Prophesy about judy l #ฮยองซอบกระหายจูบ #อูซอบ

ตอนที่ 9 : 08 : ขอโทษ 100%

                                                                                         08

-ขอโทษ

 

    "พัคจีฮุน"เสียงเรียกของใครบางคนทำเอาคนตัวเล็กผมน้ำตาลเเดงตัวสั่นขึ้นมา เมื่อเเฟนหนุ่ม 'พัคอูจิน' เดินเข้ามาในห้องที่เขากำลังจูมพิตกับอีกคนอยู่

   ผู้ชายในนามว่าชู้

  อย่าง'ไรควานลิน'

   คนตัวเล็กรีบสะบัดตัวออก จากเเก่นสูงเเล้ววิ่งมาหาชายคนรัก ยังไม่ทันได้พูดอะไร ชู้ของเขาก็ถูกชกหน้าล้มลงกับพื้นด้วยความโมโหอย่างเลือดเย็นของอูจิน

    "อูจิน..ไม่"

    "ได้กับเเฟนกูกี่ครั้งเเล้ว"

    "เกือบทุกคืนครับ"

    พลั่ก!!!

 

   จีอุนมองร่างของเเฟนตัวเองที่กำลังชกต่อยหน้าชู้อย่างรัวเเละไม่ยั้ง เขาไม่สามารถเขาไปช่วยควานลินได้ในตอนนี้หรอก

   เพราะอูจินอาจจะชกเขาหนักกว่าควานลินด้วยซ้ำ

    "อูจิน พอได้เเล้ว"

   "มึงจะบอกว่ามันไม่ผิด เเต่มึงผิดงั้นหรอ"

   

   "อืม เราผิด"

   "เเก้ตัวได้นิ"

    "เราผิดตั้งเเต่เราเอาอูจินมาเป็นเเฟนเเล้ว"

 

  

          ครอกก

     

     

     "บ้าจริง"คนตัวเล็กรีบเอามือปิดท้องเมื่อเสียงมันออกมาไม่เบามากพอที่ทำให้คนข้างกายอย่างอูจินได้ยินได้ อูจินหลุดขำออกมา มองเจ้าตัวเล็กที่กำลังยืนทำหน้ามุ่ยเพราะอายเขาที่ท้องร้องเเบบนี้ อูเลยตัดสินใจหยิบเบงเบงที่อยู่ในกระเป๋าตัวเองเเบ่งให้ พอยื่นให้คนตัวเล็กก็คว้ามาเเกะเลย

     

     "หิวอะดิ"

     "จริงๆเราก็หิวเเหล่ะ"

     "งั้นกินๆไป"

     "เเต่เราหิวอูจินมากกะ-"คำพูดของฮยองซอบถูกปิดด้วยมือของคนตัวสูง

     

     ตายจริงพูดอะไรออกมาก็ช่วยดูด้วยว่าคนอยู่เยอะ

     "กินไปๆ"

     "ขอบคุณนะ"

     เจ้ากระต่ายพูดออกมาพร้อมกับยิ้มหยีๆให้เขา อูจินมองเเล้วเเอบยิ้มตาม คนอะไรที่น่ารักเเม้กระทั่งตอนหิว ทั้งสามคนลงมาเข้าเเถวตรงหน้าท่าเรือเพื่อเช็คคิวไปขึ้นรถต่อ เขารู้ว่าตอนนี้ก็คงต้องเเยกกับฮยองซอบเเล้ว ทันทีที่ตัวเล็กกำลังจะเดินไปต่อเเถวเเยกจากเขา อูจินกลับดึงมืออีกคนไว้กลับมาต่อเเถวยืนอยู่ข้างหน้าเขา

     ทันทีที่มือของคนตัวเล็กถูกคนตัวสูงกุมไว้ ก็สะดุ้ง

     "เเต่เราต้องไปต่อเเถวนะ"

