ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : HM - 2
2
หลังจากที่กิจกรรมอันร้อนแรงเมื่อคืนได้จบลง พวกเราทั้งสองคนต่างก็เหนื่อยอ่อนแล้วจึงหลับสนิททั้งคู่ แต่ผม แบคฮยอนคนนี้ ชินกับการทำอะไรแบบนี้ทำให้ผมตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว ไม่ต้องเดาครับว่านี่กี่โมง ตี 5 แน่นอน เมื่อคืนผมโทรหาคยองซูแล้วว่า ผมจะไม่กลับหอเนื่องจากว่ามากินเลี้ยงกับพี่ผมแล้วก็เจอกันอีกทีพรุ่งนี้ที่โรงเรียนเลย เมื่อผมแต่งตัวเสร็จผมหันไปดูคนที่ทำกิจกรรมอันร้อนแรงนี้ร่วมกับผมเมื่อคืน ดูท่าจะหลับเป็นตาย หน้าตอนหลับนี่ดูเด็กน้อยจริงๆเลย ผมค่อยๆเอื้อมไปปัดหน้าม้าให้เข้าที่ แล้วยกมือไปจิ้มคิ้วที่แผล
"เฮ้ออ ถ้าไม่มีแผลตรงนี้นี่จะหล่อกว่านี้เยอะเลย" ผมบ่นเบา แต่เจ้าตัวคงไม่ได้ยินเพราะกำลังหลับอยู่ผมจึงเดินไปเตรียมจะเปิดประตูห้องน้ำ
"ชอบให้หน้าเราไม่มีแผลอ่อ" กึก ผมหยุดชะงัก เมื่อคนที่ผมพูดด้วยเมื่อสักครู่เอ่ยตอบกลับมา
"ก็.....ประมาณนั้น" ผมตอบออกไปตามที่ตัวเองคิด
"สัญญาว่าจะไม่มีแผลกลับมาให้เห็นอีกนะ" ฮ่าๆ ทำไมร้อนแปลกๆ สัญญง สัญญาอะไรกันเล่า เด็กชะมัด
"อืม" ผมรับคำสั้นแล้วเดินจากห้องน้ำมาด้วยรอยยิ้ม
"ยิ้มอะไรแต่เช้าเชียวครับน้องรัก" พี่จินทักระหว่างที่ผมเดินออกมา
"ไม่ต้องรู้สักเรื่องได้ปะ ? แล้วเนี่ยจะ 6 โมงละ ไปส่งเราหน่อยดิ" ผมบอกออกไป
"เฮ้ย เจ้แบค ให้เฮียจินไปส่งพวกผมด้วยดิ" คนนี้จงอินมั้ง บอกมา
"เออ ใช่ๆ พวกผมขี้เกียจรอรถเมล์" ส่วนคนนี้ก็โอเซฮุน
"แล้วเมิงอะไอชานยอลไปกะกูปะ ?" พี่จินถามชานยอล ผมจึงเงยหน้าไปสบตากับเขาพอดี
"แน่อยู่แล้วเฮีย" ชานยอลตอบ
"งั้นไปกันเลยปะพวกเมิงเดี๋ยวเข้าเรียนสาย" พี่จินพูด
"บ้าอ๋อ พี่จินนี่ยังไม่ทัน 6 โมงเลยเหลือเวลาอีกตั้ง 2 ชั่วโมง เว้นซะแต่รถพี่อ่ะ ไม่เจ๋งจริง แบร่"
"โถ่วว น้องรัก ไม่มีทางอยู่แล้วจ้ะ รถพี่นี่ fast furios ยังขอซื้อต่อเลย"
"เว่อร์ ไปได้ยัง? "
"ไปครับๆ" ผมเดินตามหลังพี่จินออกไปแต่ผมก็ยังหันหลังมามองตาชานยอล ผมไม่รู้ทำไมเวลามองหน้าชานยอล มันรู้สึกอยากทำให้ผมเป็นคนดี ตลอดเลย
3 วันต่อมา
"แบคๆๆ! "
"โหวมีเรื่องไรเนี่ยเรียกเราซะดังเชียว" ตะโกนอย่างกับโลกแตก
