คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 : อยากรู้จักตั้งแต่..ได้เจอ ~
บทที่ 1 : อยากรู้จักตั้งแต่..ได้เจอ ~
“ชานยอล เข้ามาดิ”
ประตูบ้านที่เปิดออกพร้อมกับคนตัวเล็กผิวขาวที่สวมเสื้อยืดสบายๆ กางเกงขาสั้น บวกกับใส่แม้นปิดปาก แสดงได้เห็นว่าคงไม่สบาย เดินออกมารับเพื่อนหน้าหล่อ ตัวสูง ผิวขาว ใส่ชุดนักศึกษาบวก กางเกงยีนส์สีดำที่ชื่อว่าชานยอล
“มึงนี่นะ ขนาดแต่งชุดนักศึกษาธรรมดาแต่ก็ยังหล่อจนสาวๆตามมารอเลย เหอะ !”
เลย์ ผู้ชายตัวเล็กที่หน้าตาค่อนไปทางน่ารักมากกว่าหล่อพูดอย่างหน่ายๆ ทุกครั้งเลยเวลาชานยอลมาบ้านเค้า เค้าก็จะเห็นแฟนคลับตามมาด้อมๆมองๆอยู่ตลอด บ้างก็แอบอยู่ในรถแล้วมอง บ้างก็แอบข้างๆเสาไฟ แต่บางรายนี่ดิหนักมากถึงขั้นปีนเข้าบ้านเค้ามาเลย - -
“หน้าตาไม่หล่อจริง คงไม่มีแฟนคลับมารอหรอกครับบบบบบบบบ”
“หมั่นไส้ !”
ทั้งสองคนพูดหยอกล้อกันไปมาด้วยความสนุกสนาน อันที่จริงที่ชานยอลต้องมาบ้านเลย์วันนี้เพราะว่ามีรายงานที่อาจารย์ให้ทำเป็นคู่ ซึ่งชานยอลคู่กับเลย์ และวันนี้เลย์ก็ดันไม่สบายพอดี ชานยอลเลยต้องหอบหิ้วสัมภาระมาทำที่บ้าน
แต่ก็ดีแล้วแหละนะ… เขาจะได้เห็นหน้าน้อง “แบคฮยอน” ด้วย
“เลย์ วันนี้น้องมึงกลับเร็วปะ”
“น่าจะนะ เพราะกูไม่สบาย น้องมันต้องมาดูแลกู”
“แหมม อย่างมึงไม่ต้องมีใครดูแลก็หายอยู่แล้วหนะ ถึกและก็แข็งแรงขนาดนั้น”
“กูจะนึกว่ามันเป็นคำชมและกัน”
เลย์พูดตอบกลับไปก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบน้ำ ขนม มาให้พร้อม เป็นอย่างงี้เสมอแหละ จะทำรายงานทีต้องกินก่อน ไม่เคยได้ยินหรอ
‘กองทัพต้องเดินด้วยท้อง งานวางไว้ก่อนอาหารสำคัญกว่า’
เป็นสโลแกนที่เก๋ไรเยี่ยงนี้ …
ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ชานยอล มึงไปเปิดประตูให้หน่อยดิ๊ กูเตรียมหนมอยู่”
“โห่ ไรวะ ใช้แขกอ๋อมึงง”
ชานยอลพูดแบบเซงๆ กำลังเล่นเกมส์คุกขี้รันอยู่เลย จะทำสถิติใหม่ได้แล้วด้วยย ใครแม่งมาขัดจังหวะวะ
ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แม่ง รีบนักหรอ - -
“มาแล้วครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
ชานยอลกระชากประตูเปิดอย่างแรงด้วยความโมโห ขัดจังหวะการเล่นเกมส์ไม่พอยังจะมาเร่งอีก เดี๋ยวชานยอลคนหล่อคนนี้ก็ปั๊ดเตะก้านคอบวกเตะต่อยกระทืบซ้ำให้หงายคว่ำไปเลยหรอก
“สวัสดีฮะ”
.
.
.
.
.
‘อยากขยับเข้าไปใกล้เธออ อยากรู้จักตั้งแต่ได้เจออ ใจฉันสั่นเมื่อได้ยินเสียงเธอออออออออ’
ฟิลนี้มันใช่!!!!!
เด็กผู้ชายตัวเล็กโคตรร บวกกับผิวขาวๆ หน้าตาโคตรน่ารักจิ้มลิ้มม แก้มสีชมพูดสดใส มือที่กำลังถือไอติมแล้วค่อยๆใช้ลิ้นเลีย …
เลีย …..
แอนนิมอลแล้วมึง ไม่ดิ อย่าแสดงความหื่นต่อหน้าน้องโฉมงามคนนี้
“พี่ฮะ”
“อ๋อ คะ ครับ”
“พี่เป็นเพื่อนพี่เลย์ป่าวครับ . - .”
น้องครับ .. อย่าทำหน้าแบบน้านนนนนนน พี่ยิ่งควบคุมความกามของตัวเองไม่ค่อยอยู่ ….
“ครับ แล้วน้องเป็นใครหรอครับ”
“อ๋อ ผมชื่อแบคฮยอนฮะ เป็นน้องชายพี่เลย์ ; - ;”
สรุปนี่มันพรหมลิขิตบันดาลชักพา หรือป่าววะ อยากเจอน้องแบค น้องแบคก็มาให้เจอ แถมหน้าตาน่ารักขนาดนี้อีกด้วยย กูขอไปจองน้องแบคกับไอเลย์มันก่อนแปป
“อ๋อ น้องแบคค พี่ชื่อพี่ชานยอลนะครับ เป็นเพื่อนสนิทไอ้เลย์มันตั้งแต่อนุบาลยันประถมจนจบมัธยมและต่อมหาลัยก็ยังเจอหน้ามันและเป็นเพื่อนมันอยู่ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
เอ่อ .. กูแนะนำตัวเยอะไปไหมวะ ??