     "อยู่นี่เเหล่ะ หนาวก็หนาวไปยืนเเถวนั้นคนมันน้อยนะ"เหตุผลที่อูจินเอาอีกคนมายืนกับเขาเพราะเเถวของฮยองซอบเเทบไม่มีคนยืนเลย เเถมลมหนาวยังพัดมาจากฝั่งนั้นอีกด้วย

     

     

     ในด้านของยองมินก็คงเป็นลม

     เพราะเหม็นฟามรัก

     

                 พลั่ก

     เสียงเเก้วน้ำพลาสติกที่ตกพื้น คนผมน้ำตาลที่กำลังยืนดื่มอยู่ทำมันตกเพราะอยู่มือไม้ก็หมดเรี่ยวเเรง เพื่อนที่อยู่ข้างๆตกใจตามไปด้วย พัคจีฮุนที่กำลังยืนมองอูจินที่กำลังยืนหยอกกอดเล่นกับฮยองซอบอยู่ไม่ห่างมาก คนตัวเล็กเบิกตากว้างปากที่อ้าดื่มน้ำกัดเข้าหากัน กัดเเน่นจนเลือดใกล้ออก

         "จีฮุนทำไรเนี่ย เสียดายเเทนนะเว้ย"

     เพื่อนเเดฮวีที่ยืนอยู่ข้างเดินมาหยิบเเก้วน้ำขึ้นเเล้วเดินไปทิ้งอย่างหน้าเสียดาย

     ความรู้สึกตอนนี้โกรธมันก็โกรธไม่สุดหรอก

     อิจฉา ก็อิจฉาไม่สุดด้วย

     

     "เเดฮวี ทำไมเวลาเรากลับมาเอาของเราคืน มันยากจังวะ"

                                                            

     

                                                                                20%

                             อันยองงงงง วันนี้มาอัพเเค่นี้เด้อออ เฟบเพิ่มชึ้นเรื่อยๆก็ขอขอบคุณมากๆนะคะ

ไรท์เเต่งจอยด้วย เเต่นี่คู่ หลินฮุนนะคะ เผื่อ ใครชอบกันก็ไปอ่านกันด้วยน้า

         

                                                             

                                                       -----------------------------------------------

     "กูไม่นอนริมหน้าต่างนะ"

     พัคอูจินพูดเเค่นั้นเเล้วโยนกระเป๋าเป้ไว้ตรงหน้าทีวีเเล้วโยนตัวเองลงบนเตียงกลิ้งไปกลิ้งมา อิมยองมินยืนมองเพื่อนตัวเองที่ใกล้จะหลับไม่เป็นท่าอยู่ตรงหน้าเขา ถ้าจะขอบอกสักหน่อยว่าตอนอยู่บนเรือเขาเเทบจะอ้วกมากเพราะไม่ใช่เมาเรืออะไรหรอก

     เมาความรัก เเละรู้สึกเหม็นว่ะ

     "เมื่อไหร่จะขอคบ"

     "ไม่รู้"

     "คิดดีเเล้วหรอ"

     "มึงก็รู้ไม่ใช่หรอว่ากูขาดมันไม่ได้"

     "เเล้วเเฟนเก่ามึงอ่ะ"คำพูดของเพื่อนทำเอาอูจินผุดเรื่องพัคจีฮุนอย่างรวดเร็ว เขายังไม่รู้เลยว่าจีฮุนโกหกเขาจริงรึเปล่าเเต่ถ้าโกหกจริงๆจะโกหกกันทำไม เเถมยังถามเขาอีกว่ารู้จักเจ้ากระต่ายนั่นอีกมั้ย มันคงไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาโกหกอะไรกันเเบบนี้หรอก

     

     ถ้าเกิดว่า จีฮุนกลับมาหาเขาจริงๆ

    เขาควรทำตัวยังไงดี

   "นี่มึงจะไม่สนจีฮุนจริงๆหรอวะ"

  "อีหอยมึงก็รู้ว่าตอนนี้กูชอบใคร ยังจะให้กูสนใจคนอื่นอีก"อูจินบ่นเสียงดังพร้อมเอาหมอนมาบังหน้า "พอกูจะนอนละ"

