My Vampire ..... Taeyeon and Exo

ลำดับตอนที่ #1 : .....1

STORM'  SURGE

ห้องอาพาทต์เม้นต์ขนาดเล็กห้องสีขาวสะอาดเฟอร์นิเจอร์หลายชิ้นถูดจัดวางอย่างเป็นระเบียบรูปภาพสีน้ำมันและสีน้ำมากมายที่ถูกวาดขึ้นด้วยความประณีตทุกภาพล้วนสวยสดงดงามทั้งสิ้นฝีมือถึงชั้นจิตรกรภายนอกระเบียงมีสวนขนาดย่อม ๆ ถูกจัดตกแต่งขึ้นอย่างสวยงามถึงแม้จะเล็กแต่ดูเป็นธรรมชาติ

‘’ แทงกู แม่บอกแล้วไงว่าไม่ให้ไปที่นั่นอีก ! ไม่ฟังแม่เลยใช่ไหม  ‘’ แม่ร่างเล็กถึงแม้จะสูงกว่าลูกของเธอไปหลายเซนสวมเสื้อบางยาวและมีเสื้อกันเปื้อนสีชมพูหลายหมีผมถูกจับมัดขึ้นไปข้างบนสีหน้าอิดโรยเพราะพึ่งวาดภาพเสร็จ

‘’ แม่แทโตแล้วน่ะ….  ‘’

‘’ 16 ปีเนี่ยน่ะ โตแล้ว ‘’ แม่เธอเอ็ดขึ้น

‘’ แทก็โตพอที่จะออกไปข้างนอกคนเดียวได้แล้ว แทดูแลตัวเองได้แล้ว ‘’ แทยอนหญิงสาวร่างเล็กผมสีน้ำตาลจนออกแดงยืนจังก้าทะเลาะกับแม่ของตัวเองอย่างจริงจัง

‘’ แต่…. ‘’

‘’ แทงกู ไปกันรึยัง? ‘’ ประตูบาดเล็กถูกเปิดออกพร้อมกับเด็กหนุ่มร่างสูงผมสีขาวสวมเสื้อแจ็กเก็ตสีน้ำตาลกางเกงยีนสะพายเป้สีน้ำตาบใบใหญ่ไว้ข้างตัวเปิดประตูเข้ามาอย่างเคยชิน

‘’ จะไปไหนกันเซฮุน ‘’ แม่ของแทยอนถามขึ้นด้วยน้ำเสียงกึ่งตะคอก

‘’ เอ่อ….หวัดดีครับคุณแม่ทิฟ คือผมจะพาแทงกูไป… ‘’ เซฮุนกำลังจะตอบแต่ถูกแทยอนพูดดักขึ้น

‘’ แทจะไปร้านกาแฟสักหน่อย ….ขอตัวก่อนน่ะค่ะ….ไปเถอะเซฮุน  ‘’ แทยอนพูดจบก็เดินไปหยิบกระเป๋าแล้วดันเซฮุนออกไปทันที

‘’ แทงกู คิม แทยอน !  ‘’

 ปัง !!

‘’ แท…. ไม่เป็นไรหรอที่ปล่อยให้แม่เธอยืนรอแบบนั้น ‘’ เซฮุนพูดขณะที่ถูกแทยอนลากลงมาทางบันได

‘’ อืมฉันก็รู้สึกผิดแต่….โอ๊ะ ! สวัสดีค่ะ คุณนายยุนอา  ‘’ แทยอนพูดกับเซฮุนก่อนจะสะดุ้งเมื่อเห็นประตูห้องข้างล่างบันไดเปิดออกก็พบร่างหญิงสาวร่างเล็กสูงโปร่งหุ่นเพรียวเปิดประตูออกมา

‘’ อืม จะไปไหนกันล่ะ แทยอน ‘’ เธอพูดขึ้นเอื่อย ๆ

‘’ ไปข้างนอกน่ะค่ะ ขอตัวก่อนน่ะค่ะ สวัสดีค่ะ  ‘’ แทยอนพูดก่อนก้มหัวให้

‘’ ขอตัวน่ะครับ…. สวัสดีครับ  ‘’ เซฮุนก็ทำตามเหมือนกันก่อนทั้งคู่จะเดินออกไปแล้วปล่อยให้หญิงสาวเดินเข้าประตูไป