"แกรู้เรื่องที่แก๊งค์ชานยอลไปมีเรื่องกับโรงเรียนซัลออโซยัง" ไหนสัญญากับเราแล้วไงว่าจะไม่มีเรื่อง
"อืมม ไม่รู้สิ"
"นี่แกเป็นแฟนกันประสาอะไรทำไมไม่รู้เรื่องของผัวแกเนี่ยห้ะ!?!" ใช่แล้วครับคยองซูพูดถูกผมกับชานยอลเราเป็นแฟนกันแล้วครับเพราะว่าวันนั้นอยู่ดีดีชานยอลก็เดินมาที่ห้องแล้วมาขอเป็นแฟนส่วนผมก็รู้สึกดีกับเค้านะครับผมรู้สึกรักเค้าอ่ะครับ หลายคนมองว่ามันเป็นอารมณ์ชั่ววูบแต่ในใจผมลึกๆผมว่าไม่ใช่
"ก็เค้าไม่บอกชั้นนิ ชั้นไม่อยากไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเค้าหรอกนะ" ก็มันจริงนี่นาถ้าเค้าไม่บอกมก็ไม่อยากซักไซร้
"เออๆ เรื่องของแก แต่ครั้งนี้ ชั้นว่าหนักจริงแกควรห้ามมันหน่อยนะเว่ย!" ผมควรห้ามเหรอ ไม่ ผมจะให้เค้านึกถึงสัญญาที่เค้าให้กับผม
"ชั้นคงไม่ห้ามเค้าหรอก ชั้นมีเหตุผล"
"ชั้นเชื่อเหตุผลแกเพราะหลังจากแกคบกับหมอนั่นแกดูโอเคขึ้นนะ"
"ขอบใจ..เดี่ยวเย็นนี้ไม่กลับหอนะ ไปดูหนังกับชานยอลนะ"
"จ้า อย่ากลับดึกละเป็นห่วง"
"อื้ม แน่นอน^^"
เลิกเรียน
ติ้ดๆ
'เย็นนี้ไปดูหนังกัน โอเคให้ทำปากจู๋' ผมส่งข้อความหาชานยอล
ติ้ดๆ
'หันมาข้างหลังดิ' ชานยอลตอบกลับมาผมเลยหันไปข้างหลัง
"-3-" ฮ่าๆ เค้าจะรู้มั้ยนะว่าทำปากจู๋น่ารักมากเลยอ่ะ
"ไปกันเถอะอยากดูหนังซะแล้ว.."
"ไปเดี่ยวพี่พาไปแว๊นนะน้อง"
"แหวะ ฮ่าๆๆๆ" หลังจากนั้นผมก็เดินขึ้นมอไซค์ชานยอลแล้วชานยอลก็ขับออกไป
ณ หน้าโรงหนัง
"สงสารนางเอกอ่ะเนอะ ไม่น่าเป็นงี้เลย แต่ก็ยังดีที่จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง"
"อื้มเราก็ว่างั้น แบคเดี่ยวเราไปเข้าห้องน้ำแปปนะ รออยู่นี่ละกัน"
"อื้มได้อยู่แล้ว^^"
จึกๆ
ระหว่างที่ผมรอไปได้สักพักก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาสะกิดหลังผม
"นี่เธอๆ ขอไลน์หน่อยดิ เราชื่อเทานะ ยินดีที่ได้รู้จัก" โหวถ้าเป็นเทื่อก่อนผมก็อาจจะให้ไปโดยไม่ต้องคิดแต่ว่าตอนนี้ผมมีแฟนแล้วผมคงจะให้ไม่ได้
"เอ่อ ขอโทษนะ คือเราเป็นผู้ชายแล้วเราก็ให้ไลน์นายไม่ได้ด้วย"ผมตอบออกไปแบบนั้น
หมับ
อยู่ดีดีหมอนั่นก็คว้ามือผมขึ้นมา ผมได้แต่อึ้งจนทำอะไรไม่ถูกผมก็ได้แต่ยืนตัวแข็ง
"น้าๆ ให้ไลน์เราเหอะ เราจริงใจนะเว่ย โอ๊ยเชี่ย"
"เมิงมายุ่งไรแฟนกูห้ะ !?! ไอขอบตาดำ!"
