผยิหน้าไปทาฮยอนัมธิที่ไม่ยอมลาโ๊ะสัทีทำให้ผมำใ้อปล่อยมันไปัารับรนั้น่อน
“เนนนนนนนนน้... ฟหืน่พภรนเยเนว่ถื้รพื้ไนฟภาบ่ทฟหเสิรีไภยเถบภ้พาไนรว”
...................นูนาสวมน์เหรอรับ
“นูนา เมามาแล้วรับ ไปนอนเถอะ นะๆๆๆๆๆๆๆ” ผมแะมือเธอออมาไ้สำเร็ ่อนะพยุัวเธอที่เาะอผมไว้แล้วพาเธอ่อยๆเินะเพลๆไปที่ห้อนอนที่มีฮโยยอนนูนาับยูรินูนานอนลับหัวลับหาแล้วทับันอยู่ ีที่ว่ามันมีที่พอให้เธอนอนไม่ั้นผม้อับพวนูนานอนีๆให้พอสามนแน่ๆ
นั่นเป็นานหนัน่าู
แทยอนนูนายัพูอะไรึมำๆ ที่ผมฟัไม่ออ ผม่อยๆัารับเธอนอนล้วยท่าที่สบายที่สุ(ผมไม่ไ้ะทำมิีมิร้ายเธอรับ...) ่อนะพยายามแะมือเธอออาออผม แู่เหมือนเธอะไม่ยอมปล่อย ้ำยัออแรึนผมเือบล้มไปทับเธอถ้าไม่ิว่าผมเอามือยันเียไว้ะ่อน
ใบหน้าอผมอยู่ห่าับเธอแ่ืบทำให้ผมไ้ยินเสียลมหายใเธอัเน ลิ่นแอลอฮอลล์ลอยหึ่ออมาาัวเธอ หน้าผมร้อนผ่าวึ้นมาทันที เธอยัหลับาพริ้มอย่าไม่รู้ัว ผมพยายามะลุออไปแ่แนอแทยอนนูนาล็ออผมไว่่อนทำให้ผมยับัวไม่ไ้เลย
ถ้านูนาื่นึ้นมา้อ่าผมแน่เลยอะ ผมร่อมเธอยู่นะ.....................
“ไอ้บ้า.........” นูนาเริ่มพูออมา้วยน้ำเสียอู้อี้ ทำให้ผมใเล็น้อย
เอ้า เป็นนึผมลมาแล้ว่าผมอี..........
“ทำไมแอบอบใรมันเหนื่อยนานี้...” เสียเธอูไม่เหมือนนเมาแล้วแ่ิที่ว่ามันอู้อี้ๆเท่านั้น ผมมวิ้วเล็น้อยับสิ่ที่เธอเพิ่พูออมา
นั่นสิรับ ทำไมเหนื่อยนานี้
“ันนะ... อบผู้ายนนั้นั้แ่วันแรที่เอเลย”
บอผมทำไมรับ...
“ไม่รู้ว่ามันโ่หรือมันโ่ ทำไมไม่รู้สัที่ว่าันแอบอบ ไอ้บ้าเอ้ย”
ผู้ายนนั้นน่าสสารอยู่นะรับ...............
“เาพูมานะ แ่ทำไมไม่ไปพูว่าอบันัทีอะ”
ทำไมนูนาไม่บออบเา่อหน้านที่แอบอบนูนาอย่าผมเลยล่ะแหม...
“ันอบเาอะ”
เฮ้ย ประรับ แ๊บอ
“ทำไมไม่รู้ัวัทีวะ”
นี่นูนา็ไม่รู้ว่าผมอบ
“นายัยหมูบอว่าันอบ เายัไม่รู้ัวเลย”
................
“โ่ะมั”
รับ...
“โ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
รับ พอเถอะ เอาหัวใผมไปรีเล่นเลย็ไ้...
“ไอ้โ่บรม...........”
ผม็รู้สึแย่นะ...
“บยอน แบฮยอน ไอ้โ่เอ้ย ไอ้เ็โ่! รู้ัวัทีว่าันอบ!!!”
