คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 중독△ chapter three 100%
_________________________________________
บยอน แบฮยอนยันั่อยู่ที่เิม ้วยเสื้อที่เปียน้ำอเา
แม้ว่านาพยาบาละเอาุใหม่เ้ามาให้ แ่เา็ไม่ไ้สนใุที่ั้อยู่เลยแม้แ่น้อย เาอยาไปาที่นี่ แ่เรื่อหนีมันเหมือนเป็นไปไม่ไ้ แ่แรผู้หิัวเล็ๆอย่าแทยอนเายัเือบะสู้ไม่ไหว ็ฝันไปเลยับพวบุรุษพยาบาลหลายๆนที่วิ่ไล่ามับเาลับมาและสุท้าย็บลที่แทยอนลโทษเา
“ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอะแบ” เสียหวานๆเอ่ยึ้นพร้อมับแฟ้มที่ถูอเอาไว้ แทยอนยิ้มพร้อมับวาโทรศัพท์และแฟ้มที่ถือมา้วยันนั่นลแล้วถามเา “เี๋ยวะเป็นหวัเอานะะ”
“...” เาไม่อบอะไร เพียแ่หันหน้าหนีเธอ แทยอนถอนหายใเล็น้อย เธอหันหลัไปหยิบเสื้อที่ั้ไว้บนโ๊ะ ่อนะวามันลที่เีย พร้อมับึเืออเสื้อที่เาใส่อยู่ให้มันหลุออาัน เผยให้เห็นเนื้อาวๆอเา แบฮยอนหันไปมอผู้หิัวเล็อย่าใ พร้อมับปัมือเธออออย่ารวเร็ว “ุะทำอะไร”
“เปลี่ยนเสื้อไะ” เธออบหน้าายพร้อมับอมยิ้มนิๆ
...ให้ายเถอะ ผู้หิอะไร
“ผมเปลี่ยนเอ” เาว้าเสื้อนไ้สีฟ้ามาามือเธอ่อนะหันหลัให้เธอ หมอสาวยิ้มออมาเล็น้อยเมื่อใบหน้าีๆอแบฮยอนปราสีแึ้นมาเล็น้อย เธอว้าแฟ้มนไ้ึ้นมาอไว้อีรั้ ่อนะเอ่ยลาเา
“เี๋ยวหาะมาใหม่นะะ”
เสียรอเท้าส้นสูระทบับพื้น่อยๆเบาลเรื่อยๆนระทั่ไม่ไ้ยินอี แบฮยอนมอประูที่ปิสนิท่อนะ่อยๆเอามือออมาาเสื้อที่ใส่อยู่ โทรศัพท์เรื่อสีาวในมือถูเอาออมาและเปิึ้น ีที่ว่ามันไม่ไ้ใส่รหัสเอาไว้ ไม่ั้นแย่แน่ๆถ้าหาแทยอนรู้ัว รูปใบหน้าอแทยอนเ่นึ้นมาทันทีที่เาเปิ แ่เาไม่ไ้สนใ มือเรียวยาวที่สั่นเทาโทรศัพท์อย่าล่อแล่ว ่อนะโทรออ และยมันึ้นแนบหู
ใ่... เาโมยโทรศัพท์เธอมาอนเธอวามันไว้ับแฟ้มนั่น
[สวัสีรับ]
“นั่น... นั่นำรวใ่มั้ยรับ?”
30%
“ันหาไม่เอริๆนะะยอู ันำไม่ไ้ว่าันเอาไปวาไว้ไหน” ร่าบามวิ้ว่อนะเินวนไปวนมาหาโทรศัพท์อเธอเป็นรอบที่สาม นยอูปวหัว เาึแนเธอให้หยุเิน่อนะเอ่ยปาพู้วยสีหน้าเอือมระอา
“แทยอน ุเินไปเินมาเือบรึ่ั่วโมแล้วนะไม่เวียนหัวบ้ารึไ?” เาพู่อนะยิ้มให้เธอ แ่ใบหน้าอแพทย์สาวไม่ไ้ำไป้วย เาึยอมแพ้ที่ะทำให้บรรยาาศมันีึ้น “ุนี่ไม่มีอารม์ันเลย นี่ลืมไว้ที่ห้อนไ้รึเปล่าแทยอน ิีๆสิรับ”
“ันว่าัน...” เธอพู่อนะะัไปเหมือนำลัิอะไรสัอย่า ยอูเลิิ้วใส่ พร้อมับเอ่ยปาถามเธออีรอบ
“ว่าไรับ ิออรึยั?”
“...ันะลอไปูที่ห้อแบฮยอนหน่อย่ะ ุไปับันมั้ย?”
