I Not want alone [SF SNSD Yuri]

ข้อมูลเบื้องต้น

เขาไม่อยากอยู่คนเดียว T^T
คนเหงายังมีอีกเยอะ

เนื้อเรื่อง

  
I not want alone ~~~ เนื้อคู่ฉันอยู่ไหน

……………………………………………………………………………….
                                            


กริ้งงงงงงงงงง ~~~~~~

      
          เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นบ่งบอกว่าเริ้มต้นเช้าวันใหม่ และการเริ่มต้นวันใหม่
ก็เป็นเหมือนกันเริ่มต้นชีวิตของ คนเหงา ที่วันนี้ก็เป็นเหมือนกับทุกวัน ที่ได้แต่รอว่าวันไหน
จะหายเหงา แม้จะบอกตัวเองทุกวันว่าคนคนนั้นมีจริงคนที่จะให้ทำ    
                                     
                                
                    หายเหงา และเป็นคนที่รอเธอเหมือนกัน

“เหมือนเดิม” ประโยคที่หลุดออกมาจากปากเป็นคำแรก ของเช้านี้
ก่อนจะค่อยๆยันตัวลุกจากที่นอนขนาดใหญ่ในห้องที่มีเพียง คนเดียว
ทำทุกอย่างในเช้านี้เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย
“เหมือนเดิม” ประโยคที่สองที่ซ้ำกันกับประโยคแรก ของคนคนเดิมคนหนึ่ง
มือถือที่สั่นเตือนบอกว่า ถึงเวลาที่ คนเหงาคนหนึ่ง ต้องออกไป ทำงานในเช้านี้
เหลือบมองดูนาฬิกาเล็กน้อย ก่อนจะหยิบกุญแจรถคันโปรด
ร่างคนตัวสูงที่ดูดีผิวเข้ม ที่ใครๆเห็นต้องมองตาม
เสียบกุญแจและสตาร์รถคันงาม ถึงจะเป็นแค่ มอเตอร์ไซต์ แต่ราคานั้นก็
เหยียบเทียบเท่าราคาของ รถจากต่างประเทศ
รถเคลื่อนตัวออกจาก คอนโดหรูกลางใจเมือง วิศวกร สาวไฟแรงที่ใครๆก็ต่างจับตามองเป็นพิเศษ
ที่เริ่มชีวิตอย่างเบื่อหน่ายในยามเช้า
รถค่อยๆชะลอและหยุดบริเวณร้าน กาแฟประจำที่คุ้นเคยในยามเช้าแบบนี้

                                                 
                                      ปึ่บบบบบบบ!!