“ผม็อบนูนาไ...... ห้ะ!?” ผมร้อออมาเสียหลอย่าลืมัวเมื่อเธอะโนใส่ผม แทยอนนูนาูเหมือนะหลับไปแล้วหลัาปล่อยำว่าโ่ใส่หน้าผมเ็มๆ แนอเธอ่อยๆปล่อยล้าัว เสียหายใเบาๆอย่าสม่ำเสมอทำให้ผมแน่ใว่าเธอหลับไปแล้ว แ่ผมยั้าอยู่ในท่าเิม...
ไอ้นที่ฟานี่นูนาบอว่าแทยอนนูนาอบ... ือผม???????
บหน้าผมหน่อย บอทีว่าผมไม่ไ้ฝัน...
แปะ!
มืออแทยอนนูนาถูยึ้นมาีหน้าผมเล็น้อย เหมือนไ้ยินำออผม ทำให้ผมสะุ้ ่อนที่เธอะับใบหน้าผมไว้แล้วพูอะไรอู้อี้ๆออมาอีรอบ
“ันอบนาย เ็โ่แบฮยอน” เธอปล่อยมือลทันทีที่พูบ
..............................เอ่อ บาที็ไม่้อบริรับ ล้อเล่น
ผม้าไปับสิ่ที่ไ้ยิน่อนะมอใบหน้าาวๆอเธอ วาหลับพริ้มอย่าไม่รู้เรื่อรู้ราว มูที่รับับใบหน้า แ้มาวๆที่แระเรื่อเพราะวามเมา ปามพูสวยที่เพิ่รัวำว่าโ่ใส่หน้าผมและบออบปิสนิท ผมลืนน้ำลายัวเอเล็น้อย่อนะโน้มใบหน้าลไปหาเธอ
อวยโอาสหน่อยแล้ว่อยมาเลียร์เรื่อนี้พรุ่นี้นะรับ...
ริมฝีปาอผมไล่ั้แ่หน้าผามน ลมาที่สันมู ่อนะบลที่ริมฝีปาสีมพูนั่น ผมไม่ไ้ทำอะไรลึึ้ไปว่านั้นลัวะวบุมัวเอไม่ไ้และมันไม่ีแน่ๆ ผม้าไว้แบบนั้นสัพั่อนะยันัวเอึ้นมา้อใบหน้าสวยอแทยอนนูนาที่อนนี้หลับไปอย่าไม่รู้ัวว่าถูผมูบไป
ผมเ้ัวออาเธอทันทีที่ไ้ยินเสียโหวเหวโวยวายมาา้านนอ แทยอนนูนาลิ้ัวไปทับยูรินูนาทันทีที่ผมลับมายืนเ็มวามสู ผมรีบบหน้าัวเอสอ-สามทีเพื่อเรียสิ ่อนะวิ่ออไปที่ระเบียามเสีย
“มัสสสสสบีามมมมมมมมิ”
..............รับ ฮยอนฮยอยัเลื้อยท่าัมธิอยู่ับโ๊ะโยไม่ยอมลมา
ว่าะไ้นอน็ปาไปเือบีสี่ ีที่ฮยอนฮยอบเพลัมธิไ้อย่าสวยามแล้วเินไปนอนเอเลย ไม่่อเพลใหม่ทำให้ภาระหนัๆอพวผมเหมือนแ่เ็บวายะที่ระเบียและล้าาน ึ่ว่าะเสร็็สูบพลัไปเยอะพอสมวร ทำให้วันนี้พวผมื่นันั้บ่ายสาม พวที่เมาส่วนมาหายแฮ์ันหมแล้วเพราะยุนโฮฮยอที่ื่นเร็วสุรับหน้าที่ไปื้อยาแ้แฮ์มาให้ แทยอนนูนาับฮโยยอนนูนารับหน้าที่ทำอาหารให้พวผมิน ึ่ผมบอรๆเลยว่าอร่อยมาริๆ นพวผมะลึไปเลย
ไม่อยาะบอว่าฮยอนฮยอ็อแ่ไหนอนพวผมเล่าว่าทุนทำอะไรบ้า ยิ่เป็นเรื่ออเาเอนะ....