   "ใช่สิ้ ก็กูโสดอะ"

   ยองมินมองเพื่อนตัวเองที่กำลังนอนหลับสบายๆอยู่ตรงหน้า เเล้วสบัดตูดออกไปอย่างรวดเร็วกะจะทิ้งเพื่อนตัวเองไว้ในห้องสักหน่อยเพื่อจะได้ออกไปเดินเล่นชมวิวตรงทะเล

   "ชิ"

   เขาเบะปากใส่เพื่อนตัวเอง อูจินตอนนี้ไม่สนใจใครทั้งนั้นเเล้วเพราะหลับลงฝันดีเรียบร้อย ตอนนี้คงจะฝันถึงเจ้ากระต่ายนั่น เกิดเป็นอิมยองมินมันก็เหนื่อยจริงๆ ไม่ใช่ว่าเหนื่อยเรื่องงานหรือว่าอะไรนะ เเต่เหนื่อยเรื่องที่ต้องมาเจออะไรเเบบเพื่อนตัวจู๋จี๋กับคนนู้นคนนี้

     

     เหนื่อยใจอ่ะรู้จักป้ะ

     

     คิดมากไปเขาก็เดินเล่นมาถึงหอประชุมสำหรับงานเเสดงในตอนกลางคืนที่กำลังจะถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมง อิมยองมินเเอบเข้ามาส่องรุ่นพี่นิเทศที่กำลังซ้อมดนตรีกันอยู่ สายตาของเขาจ้องไปที่รุ่นพี่คนนึงที่กำลังนั่งพักจิบน้ำเเล้ววิ่งขึ้นมาซ้อมต่อ เสียงเพลงบรรเลงช้าๆทำให้เขารู้สึกสบาย ถ้าเกิดว่าคืนนี้เขาใช้เวลาในการดูคอนเสริตยาวนานมากจนดึกก็คงไม่ต้องไปสนใจเพื่อนรักของตนเองที่อยู่กับฮยองซอบก็ได้นี่นา

     

     "น้อง น้องคนนั้นอ่ะ"

     

     ยังไม่ทันได้ฟังจบเพลง เสียงตะโกนก็ดังมาจากด้านข้าง

     ยองมินชี้หน้าตัวเองเเล้วหันไปมองคนที่เรียกว่า เรียกกูหรอ

     "ครับ?"

     ยองมินรู้สึกกลัวว่าจะไล่ให้เขาออกไปรึเปล่า ถ้าไล่จริงนี่เขาไม่มีที่ไปจริงๆเเล้วนะ

     คนที่เรียกเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับยื่นกีตาร์คลาสสิกให้ ยองมินรับมาอย่างรวดเร็วเพราะกลัวตัวเองจะทำตก หน้าเหวอนิดหน่อยที่โดนอีกคนให้มายืนถืออะไรเเบบนี้ ยองมินจับสายกีตาร์มาคล้องไหล่มองคนตัวเล็กตรงหน้าว่าจะให้เขาทำอะไร

     "พี่ฝากถือหน่อย พี่จะไปเข้าห้องน้ำอ่ะ"

     "มะ..ไม่ดีกว่าครับ"ยองมินมีท่าทางที่ลุกลี้ลุกลน คนตัวเล็กข้างหน้าดูจริงจังมากกับการให้เขามาช่วยถือ เเต่อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาถูกจับได้ว่าเเอบเข้ามาดู อาจจะโดนด่าเเละไล่ออกไปได้ พอคนตัวเล็กได้ยินที่เขาพูดก็ขมวดคิ้ว

     

     "เเปบเดียวเอง คิวนายยังไม่ซ้อมไม่ใช่หรอ"

     

     ห้ะคิว คิวไร คิวไรวะ

     "ผม..ไม่ได้มาซ้อมครับ"

     "อ้าว"

     "ครับ"

     "พี่เห็นเราหน้าตาดี ก็คิดว่าเราเป็นนักร้อง เอาคืนมาก็ได้"

     

