คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 중독△ chapter one 100%
สออาทิย์่อน...
เพล้!!!
“ปล่อยผม! ปล่อยผมไป!!!” บุรุษพยาบาลหลายน่ารูันเ้ามาับเ็หนุ่มุผู้ป่วยสีฟ้าที่อาละวาอยู่ เาว้าปาแันใส่ทาที่บุรุษพยาบาลวิ่เ้ามาเมื่อี้ แ่สุท้ายเา็โนับไว้
เาถูส่มาที่นี่เมื่อวาน เพราะทารอบรัวเาเห็นว่าเาิยาเสพิ แู่เหมือนเาไม่ไ้ให้วามร่วมมือที่ะบำบัมันเลย
เาพยายามหนี... เมื่อวานเา็ทำร้ายนาพยาบาลเพราะอยายาน้อถึับับเามัไว้ แ่เา็ยัอาละวาและโวยวายหายาทั้ืน นสุท้ายเา็ผล็อยหลับไป้วยวามแหนื่อยอ่อน
“ับเามัไว้แล้วพาเาไปั เี๋ยวนี้!” เสียอผู้หิที่ะโนแหวอาาศึ้นมา ผู้หิัวเล็ในุาวน์รีบวิ่มายัุเิเหุ เธอถือเ็มียามา้วยพร้อมับสั่ให้บุรุษพยาบาลับเ็หนุ่มนนั้นหันหน้ามาหาเธอ
ิม แทยอนเป็นหมอประำอที่นี่ เธอเป็นหมอที่อายุน้อยที่สุแ่ลับมีประสบาร์มาที่สุเนื่อาเธอรัษาผู้ป่วยมาหลาย่อหลายเส และเสอเ็นนีู้เหมือนะเป็นอีเสหนึ่ที่เธอ้อูแลเานว่าเาะหาย เธอเป็นหมอที่เ่ ทุนยอมรับ ผู้บำบัอเธอหายมาหลาย่อหลายน
...แ่ไม่รู้้วยวิธีไหน
“ัเลยเหรอรับหมอ”
“เาะทำร้ายนอื่นอี” เธอพูนิ่ๆพร้อมเ็มียาเล็น้อยเพื่อไล่ลม น้ำใสๆในเ็มพุ่ออมา พร้อมๆับที่เ็หนุ่มสะบััวออาารับุมอเหล่าบุรุษพยาบาลและพุ่เ้าหาที่เธอ
“หมอรับระวั!!!”
ึ!
พลั่!
เ็มแหลมๆแทเ้าไปที่้นแนอเ็หนุ่ม พร้อมๆับที่เาพุ่เ้ามาหาเธอและทัู้่ล้มลไปอับพื้นพร้อมัน แทยอนเ็มียา ทำให้อาารอเ็หนุ่มที่ร่อมัวเธออยู่สบล ่อนที่สิอเาะหายไปทิ้ัวลมาทับัวเธอ ลมหายใอ่อนๆที่สม่ำเสมออเาเป่ารอยู่ที่้นอ ทำให้เธอมั่นใว่าเาสลบไปแล้ว เธอึึเ็มียาที่ปัอยู่ที่้นแนอเ็หนุ่มออ
นั่นเป็นรั้แรที่เาโนยาสลบ...
ร่าอเ็หนุ่มถูยึ้น้วยแรอบุรุษพยาบาล แทยอนันัวเธอเอึ้นาพื้นแล้วึเินไป้อมอใบหน้าที่หลับไหลอเ็นนั้น้วยสายาเรียบนิ่ ใบหน้าอเาูบอบ ใ้ามีรอยล้ำเหมือนอหลับอนอน ิ้วทั้สอ้านมวเ้าหาัน ริมฝีปาีเียวไร้สีเลือ
บุรุษพยาบาลัแยร่าอเ็หนุ่มึ้นไปบนเีย พวเายราวั้นึ้นแล้วมัมือทั้สอ้าอเ็หนุ่มไว้ับราวั้นทั้สอ้าน ่อนะเ็นเียออไปามทาเิน ริมฝีปาบาเอ่ยปาถามบุรุษพยาบาลที่ยืนเ็บวาสิ่อที่เ็หนุ่มว้า เนื่อาเาอยู่ใล้ที่สุ
“นไ้นเมื่อี้ื่ออะไร?”