แทยอนและเซฮุนเดินออกจากอพาต์เม้นต์ของแทยอนก่อนจะตรงไปที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่ถูกตกแต่งด้วยไม้ลายสวยสีน้ำตาลมีเขาสัตว์ประดับมากมายอยู่ตามผนังและมีลูกค้ามากมายนั่งอยู่ในร้าน แทยอนและเซฮุนเดินเข้าไปนั่งอยู่ในร้านก่อนจะสั่ง ชานมไข่มุก กับโกโก้ร้อนแก้วหนึ่งและเค้กชอกโกแล็ต

ครืดด….ครืดดด

‘’ แม่หรอ ? …รับสิ ‘’ เซฮุนได้ยินเสียมือถือสั่นในกางเกงตัวบางของแทยอน

‘’ อืม ….ไม่เป็นไรหรอก  ‘’ แทยอนล้วงมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาวางบนโต๊ะข้างตัว สายตาทอดมองไปไกล

‘’ ไม่เป็นไรแน่หรอ ?  ….. แม่เธอให้ฉันรับไหม ?  ‘’ เซฮุนล้วงมือหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายขึ้นมา

‘’ ไม่ต้องหรอก ….ฉันอยากไปเที่ยวคลับนั่น  ‘’ แทยอนพูดขึ้น

‘’ ฉันไม่ชอบเธอก็รู้ พวกนั้นเต้นกันไปได้ไงน่าเกลียดจะตาย ‘’ เซฮุนพูดด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายเต็มทนชานมไข่มุกและโกโก้ร้อนและเค้กมาเสิร์ฟ แทยอนหยิบช้อนตักเค้กขึ้นมากิน

‘’ ทำไมนายไม่ชอบล่ะ ? ฉันสงสัยมานานแล้ว…แต่นายก็ไปกับฉันตลอด  ‘’

‘’ ก็เธอไปฉันก็เลยต้องไปด้วย ….ฉันเคยห้ามเธอได้ที่ไหนล่ะแทยอน  ‘’ เซฮุนพูดพร้อมกับดูดไข่มุกขึ้นมาเคี้ยว

‘’ อืม..ก็ใช่น่ะ ‘’ แทยอนดึงแก้วโกโก้ขึ้นมาดื่มนิดๆก่อนจะตักเค้กขึ้นมากินจนหมดแล้วทั้งสองก็เงียบกันไปนาน

เซฮุนเดินมาส่งแทยอนที่หน้าอพาต์เม้นต์ของเธอ 

‘’ เซฮุนกลับไปได้แล้ว….ดึกแล้ว ‘’ แทยอนหันไปบอกเซฮุน เซฮุนยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไป  แทยอนหันหลังเดินกลับจากอพาต์เม้นต์เดินตรงไปที่สวนสาธารณะแล้วไปนั่งที่ชิงช้าแกว่งไปมา 

ทำไมแม่ต้องกันเธอทุกอย่างเกี่ยวกับที่เธอจะออกไปข้างนอกไปเที่ยวหรืออะไรต่าง ๆ นานา ทำกับว่าเธอเป็นเด็ก ๆ ไปได้

อ๊ากกก !!!

แทยอนหันไปตามเสียงร้องแล้วลุกขึเนหันซ้ายหันขวามองไปตามทางก่อนจะเดินไปข้างหลังสวนตามกำแพงที่ถูกพ่นสเปรย์ไว้บนกำแพงหลายลาย แทยอนเดินไปตามทางตรอกซอยแคบ ๆ เสียงร้องก็เริ่มได้ยินชัดขึ้น แทยอนเดินไปหยุดอยู่กำแพงที่บังกับฝังอีกตรงข้าม

‘’ บอกฉันมาว่าแกมาทำอะไรแถวนี้ ‘’ เสียงผู้ชายดังขึ้น แทยอนชะโงกไปมองนิด ๆ ชายร่างสูงผมสีทองสวมเสื้อเจ็กแก็ตสีดำขลับเปลือยแผ่นอกที่มีก้อนเรียงหลายก้อนกันอย่างสวยงาม

‘’ หึ ! แกไม่รู้รึไง ….ว่าเค้ามาเกิดใหม่แล้ว ‘’ ผู้ชายผมสีเงินที่ถูกล้อมไปด้วยผู้ชายผมสีทอง และผู้ชายผมสีเทากับผู้หญิงผมสีทองอีกคนหนึ่ง

