ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อน(ศัตรู)เก่า&เพื่อนใหม่
เง้อ ทำไม๊ ทำไม มันใหญ่เยี่ยงนี้ง่ะ O*Oโอ้โห ! เบ้อเรื่มเทิ้มเลย ว้าว!! แต่ดูแม่ทำกับฉันดิ
'ขึ้นรถไฟฟ้าไปนะลุก ช่วงนี้น้ำมันแพงต้องช่วยกันประหยัด เจอเพื่อนแล้วโทรหาแม่นะ'
แล้วเมื่อไหร่จะเจอเพื่อนหล่ะนั่น เพื่อนจ๋าโผล่หน้ามาให้เห็นหน่อยสิฟะ >_____< โว้ย!ไม่หงไม่หามันแล้ว(ร้ายจริงๆ : คนแต่ง)ฉันรีบเดินจ้ำอ้าวไปที่ๆเค้านัดปฐมนิเทศ แล้วโชคก็เค้าข้างคน(สวย)อย่างฉัน =O=
"ปั่ก! พลั่ก! โอ้ยยยยยย!โหยยย!T^T" เสียงฉัน
"โอ๊ย!" เสียงหมาที่ไหนไม่ยู้ >///<
"เดินยังไงกันเนี่ยฮะ? เฮ้ย!!นายบ๊องOoO"
"อ้าวยัยเบ๊อะนะเอง ไม่เจอกันนานนะ มาทำไรที่นี้อ่ะ เค้าไม่รับคนบ้า^U^"
"ไปก่อนนะวันนี้ไม่มีเวลามาเถียงด้วย"
"เดี๋ยว หมับ!"
"เฮ้ย!กล้าแต๊ะอั๋งฉันหรอฮะ เห็นฉันไม่เล่นด้วยแล้วลามรึไง?"
"โทษที โทษที ไม่ได้ตั้งใจ แล้วนี้จะรีบไปไหนฮะ ?"
"ก็ไป...เอ่อไป...ไม่ยู้>///<"
ตาบ้าแซนนายไม่เห็นต้องยื่นหน้ายื่นตาสลอนมาใกล้ขนาดนั้นก็ได้เฟ้ย -///-
"ว่าไง จะไปปฐมนิเทศน์ใช่มะ???"
"รู้ได้ไงว่าฉันจะไปไหน นายไม่ใช่มันสมองฉันซะหน่อย"
"แล้วมันใช่ป่ะหล่ะ"
"มันก็...ก็ใช่อ่ะนะ นายตรัสรู้ได้ไงอ่ะ "(อีนางนี่ ลามถึงศาสนา : คนแต่ง)
"ก็ฉันกำลังจะไปเหมือนกันนั่นแหละน่า"
"ไปด้วยๆ เดี๋ยวเราหลง"
ฉันกับอีตาคุณแซนเดินไปที่ห้องประชุมใต้ตึก4 ทำไมเราถึงรู้จักกันหนะหรอคะ? ก็เพราะฉันกะอีตาแซนดันมาจากโรงเรียนเดียวกันหนะสิคะ
"เสียดายเนาะที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันT^T"
"จะเสียดายทำไม ดีแล้วแหละที่เราไม่มีคนเถียงด้วย สบายใจ ^^"
"เห็นแก่ตัว คนเค้าอุตส่าห์เสียจายน้า ช้วยกรุณาปลอบหน่อย"
"นี่แหละคำปลอบของเรา 555+"
ทำไมต้องเศร้าด้วยวะ ? ตูหล่ะงง +_____+
"แซน เราเจอห้องแล้วไปก่อนนะ"
"เราก็เจอแล้ว บายนะ "
"อืม บาย"
ฉันได้อยู่ห้อง444(เลขสวย)ส่วนตาแซนได้อยู่ห้อง441(ห้องรวมเด็กเก่าโรงเรียนฉันT^T) ห้องเรา2คนอยู่ไกลกันมากกกก อ้าก อ้าก อ้าก(แอคโค่อีกและ ไม่มีมุขเล่นไงหา ไอคนแต่งหน้าโง่><)(ถ้าตูโง่แล้วจะมีแกเราะ ไอฉลาด : คนแต่ง)ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องประชุม ตัวสั่นไปหมด เพราะข้างซ้ายมือฉันเป็นเพื่อนห้องอื่น ส่วนข้างขวาของฉัน......ว่างเปล่า งึดๆ TOT
"ขอนั่งด้วยได้มั้นคะ?"
"อืม!ได้สิ นั่งเลย"
"อ้าว ห้องเดียวกานหนิ^__^"
เด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่ง หน้าตาน่ารักน่าชัง กำลังนั่งลงข้างๆฉัน ที่ป้ายชื่อบอกว่าเธอชื่อ ' เกมส์ '^O^
"ดีจ้ะ ^U^"
"ดีจ้า ^ ^ ชื่อฝ้ายหรอหรอ??"
