คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : 5.มินโฮ... [100%] เรียบร้อยแล้วนะคะ (:
เดี๋ยวไรเตอร์เรียนฟิสิกส์เสร็จแล้วจะกลับมาตอบจ้ะ
รักรีดเดอร์
อ้อ ขอบอกไว้ว่าตอนนี้มีอะไรหลายอย่างที่น่าติดตาม-..-
ตามอ่านกันด้วยนะ ขอบคุณค่ะ
อืม...
ร่างบางกระพริบตาเพื่อปรับสายตาให้คุ้นชินก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นมายืน ร่างบางเซเล็กน้อย สมองกำลังเต้นอย่างแรงราวกับจะระเบิดยังไงยังนั้น
ปวดหัวมาก ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้นะ..
“พ... พี่จงฮยอน...” คีย์พูดชื่อพี่ชายขึ้น ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ร่างบอบบางค่อยๆ ก้าวออกเดินช้าๆ เพื่อตามหาพี่ชาย
พี่จงฮยอน หายไปไหน...?
ร่างบางเดินต่อมาเรื่อยๆ จนถึงในครัว ก็พบกับ โพสต์อิสแผ่นหนึ่งที่แปะอยู่หน้าตู้เย็น
วันนี้พี่ไปเที่ยวฝับกับจีโน
คีย์อยู่คนเดียวได้ใช่มั้ย??
ถ้าไม่ไหวโทรหาพี่นะ
อ้อ อาชีวอนบอกว่าต่อจากนี้
ไม่ต้องไปที่ผับแล้วนะ
รักน้องคีย์ คิมจงฮยอน
คีย์ยิ้มบางๆ กับความเป็นห่วงของพี่ชายตัวแสบ ก่อนจะยิ้มกว้างมากกว่าเดิมเมื่อได้รู้ว่า...เค้าไม่ต้องไปทำงานทีนั่นแล้ว
หมายความว่า...
เค้าจะได้ไม่เจอชเวมินโฮอีกต่อไป!!!
เอาไปเท่านี้ก่อนน้า ไรเตอร์จะปั่นให้จ้ะ
----------------------------------------10%-----------------------------------
เอี๊ยดดดดดดดด!!!!!
เสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนนตามแรงเบรกดังลั่น พร้อมกับร่างสูงของใครบางคนที่ก้าวลงมาจากรถ แล้วสาวเท้าไวๆ เช้าไปในตัวบ้านตระกูลคิม
“พี่จงกลับมา...นะ..นาย...”
ร่างบางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เมื่อเห็นบุคคลเบื้องหน้า ที่ไม่ใช่พี่ชายของเค้าแต่อย่างใด
“ทำไม เห็นฉันเหมือนเห็นผีเลยหรือไง คิมคีย์บอม” คนตัวสูงเอ่ยเสียงเข้ม
“นาย...มาที่นี่ทำไม...”
“มาตามเมียไปอยู่ด้วยไง” ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมกับกระชากแขนร่างบางเข้ามาใกล้
“ฉันไม่ใช่เมียของนาย กลับไปที่ของนายซะ!!”
“ยังไงนายก็ต้องไปกับฉัน”
“ฉันไม่ไปกับนาย ชเว มินโฮ !! ฉันเกลียดนายได้ยินมั้ย!!!!”
ร่างบางตะคอกเสียงดัง พร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบใบหน้านวล
“นายต้องไปกับฉันคิมคีย์บอม!! ” พูดจบ มินโฮก็อุ้มร่างบางของคีย์ขึ้นพาดบ่า เดินไปขึ้นรถก่อนจะขับออกไป
รีดเดอร์ครับ.. เมื่อไรผมจะหลุดพ้นซักที
ทำไมเค้าต้องทำร้ายผมด้วย
ทำไมเค้าต้องบังคับผม
ทำไม...ทำไม..
-----------------------------------10%-----------------------------------
คือช่วงนี้ไรเตอร์สมองตื้อมาก มีแต่ฟิสิกส์เต็มสมอง tt'
ขออภัยที่มาทีละนิดนะ ไรเตอร์แต่งไม่ออกเลย
แต่ตอนนี้เริ่มแต่งออกแล้ว -.- ตามอ่านกันต่อไปนะแจ๊ะนะแจ๊ะ
อัพแล้วนะแจ๊ะ เหนื่อยจีจี เพิ่งเรียนจบคอร์สที่รร.tt'
วันนี้เลยถือโอกาสมาอัพ
รถออดี้สีดำสนิทกำลังแล่นบนท้องถนน ด้วยความเร็ว 150กิโลเมตรต่อชั่วโมง โดยที่ไม่สนใจว่ารถรอบข้าง จะอันตรายมากแค่ไหน บรรยากาศภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบงัน
ชเวมินโฮหันมามองร่างที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ ด้วยความหลงใหล เค้ารู้ว่ามันผิดที่เค้าพาตัวคีย์มาแบบนี้ แต่ว่า...จะให้เค้าอยู่โดยไม่มีคีย์ได้อย่างไร คีย์เหมือนยาเสพติด ถ้าได้ลองเสพก็ยากที่จะเลิก หรือว่าเค้าจะตกหลุมรักคีย์กันนะ??