“ยินดีที่ได้รู้จักนะฮะพี่ชานยอล”
น้องแบคพูดยิ้มๆก่อนจะเลียไอติมและเดินเข้ามาในบ้าน ผมปิดประตูแล้วเดินตามน้องเข้ามา อืม …
ขนาดข้างหลังน้องแม่งยังน่ารักเลย หุ่นก็ดี ขาก็สวย ผิวก็ขาว ทรงผมก็ดูดี ตามฉบับนักเรียนแต่ก็ไม่เกรียนเกินไป
อื้อหืออ เป็คครับเป๊คคคคค!
“อ้าว แบคเองหรอ”
“ฮับบ พี่เลย์ วันนี้มีไรกินบ้างหงะ”
“ก็มีข้าวผัดทูน่า ต้มจืดเต้าหู้หนะ จะกินก็ไปเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยก่อนนะ กินไอติมให้หมดด้วย”
ผมรู้สึกได้ถึงความลำเอียงและไม่ยุติธรรมอย่างแรง ที่พูดกับผมนะอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ทีคุยกับน้องนะ โคตรเพราะอย่างกับน้องเป็นราชา เหอะ คนหล่องอนแปป ; ^ ;
“ได้เลยฮับบบบ พี่ชานยอล เดี๋ยวกินข้าวด้วยกันนะครับบบ”
ผมคิดว่าผมฝันไป … เมื่อกี้ผมได้ยินน้องชวนผมกินข้าว …..
“ไม่ต้องไปชวนไอ้ชานยอลมันหรอก มันหากินเองได้”
และก็รู้สึกได้ว่า .. มีมารผจญที่ทำลายความสุขของผมได้อย่างรวดเร็วเหลือเกิน ….
“กูจะกินข้าวที่นี่เว้ย น้องแบคชวนกูแล้ววว!”
วู้วววววว พี่ไม่ให้แต่น้องให้ ยังไงก็กินได้ใช่ปะครับ ไม่ด้านเกินไปเนอะ อีกอย่างผมก็หิวด้วยแหละ ขี้เกียจออกไปหาข้างนอกอีกงืม
ประเด็นคือ มันเปลืองเงินหนะ ….
“แหมมมมมมม ได้เจอหน้าน้องกูที น้องกูชวนกินข้าวที ดี๊ด๊าใหญ่เลยนะมึงง”
“มันก็มีบ้างง”
“เป็นไง น้องกู หล่อเหมือนกูเลยไหมมมม”
“น้องอะหล่อ น่ารักด้วย จิ้มลิ้มด้วย โคตรอะ แต่มึงอะ ขี้เหร่ สัปปะเรเทท่า อะปะระห้าบ้าบ้าบลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ณ จุดๆนี้ เลย์จะไม่ทน และขอใช้ไม้เบสบอลที่อยู่ข้างๆ รุมสะกำเพื่อนเลวคนนี้ก่อน … ซึ่งฉากมันอาจจะรุนแรงไป เราขอเซ็นเซอร์ไว้ด้วยประการฉะนี้
“พี่เลย์ค้าบบบบบบบบบ แบคมาแล้ววว”
เสียงแจ๋วๆของแบคฮยอนที่ดังขึ้นมา ทำให้ชานยอลและเลย์ที่กำลังสุมหัวทำรายงานอยู่ โผล่หัวขึ้นมาทันที เลย์อะไม่ได้สนใจไรมากหรอกแต่ไอ้คนข้างๆที่ดูตื่นเต้นละเกินเมื่อได้เจอน้องแบคนี่สิ วิ่งเข้าไปหาทันทีเลยจย้า
“หิวยังครับ น้องแบค”
“หิวแล้วฮับบ พี่ชานยอลไปกินข้าวกันน”
น่าน มันชวนเพื่อนพี่ แต่มันไม่ชวนพี่ชายตัวเอง อืมมมม
“ฮะ ฮึ่มม ชวนแต่ไอ้ชานยอลทีพี่อะไม่ชวนนะแบค”
“โอ๋เอ๋ แบคฮยอนขอโทษฮับบ พี่เลย์ มากินข้าวกันน เค้าหิวแล้วว ; - ;”
“พี่ก็หิว……ครับ …”
เมื่อมองไปตามสายตาของไอ้ชานยอล ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้หิวข้าว … และเมื่อมองไปที่การแต่งกายของแบคฮยอน ..
เสื้อกล้ามสีขาวบางๆที่เผยให้เห็นถึงสรีระข้างใน บวกด้วยกางเกงขาสั้นสีครีมสบายๆ ที่เข้ากับเสื้อที่ใส่ได้อย่างลงตัว
ไอ้ชานยอลมึง… นั่นน้องกูเว้ยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!
To be Continued …
เอาตอนแรกมาลงแล้วง้าบบบ ฟิคนี้มีคำหยาบหน่อยนะงับเพราะมันเป็นช่วงวัยรุ่นอะเนอะ
ยังไงก็ฝากติดตาม โหวต เม้นท์ เฟบ เป็นกำลังใจให้ไรท์หน้าตาดีๆ(?)คนนี้หน่อยน้าาา
ปล.ตามจริงไรท์ใส่สีฟ้อนท์แล้วนะ แต่มันไม่ยอมขึ้นอะไม่รู้ทำไม เดี๋ยวจะแก้ไขให้ทีหลังนะงับ
ความคิดเห็น