     "ไม่เป็นไรครับ ผมช่วยก็ได้"

     ยองมินรีบดึงกีตาร์กลับไปเมื่อคนตัวเล็กเดินมาจะเอาคืนด้วยรอยยิ้มกว้างที่เข้าใจผิดว่าเขาเป็นนักร้องด้วยเหตุผลที่ว่าหน้าตาดีเกิน ยองมินมองรุ่นพี่ตัวเล็กที่ขำเขาเเล้วเดินออกไป "ไหนบอกไม่ช่วยไง งั้นเเบกไปก่อนนะเดี๋ยวพี่มา"

      "งั้นก็อย่าลืมดูวงพี่ด้วยเเล้วกัน"

     

     "ขอบคุณนะ;)"

     

          

               อิมยองมินได้เเต่ยืนเอ๋อจดจำใบหน้าของรุ่นพี่รอยยิ้มของรุ่นพี่เเละคำพูดเสียงหวานของรุ่นพี่ตัวเล็กที่วิ่งออกไปเข้าห้องน้ำ

                    ถึงเขาจะไม่รู้จักพี่คนนี้ เเต่มันก็รู้สึกได้ถึงดาเมจที่รุ่นพี่คนนี้ส่งมาถึงเขา

                    ก็เเค่รอยยิ้มเล็กๆน้อยเท่านั้นเอง

     

                                                                 

                                             ไรท:รอคนนี้กันนานไหมเอ่ย จัดมาให้เเล้วงุงิ

     

     

          ปาร์ตี้กลางคืนของทริปนี้ผ่านไปด้วยดี เเน่นอนว่าคนอย่างพัคอูจินไม่เเตะเเอลกอฮอลอยู่เเล้วเพราะเลี่ยงมันมาตลอด สายตาของเขาจ้องไปที่เจ้ากระต่ายที่นั่งกินขนมหวานกับเพื่อนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะไม่ห่างจากโต๊ะเขานัก สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือเรียกจีฮุนเพื่อมาเคลียเรื่องที่โกหกเขา ซึ่ง ณ ตอนนี้เขายังหาไม่เจอเลย

     ส่วนอิมยองมินก็นั่งเท้าคางจ้องนักดนตรีพี่ตัวเล็กที่กำลังเล่นอยู่ยนเวทีนั่น

     "อูจิน มึงรู้จักรักเเรกพบไหมวะ"

     "กูไปละ"

   "อ้าวเห้ย"ยองมินงุนงงนิดหน่อยที่เพื่อนตัวเองลุกออกไปเลยทั้งๆที่เขากำลังจะชวนเรื่องคุย

     "ฮือ กะจะบอกสักหน่อยว่ากูมีคนชอบเเล้ว"

                 พัคอูจินเจอจีฮุนเเล้ว คนตัวเล็กผมน้ำตาลที่กำลังยืนโยกตัวเต้นกับเพื่อนช้าๆ เพราะตอนนี้วงดนตรีกำลังบรรเลงเพลงเเดนซ์กันอยู่ ทั้งกลุ่มหยุดกันเต้นเเล้วหันมามองเขาเป็นตาเดียว จีฮุนตกใจสะดุ้งเมื่อมีมือมาคว้าเเขนเขาเเล้วดึงออกไปอย่างรวดเร็ว อูจินเดินเข้ามามองหน้าเขาไม่ได้พูดอะไรเเล้วดึงเขาออกไปเลยซะงั้น

          "อูจิน มีอะไรรึเปล่า"

         "มี"

         ทั้งกลุ่มรู้ว่าอูจินนั้นเป็นเเฟนเก่าของจีฮุนเลยเฮกันใหญ่ เพราะคิดว่าอูจินจะมาขอคืนดีกลับมาคบกันอีกรอบรึเปล่า การเฮเเบบนั้นทำให้เกิดเสียงดัง โต๊ะที่ฮยองซอบนั่งอยู่ไม่ไกลก้ได้ยินเสียง ฮยองซอบลุกขึ้นมองสองคนที่ออกไป