“ขอบโทษค่ะ” ฟังก็ดูรู้ว่าเป็นเสียงของผู้หญิง คนที่พูดคำขอบโทษ
และที่แน่นอนผู้หญิงคนนี้เป็นคนผิด ต้องขอโทษเธออยู่แล้วถึงจะถูก
ฉันค่อยๆเงยหน้ามองคนนี้ ตอนแรกที่ตั้งใจจะต่อว่า
เพราะผู้หญิงคนนี้ทำให้เช้าที่ น่าเบื่อ และเหงาของฉัน ต้องเซงเข้าไปอีก
“ไม่เป็นไรค่ะ”ฉันตอบและตั้งใจจะต่อว่าแต่คำพูดเหล่านั้น ต้องถูกกลืนลงคอไปอย่างรวดเร็ว
“ถ้าไม่เป็นไร ขอตัวก่อนน่ะค่ะ”เธอพูดพลางยิ้มอย่างเป็นมิตร และเธอก็ก้าวออกจากร้านไป
ผิดกับฉันที่ได้แต่ยืนมองนิ่ง สายตายังมองที่ เธอคนนั้น ที่ก้าวออกจากร้านไป
“ยูล พี่ไม่รู้หรอน่ะว่าสวรรค์เขาส่งคนมาให้เราหายเหงากี่ครั้ง
ฉันมองหน้าคนที่มายืนอยู่ข้างหลังฉัน และตั้งใจฟังคำพูดเหล่านั้นต่อ
“แต่พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า สวรรค์จะส่งคนที่ทำให้หายเหงามาให้เราเป็นคนสุดท้ายรึเปล่า ถ้าช้า”
ไม่ต้องรอให้พูดจบประโยค ฉันก็วิ่งออกจากร้านเพื่อตามหาคนๆนั้น
คนที่สวรรค์ส่งมามีแค่คนเดียวรึเปล่าไม่รู้แต่ที่รู้ๆตอนนี้ฉันจะต้องตามหาคนๆนั้น
คนที่เห็นครั้งแรกแล้วก็ทำให้ความรู้สึกที่มีทั้งหมด ของคนเหงาคนหนึ่งหายเหงาไป
สมองสั่งการไปเรื่อยๆสองขาที่วิ่งไปเรื่อย มันทำให้คนอย่างเธอเหนื่อย
แต่เพราะอะไรไม่รู้มันทำให้ฉันไม่ย้อท้อ ที่จะตามหาเธอ
สองขาที่วิ่งๆไปผ่านคนมากมาย ที่เดินอยู่เพราะเป็นช่วงเวลาของคนทำงาน
ฉันวิ่งผ่านคนเหล่านั้น โดนไม่สนใจสายตาของคนที่มองมา
“หายไปแล้ว”ฉันพูดออกมาอย่างเหนื่อยๆ พร้อมกับสายตาที่สอดส่องมองหาเธอ
“หายไปจริงๆใช่ไหม” ถึงปากจะพูดไปแต่สายตายังคงมองหาอยู่ หันซ้ายหันขวา
เพื่อสวรรค์ยังเห็นใจอยู่
สุดท้าย “หายไปแล้ว” และฉันก็ต้องเดินคอตกกลับมาที่ร้าน ร้านที่เจอเธอคนนั้น
ประตูร้านค่อยๆเปิดออกฉันค่อยๆเงยหน้ามองไปที่ประตูมองผ่านลูกค้าที่เดินออกจากร้าน
และฉันก็ต้องยิ้มกว้างออกมากไม่รู้ว่าฉันยิ้มกว้างขนาดไหน สมองสั่งงานให้ขาวิ่งไปข้างในร้านพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง
“ยังไงก็ขอบคุณมากเลยน่ะค่ะที่เก็บกระเป๋าตังไว้ให้”ก่อนค่อยๆโค้งเพื่อแสดงคำขอบคุณ กับเจ้าของร้าน
“ไม่เป็นไรค่ะยังไงคุณ”เว้นไว้เพื่อให้อีกคนพูด
“ชื่อเจสสิก้าค่ะ เจสสิก้า จอง ค่ะ”พูดจบพร้อมรอยยิ้มหวาน
อีกคนก็ยิ้มตอบ “พี่ชื่อลีน่า น่ะยินที่ได้รู้จักค่ะน้องเจส”

                                            พรึ่บบบบบบบบบบ !!

คนที่อยู่ในเหตุการณ์นี้คนเดียวที่มีอายุมากกว่าพลางกุมหัวตัวเอง พลางทำหน้าเซงสุดๆ กับน้องสาวอันเป็นที่รัก

“พี่ต้องขอโทษแทนยูลด้วยน่ะ” และส่งสายตาไปหาน้องอันเป็นที่รักเหมือนบอกให้ปล่อย
คนที่วิ่งตามหาหัวใจ ค่อยๆผละออกจากตัวของอีกคนหนึ่ง พลางก้มหัวขอโทษ
“ขอโทษน่ะไม่ได้ตั้งใจ”พูดจบก็ยิ้มแหย่ๆไปให้ 
“ไม่เป็นไรค่ะถือว่าคุณกอดก็หายกับฉันที่ฉันชนคุณ” พร้อมส่งรอยยิ้มหวานๆให้
“ขอตัวก่อนน่ะค่ะ” ก่อนจะก้มหัวเป็นเชิงและก้าวขาออกจากร้าน
แต่ก็ต้องหยุดเดิน เพราะมีมือของอีกคนรั้งไว้
“ถ้าไม่รังเกียจ”พลางยืนมือออกไป
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณ” เว้นไว้ให้อีกคนพูด ตามมารยาท
“เจสสิก้า ค่ะเจสสิก้า จอง เรียกว่าเจสก็ได้ค่ะ ยินดีที่รู้จักค่ะ คุณ”
พลางมองหน้าอีกคน
“ค่ะคุณเจสสิก้า ฉันควอน ยูริค่ะ เรียกว่ายูล ก็ได้ค่ะ”
สองมือที่จับกันเป็นการที่แสดงให้เห็นว่าทั้งสองรู้จักกันอย่างทางการ
ยูริค่อยๆหันหน้าไปด้านหลังและก็ยิ้มให้เล็กน้อยเป็นเชิงขอบคุณ
พี่สาวที่น่ารักคนนี้ พี่ลีน่าขอบคุณมาก

.............................................................................................................................