“ที่อาละวาเมื่อี้เหรอรับ?” แทยอนพยัหน้าเบาๆับำถามอบุรุษพยาบาลที่ย้อนลับมา เายิ้มนิๆ่อนะอบเธอ “เาื่อแบฮยอนรับ”
“แบฮยอน...”
“รับ... บยอน แบฮยอน”
แบฮยอนลืมาึ้นมา้วยวามยาลำบา หัวอเาปวุบๆเหมือนมีอะไรมาทับไว้ เมื่อพยายามนึถึเหุาร์่อนหน้า
บุรุษพยาบาล... โนแท... ยาสลบ... ิยา...
ำพวนี้มันีันอยู่ในหัวเาไปหม
เ็หนุ่มมอ้ายมอวาพร้อมับพยายามลุึ้นนั่ แ่ลับทำไม่ไ้ าทั้สอ้าเบิว้าเมื่อ้อมือทั้สออเาถูมัิับราวั้นเียเอาไว้ แม้ะพยายามึมันออเท่าไหร่็ไม่สามารถทำไ้
เามอไปรอบๆห้อ ที่นี่ไม่มีหน้า่าเลยสับาน ผนัอนรีที่ยัไม่ไ้ทาสี ประูเหล็บานให่สีเทาที่ปิอยู่ เ้าอี้ไม้ที่ั้ไว้อยู่มุมห้อเี่ยว โยไม่รู้ว่าั้ไว้ทำไม พัลมัวให่ที่ิอยู่บนเพานเหนือเียอเาับไฟสีส้มสลัวๆยิ่ทำให้ที่นี่เหมือนในหนัโริเ้าไปอี ไหนะประูไม้อีหนึ่บานที่เาไม่รู้ว่าเปิเ้าไปะเออะไรในนั้น
อะไรัน ที่นี่มันที่ไหน...
แบฮยอนพยายามึัวเอออาเือที่มัเาไว้ แ่มัน็ไม่สำเร็
แอ๊...
เสียประูเหล็ที่เปิึ้นทำให้เาหันไปมออย่ามีวามหวั แ่็บลทันทีที่เห็นผู้หิในุาวน์เินเ้ามา
“อยู่นิ่ๆีว่า่ะแบ” ุหมอผู้หิัวเล็เินเ้ามาหาเาพร้อมับันให้เานอนล แบฮยอนเบิาว้าทันทีที่ำหน้าเธอไ้ เาพยายามลุึ้นนั่ แ่ในเมื่อเาโนมัอยู่มันไม่ไ้่วยอะไรเลย เธอยัเินไปเินมารอบๆเีย้วยใบหน้าเรียบนิ่ นระทั่มือเล็ๆอเธอ็มาันหน้าอเาให้ลับลไปนอนที่เิมเพราะเาพยายามลุึ้นมา...
“ปล่อยผมไปเถอะนะ อร้อ อย่ามัผมไว้...” แบฮยอนอร้อเธอ้วยน้ำเสียที่น่าสสาร แ่ผู้หิรหน้าลับไม่ไ้สนใำพูอเาเลย หนำ้ำ ยัเินเ้ามามัมือเาให้แน่นว่าเิมอี
นี่มันโหร้ายเินไปแล้ว...
เาะ้อหนีาที่นี่ให้ไ้...