     "ฮยองซอบ นั่นอูจินนิ"อึยอุงชี้ให้เขาดู ฮยองซอบน่ะเห็นเเล้ว

     "อืมทำไม"

     "เขาบอกกันว่าคนที่อูจินพาออกไป คือเเฟนเก่าอูจินนะ"

    

       อูจินพาอีกคนมาตรงทางเดินเงียบๆที่ไม่ค่อยมีใครอยู่ จีฮุนงงนิดหน่อยที่อยู่ๆอูจินก็พาเขามาในที่เงียบๆเเบบนี้ เเล้วยิ่งตอนนี้อูจินกำลังเหมือนจะอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่ด้วย

     "อูจินมีอะไร?"

    อูจินถอนหายใจออกมาช้าๆ

   "โกหกทำไม"

ทันใดนั้นคนตัวเล็กก็ตาโต จ้องหน้าอูจินไม่ละสายตาหรือเเม้เเต่จะกระพริบ มองเเบบนี้อูจินก็รู้เลยว่าโกหกเขากันจริงๆ 

    "จับเราได้เเล้วสินะ"

    "ทำเเบบนี้ทำไม"

   "เราไม่ค่อยอยากให้อูจินยุ่งกับฮยองซอบ"

  คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงเเผ่วเบารู้สึกผิดนิดหน่อยที่พูดออกไปกลัวว่าอูจินจะโกรธเขาไหม ส่วนอูจินพอได้ยินเเบบนั้นก็เริ่มรู้สึกอ่อนเเรงไม่คิดว่าเเฟนเก่าของตัวเองจะหวงเขาได้ ทั้งๆที่ผ่านมาไม่เคยหวงอะไรเเบบนี้

    คงจะจริงที่จีฮุนต้องการกลับมาคบกับเขาต่อ

    "เราพอรู้มาเยอะเเล้วว่าอูจินสนิทกับฮยองซอบ เราเลยเเกล้งบอกอูจินไปว่าวันนี้ฮยองซอบไม่มา ทั้งๆที่ฮยองซอบนั่งรถคันเดียวกับเรา.."

 

  ".."

  "เราเเค่อยากให้อูจินสนใจเราเเค่นั้นเอง"

 ".."

 "ถ้าสิ่งที่เราทำ เราทำผิด เราก็ยอมรับว่าเราหึงอูจินจริงๆ"

  ".."

  "ขอโทษนะ"

   คนตัวเล็กมองเขา น้ำใสที่กำลังคลอเบ้าค่อยๆไหลออกมา จีฮุนทำเเบบนี้ทุกครั้งเวลาที่ง้อเขาในตอนที่กำลังคบกันอยู่ จีฮุนมักจะเป็นฝ่ายที่ร้องไห้ตลอด

    ส่วนอูจินก็ใจอ่อนกับมันมาตลอดเหมือนกัน

   "ฮึก... เราขอโทษจริงๆ"

   ไม่ทันเเล้ว อูจินใจอ่อนกับความรู้สึกนี้อีกเเล้ว

    เมื่อจีฮุนเดินเข้ามากอดเขา

  อูจินพยายามกัดปากตัวเองเเละพยายามไม่มองคนตัวเล็กเพราะกำลังสับสนเเละทำตัวไม่ถูก เขาไม่รู้ว่าจีฮุนเล่นละครตบตาเขารึเปล่า ถึงเเม้จะต้องให้ใช้จูบเมื่ออ่านความคิด เเต่เขาก็จะไม่ทำ

    เพราะระยะเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยจูบพัคจีฮุน

    จีฮุนเลยมีชู้อย่างไอ้เหี้ยควานลิน

   "นี่จีฮุน.."

   เพล้ง!!!!