“หือ? ทำไมผม้อไป้วย????” ยอูทำาโะนเธอหลุำออมาเล็น้อย เาเป็นนาโอยู่แล้ว ยิ่มาทำแบบนี้มันทำให้เาูเหมือนมีาำน้อยไปเลย แทยอนยิ้มบาๆให้เาพร้อมึแนเาให้ออาห้อพัเินามเธอมา ึ่ถึเาะไม่่อยเ้าใว่าเธอะทำไปทำไม แ่เา็เินามเธอออมาอยู่ี
มัน็น่ารัรนี้แหละ
“ุหมอะ!!!” เสียอพยาบาลที่ะโนเรียเธอทำให้ร่าบาหันไปมอ สีหน้าและท่าทีที่ื่นระหนอนาพยาบาลทำให้ลาสัหร์ร้ายๆอเธอเริ่มทำาน แทยอนเยหน้าึ้นไปมอยอูโยที่เาส่ายหน้าไม่รู้เรื่อให้เธอ เธอึหันไปมอนาพยาบาลนนั้น
“มีอะไรเหรอะ?”
“ำรว่ะ...” นาพยาบาลนนั้นหอบ่อนะี้ไปที่ห้อพัรับแ “ำรวบอว่าะอพบหมอ่ะ”
สีหน้าอแทยอนเปลี่ยนไปทันที มืออเธอที่ับอยู่ที่แนยอูเริ่มสั่นและำแนเาแน่นนเารู้สึเ็บ ทำให้เา้อเลื่อนมือไปับมือเธอไว้แล้วบีบมันเบาๆ มือเธอึ่อยๆลายออและลับมานิ่ามเิม สำหรับนทั่วไปแล้วหามีำรวมาอพบ สบายๆไม่ิอะไรมา แ่สำหรับหมอแบบแทยอนแล้ว แ่บอนรู้ัว่าเธอทำอะไรับนไ้บ้ายัทำไม่ไ้เลยยเว้นเาเอที่เธอไว้ใะระบายมาที่สุ แทยอนมอมือเาเล็น้อย่อนะสูหายใเ้า ปรับสีหน้าให้เป็นแบบเิม
“่ะ เี๋ยวหมอไป อไปูนไ้แป๊บนึนะะ”
“ไ้่ะ เี๋ยวันบอให้นะะ” นาพยาบาลนนั้นรีบวิ่ลับไปทาเิม ทันทีที่นาพยาบาลหันหลัไป สายาอแทยอน็เปลี่ยนไปทันที ทั้หวาลัวและ... โรธเรี้ยว
ปิแล้วำรวไม่เยมายุ่มย่ามที่นี่ ถึมา็ไม่ไ้มาเี่ยวับเธอ หรือถ้ามันเี่ยวับเธอริๆือมาถามเรื่อพวนไ้ที่พวเาฝาฝัไว้ ึ่นี่มันแปลมาๆทีู่่ๆำรวะโผล่มาแบบนี้ และอนนี้้อสสัยอเธอมีอย่าเียวเท่านั้น...
“...แบฮยอน”
แทยอนใ้เวลาไม่นานในารลายอูพร้อมัวเธอเอเินมาที่ห้ออแบฮยอน เธอเินเร็วมานเือบะลายเป็นวิ่ มือเรียวรีบปลล็อุแห้ออแบฮยอนอย่ารวเร็ว ่อนะเปิประูเ้าไป แบฮยอนยันอนนิ่ๆอยู่บนเียเหมือนนไร้ิวิา เสื้ออเาถูเปลี่ยนใหม่แล้ว แทยอนวาามอไปรอบๆ่อนะสะุับโทรศัพท์เรื่อสีาวที่ั้อยู่บนโ๊ะ้าเีย นไ้บนเียแอบเหลือบามามอเล็น้อย ยอูสัเไ้ สายาอเ็นนีู้ลุลี้ลุลนอบลเมื่อแทยอนเินมาหยิบโทรศัพท์อเธอเอ แ่เาแ่ไม่ไ้แสอาารอะไรออมา
ร่าบามอใบหน้าอแบฮยอนที่เสมอไปทาอื่น ่อนะโทรศัพท์อเธอู พร้อมับเินออไปนอห้ออย่ารวเร็วแล้วทิ้ยอูให้ยืนอยู่้าแบฮยอนที่นอนอยู่
วามเียบ่อัวึ้นทันทีที่แทยอนเินออไป ยอูไม่รู้ัแบฮยอน และูเหมือนเ็นนี้ไม่ไ้สนใะเริ่ม้นเปิปาุยับเาเลย มันทำให้เาอึอัเล็น้อย
“ื่ออะไรรับ?” เาเริ่มเอ่ยปาถาม่อน้วยน้ำเสียนุ่มนวลเพื่อไม่ให้บรรยาาศมันน่าอึอัไปว่านี้ แบฮยอนเหลือบมอเาเล็น้อย่อนะอบลับไป
“แบฮยอนรับ...”
“รับ แบฮยอน หมอื่อยอูนะรับ” ทันทีที่เาพูบร่าเล็ๆอแทยอน็ึ่เินึ่วิ่เ้ามา พร้อมผลััวเาออไป สีหน้าอเธอแสวามโรธออมาอย่าเห็นไ้ั เธอับใบหน้าอแบฮยอนให้หันมามอเธอทำให้เาร้อออมาเพราะวามเ็บ ทำให้ยอู้อรีบเ้าไปับัวแทยอนไว้ทันที “แทยอน! ุทำอะไรอุ!”
