ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตำนานประจำโรงเรียน
บทที่1
หลายวันมานี้อุหภูมิลลน่ำว่าเ้าอศา หนาวนะเเ็ายเหมือนมีบ้าสิ่บ้าอย่าะำลัเิึ้น หิสาวหมุนเปิ๊อ ยืนอาบน้ำใ้ฝับัวอย่าเบิบานใ วันอาาศหนาวไปไ้อาบอุ่นแบบนี้เป็นอะไรที่ีที่สุอวันนี้เลย
พอมาิูอีที วันนี้เธอไม่น่าเินผ่านทาเ้าโรเรียนเลย
" มาเ้ามรมารเเสละรเวทีับพวเราไหม "
" มรมว่ายน้ำอเรา้อารนที่มีวามสามารถแบบเธอ! มาลอูหน่อย "
" เ้ามรมหนัสือพิมพ์ีว่า ถ้าเธอไม่ลอ็ไม่รู้น่ะ "
เธอไม่สนใเสียเรียาสอ้าทา ั้หน้าั้าเินไปที่บอร์เพื่อะไ้รู้ว่าเธอะไ้อยู่ห้อไหน เเ่มีนเินเยอะเินไปนเินไปไม่ไ้ เธอึไม่มีทาเลือนอาเินทะลุฝั่้ายอโรเรียนเท่านั้น
เพิ่เปิเทอมวันเเร ทุมรม่าพยายามหาสมาิใหม่ันอย่าเเ็ัน เพราะโรเรียนนี้มีระเบียนอมรมที่้อหาสมาิให้ไ้แปน..ถ้าไม่ไ้บเท่าับสิทธิในารั้มรมเป็นอันยเลิ ทุมรม่าพยายามอย่าสุวามสามารถ
" เธอๆๆ เป็นนัเรียนใหม่ใ่ไหม มีมรมหรือยั " นัเรียนายนหนึ่ยื่นใบปลิวมารหน้าเธอ
" ถึมีมรมอยู่เเล้ว็ไม่เป็นไร ปีนี้เาให้เลือไ้หลายมรมเลยน่ะ " นัเรียนายนนั้น็พยายามยื่นใบปลิวให้เธอ
เธอเเล้ทำเป็นไม่เห็น มอ้ายมอวาเรียมะเินหนี
" นี้! ไม่เอาน่า ลอูหน่อยเถอะมรมนี้น่าสนใมาเลยน่ะ! " ไม่นึว่านัเรียนายนนี้ะพุ่พรวมาวาไว้นหนีไปไหนไม่ไ้
เธอมวิ้วมุ่น าทั้สอ้อเม็ไปทีุ่หมายที่เธอะไป ัวเธอไม่อยาเ้ามรมอะไรทั้นั้น ทั้วุ่นวายเเละน่ารำา
" นี่ เธอ ลอูสิ! ลอูนี่! " นัเรียนายอีนหน้าาีึ่ยืนวาไว้อีทาลี่ใบสมัรให้เรียบร้อย แล้วยืนมารหน้าพลาพูว่า " มรมนี้พิเศษที่สุ ไม่เหมือนที่ไหนเลยน่ะ เธอว่าไม่ริเหรอ "
เธอเหลือบมออย่าเสียไม่ไ้ ' มรมำนานประำโรเรียนเหรอ ' มรมพิสารอะไร็ไม่รู้ ไม่เยไ้ยิน้วย้ำ ไม่เห็นมันะน่าเ้ารไหนเลย..ูท่าะไม่่อยมีสมาิแน่ถึรั้ัวเธอไว้ไม่ให้ไปไหน
" อทาหน่อย ันรีบ " เธอรวบรวมวามล้าโพล่ออไป
" ไม่อยาฟัวัถุประส์อมรมเราหน่อยเหรอ อเวลาเเ่ห้านาที นาทีเียว็ไ้ น่ะ! " นัเรียนายอีนที่วาเธอไว้ เาพูอย่ามีวามหวัสุีพลาลาเธอไปที่ห้อ
" ันบอแล้วไว่า.. " เธอพยายามหา่อทาในารเินหนี เเ่นัเรียนายสอนนั้นเินมายืนนาบ้า ไม่เปิโอาสให้เธอหนี เธอเลยำใพยัหน้าอย่า่วยไม่ไ้
" ั้น สิ่ที่มรมเราทำ็เหมือนับื่อเามรมเรานั้นเเหละ เราศึษาสิ่ลึลับหรือสิ่ที่ยัหาำอบในทาวิทยาศาสร์ไม่ไ้อโรเรียน านั้น็สืบหาและพิสูน์วามริว่ามันมีอยู่หรือไม่!! "
" อืม " เธอพยัหน้ารับ เาพูบเเล้ว เธอเอาใบปลิวือเาไปแล้วทำท่าะหันหลัเรียมะเินลับไป
ทันในั้นนัเรียนที่หน้าาี็ถลันเ้ามาวาาเนาาวาเธอไว้ ้อาเธออย่าวิวอน
" ้อร้อละ อนนี้มรมเราาเเ่นเียว "
" ใ่ๆ เธอแ่ยอมเป็นสมาิมรม็พอ นอาเ้าร่วมประุมแล้ว หลัานั้นเธอไม่้อมาทำิรรมอะไรเลย็ไ้ ไม่้อมาเ้ามรมทุวัน็ไ้ " นัเรียนายอีนพนมมืออร้อเธอ สสัยถ้าเธอไม่ยอมรับปา เาอาะลไปุเ่าร้อไห้อ้อนวอนเธอเป็นเเน่
เฮ้อ.. เธอถอนหายใอย่าหนัหน่ว แ่เ็นื่อแล้วไม่้อเ้าร่วมิรรม็ไ้เหรอ ถือว่า่วยเอาบุ็เเล้วัน! อีอย่ามันใล้ะเ้าเรียนาบเเรเเล้ว เธอยัไม่ไ้ไปูบอร์เลยว่าเธออยู่ห้อไหน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น