คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - ICE[2] 1 - เปิดตำนานความรัก
‘ ICE[2] 1 ’
____________________________________
แน่นอนว่าความรักคือสิ่งที่ทุกคนต้องมี..ไม่ว่าความรักของคุณจะเป็นรูปแบบไหนก็ตาม.. ขอแค่เราได้เสพสุขกับมัน..ก็เพียงพอ
....แต่มัน..ไม่พอง่ายๆอย่างนั้นหรอก..
.................................................
“ อื้อ..อ๊ะ!.. ยูชอน..พะ..พอก่อนสิ ” เสียงหวานของคนที่ออนท๊อปอยู่ด้านบนส่งเสียงร้องครางอื้อไปทั่วบริเวณ แต่ดูเหมือนว่าร่างสูงนี้ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ ร่างสูงจับสะโพกได้รูป กระแทกอยู่สองถึงสามครั้ง ในที่สุดเรียวปากก็เม้มเข้าหากันเป็นอันรู้ว่าถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ เช่นเดียวกับใบหน้าหวานที่เริดขึ้นมีทีท่าไม่ต่างกันนัก
เสียงลมหายใจของทั้งสองหอบสะท้านอย่างไม่ปกปิด ริมฝีปากหยักจูบลงเบาๆที่ริมฝีปากที่แดงช้ำอย่างช่วยไม่ได้ ร่างบางที่นั่งอยู่ด้านบนก็ได้แต่ทำหน้างอนๆ
“ ทำไม่ให้หยุดเลยหรือไง? พรุ่งนี้ต้องไปเรียนนะ ”
“ คิม แจจุง สะกดคำว่าเรียนเป็นด้วยเหรอ? ” แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ร่างบางเชิดใบหน้าไปทางอื่น
“ เหอะ!.. เออนี้.. 4ทุ่มเมื่อไรบอกด้วยนะ จะกลับบ้าน แม่โทรตามแล้ว ”
“ หืม?..โทรตาม เมื่อไหร่ อยู่ด้วยกันทั้งวันยังไม่เห็นมีโทรศัพท์เข้าเลย ”
“ เมื่อวาน ” ร่างสูงถึงกับปลงตกกับความเอาแต่ใจของคนสวยตรงหน้า..แต่ก็นะ เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งเหมือนกัน หึ ใครก็ว่าๆคู่นี้เหมาะกันจะตาย ก็ทั้งคู่เป็นถึงดาวเด่นประจำมหาลัยเสียด้วย
ขึ้นชื่อว่าคิม แจจุง ถ้าไม่หล่อ รวย ฮ๊อตจริงๆล่ะก็..อย่าได้มาขอความหวัง..บอกไว้ก่อนว่าไม่มีทาง เช่นเดียวกับปาร์ค ยูชอน..ถ้าไม่สวยหรือ ลีล่าเด็ดจริงๆก็อย่าได้เข้ามาเสนอหน้า แต่เพราะทั้งคู่โคจรมาเจอกัน ก็เลยเข้าทาง เพราะทั้งคู่น่ะ ..แรง!! คนหนึ่งก็เรียนนิเทศ อีกคน วิศวะ
“ หึ.. เด็กดีจริงๆนะ กลับบ้านเนี่ย? แอบเก็บชู้ไว้ป่ะเนี่ย? ” ร่างบางยู่ใบหน้าอย่างขัดใจก่อนกระตุกยิ้ม
“ ทำไมล่ะ? ถ้ามีแล้วจะทำไมล่ะ? หึ ” ว่าแล้วก็เชิด ยูชอนเห็นท่าแล้วก็ได้แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ตามฉบับของตนเอง ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งบีบคางมนให้เลื่อนเข้ามาใกล้ใบหน้าของตนมากขึ้น
“ อยากลองของป่ะล่ะ? ”
“ แล้วอยากให้ลองป่ะล่ะ? ” คิ้วได้รูปที่อยู่บนใบหน้าคมกระตุกขึ้นอย่างท้าทายเช่นเดียวกันร่างบางที่ยิ้มหวานอย่างมีเล่ห์นัยน์ แขนขาวยกขึ้นคล้องคอหนาของยูชอน ก่อนจะก้มลงบดเบียดริมฝีปากอิ่มลงกับริมฝีปากที่คอยท่าเอาไว้อยู่แล้ว มือหนาก็ค่อยๆยกขึ้นประคองเอวคอดบางที่เริ่มขยับขึ้นลงจากช้าๆและเริ่มเร่งจังหวะ จนแทบหลอมละลาย
กระแทกแรงๆครั้งสุดท้าย..เขารู้..รู้ว่ายูชอนน่ะอารมณ์เกิดง่าย..หึ ..ร่างบางมองใบหน้าของยูชอนที่เริ่มจะเข้าใกล้จุดที่เรียกว่าปลดปล่อยเต็มที ริมฝีปากอิ่มละออกมาก่อนจะละเลง บทจูบอย่างร้อนแรง ลิ้นเล็กๆคอยตามการเคลื่อนไหวดุจราชสิงของยูชอนที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์
..อ่อนโยน.. เหอะ! สะกดไม่เป็น!!