"อื้ม เกมส์ใช่มั้ย"
"ใช่จ้า"
แล้วการสนทนาของเราก็ต้องหยุดลงแค่นั้น เพราะพวกเราได้รับของขวัญจากอาจารย์มาเป็นสายตาดุๆหนึ่งคู่ อะไรอ่ะ ยังไม่ถึงวันเกิดฉันเลยนะให้ทำไม??TOT
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
'ขึ้นรถไฟฟ้าไปนะลุก ช่วงนี้น้ำมันแพงต้องช่วยกันประหยัด เจอเพื่อนแล้วโทรหาแม่นะ'
แล้วเมื่อไหร่จะเจอเพื่อนหล่ะนั่น เพื่อนจ๋าโผล่หน้ามาให้เห็นหน่อยสิฟะ >_____< โว้ย!ไม่หงไม่หามันแล้ว(ร้ายจริงๆ : คนแต่ง)ฉันรีบเดินจ้ำอ้าวไปที่ๆเค้านัดปฐมนิเทศ แล้วโชคก็เค้าข้างคน(สวย)อย่างฉัน =O=
"ปั่ก! พลั่ก! โอ้ยยยยยย!โหยยย!T^T" เสียงฉัน
"โอ๊ย!" เสียงหมาที่ไหนไม่ยู้ >///<
"เดินยังไงกันเนี่ยฮะ? เฮ้ย!!นายบ๊องOoO"
"อ้าวยัยเบ๊อะนะเอง ไม่เจอกันนานนะ มาทำไรที่นี้อ่ะ เค้าไม่รับคนบ้า^U^"
"ไปก่อนนะวันนี้ไม่มีเวลามาเถียงด้วย"
"เดี๋ยว หมับ!"
"เฮ้ย!กล้าแต๊ะอั๋งฉันหรอฮะ เห็นฉันไม่เล่นด้วยแล้วลามรึไง?"
"โทษที โทษที ไม่ได้ตั้งใจ แล้วนี้จะรีบไปไหนฮะ ?"
"ก็ไป...เอ่อไป...ไม่ยู้>///<"
ตาบ้าแซนนายไม่เห็นต้องยื่นหน้ายื่นตาสลอนมาใกล้ขนาดนั้นก็ได้เฟ้ย -///-
"ว่าไง จะไปปฐมนิเทศน์ใช่มะ???"
"รู้ได้ไงว่าฉันจะไปไหน นายไม่ใช่มันสมองฉันซะหน่อย"
"แล้วมันใช่ป่ะหล่ะ"
"มันก็...ก็ใช่อ่ะนะ นายตรัสรู้ได้ไงอ่ะ "(อีนางนี่ ลามถึงศาสนา : คนแต่ง)
"ก็ฉันกำลังจะไปเหมือนกันนั่นแหละน่า"
"ไปด้วยๆ เดี๋ยวเราหลง"
ฉันกับอีตาคุณแซนเดินไปที่ห้องประชุมใต้ตึก4 ทำไมเราถึงรู้จักกันหนะหรอคะ? ก็เพราะฉันกะอีตาแซนดันมาจากโรงเรียนเดียวกันหนะสิคะ
"เสียดายเนาะที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันT^T"
"จะเสียดายทำไม ดีแล้วแหละที่เราไม่มีคนเถียงด้วย สบายใจ ^^"
"เห็นแก่ตัว คนเค้าอุตส่าห์เสียจายน้า ช้วยกรุณาปลอบหน่อย"
"นี่แหละคำปลอบของเรา 555+"
ทำไมต้องเศร้าด้วยวะ ? ตูหล่ะงง +_____+
"แซน เราเจอห้องแล้วไปก่อนนะ"
"เราก็เจอแล้ว บายนะ "
"อืม บาย"
ฉันได้อยู่ห้อง444(เลขสวย)ส่วนตาแซนได้อยู่ห้อง441(ห้องรวมเด็กเก่าโรงเรียนฉันT^T) ห้องเรา2คนอยู่ไกลกันมากกกก อ้าก อ้าก อ้าก(แอคโค่อีกและ ไม่มีมุขเล่นไงหา ไอคนแต่งหน้าโง่><)(ถ้าตูโง่แล้วจะมีแกเราะ ไอฉลาด : คนแต่ง)ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องประชุม ตัวสั่นไปหมด เพราะข้างซ้ายมือฉันเป็นเพื่อนห้องอื่น ส่วนข้างขวาของฉัน......ว่างเปล่า งึดๆ TOT
"ขอนั่งด้วยได้มั้นคะ?"
"อืม!ได้สิ นั่งเลย"
"อ้าว ห้องเดียวกานหนิ^__^"
เด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่ง หน้าตาน่ารักน่าชัง กำลังนั่งลงข้างๆฉัน ที่ป้ายชื่อบอกว่าเธอชื่อ ' เกมส์ '^O^
"ดีจ้ะ ^U^"
"ดีจ้า ^ ^ ชื่อฝ้ายหรอหรอ??"
"อื้ม เกมส์ใช่มั้ย"
"ใช่จ้า"
แล้วการสนทนาของเราก็ต้องหยุดลงแค่นั้น เพราะพวกเราได้รับของขวัญจากอาจารย์มาเป็นสายตาดุๆหนึ่งคู่ อะไรอ่ะ ยังไม่ถึงวันเกิดฉันเลยนะให้ทำไม??TOT
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น