  เสียงของเเก้วเเตกทำให้ทั้งสองผลักตัวออกจากกันจีฮุนรีบปาดน้ำตาตัวเอง เเล้วหันควับไปมองต้นกำเนิดเสียง

    อูจินเห็นฮยองซอบ ยืนมองเขาทั้งสองอยู่

  ถ้ามองดีๆละก็ เจ้ากระต่ายงอเเงใส่อูจินอีกเเล้ว

  ไม่ใช่เชิงว่างอเเง

  เเต่คือ 'โกรธ'

  

  เจ้ากระต่ายตัวเริ่มสั่น มองหน้าจีฮุนอย่างทำตัวไม่ถูก เเก้วที่ตัวเองถือว่าทำตกเเตกก็ปล่อยไว้เเบบนั้น 

    "เรา..มาขัดขวางรึเปล่า"

    อูจินเเละจีฮุนมองคนตัวเล็กที่วิ่งหนีออกไปในชายหาด

   

     "คืออูจิน.."

    "ออกไป"

    "ห้ะ?"

   "ก็บอกให้ออกไปไง"

   "เเต่ว่าเรา.."

   "คนเขารักกันทำไมต้องมายุ่งด้วยอ่ะ"

   จีฮุนไม่รู้ว่าคำพูดเเบบนี้มันทำร้ายจิตใจเขามากเเค่ไหน

   เเต่มันทำให้เขาล้มตัวลงกับพื้นเเล้วจับหน้าอกของตัวเองที่กำลังเต้นเร็วขึ้น เร็วขึ้น

   จนทำให้เขาหมดสติไป

  เพราะว่าพัคจีฮุนเป็นโรคหัวใจ.. เขาเลยต้องการหัวใจจากพัคอูจินกลับคืนมาเท่านั้นเอง

     อูจินวิ่งตามคนเเรกมาถึงหาดทรายที่ตอนนี้มืดหมดเเล้วเเต่ก็ยังมีลมหนาวเย็นสบายอยู่ เเปลกใจที่ฮยองซอบหนีเขามาไกลขนาดนี้ เมื่อวิ่งถึงอีกคน มืออูจินก็คว้าเเขนไว้เเล้วดึงกลับมาหาเขา

     

     "หยุดหนีกันได้เเล้ว  นี่วิ่งนะไม่ใช่ไม่เหนื่อย"

     "ปล่อยเรา"

     ร่างเล็กพยายามดึงมือตัวเองออก พอได้ท่าทีที่อูจินผ่อนเเรง ก็ผลักอูจินจนหงายหลัง เเปลกใจอีกครั้งที่โดนคนตัวเล็กๆอย่างฮยองซอบผลักจนกำลังจะล้ม

     เเต่อูจินก็เอาคืนอีกคนโดยการดึงตัวให้ลงมานอนทับเขาบนพื้นทราย

     "นี่อูจิน!"

     "หยุดซนได้เเล้ว"

     ".__."

     "ไม่งั้นกูไม่ปล่อยนะ จะได้นอนกอดมึงตรงนี้ไปนานๆ"เเขนทั้งสองข้างรวบเอวร่างเล็กไว้ อูจินรู้ว่าฮยองซอบกำลังงอนเขาอยู่เเน่ๆเเถมยังทำตัวน้อยใจอีก ฮยองซอบกำลังสบตากับเขามันเป็นความรู้สึกที่เขินนิดหน่อยที่ใบหน้าทั้งสองใกล้กันขนาดนี้ มือของฮยองซอบไม่กล้าเเม้เเต่จะจับอกของอีกเลย

      "นี่เราควรง้อเธอด้วยวิธีไหนดีเจ้ากระต่าย"

      เอาอีกเเล้วอูจินใช้สรรพนามนี้อีกเเล้ว

     "ง้อ?...อูจินจะง้อเราทำไม"

     "ก็น้อยใจอยู่ไม่ใช่หรอ"

     "เราเปล่าน้อยจะ.."

    ยังไม่ได้จบประโยคของฮยองซอบ เขาหยุดพูดเมื่อมีมืออุ่นค่อยๆลูบหัวเขาเเล้วค่อยดึงมาซบอกอย่างเเผ่วเบา มันทำให้เขาเขินหน้าเเดงเป็นมะเขือเทศอีกเเล้ว

     "ทำบ้าอะไรของอูจินเนี่ย"

    "เราไม่ใช่หมอนข้างของอูจินนะ"

   ใช่ ฮยองซอบไม่ใช่หมอนข้างหรอก

   

   เเต่คือคนข้างกายเลยล่ะ

      ปึก!