ร่างบางรู้สึกถึงน้ำเหนียวเริ่มปลิ่มจากส่วนปลายที่อีกไม่นานมันกำลังจะทะลักเข้าสู่ร่างของตนในอีกไม่ช้า ยิ้ม..แจจุงกำลังยิ้ม..และแล้วร่างบางก็ลุกพรวดออกมาจากแท่งร้อนที่กำลังจะปล่อยนั้นเอาเสียดื้อๆ
“ ฮึก..แจจุง! ”
“ Help yourself as you like. ” ( “ ช่วยตัวเองได้ตามชอบ! ” ) ร่างบางว่าก่อนจะรีบวิ่งไปยังห้องน้ำ.. แต่มีหรือที่คนอย่างยูชอนจะยอม..ขาที่ยาวกว่ารีบวิ่งตามไปให้ทันก่อนจะรวบเอวบางเอาไว้แนบกาย ..หนีไม่ทัน..ทั้งๆที่ห้องน้ำก็อยู่แค่อีกก้าวเนี่ยแหละ!! โทษใครไม่ได้ ก็โทษว่าห้องมันใหญ่แล้วกัน!!
“ But I want to help ..หึ ”
_____________________________
“ ส่งแค่เนี่ยแหละ..กลับบ้านไปได้แล้วไป ” แจจุงเอ่ยปากไล่คนเจ้าเล่ห์ที่ยังคงละเลงยิ้มอยู่บนใบหน้า.. มือหนารวบเอวบางเข้ามากอดพลางใช้ใบหน้าซุกไปตามซอกคอขาวๆอย่างออดอ้อน
“ แล้ว..ไม่คิดจะให้ขึ้นไปพักบนห้องเหรอ? ฉันขับรถกลับคนเดียว ไม่กลัวเป็นอะไรหรือไง? ” แจจุงยิ้มให้กับความเจ้าคิดของคนตรงหน้า มือบางทั้งสองยกขึ้นจับใบหน้าคมที่เริ่มคิดไม่ซื่อกับซอกคอของเขาเสียแล้ว
...ถ้าให้ขึ้น..พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปมหาลัยกันพอดี
“ หึ ..กลับไปได้แล้ว ” คิ้วสวยเลิกขึ้นให้กับใบหน้ากวนประสาทที่ยื่นเข้ามาใกล้อย่างรู้หน้าที่ ซึ่งแจจุงก็ยอมจูบตอบแต่โดยดี..
ทั้งคู่คุยกันต่ออีกสองสามประโยคก่อนที่ร่างสูงจะเดินออกไปจากบ้าน.. แจจุงมองตามไล่หลังก่อนจะหันหลังเดินเตรียมที่จะขึ้นบันได แต่แล้วก็ต้องสะดุดกับชายร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหัวบันได แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้การก้าวเดินของแจจุงชะงัก
...และนี้ก็อีกสาเหตุที่เขาไม่อยากจะเดินกลับเข้ามาในบ้าน ..เพราะ ชอง ยุนโฮ!! เพราะหมอนั้น!!