“ทำไม... มัผมไว้ทำไม!” เ็หนุ่มะโนใส่ผู้หิในุาวน์นนั้น เธอยิ้มเล็น้อย่อนะอบเาลับมา
“เพราะแบทำร้ายนอื่นยัไะ”
“...” เาเียบไปเมื่อไ้รับำอบาหิสาวแปลหน้า สายาอเาสับสนาำอบอเธอ อาารอเา่าาเมื่อี้ลิบลับ อนนี้เาเหมือนวิาออาร่า สายาอเาูสับสนับำอบอเธอ
“อยู่เยๆนะะ เี๋ยวหมอะทำแผลให้” แทยอนถอนหายใเบาๆพร้อมับมอราบเลือาารโนเ็มียาแทที่เธอเอเป็นนทำ เลือสีแสเลอะเ็มแนเสื้ออเา แบฮยอนหันไปมอ้านที่โนแท ทำให้เาเริ่มรู้สึเ็บึ้นมาเล็น้อย
ร่าบาเินออไปาห้อ่อนะลับมาพร้อมับล่อปมพยาบาล เธอลาเ้าอี้ไม้ที่ั้อยู่มุมห้อมานั่ที่้าเีย่อนะถแนเสื้อเาึ้นและเริ่มปมพยาบาลให้
“หมอื่อแทยอน่ะ ิม แทยอน” เธอพูพลาใ้แอลอฮอลล์เ็รอบๆแผลเาไป้วย แบฮยอนยัูสับสนับสิ่ที่เธอพู นระทั่เธอใ้พลาสเอร์มาแปะเปิปาแผลเาเอาไว้
แทยอน... เธอื่อแทยอน
“แบฮยอนมาที่นี่ทำไมรู้ใ่มั้ยะ” เธอนั่มอใบหน้าที่สับสนอเา ่อนะพูึ้นมา “แบะ้อเลิ่ะ หมอะ่วยแบเอ แ่แบ้อให้วามร่วมมือ้วยนะะ”
แบฮยอนยัูสับสนับสิ่ที่เธอพู แ่แทยอนไม่ใ่นพูอะไร้ำา เธอลุึ้นยืนแล้วมอไปที่้อมืออเา
“ถ้าเอาเือออแล้ว้ออยู่เยๆนะะ” หิสาวพูพลายิ้มให้เา
แบฮยอนมอเธอ้วยสายาเลือนลอย แทยอนึถือว่านั่นเป็นำอบว่าเาเ้าใแล้ว มือเรียวึ่อยๆเอื้อมมือไปแะผ้าที่มัอยู่ออทั้สอ้า แนอเาล้าัวอย่าอ่อนแร ้อมืออเาแาารเสียสีอเือ แทยอนถอนหายใอีรั้ ่อนะรีบเ็บอใส่ล่อแล้วเินออาห้อ เธอล็อประูา้านนอแล้วเินไปโยไม่หันหลัไปมออี
ทำไมมันถึทรมานแบบนี้...
มันปว... ปวไปหม...
แบฮยอนนอนุู้อยู่บนเียพร้อมุมท้อัวเอ อาารปวเมื่อยทั้ัวนี่มันอะไรัน หัวสมอเาอนนี้มีแ่ำว่า ยา ยา ยา ยา เ็มไปหม เาวบุมมันไม่ไ้ มันทรมานนเาอยาะายๆไปให้รู้แล้วรู้รอ
“ยา... อยาหน่อย... แทยอน...” แบฮยอนพึมพำนเียวพร้อมับุมท้อัวเอไป้วย หัวสมออเาเหมือนะระเบิออมาให้ไ้ ทั้ัวมันปวไปหม ปาพึมพำับัวเอ ลมหายใเริ่มแรึ้นเรื่อยๆ น้ำาเริ่มไหลออมาอาบแ้ม “ยา!!! ผมะเอายา!!!”
แบฮยอนะโนออมาพร้อมปาหมอนและผ้าห่มลไปาเีย ส่วนัวเอนอนัวุมท้อที่ำลัปวอยู่
แอ๊...
ไม่... ไม่เอาผู้หินนี้สิ ไม่เอา...