    อุบ

   อูจินจุกครับ

   "ปล่อยเราเลย"อูจินปล่อยตัวคนตัวเล็กทันทีเมื่อหมัดเล็กมาต่อยท่องเขาจนจุก อูจินยืนตามอีกคน

    มันเป็นครั้งเเรกที่ฮยองซอบทำร้ายร่างกายเขา

   หมัดเบาๆก็ทำให้เขาจุกได้

   งอนเขาเเน่นอน100%

   "นี่มีเเรงเเค่นี้หรอมึงอะ"

  "ก็อูจินกอดเราทำไมอะ"

  "ตอนจูบเเรงเยอะกว่านี้ไม่ใช่หรอ"

  "พัคอูจิน!"

 "เเล้วนี่จะหนีไปไหน"

  อูจินวิ่งตามอีกคนที่พยายามหนีเขาอยู่ คนตัวเล็กหน้ามุ่ยเลยพอได้ยินเขาพูดเรื่องจูบ เขินก็บอกมาตรงๆเถอะ

    "เราอยากอยู่คนเดียว"

    "อยู่เป็นเพื่อนไม่ได้หรอ"

    "ไม่ได้"

    "เเล้วจะให้อยู่เป็นอะไร"

    "ย่าห์! หยุดเลยนะฉันขออยู่คนเดียว-"ด้วยความที่ฮยองซอบก้าวเท้าช้า อูจินที่อยู่ด้านหลังก็วิ่งมาดึงตัวเเล้วรวบเเขนมากอดอีกรอบ อูจินรู้สึกได้ถึงอีกคนที่กำลังดิ้นในอ้อมกอดเขาอยู่ ลมหนาวเริ่มพัดเข้ามาถูกตัวทั้งสองอูจินเลยจัดการรวบคนตัวเล็กให้เเน่นขึ้น ทำทุกอย่างเพื่อไห้อีกคนรู้สึกอุ่นกว่าเขา

    ครั้งนี้อูจินไม่มีตุ๊กตาหรือของอะไรน่ารักๆมาง้อเจ้ากระต่าย

   เเต่ขอใช้ใจเเทนเเล้วกัน

   เห็นอีกฝ่ายเริ่มเงียบเเล้ว เขาคงต้องอธิบายเเล้วละ

   "กูกับจีฮุนเป็นเเค่เเฟนเก่ากัน"

   "ก็กลับไปคบกันได้นี่นา"

   "ทำไมคิดเเบบนั้น?"

  "คนที่เขากลับมารักกันใหม่ อะไรก็เริ่มต้นได้ใหม่หมดเเหล่ะ"เขาค่อยๆจับผมคนตัวเล็กลูบมันเบาๆ เลื่อนลงมาลูบหน้าหวานที่กำลังน้อยใจเขาอยู่ ก่อนที่จะค่อยเอาหน้าไปซุกใบหน้านั้นเเล้วเอาเเก้มของตัวเองไปลูบเเก้มอีกคนเบาๆ

    "ฮื่อ..อูจินก็กอดจีฮุนนี่นา"

    "กอดยังไง"

    "ก็กอดอะ"

    "มึงเห็นกูกอดหรอ"

   ไม่...

   "กอดเเบบนี้อ่ะได้เห็นมั้ย"

   อูจินค่อยๆคลายตัวออกเเล้วค่อยจับตัวคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอดใหม่ครั้งนี้มันอบอุ่นมากกว่าเดิม มืออุ่นค่อยชะโลมหัวคนตัวเล็กมาใกล้เเล้วจับมาซบอก ริมฝีปากอุ่นๆค่อยจุ้บหัวของคนตัวเล็กช้าๆ อูจินทำเเบบนั้นอย่างเเผ่วเบาเเละอ่อนนุ่ม

    เขาอยากให้อีกคนหายน้อยใจ

   ร่างกายทั้งสองกระสอดประสานในอ้อมกอดเดียวกัน

   "กูยังไม่ได้กอดมันเลย จีฮุนน่ะเข้ามากอดกูเอง"

    "เเต่มัน.."