แต่คนอย่างเค้าเนี่ยนะจะตกหลุมรักใคร..ไม่มีทาง...
“ฮึก...”
ร่างบางที่นั่งเงียบมานาน สะอื้นขึ้นมา น้ำตาไหลอาบใบหน้านวลอีกครั้ง ในขณะที่ดวงตาก็เอาแต่จ้องมองไปด้านนอกกระจกรถยนต์ มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
เค้าคงจะทำเกินไปจริงๆ...
รถออดี้แล่นเข้ามาจอดที่ท่าเรือแห่งหนึ่ง ร่างสูงโปร่งของชเวมินโฮก้าวลงมาจากรถ ออกมาหาชายวัยกลางคนที่กำลังยืนยิ้มต้อนรับเค้าที่ท่าเรือ
“สวัสดีครับคุณชาย ไม่ได้เจอกันซะนาน ดูโตขึ้นนะครับ แล้ววันนี้มีอะไรให้ผมรับใช้หรือเปล่า” ชายคนนั้นกล่าวด้วยท่าทางใจดี
“ผมต้องการไปที่เกาะ”
“ได้ครับเดี๋ยวทางเราจะจัดเตรียมเรือให้ เชิญคุณชายรอซักครู่นะครับ” พูดจบชายวัยกลางคนก็หายวับเข้าไปในโกดัง
ร่างสูงเดินกลับมาที่รถอีกครั้ง
“ที่นี่...ที่ไหน” คีย์เอ่ยเสียงแผ่วเบา
“ท่าเรือธุรกิจบ้านฉัน ฉันจะพานายไปในที่ที่เราสองคนจะอยู่ด้วยกัน”
“ฉันไม่ไป!!! ”
“นายต้องไปมันคือคำสั่งของฉัน”
“ฉันไม่ใช่คนที่จะมาชี้นิ้วสั่งได้ง่ายๆ นะ!! ” คีย์แผดเสียงดัง
“ถึงฉันไม่สั่ง นายก็ปฏิเสธฉันไม่ได้หรอกจิงมั้ย?? คิมคีย์บอม”
ร่างสูงพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะอ้อมไปเปิดประตูให้ร่างบางลงมา แต่ร่างบางไม่ยอม มินโฮเลยจับร่างบางอุ้มพาดบ่า แล้วพาไปขึ้นเรือ
ก่อนที่เรือจะออกไป มินโฮได้กำชับเจ้าของท่าไว้ว่า
“ห้ามใครรายงานให้พ่อหรือแม่ และคนอื่นๆ รู้โดยเด็ดขาด ถ้าฉันจับได้ คงรู้ใช่มั้ยว่าจะเป็นยังไง และไม่ต้องส่งคนมาตามฉันด้วย ฉันอยู่ด้วยลตัวของฉันเองได้!! ”
-----------------------------------[30%]------------------------------------
ก๊อกๆ
“เข้ามาได้”
“นายท่านครับ เราได้ที่อยู่ของคุณคิมคีย์บอมมาแล้ว จะให้ทางเราส่งคนไปรับเลยมั้ยครับ? ” ชายหนุ่มผู้เป็นลูกน้องกล่าว
“ไม่ต้อง เรื่องนี้ฉันจัดการเอง เอาที่อยู่ของคีย์มา” ผู้เป็นนายกล่าวเสียงเรียบ
“ครับ นี่ครับท่านจินกิ” ผู้เป็นลูกยื่นเอกสารแผ่นบางให้เจ้านาย
“ขอบใจ..นายออกไปได้ละ อูยอง”
“ครับ”
ทันทีที่ลูกน้องของเค้าของไป ชายหนุ่มนามว่า ‘จินกิ’ ก็ก้มลงอ่านเอกสารในมือ นี่คือที่อยู่ของคีย์ คนรักของเค้า...
สวัสดีครับ ผมลีจินกิ หรืออนยู ทายาทมาเฟียอันดับสองของประเทศ หลายคนคงสงสัย ว่าผมมาทำไม และผมเป็นใคร ผมคือคนรักของคีย์ครับ และที่ผมมาก็เพราะ ผมจะมาทวงคีย์คืน !!!
เราจะได้เจอกันแล้วคีย์..
พี่ไม่รู้ว่าเราจะจำพี่ได้มั้ย...
--------------------------[100%]--------------------------
ตอนนี้สั้นขออภัย ไรเตอร์คิดไม่ออก จำเป็นต้องตัดตอน tt'
กรี๊ดดดดดดดดด พี่อนยูออกแล้ว T^T กว่าจะหาบทให้เฮียได้เลือดตาแทบกระเด็น
แถลงสำหรับคู่ฮยอนมิน อดใจรอนิดนึงนะเออ ใกล้จะ NC ฮยอนมินแล้วว >///////<
ความคิดเห็น