 ว้ายยยยยยยยยย !!!

“ยูลเล่นอะไรค่ะตกใจหมดเลย” คนที่ถูกกอดหันมาเป็นเชิงต่อว่า
“ไม่ได้เล่นอะไรเลยค่ะ แค่ยูลกอดเจสเอง ใช่ไหมค่ะที่รัก” พูดเสร็จก็ค่อยๆโน้มหน้าลงมา
จมูกโด่งๆของเจ้าตัวประทับลงบนแก้มใสๆของคนในอ้อมกอด
“รู้ไหมค่ะว่ายูลคิดถึงเจสมากเลย” พร้อมทำเอาหน้าตัวเองไปถูกับใบหน้าอีกคนหนึ่งเป็นเชิง
 อ้อนคนที่รักหมดหัวใจ
“เจสก็คิดถึงยูลค่ะ รอว่าเมื่อไรจะกลับมา”
พูดเสร็จก็ค่อยๆหันหน้าและยกมือขึ้นมาจับแก้มของคนรักส่ายไปมา
“คิดถึงต้องทำยังไงค่ะ”ร่างสูงทำแก้มป่องๆใส่อีกคนหนึ่ง
และต้องยิ้มกว่าเมื่ออีกคนได้ ประทับริมฝีปากลงบนแก้มของตัวเอง
“ขอบคุณค่ะที่รัก รู้ไหมว่าวันนี้ยูลรีบกลับบ้านมาเลย เพราะคิดถึงเจสและ”
พูดเสร็จก็ดึงอีกคนเข้าไปในอ้อมกอดอีกครั้ง
“และเมื่อกี้ทำอะไรอยู่ค่ะยูลเข้ามา เจสยังยืนนิ่งอยู่เลย”พร้อมส่งสายสงสัยออกมา
ร่างบางฉีกยิ้มออกมา
“ก็กำลังนึกอยู่ว่าวันนี้จะทำอะไรให้ยูลกินดีไงค่ะ”
คนที่กอดยิ้มกว้างออกมาและกอดอีกคนแน่ขึ้น
“กินอะไรก็ได้ค่ะขอแค่เจสเป็นคนทำให้กินก็พอ” ยกมือขึ้นลูบผมอีกคนหนึ่ง
“คิดออก !แล้วแต่ยูลต้องช่วยเจสน่ะ”พูดพร้อมทำหน้าอ้อนใส่
/ไม่ต้องทำก็รักจะแย่แล้ว/
“ได้ค่ะ ยูลช่วย แต่เจสต้องให้อะไรยูลก่อน”พร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้
“ได้ค่ะ อยากได้อะไรค่ะ” ก่อนจะหลบสายตาของอีกคนหนึ่ง
  ร่างสูงค่อยๆโน้มหน้าลง ใกล้กับใบหน้าหวานของอีกคนหนึ่ง ลมหายใจที่สัมผัสกัน
ได้บ่งบอกถึงความใกล้ สุดท้ายริมฝีปากของร่างสูงก็แนบชิดกับริมฝีปากงามของคนในอ้อมกอด
  
               
           ขอบคุณมาก ขอบคุณที่ทำให้คนนี้หายเหงา ในห้องที่ต้องอยู่คนเดียวตอนนี้ก็คง
ไม่ต้องแล้ว ไม่ต้องเหงา ไม่ต้องเดียวดายอีกต้องไป
  
           
          ใครบ้างคนจากบนฟ้าส่งใครมาให้คุณแล้ว และคุณล่ะคว้าโอกาสนั้นไว้หรือเปล่า
หรือปล่อยโอกาสนั้นไปหรือเปล่า
สวรรค์เขาส่งคนที่ทำให้หายเหงามาให้เรากี่คนไม่มีใครรู้ และก็ไม่รู้เหมือนกันว่า
สวรรค์จะส่งคนที่ทำให้หายเหงามาให้เราเป็นคนสุดท้ายรึเปล่า

                                                                                    
                                          และคุณล่ะเลือกแบบไหน

................................................................................


ขอโทษทุกคนตัวอักษรมันอาจจะแย่ไปหน่อย
แม้จะพยายามแก้แล้วก็ตาม 
เจอกันใหม่ค่ะ 
สนุกรึเปล่าไม่รู้ค่ะเรื่องนี้ แต่ที่รู้ๆ
เจอแบบสิก้าก็ไม่อยู่คนเดียวค่ะ
555++