คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่5::ไม่รู้จักก็เหมือนรู้จัก
ไม่รู้จักก็เหมือนรู้จัก
อิสระอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม...ความคิดที่แสดงออกมาทางสีหน้าของชายนามว่า ซาวาดะ สึนะโยชิ ทำให้คนรอบข้างรับรู้ถึงรัศมีความเคะ เอ้ย! ความเปล่งปลั่งสดใสผิดแผกไปจากธรรมดาที่เคยเป็น เพราะได้สูตรอากาศสดใสหรือเพราะที่ๆพวกเขาจะไปอยู่กันแน่
“มาถึงแล้วนะครับ”มุคโร่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับกรอกเสียงไปให้ทางปลายสายได้ยิน
‘เร็วกว่าที่คิดแฮะ แล้ว...ว่าแต่พี่จะมาถูกหรือเปล่า- -’เสียงใสทางปลายสายกรอกกลับมา
“ก็คงถูกมั้งครับ”มุคุโร่ตอบ
‘เอาเป็นว่า จับสัมผัสฉันก็ได้ แต่ว่าเก็บจิตของสายเลือดบริสุทธิ์ไว้ด้วยล่ะ ไม่อย่างนั้นได้ม่องแน่’
“ครับ”
‘งั้นก็แค่นี้ล่ะ’
หลังจากที่วางสายแล้วทุกคนต่างหันมามองมุคุโร่เป็นสายตาเดียวกัน ด้วยคำถามที่ว่า ‘ว่าไง’
“คงต้องจับสัมผัสกันหน่อยล่ะครับ^^”มุคุโร่ว่า
“อื้ม”ทุกคนต่างตอบรับพร้อมกับหลับตาลง
สัมผัสของเลือดผสมน่ะ ถ้ามันสัมผัสได้ง่ายก็ดีน่ะสิ... หนุ่มๆทุกคนต่างมีความเห็นตรงกัน
“นี่มันยุคอะไรเนี่ย ทำไมยัยป้าพวกนั้นถึงได้แว้ดๆใส่ฉันอย่างกับเป็นทาสอย่างนั้นเนี่ย- -!”เมกุมิเดินเข้ามาในบ้านพร้อมทั้งหอบของพะลุงพะลังเข้ามาในบ้านปากก็เริ่มทำงานตั้งแต่ก้าวแรกเข้ามาในบ้าน ตามด้วยยูกิที่หอบของเดินเข้ามาพร้อมหน้าตาเอือม
“เอาน่ะมิจัง มันก็ดีกว่าโดนไอ้เจ้าปรสิตพวกนั้นมันดูดเลือดเอานะ”ซาซารุพูดพลางรับของมาจากเมกุมิ
“อย่าพูดถึงมันได้มั้ย พูดแล้วคันไม้คันมือ-*-”เมกุมิว่า
“มิจังเป็นอะไรน่ะ?”ไอที่เดินออกจากห้องน้ำเดินเข้ามารวมกลุ่มในห้องครัว
“สงสัยเจอฤทธิ์แม่ค้าฝั่งตะวันอกเล่นงานเข้าให้”โคอุเซ็นตอบพลางเก็บของเข้าตู้เย็น
“แล้วนี่...ว่าแต่ทำไมต้องซื้อของมาเยอะขนาดนี้อ่ะ?”ไอริสที่เพิ่งเดินเข้ามาสมทบถาม
“ลางสังหรณ์ฉันมันบอกว่าจะมีคนมาเยี่ยม”ยูกิตอบ
ในเวลาไม่นานชายหนุ่มทั้ง7ก็มายืนอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่งที่ใหญ่พอสำหรับอยู่ได้...หลายคนมากเลยทีเดียว
“บ้านหลังนี้ล่ะมั้ง...”น้ำเสียงสดใสของยามาโมโตะ ทาเคชิ เอ่ยออกมาด้วยความไม่มั่นใจสักเท่าไหร่
“ผมก็ว่าน่าจะเป็นบ้านหลังนี้เหมือนกัน”หนุ่มหน้าวัว เอ้ย! ใส่เสื้อลายวัว ก้าวมายืนข้างๆ
“งั้นก็ลองกดกริ่งดูก็แล้วกัน”สึนะว่า
ด้วยการกระทำที่ไวกว่าสมองทำให้มือเรียวเอื้อมไปกดกริ่งนั้นเรียบร้อย
ส่วนภายในบ้านที่สาวๆที่ช่วยกันทำหารและจัดโต๊ะอาหาร เสียงกริ่งก็ดังขึ้นพร้อมกับสาวๆทุกคนหยุดกิจกรรมที่ทำ
“เดี๋ยวฉันไปเปิดเอง”เคียวคุว่าพลางเดินไปเปิดประตู
หลังจากที่เปิดประตูออกไปก็เจอหน้าหล่อๆ(?)ของคนทั้งเจ็ดมองเข้ามาในบ้าน
“มาหาใครคะ”เคียวคุถามพลางเตรียมหร้อมที่จะปิดประตูเสมอ
“ใครมาน่ะเคียว?”ยูกิที่เดินตามเคียวคุมาเอ่ยถาม
“ยูกิ?”ชายนามว่ามุคุโร่พูดพลางเดินเขามาทักทายอย่างสนิทสนม
“มากันเร็วจังแฮะ..เข้ามาก่อนสิ^^”ยูกิพูด ก่อนจะเดินนำเข้าไปที่ห้องรับแขก