แ่อนเ้าเหมือนแทยอนนูนาพยายามหลบหน้าผมโยที่ผมไม่รู้ว่าผมผิอะไร ปิเาบอว่านเมาะำอะไรไม่ไ้ไม่ใ่เหรอ... หรือผมผิอะ...
ผมเินเ้าบริษัทมาพร้อมยอูและเฮุน้วยวามุน ายัปรือๆาวาม่ว แ่แฟนลับที่ยืนอออยู่้าหน้าะโนแฮปปี้เบิร์เย์ผมทำให้ผมยิ้มออ แทยอนนูนา ฮโยยอนนูนา ยูรินูนาเ้าึมา่อนพวผมแล้ว แ่พวที่เหลือยัอยู่ในหอและำลัะามมา
“เี๋ยวผมับยอูฮยอไปหาเมเนเอร์ฮยอแบบนึนะ ฮยอไปห้อ้อม่อนเลย” เฮุนหันมาบอผม่อนะลายอูไปอีทา ผมเาหัวอย่าๆ่อนะเินไปที่ลิฟท์ แล้วสะุับแทยอนนูนาที่เพิ่เินออมาาัวลิฟท์้าๆ
“นู...”
อะ... อ้าว...
แทยอนนูนาเมื่อเห็นผม เธอทำหน้าใ่อนะรีบ้มหน้า้มาวิ่ผ่านผมที่ำลัะทัไปเลยทำให้ผม้อยืนเ้ออยู่รนั้น่อนะวิ่ามเธอไปทันทีที่ั้สิไ้
“แทยอนนูนา หยุ่อนรับ!”
เธอหยุามเสียะโนอผม ีที่รนี้ไม่มีนทำให้ผมไม่ไ้เป็นุสนใอะไร
“เอ่อ...”
“หนีผมทำไม” ผมเินเ้ามาใล้่อนะหยุรหน้าเธอพร้อมหอบเล็น้อยเพราะวิ่ามเธอมาไลพอสมวร เธอหอบเล็น้อย่อนะส่ายหน้าเบาๆ หน้าอเธอแึ้นมาทันทีโยที่ผมไม่รู้ว่าเธอเหนื่อยหรืออะไรันแน่
เธอหลบหน้าผมมาั้แ่อนิน้าว ผมะ้อุยับเธอให้รู้เรื่อ
“เปล่าัหน่อย...”
“นูนาหลบผมมาั้แ่เมื่อเ้าแล้ว่าหา” ผมพ่นลมหายใอย่าหุหิ “เพราะเรื่อเมื่อืนใ่มั้ย”
“นั่น..............” เธอหน้าแนไปถึใบหู่อนะเม้มปาอย่าพูอะไรไม่ออ ผมมวิ้วนิหน่อย่อนะยื่นหน้าไปใล้เธอ
“นูนาำไ้้วยเหรอ???”
“...............เออิ” เธออบเสียเบา่อนหันหน้าหนีผม
“ทุเรื่อเลย????????????”
“.........อื้อ”
“นูนาำที่นูนาบออบผม ผม็อบนูนาแล้วผมูบนูนาไ้ริอะ!” ผมเบิาว้า่อนะยืนเ็มวามสูอีรั้
“เออำไ้ทุเรื่อนั้นแหละ!!!” แทยอนนูนาพยัหน้า่อนะอบผมลับมา แู่่ๆเธอ็มวิ้ว และหันหลับมาหาผมอย่าทันที้วยสีหน้าใ “เี๋ยว อะไรนะ??? ูบ?????????”
“เอ่อ... รับ...........”
“..........นายูบันเหรอ!!!!!!!”
ะ... เี่ยแล้ว.............................
“ไหนนูนาบอว่า... ำไ้”
“ันำเรื่อูบไม่ไ้โว้ยไอ้บ้า!”
เี่ยระับพันเ็รับอนนี้.............................