“แบฮยอน บออะไรำรวไปบ้าะ” เธอสะบัเาออ่อนะลับไปอยู่ที่เิม อนนี้เธอไม่ไ้สนใเาที่พยายามห้ามเลยสันิ ้ำ ยัถามแบฮยอน้วยน้ำเสียเย็นๆนั่นอี แบฮยอนแสยะยิ้มออมาอย่าไม่เรลัว่อนะอบเธอลับไป้วยท่าทีเหนือว่า
“็ทุอย่ารับ”
“อะไระ... บอมา่ะ” เล็บอเธอิที่ใบหน้าอเาแรึ้นามวามโรธ แบฮยอนยิ้มออมาแม้ว่ามันะเ็บ็าม สายาที่หวาลัวอแทยอนทำให้เาไม่สามารถปิเสธเลยว่าเารู้สึีริๆที่ทำให้เธอลัวไ้
...เ้าใวามรู้สึเาแล้วล่ะสิ วามรู้สึหวาลัวแบบนั้น
“ที่หมอทำับผม และ...” เายิ้มออมา “วามลับอหมอ้วย”
“แบ!!!!” แทยอนะโนออมา่อนที่มือ้าที่ว่าะถูยึ้นมา เ็มียาในมือถูปัลไปที่ออแบฮยอนอย่าแรทำให้เาสะุ้เฮือาวามเ็บ เธอปลายเ็มนน้ำใสๆในนั้นถูีเ้าไปในัวเานหม ทันทีที่เธอึเ็มออมา แบฮยอนับ้นอัวเอเล็น้อย วามเ็บมัน่อยๆาหายไปเมื่ออาารอ่อนแรมันเ้ามาแทนที่ เปลือาอเา่อยๆหนัอึ้ ่อนที่ทุอย่าะ่อยๆหายไป
ยอูยืนูเธอ้วยสายานิ่เย แทยอนหอบเล็น้อย่อนะเสยผมึ้น เหื่อเธอไหลเ็มใบหน้า สีหน้าอเธอทั้เร่เรียและหวาลัว ิม แทยอนที่เารู้ัไม่เป็นแบบนี้บ่อยนั ปิแล้วเธอะุมอารม์ัวเอไ้ี เรียว่าีมาเลย้วย้ำ เธอรัษานไ้มาหลาย่อหลายน เธอเยทำแบบนี้ับนไ้เพียนเียวเท่านั้น ท่าทีที่ไม่่อยแสให้เห็นแบบนี้มันเหมือนสอปีที่แล้วไม่มีผิ
“มีอะไรรับแทยอน เิอะึ้น”
เธอหันมามอเา ท่าทีอเธอเริ่มสบล เมื่อเาถาม โทรศัพท์ในมือถูส่มาให้เา หน้าอถูเปิสายโทรออล่าสุ เบอร์ที่ปราอยู่บนนั้นทำให้เาผะไป
‘112’
เบอร์ำรว...
“ัน้อหนี” เธอพูออมา่อนะหันมามอเา้วยสายาริั
“แทยอน...”
“และบยอน แบฮยอน ะไปับัน้วย่ะ”
“...”
เาไม่เยห้ามเธอไ้ ิม แทยอนเป็นนแบบนี้เสมอ...
“ันรู้ว่าุไม่เห็น้วย แ่ันไม่อยาใหุ้มายุ่เรื่อนี้่ะยอู ุ้ออยู่ที่นี่ อยู่ห่าๆาเรื่อนี้็พอ เรื่อแบฮยอนันะเป็นนัารับเาเอ ันะไม่ปล่อยเาไว้แน่ๆ” แทยอนมอไปที่แบฮยอน่อนะหันลับมามอเา สายาอเธอริัะนเายอมแพ้ที่ะื้อามเธอไป “ุะอยู่ที่นี่่ะยอู”
“แล้วแุ่เลยแทยอน ไปไหน มีอะไร็บอนะรับผมะ่วย”
“...” สายาอเธออ่อนลเล็น้อยับำพู ่อนะยิ้มให้เา
“แล้วแบฮยอนนีุ่ะพาเาไปยัไ?”
“ันมีวิธี่ะ แุ่้อ่วยเท่านั้นเอ”
มันสั้นเพราะเราอยาเ็บทุอย่าไว้อีอน่ะ5555555555555555555
หายไปนานเลยเนอะ บอรๆว่าไปทำใเรื่อราม่ามา่ะ
เรื่อแบแทนั่นแหละ เราไม่ไ้อะไรนะ เราเยที่ราม่าัน้วย
แ่สิ่ทีู่่เราไม่ลับเลย่ะ แทยอนร้อไห้แล้วอโทษโวอน่ะ
นั่นทำให้เราแย่ไปเลยแบบ ไม่โอเเลยันิ เราเลยหายไปเลย
แ่อบุที่อยู่้วยันนะะ เราีึ้นแล้วเนอะ เราะอัพบ่อยๆน้า
ความคิดเห็น