.....บรรยากาศมาคุในบ้านกำลังเกิดขึ้นแล้ว
หลังจากทำอาหารเสร็จเหล่าสาวๆก็มารวมตัวกันที่ห้องรับแขก พร้อมกับจ้องบุคคลที่นั่งตรงข้ามอย่างเอาเรื่อง ...ไม่รู้ว่าพวกเธอไปแค้นพวกเขามาจากชาติไหนถึงได้ส่งสายตาอาฆาตให้คนตรงข้ามตัวเองอย่างนี้
“เอาล่ะฉันขอแนะนำดีกว่า”ยูกิลุกขึ้นพูดเพื่อไม่ให้บรรยากาศแย่ไปกว่านี้ “นี่เป็นลูกพี่ลูกน้องฉันเอง แล้วก็จะมาเป็นผู้ช่วยเราในการล่าครั้งนี้ด้วย”
“ห..หา=[ ]=!!!!”สาวๆที่เหลือต่างมีสีหน้าเดียวกัน
“เธอทำอะไรปรึกษาฉันมั้ยยูกิ!”ไอเรที่หายอึ้งก่อนใครเพื่อนหันไปโวยใส่ยูกิทันที
“ก็เจ้ามาสเตอร์อนุญาตแล้วนี่”ยูกิตอบ
“แต่ฉันเป็นเจ้าของบ้าน เอาผู้ชายมาอยู่แบบนี้ได้มีพวกป้าๆแถวนี้เอาไปเม้าส์กันกระจายแน่”
“เอาน่ะไอคุงเดี๋ยวฉันรับผิดชอบเอง^^;”
“- -...”ไอเรเงียบลงพร้อมกับนั่งลงอย่างเดิม
“เอาล่ะ...งั้นเรามาแนะนำตัวกันดีกว่าค่ะ ฉันชื่ออะไรคงไม่ต้องบอกแล้วนะ^^”ยูกิพูดจบก็สะกิดคนที่นั่งใกล้เธอที่สุดให้แนะนำตัวต่อไป
“ซูโนโอะ ไอเร”ไอเรพูดชื่อพลางไล่มองหน้าของคนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก่อนที่การแนะนำชื่อจะไล้ไปทีละคน
“คาริอุโดะ โคอุเซ็น”
“เจมิไนส์ ไอริส”
“โทริคาเซะ ซาซารุ”
“มิโกโต้ เมกุมิ”
“โอโบเอะ เคียวคุ”
หลังจากที่เคียวคุแนะนำตัวจบไม่มีทีท่าทางฝั่งสาวจะทำลดปริมาณรังสีแปลกที่ทำให้เกิดบรรยากาศมาคุลงได้เลยแม้แต่น้อยและสิ่งที่พวกเธอแสดงออกผ่านทางสีหน้าและแววตาที่ชวนดึงดูดใครหลายคนนั้นคือความเรียบเฉยและเย็นชา
“ทางฝั่งพี่แล้วล่ะ”ยูกิพูดพลางมองหน้าคนที่อยู่ตรงข้ามเธอ
“ซาซาวาวะ เรียวเฮ สุดขั้ววววววววครับพี่น้อง!”
-_- <<<ใบหน้าของสาวๆ
“โกคุเดระ ฮายาโตะ”นัยน์ตาสีมรกตฉายแววไม่พอใจอยู่บ้างเมื่อต้องมาอยู่กับกลุ่มคนแบบนี้
“ยามาโมโตะ ทาเคชิ^^”รอยยิ้มที่ดูเหมือนจะสามารถพิชิตใจของสาวๆหลายต่อหลายคนได้ บัดนี้กลับเป็นเพียงสิ่งที่ดูผ่านๆตาเท่านั้น
“ฮิบาริ เคียวยะ”และเขาก็คือคนที่เพิ่มรังสีแปลกประหลาดในห้องนี้อีกคนหนึ่ง ที่อาจมีมากถึง2ใน5เลยก็ว่าได้
“โรคุโด มุคุโร่ครับ^^”รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ชวนให้ใครต่อใครหลายคนเคลิบเคลิ้มนั่นยิ่งทำให้ความรู้สึกหมั่นไส้ของสาวๆเพิ่มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
“ซาวาดะ สึนะโยชิครับ^^”ใบหน้าหวานของเขาทำให้ใครบางคนยอมลดรังสีแปลกประหลาดนั้นลงได้บาง หรือเธอคนนั้นตกหลุมรักเจ้าของใบหน้าหวานอย่างไม่ทันรู้ตัวกันแน่
“โบวีโน่ แรมโบ้ครับ”หลังเขาจากพูดชื่อจบเสียงหนึ่งก็เล็ดลอดเข้ามากระทบโสตประสาท
“ใครเอาวัวมาปล่อยแถวนี้- -”เคียวคุพูดพลางมองด้วยสายตาที่ดูเย็นชามากว่าเดิม
ถึงแม้ต่างคนต่างความคิดกันไป แต่สิ่งที่ทุกคนคิดเหมือนกันคือ....ทำไมรู้สึกคุ้นๆเหมือนเคยเจอกันมาแล้วอย่างนี้นะ
ตอนหน้าให้ตัวละครมาเฉลยดีมั้ยนะ....
...ไม่เอาดีกว่า....เอาไว้ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆดีกว่า
ความคิดเห็น