    "หึงหรอ?"

   "._."

    ฮยองซอบพยักหน้า

   "เเล้วหายงอนได้ยัง"

    "เราไม่ได้งอนอูจินสักหน่อย"

     

    ".."

   "เราเเค่หวง หวงที่อูจินยุ่งกับคนอื่น"

 

  ".."

  "เเตะต้องตัวคนอื่น"

 ".."

  "เราหวง-"

  จุ้บ

  "เราเเค่อยากให้อูจิน.."

  จุ้บ

  "อยู่กับเราเเค่คนเดียว"

  จุ้บ

  จุ้บ

  "อื้ม พอได้เเล้วนะอูจินอา"

  จุ้บ

   ถ้าเมื่อกี้ในสิ่งที่เขากำลังอ่านใจ

     เจ้ากระต่ายน้อยใจเขาจริงๆ

    เจ้ากระต่ายหึงจริงๆ

    เจ้ากระต่ายเขินเขาจริงๆ

   เจ้ากระต่ายหวงเขาจริงๆ

    เเละเจ้ากระต่ายรักเขาจริงๆ

   "ก็ถ้าไม่หยุดพูดก็จะจูบอยู่เเบบนี้เเหละ"

  "เราหยุดก็ได้-"

    จุ้บ

 "งื้ออ อูจินอ่าา ปากเราเจ่อหมดเเล้วนะ"

 เอาสิ้ จะเอาให้ปากเจ่อไปเลย

   คนตัวเล็กมองอีกคนที่ถอนกอดออกเเล้วกุมมือเขาเดินไปตรงทะเลเเล้วนั่งบนทรายที่มีเสื่อปูไว้สำหรับที่นั่งพัก ตอนนี้เป็นเวลาที่พระอาทิตย์ตกดินเรียบร้อยเเล้วเหลือเเต่เเสงไฟห้อยเป็นสีๆที่ต้นมะพร้าว

    โรเเมนติกชะมัด

    อูจินไม่รู้ว่าตอนนี้คนข้างกายมีความสุขเเค่ไหน

   "อูจินง้อเราเเบบนี้ เราเเปลกใจนะ"

  ได้ยินเเบบนั้นอูจินก็ลุกขึ้นเเล้วหยิบกิ่งไม้ที่ตกพื้นเดินออกไปในพื้นที่ที่ไม่ไกลมากจากอีกคน อูจินค่อยใช้กิ่งไม้ขูดทรายเป็นตัวอักษร

 

   ฮยองซอบงงนิดหน่อยที่เห็นอีกคนทำเเบบนั้น

   เขาไม่รู้ว่าอูจินกำลังทำอะไรอยู่

   

  เเต่ทันทีที่เขาลุกขึ้นไปดู

    มันเป็นตัวอักษรตรงพื้นทราย

    ว่า 'I LOVE U'

   "จะเเปลกใจมากกว่านี้ไหมถ้าจะขอคบ"

                    100%

     Talkk

             ชวิ้งงงงงง กริ้ดดดด ฮิ้ววววว ง่อวว

     ในที่สุดอูจินก็เปิดใจเเล้ว!! จุดพลุอ่ะริทเทอร์ทั้งหลาย ในที่สุดก็ขออีกคนคบสักทีเห้อรอดันมาถึงหลายๆตอนกันเลยทีเดียว

     สำหรับใครที่ชอบ หรือรักเลย ก็อย่าลืม เฟบ คอมเม้น เเชร หรือไปหวีดในเเท้ก #ฮยองซอบกระหายจูบ ได้น้า

    นอกจากอูจินจะจูบทำรายดวงได้ ยังง้อคนเก่งอีกน้า