"กุแค่ขอไลน์แม่งจะอะไรนักหนาว้ะ"
"มันหนักหนาตรงที่เค้าเป็นเมียกุ อย่าสะเออะมาให้กุเห็นหน้าอีกนะ!" ชานยอลอารมณ์ร้ายจัง
"เออ ไอเชี่ยไปละสัส" แล้วเค้าก็เดินออกไปด้วยความหงุดหงิด ผมจึงหันหน้าไปหาชานยอล
"ชานยอล...คือ...ใจเย็นๆก่อนนะ" ผมบอกชานยอล
"เธอก็อีกคนมานี่!!!!!!" อยู่ดีดีชานยอลก็ลากผมมาขึ้นมอไซค์แล้วขับออกไปด้วยความเร็ว
"ชานยอล ใจเย็นๆก่อนดิ!" ผมพูดแข่งกับเสียงลม
"ชานยอล!!!!" ผมตะโกนดังขึ้นอีกแต่ชานยอลไม่มีท่าทีว่าจะชะลอความเร็วผมจึงนั่งกอดเอวเค้านิ่งๆจนกว่าจะถึงที่หมาย
ณ ห้องในคอนโดชานยอล
พลั่กกกก!
"โอ๊ยย ชานยอลเราเจ็บนะ" น้ำตาผมเริ่มคลอเมื่ออยู่ดีดีชานยอลก็กระชากผมแล้วปาลงเตียงพร้อมกับขึ้นมาคร่อมแล้วรวบข้อมือไว้
"เมิงเจ็บเหรอห้ะ !?! เมิงกล้าพูดว่าเจ็บเหรอ ! ไม่ใช่กุเหรอที่ต้องเจ็บ ห้ะ !?! กุต้องเจ็บสิที่มีเทียแรดๆร่านๆ อย่างเมิงนะห้ะ!?!ทำไม!?! สันดานเก่ามันกำเริบเหรอ!?!" น้ำตาผมไหลทันทีที่เค้าเอ่ยประโยคนั้นออกมา เค้าไม่ขึ้นเมิงกูกับผมเลยทำไมเค้าเป็นขนาดนี้
"ชานยอลมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ คือ ว่าจริงละ..."
"อ่อ จริงๆแล้วเมิงใช่มั้ยที่ไปให้ท่ามันก่อนหึ หน้าไม่อาย!!!! ผัวไปทั้งคนยังกล้าทำงี้อีกอ่อ" ชานยอลไม่ฟังผมเลย
"ชานยอล ชั้นไม่ได้ให้ท่าเค้า! เค้าเดินมาขอไลน์! แล้วอยู่ดีดีเค้าก็มาจับมือชั้น! แล้วที่นายด่าชั้นแบบนั้น! นายก็เห็นไม่ใช่เหรอ ! ว่าชั้นเลิกนิสัยแบบนั้นตั้งแต่คบกับนาย! นายฟังชั้นบ้างสิ! ชั้นสัญญากับนายแล้วว่าเลิก! ชั้นก็เลิกแล้วไงนิสัยแบบนั้น" ผมตะโกนออกไปทั้งน้ำตา ทั้งเจ็บตัว เจ็บใจ ที่เค้าไม่ฟังเหตุผลของผมเลย
"คนอย่างนาย ไม่มีทางเลิกสันดานแบบนั้นได้หรอก!!"
พูดจบเค้าก็เข้าประกบปากผมทันที
"อื้อ...แฮ่กๆ ชานยอลไม่เอาได้มั้ย ฮึก ไม่ทำ ฮึก ได้มั้ย เราขอร้อง ชานยอล ฮึก อย่าทำเลย ไม่เอา ฮึก" ผมอ้อนวอนขอเค้าทั้งน้ำตาทั้งๆที่เค้าไม่มีทางหยุด ผมก็ได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรมของตัวเอง
--------โปรดหลับตาแล้วอ่านต่อไป--------
NC
#คือเราอยากให้ดราม่านะแต่ทำไมเราดราม่าไม่ออกก็ไม่รู้ ขอโทษนะค้ะ ที่แต่งไม่ดีพอ ติดแท็ก : #ฮมชบ
NC : @pcycaaaaa
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น