“ ทำไมกลับช้าขนาดนี้ ”
“ หึ..กล่อมแม่ฉันหลับไปแล้วเหรอ? ” แจจุงถามกลับโดยไม่คิดที่จะตอบคำถามของคนที่เอ่ยปากถามก่อนสักนิด ร่างบางเดินมาจนถึงชั้นบน ก่อนจะเหลือบมองร่างสูงด้วยหางตาพร้อมกับก้าวเดิน ทว่า ยุนโฮไม่ต้องการแบบนั้น
“ นายไม่ควรกล่าวถึงแม่นายแบบนั้น ”
“ แล้วแบบไหนล่ะ..เหอะแม่ฉันให้ค่าตัวสูงล่ะสิ ถึงได้เอ่ยปากปกป้องเสียขนาดนี้ ” ร่างบางมองยุนโฮอย่างหาเรื่อง.. ดวงตาคมที่วาวโรจน์จ้องมองร่างบางจนแทบจะทะลุร่าง แต่มันไม่ได้ทำให้ร่างบางตรงหน้าหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังลองดีโดยการพยายามเอาบิดข้อมือตนให้ออกจากมือหนาที่จับไว้แน่น
...แจจุงเคยกลัวใครเสียที่ไหน
“ แจจุง..นายมันน่ารักเกียจ..ขนาดแม่ของนายรักนายมากขนาดนี้ แต่นายยังพูดนินทาแม่ตัวเองแบบนี้ เลวสุดๆ ” แจจุงถึงกับใบ้กินเมื่อคำด่าที่ออกไปในทางรุนแรงจนเกินควร
...เขาพูดความจริง มันผิดตรงไหน!!
“ แล้วใครจะทำไม..ฉันไม่ได้ไปเลวบนหัวนายเสียหน่อย ช่วยต่างคนต่างอยู่ได้ไหม? หรือถ้าไม่ได้ก็ออกไปจากบ้านนี้ซะ นู้น! ประตูบ้านอยู่นู้น อ๋อ ไปแล้วก็ไม่ต้องลากอันสังขารเหม็นเน่าของนายกลับมาด้วย!..ปล่อย!! ”
“ ใครกันแน่ที่เหม็นเน่า..ดูสารรูปตัวเองเสียก่อนเถอะ! หน้าไม่อาย ” ไม่บอกก็รู้ว่ายุนโฮกำลังหมายถึงเรื่องที่เขาจูบกับยูชอนเมื่อกี้.. ร่างบางเชิดใบหน้าขึ้น ก่อนจะหัวเราะในลำคอ
“ ทำไม..เป็นแฟนกับ..จูบกันมันผิดตรงไหนไม่ทราบ? หึ ยูชอนน่ะ เขาทั้งหล่อ ทั้งรวย ได้มาควงเล่นก็ดี..ไม่เหมือนนาย รสนิยมต่ำๆคว้าคนแก่มาทำเมีย! ” พูดจบร่างบางทั้งร่างก็ถูกยุนโฮผลักจนเซเกือบล้ม มือหนาข้างหนึ่งยกขึ้นเตรียมฝาดเข้าที่พวงแก้มใสที่ไม่มีการหลบหนีใดๆทั้งสิ้น..แต่เขาก็ต้องหยุดมันไว้แค่นั้น
“ หึ..พูดความจริงทำเป็นโมโห..ยอมรับล่ะสิ ”
“ เอาเถอะ..ไม่ว่านายจะด่าว่าอะไรก็แล้วแต่.. แต่ช่วยจำใส่หัวไว้ด้วยล่ะกันว่าถ้าขืนว่านายยังทำตัวสำส่อนแบบนี้ ..ต่อไปนายจะไม่เหลืออะไรเลย..คิม แจจุง! ” ยุนโฮว่าก่อนจะเดินกลับไปยังห้องของตนเอง..ทำให้ร่างบางมองร่างสูงอย่างเคียดแค้น
...ใช่สิ! เขามันสำส่อน จะไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน ฉันก็ไม่เหลืออะไรแล้วนิ! จะขาดใครไปอีกสักคนมันก็ไม่สะท้านหรอก!!