‘’ แกโกหก ! เค้าไม่มีทางกลับมาเกิด  ‘’ ผู้หญิงผมสีทองยาวร่างเล็กสูงโปร่งผิวขาวซีดปากสีแดงคล้ายสีเลือดพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ

‘’ พวกแกต่างหากที่โง่…เค้าคนนั้นมีพลังเหนือกว่าเทวดาทำไมเค้าจะกลับมาเกิดไม่ได้ล่ะ ‘’ ผู้ชายผมสีเงินผิวขาวซีดเหมือนศพเลือดกบปากพูดด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ

‘’ อย่ามาโกหก !  ‘’ ผู้ชายผมสีเทาพูดน้ำเสียงเอื่อย ๆ

‘’ ทำไมละ…ในเมื่อเขามีลูกสาวที่น่ารักอยู่ ‘’ ผู้ชายผมสีเงินพูดด้วยน้ำเสียงเทิดทูน

‘’ คริส …ฆ่ามันเลยดีไหม ? ‘’ ผู้ชายผมสีเทาหันไปบอกผู้ชายผมสีทองที่ถือมีดเล่มเล็กแต่ไม่สั้นมากป้ายด้ามเป็นรูปนาคสองตัวม้วนพันกัน

‘’ จะเอายังงั้นหรอ ? แบคฮยอน …นายไม่… ‘’ ผู้ชายที่ชื่อคริสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสนุกแต่สายตาจับจ้องไปที่หนุ่มผมสีเงินไม่วางตา

‘’ ฆ่ามันเถอะคริส ฉันไม่อยากเสวนากับพวกชั้นต่ำมากกว่านี้ …พูดอะไรไร้สาระ ‘’ ผู้หญิงสีทองพูดด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

‘’ ได้เจสสิก้า เจ้าหญิงน้องของฉัน  ‘’ คริสเงื้องมีดขึ้นสูงก่อนจะปักลงที่อกด้านซ้ายของหนุ่มผมสีเงินอย่างแม่นยำเหมือนทาอย่างชำนาญ แทยอนที่ยืนมองเหตุการณ์นั้นมาตลอดถึงกับตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกก่อนจะหันหลังวิ่งออกไปแต่ดันไปสะดุดล้มก้อนหินและหัวไปโขกกับถังสีเงินอย่างจัง

ตึก !!

‘’ เสียงอะไรน่ะ ! เจสไปดูสิ ‘’ เสียงที่ดังมาจากในตรอกนั่นทำให้สติแทยอนแตกกระเจิงยันตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะออกตัววิ่งไปสุดชีวิต แต่มีร่างของหญิงสาวผมทองมายืนขวางตรงหน้าอย่างรวดเร็วทำให้เธอผงะล้มลงไป

‘’ เธอ ….ไปยืนตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไร ‘’ ผู้หญิงผมทองชี้หน้าแทยอนแล้วถามออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ

‘’ ฉ…ฉันแค่เดินผ่าน ‘’ แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงกุกกัก

‘’ เจส…ไม่ต้องฆ่าเธอ เธอเป็นแค่มนุษย์คนหนึ่งทำให้เธอลืมเรื่องตะกี้ก็พอ ‘’ ผู้ชายผมสีทองที่เดินมาพร้อมกับผู้ชายผมสีเทาเธอเพิ่งเห็นหน้าพวกเขาทั้งสามอย่างชัด ๆ พวกเขาเป็นคนหน้าตาดีมาก หล่อ สวย ไม่สามารถบรรยายได้ ทำให้เธอตะลึงงัน

‘’ ก็ได้…หลับตาสะสาวน้อย ‘’ เธอพูดแทยอนทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็วร่างกายก็สั่นระลิกน้ำตาใส ๆ เริ่มมาคลอ  เธอกลัว ….กลัว   กลัวว่าจะไม่ได้กลับไปพบหน้าแม่ของเธออีก และเซฮุนกลัวที่จะไม่ได้เจอและไม่ได้พบอีก  รู้สึกเหมือนนิ้วของเธอจิ้มที่หน้าผากอย่างแรงเธอรู้สึกมึนงง และปวดหัวอย่างแรงจนล้มตัวลงนอนทันที