ิ้วอเธอมวลทำให้ผมที่อนแระเป็นฝ่ายมาโวยวาย้อยืนเียบราวับลูหมาหอย เธอพ่นลมหายใออมา่อนะเินเ้ามาใล้ผมนผม้อ้าวถอยหลัหนีเพราะลัวว่าเธอะไม่พอใอะไรผม
แ่ผิาเธอว้า้นอผมลมา่อนะประทับริมฝีปาลมานผมเบิาว้า่อนะั้สิไ้แล้วหลับาล้าๆ มืออผมยึ้นมาประอใบหน้าเธออย่าถนุถนอม ส่ผ่านวามอบอุ่นไป้วยรสูบพร้อมับหัวใที่เ้นรัวไม่เป็นัหวะ ่อนะ่อยๆถอนูบออมาอย่าอ้อยอิ่เมื่อเธอใ้มือันอผมเบาๆ ปลายมูอผมยันอยู่ับมูรั้นอเธอ วาู่สวย่อยๆเปิึ้นพร้อมับผมพร้อมรอยยิ้มที่มาับำพูที่ทำให้ผม้อหน้าแ
“นี่ไ ำไ้แล้ว”
แทยอนนูนาผละออไป้วยใบหน้าที่แไม่่าับผม เธอเสมอไปทาอื่นเมื่อผมำับท่าทีเอะะอเธอ ทำให้เธอหันวับลับมาทันที้วสายาเอาเรื่อ
“ำอะไร?”
“นูนาูบไม่ไ้เรื่อเลยอะ”
“อะ... อะ... แบฮยอน!” เธอแหวออมาเสียัทำให้ผมำออมา่อนะรั้เอวเธอเ้ามาใล้อีรอบ “ปล่อยเลยไอ้บ้า ปล่อยเลย”
“เี๋ยวผมสอนไ นูนาะไู้บเ่ๆ”
“มาสมาสอนอะไร ออไปเลย” เธอทุบอผมัปั่ทำให้ผมเ็บนิๆ แ่ยัไม่ปล่อยเธอให้ไปไหน
“นูนาอบผม”
“ไม่อบแล้ว”
“ผม็อบนูนาไ”
“ันไม่อบนายแล้ว”
“บันนะ”
“บอว่ามะ...”
ุ๊บ!
ผมุ๊บปาเธอไปหนึ่ที่อนะยิ้มออมาอย่าทะเล้น ทำให้แทยอนนูนาในอ้อมอผมอนนี้หน้าแนถึใบหูแถมใเ้นแรนผมรู้สึไ้
“แบฮยอน!”
“รับ?”
ุ๊บ!
“หยุเี๋ยวนี้เลยนะ”
“ไม่หยุนว่านูนาะอบลอะ”
“นี่...”
ุ๊บ!
“แบฮะ...”
ุ๊บ!
“เออๆ ลๆ เลิัทีๆๆๆๆๆๆๆ” แทยอนนูนายมือึ้นมาปิปาผมอย่ายาลำบา่อนะพูลออมา้วยใบหน้าแๆ ทำให้ผมยิ้มแ้มปริ “ปล่อยันไ้แล้ว ทำไมทะลึ่แบบนี้ เอะอะูบ เอะอะูบ”
“็แสวามรัไรับ นูนาะไู้บเ่ๆ้วยยยยยยยยย”
“อะไรนะ แบฮะ... อื้อ!!!”
นูนาอผมแ่น่าูบเท่านั้นเอ♥
หาว่าเราลำเอีย็ไ้นะ
แ่แ่แบฮยอนแล้วสนุอะเลยัะยี่สิบหน้าเลย555555555555555
วันนี้วันเิแบเนอะ หมาน้อยอเรา
มีวามสุมาๆนะะที่รั อยู่ับเราอฟไปนว่าะแ่ไป้วยันเลย
เป็นแฟนบอยที่น่ารัอแทแทไปเรื่อยๆนะะรัมา♥
เราแ่ินอยู่่ะทุนอย่าเพิ่ารรมเรา
แ่วันนี้วันเิแบไเลยล่อนิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เราว่าะเปิแทยอนฮาเร็มอันใหม่เนื่อาเราอบแ่ฟิสั้นมา
แ่ะเป็นแบบให้ทุนอู่ไ้แ่ับแทยอนอะ ใร็ไ้
อีอ โทเมเนเอร์ อันแฮยอนใร็ไ้ี้
เี๋ยวเราลอปรึษาไรท์อีน่อนเนอะ ทุนว่าไะ
รัรีเอร์้วยเม้นหน่อยน้า เลิ้บุ้บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น