...........................................................
“ ยุนโฮ..แจจุงเสียคุณพ่อไปตั้งแต่เล็ก..เขาน่ะติดคุณพ่อมากๆเลย แล้วฉันก็ไม่ค่อยมีเวลาให้แกด้วย..นิสัยถึงได้เอาแต่ใจ ..แต่ว่าในใจเขาแล้วน่ะ..แจจุงเขาเปราะบางมากนะ ”
“ ...... ”
“ ฉันก็เหมือนคนแก่นั้นแหละ..จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้.. แต่ต่อจากนี้ ยุนโฮช่วยทำหน้าที่แทนฉันนะ..เธอน่ะเก่ง จนฉันอยากได้เป็นลูกชายเสียอีกคน แต่ว่าฉันวานยุนโฮแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว..ช่วยดูแลแจจุงด้วยนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..อย่าทิ้งให้เขาต้องอยู่คนเดียวนะ..ส่วนเรื่องค่าจ้าง.. ”
“ เออ..เรื่องนั้นไม่เป็นไรครับ..แค่คุณนายคิมเมตตาครอบครัวผม..แค่นั้นผมก็ไม่ขออะไรอีกแล้ว..ส่วนเรื่องของแจจุง..ผมรับปากว่าจะดูแลเขาเอง..ไม่จะไม่ทิ้งเขาให้อยู่คนเดียวฮะ..ผมสัญญา.. ”
...........................................................
“ ..แจจุง..มาทานข้าวเช้าด้วยกันก่อนสิลูก ” เสียงหญิงแก่พูดขึ้นในขณะที่ร่างบางของแจจุงกำลังเดินลงมาจากบันได..ร่างบางหยุดหันมอง คนที่เป็นมารดาตนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ..และแน่นอนว่าเขาจะรวมรับประทานด้วยแน่ๆ หากไม่มีชองยุนโฮ!!
“ ไม่ล่ะฮะ..ขอตัวดีกว่า ” ร่างบางว่าก่อนจะก้าวเดิน แต่ก็ยังโดนเรียกอีก..แต่เสียงเรียกนี้ทำให้เขาต้องกลอกดวงตาไปมา
“ มาทานข้าวก่อน..วันนี้ฉันจะไปส่ง ”
“ เหอะ..อยู่ทานกันไปเหอะ แล้วก็ไม่จำเป็นด้วย เพราะว่ายูชอนจะมารับ ” ร่างบางว่าก่อนจะเดินจากไปจริงๆ.. แต่มีเหรอที่ยุนโฮจะยอม ร่างสูงหันไปหาคุณนายคิมที่นั่งอยู่หัวโต๊ะซึ่งเธอก็เข้าใจ ร่างสูงรีบลุกเดินตามร่างบางไปทันที
“ โอ๊ย!..นี่จะตามฉันมาทำไม! ไม่อยู่ดูแลแม่ฉันหรือไง? ” แจจุงร้องเสียงหลงเมื่อยุนโฮคว้าข้อมือเขาอย่างแรง ใบหน้าหวานเบ้เพราะว่าเจ็บ..แต่ถึงกระนั้นยุนโฮก็ไม่ยอมปล่อยแถมไม่ยอมลดแรงบีบเลยซักนิด
“ ไม่..บอกแล้วว่าวันนี้ฉันจะไปส่ง ”
“ ขอบใจ! แต่ไม่ต้องยูชอนโทรบอกว่าวันนี้จะมารับ! ฉันบอกให้ปล่อย! ”
“ กระเป๋าอยู่ไหน? ”
“ ไม่มี!! ”
“ ไปเรียนบ้าอะไรไม่มีกระเป๋า ” ร่างสูงถึงกับงงหนักกับคำตอบที่ร่างบางเอ่ย..ต่อให้เรียนเบาขนาดนั้นก็ต้องมีหนังสือสักเล่มบางล่ะ..แต่นี่มันไม่มีสักเล่มเลย!!