เสียเปิประูัึ้น้าๆพร้อมับแทยอนที่เินเ้ามา้วยใบหน้าเรียบเย เธอหยุยืนมอเาสัพั่อนะ้มลไปเ็บหมอนและผ้าห่มให้เา เธอวามันไว้ปลายเีย่อนะเอื้อมมือไปแะแบฮยอน
“แบ...”
หมับ!
“อยาให้ผม แทยอน... อยาหน่อย ผมไม่ไหวแล้ว” แบฮยอนว้ามือเธอเอาไว้ เาเยหน้าึ้นมามอเธอพร้อมน้ำาที่ไหลลมาเป็นทา ่อนะ่อยๆลาเียแล้วบีบแนเธอ น้ำเสียเว้าวอนนั่นไม่ไ้ทำให้เธอใอ่อนึ้นเลย “แทยอน ผมอยาหน่อย นะ ผมอร้อ...”
“แบฮยอน หมอบอแล้วนี่ะว่ามาที่นี่เพื่ออะไร” แทยอนยั้อหน้าเาไม่วาา แบฮยอนเริ่มันเธอถอยหลันิำแพแล้วเย่าัวเธอพร้อมะโนใส่
“ยา!!! แทยอนผมอแ่รั้เียว ผมอร้อ!!!” แทยอนส่ายหน้าเบาๆ่อนะอบเาลับไป
“ไม่่ะ” ทันทีที่น้ำเสียเรียบนิ่แ่เียบาอเธอบล บุรุษพยาบาลที่ไ้ยินเสียโวยวาย่ารูันเ้ามาในห้อ เหมือนเหุาร์าย้ำ แบฮยอนโนับแยับแทยอนทันทีและโนึลับไปที่เีย
“ปล่อยผม!!! แทยอน! ปล่อยผมไป!!!” แทยอนเินเ้ามาหาเา้วยใบหน้าเรียบนิ่ สายาอเธอมอเาอย่าริั แบฮยอนมอสายาอเธอ้วยวามหวาหวั่น มืออเาที่พยายามึัวเอให้ออาเือที่มัอยู่ บุรุษพยาบาลที่ัารมัเาเรียบร้อยแล้วเินออพร้อมทิ้เาไว้ับเธอ
ทำไมไม่รู้ เาถึเริ่มลัวผู้หินนี้...
“หมอบอว่ายัไะ ให้อยู่เยๆไม่ใ่เหรอ”
แบฮยอนเริ่มสบล สายาอเาับ้อไปที่ใบหน้าหวานๆอแพทย์หิ เธอยัไม่แสอาารอะไรนอาะมอเา้วยสายาที่าเาไม่ออ
“ทำไมไม่เื่อฟัหมอล่ะะ”
“...”
“ถ้ายัเป็นแบบนี้่อไป ะไม่ใ่แ่เือนะะ”
______________________________________________
พี่หมอโหร้ายปะ ไม่นะ555555555555555
พยายามแ่ให้มันโริน้อยสุแล้ว่ะโ้ย
นั่นแหละวันนี้วันเิเฮุน ริๆไม่เี่ยวแ่เราะบอว่าเี๋ยว่อยลให้555555555555
โอเเ้าเรื่อ ือแบบเรื่อนี้มีพระนาแ่สอนเลย่ะ แบแทล้วนๆ
แบบถ้ามีัวละรอื่น็เี๋ยวิู่อน แ่ถ้าให้มีพระรออยาให้เป็นใระ
แล้วอยาให้มี NC มั้ยเพราะเราแ่ไม่เป็นเี๋ยวหาน่วยแ่
แบบทั้สออันูไม่น่าะยัมันเ้ามาในเรื่อไ้เนอะ
เราะพยายามยัๆมันเ้าไปถ้าทำไ้ ถ้าไม่ไ้็ไม่ว่าันนะ55555555555
เออนั่นแหละ่ะ เม้น้วยน้ารั
ความคิดเห็น