“ แล้วใครใช้ให้ยุ่งปล่อย!! นี่ฉันเจ็บนะ! ” ยุนโฮแทบจะไม่สนคนที่กรีดร้อง เลยซักนิดยุนโฮจัดการลากแจจุงไปยังฝั่งคนขับก่อนจะแบกร่างบางเอาไว้พร้อมกับโยนไปยังที่นั่งข้างๆ ก่อนที่ตนเองจะนั่งลงยังที่ประจำของคนขับ
...ที่ทำแบบนี้เพื่อกันไม่ให้เจ้าตัวแสบนี้หนีไงล่ะ
“ นี่! หูหนวกหรือไง! ฉันบอกว่ายูชอนจะมารับ! ปล่อยฉันลงสิโว๊ย!! ”
“ ก็โทรบอกว่าไม่ต้องมาไง! อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่จะได้ไหม แล้วก็หุบปากด้วย รำคาญ!! ” แจจุงจ้องยุนโฮตาขว้าง แต่เพราะรถที่ออกตัวแล้วทำให้ตนนั้นไม่สามารถที่จะเรียกร้องอะไรได้มากนัก
..เหอะ! เขาไม่ประชดเหมือนในหนังโดยการกระโดดลงจากรถหรอกนะ!
“ แล้วคราวหลังก็หัดแบกหนังสือกลับบ้านด้วยนะ ”
“ คิดว่าสั่งได้เหรอ? แล้วที่ทำแบบนี้มีแผนชั่วอะไรไม่ทราบ! ”
“ แผนเหรอ?..หึ ก็แค่แผนดัดนิสัยสำส่อนไงล่ะ..เออ!แล้วรู้ไว้สะด้วยว่าต่อไปนี้ฉันจะเป็นคนไปรับไปส่งนายเอง ทุกวัน! ” แจจุงกำมือแน่นกับคนที่เริ่มเจ้ากี่เจ้าการกับชีวิตเขาจนเกินควร
..คนอย่างเขาไม่ต้องการคำสั่งสอนจากใคร!!
“ ตามสบาย..แต่ฉันไม่ไปก็แค่นั้น! พอใจยัง? แล้วฉันก็โตพอที่จะรับผิดขอบตัวเองเพราะฉะนั้น เลิกสั่งฉันเสียที! นายไม่ใช่พ่อใช่แม่ เพราะฉะนั้นไม่มีสิทธิมาบงการชีวิตฉัน! ” ร่างบางพูดก่อนจะเปิดประตูเดินออกไปจากรถ เพราะอีกไม่กี่เมตรก็เป็นประตูของมหาลัยแล้ว แล้วมันก็จะไม่ดีแน่ๆถ้าเขายังขืนนั่งอยู่ในรถต่อ
..ไม่อยากแม้จะเห็นหน้า!!
“ หึ..ก็อยากลองดูซักตั้งเหมือนกัน! ”
.........................................................
“ แล้วก็ไม่มีบอก..อ่ะกระเป๋า ” ร่างสูงว่าก่อนจะส่งยื่นกระเป๋าแบรนด์เนม มาให้เจ้าของถือ..อันที่จริง กระเป๋านี้มันก็เหมือนของเขานั้นแหละ..ต้องคอยมาถือให้คุณคนสวย อีกอย่าง เขาก็เป็นคนซื้อมาให้
“ โทษที ..มั่วแต่อารมณ์เสีย..เลยไม่ได้โทรบอก ” แจจุงว่าถึงสาเหตุ ยูชอนส่ายหน้าเชิงไม่เป็นไร
“ แล้วเย็นนี้..ไปไหนหรือเปล่า? ..จะได้วนรถมารับเลย ” ไม่ใช่ว่าตึกเรียนมันอยู่ห่างกันหรอกนะ..แต่เพราะเรียนอยู่คนละคณะ ก็เลยต้องย้ายไปเรียนกันคนละตึก..แจจุงไหวไหล่น้อยๆเป็นเชิงอะไรก็ได้..แต่นั้นยูชอนก็รู้ว่า..ไอ้อะไรก็ได้ของเจ้าตัวก็เหมือนกับไปนั้นแหละ
“ อือ..งั้นเลิกคลาสจะมารับนะ ”
“ เดี๋ยว..มารับก่อนเลิกสักครึ่งชั่วโมง..มาแล้วก็โทรบอกแล้วกันเดี๋ยวจะลงมา ” ร่างบางว่าก่อนจะสะพายกระเป๋าเดินไป..โดยไม่ปล่อยให้ร่างสูงได้ถามถึงสาเหตุเลย แต่ถึงยังไงเขาก็ไม่สนอยู่ดี
“ หวานกันจริงนะมึง..คบกันให้ยาวๆเหอะ ” เสียงแหลมดังขึ้นข้างหลังยูชอน ทำให้ร่างสูงต้องหันกลับไปมองต้นเสียงที่เอ่ยปากพูด..ถึงแม้ไม่หันเขาก็รู้ว่าเจ้าของเสียงเป็นของใคร
...และเขาก็ไม่คิดอยากจะโกรธเรื่องวาจาสุนัขไม่แดกหรอก..เพราะจุนซูน่ะ ไม่ถูกกับแจจุงเอาเสียเลย.. เจอกันที่ไหร่..เข้าข่ายแรดมาก็แรดตอบแรงมาก็แรงตอบยังไงอย่างนั้น แต่ดูเหมือนเจ้าตัวเล็กออกจะเสียเปรียบอยู่หน่อย..ก็แจจุงแฟนเขานิ ก็ต้องเข้าข้างกันเป็นธรรมดา
“ เหอะ! ว่าแต่เขา มึงเหอะมาทำอะไรตึกนี้ กิ๊กมึงอยู่ตึกนี้หรือไง? ” ไหล่เล็กยกขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงพูดว่า ‘ แล้วแต่มึงคิด ’ ส่วนความสัมพันธ์ของเขากับจุนซูนั้น เขาคบกับร่างเล็กที่มาตั้งแต่เล็ก อีกทั้งพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายก็รู้จักกันดี จุนซู เป็นคนที่มีมนุษย์สัมพันธ์ดีนะ แต่ต้องรู้จักกันจริงๆ เพราะถ้ามองผิวเผินแล้ว..โคตรหยิ่ง พอกับแจจุงนั้นแหละ
“ แห๋ม ทำมาเป็นไม่รู้ไม่ชี้..ได้ข่าวว่าคนรุมจีบมึงเตริม..แล้วเป็นไง คว้าได้สักคนป่ะ? ”
“ ทำไม? สนเหรอ? ”
“ หน้าอย่างมึงอะนะ?.. กูไม่คิดสั้นขนาดนั้นหรอก เอาไว้รอให้มึงเด็ดเท่าแฟนกูก่อนเหอะแล้วกูจะรับไว้พิจารนา ” ร่างสูงว่าก่อนจะเดินกลับไปยังตึก.. จุนซูมองยูชอนอย่างค้อนๆ
...เออ กูผิดเองแหละ คบกะกูมันต้องสิ้นคิดขนาดนั้นเลย..งั้นที่กูรักมึง กูก็สั้นคิดอะดิ!
__________________________________
TALK::
พอโอเคไหมเอ๊ย?.. โอเคแหละมั้ง?.. พอดีสัญญากับตัวเองว่าถ้าแต่งICE จบแล้วจะเอามันมาลง,.แล้วมันก็เสร็จแล้วจริงๆ ไรเตอร์ก็เลยเอามาลงให้.. ยังไงก็..ฝากเรื่องนี้เอาไว้อีกเรื่องนะจ๊ะ ^^ รักรีกเดอร์จ๊วบ!! อย่าลืมคอมเม้นนะ!!
ความคิดเห็น