คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่3::Last member
Last member
[Part by Aire]
“ฉันขอนั่งฟังคนเดียวก็ได้ ไม่ต้องพูดกันแล้วล่ะ เพราะว่าของจริงมาแล้ว”ฉันพูดพลางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยฝูงค้างคาว
“ให้ตายสิ มาผิดเวลาชะมัด!”เซ็นพูดพลางชักดาบออกมาจากฝัก
ส่วนที่เหลือก็ต่างเอาอาวุธของตัวเองออกมา คราวนี้เยอะพอตัว งานหนักเหมือนกันแฮะ..
“ฉันว่ามันเยอะไปแล้วนะ”เมกุมิจ้องที่ฝูงค้างที่มาเพิ่มเรื่อยๆ
“เธอเป็นตัวดึงดูดพวกแวมไพร์หรือเปล่านี่= =”เซ็นที่ยืนอยู่ใกล้ๆกับเคียวคุพูดขึ้น
“ฉันว่าเธอมากกว่าที่ล่อเจ้าตัวพวกนั้นมา เห็นอยู่กับงานพวกนี้มานานนี่ มันคงจะแค้นซะเต็มพิกัด”เคียวคุก็ใช่ว่าจะยอม เธอก็ตอกกลับไปเหมือนกัน- -;
“ฉันว่าฉันน่าจะเอาเลือดออกจากตัวเธอบ้างนะ”
“กล้าก็ลองดูสิ- -!”
“กล้าแน่ กล้าที่จะฆ่าพวกเธอทั้งสองคน”เสียงเย็นจากสาวนามว่าเจมิไนส์ ไอริส เอ่ยขึ้น เล่นเอาทั้งฉันและอีกสองคนที่ทะเลาะกันเสี่ยวสันหลังกันเลยทีเดียว
“ให้ช่วยกันกำจัดพวกนั้นก่อนสินะ...”ส่วนซาซารุก็พูดเสียงเรียบอีกคน
“เฮ้อ...”ฉันถอนหายใจเบาๆก่อนจะมองไปยังรอบๆตัว เพราะตอนนี้พวกเราทุกคนถูกล้อมไว้แล้วน่ะสิ!
“ฉันจะให้ไม่ได้ผุดได้เกิดแน่!”เมกุมิพูดจบก็พุ่งออกไปโจมตีทันที แต่ทว่า ‘ความเร็ว’ มันยังห่างกันมาก....ไม่สิ ต้องบอกว่าครั้งนี้มันแปลก
“...ความเร็วมัน...”ไม่ใช่เพียงแค่ฉันหรือเซ็น แต่ทุกคนกลับพูดออกมาด้วยความเห็นที่ตรงกัน
“ขุนนางแวมไพร์...”
[End Part]
ขุนนางแวมไพร์....
นั่นคือสิ่งที่พวกเธอมีความเห็นตรงกันแม้กระทั่งคนที่เข้ามาใหม่อย่าง โอโบเอะ เคียวคุ ก็ยังรู้เรื่องราวเหล่านี้
“ว่าไง...พวกนักล่าทั้งหลาย”ทันทีที่เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นความรู้สึกกดดันของพวกเธอก็เริ่มเกิดขึ้น
ความรู้สึกกดดันมากขนาดนี้มันคืออะไรกัน...
“...มาควิส”เมกุมิพูดพลางกระชับอาวุธในมือไว้แน่น
“สัมผัสใช้ได้ดีเยี่ยมเลยนี่สาวน้อย^^”
“พวกเราไม่ได้ต้องการที่จะมาคุยกับปีศาจอย่างแก”คราวนี้เซ็นก็พูดพลางเตรียมพร้อม
“ที่มาอย่างนี้ ใช่ว่าทางเราอยากจะสู้กับสาวน้อยอย่างพวกท่านเสียเมื่อไหร่”
“แล้วแกมาทำอะไร...”เซ็นถามเสียงเรียบ
“มาต่อรอง^^”
“ไม่คิดว่าพวกไร้สมองอย่างพวกแกจะรู้จักคำว่าต่อรองด้วยนะ”เคียวคุพูดหน้าตายใส่
“เหมือนว่าพวกท่านจะไม่ยอมนะ...”
......
“งั้นพวกเราก็คงไม่ปราณีพวกท่านอีกต่อไป”จบเสียงเย็นของทางอีกฝ่าย ทางนั้นก็เริ่มโจมตีทันที
ทางฝั่งของนักล่า พวกเธอก็ไม่ได้อยู่เฉย มีทั้งเตรียมตั้งรับและรุก
เวลาผ่านไปนานสมควรแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าทางฝ่ายแวมไพร์จะแพ้เลย ส่วนทางนักล่าพวกเธอเริ่ม’เหนื่อยหอบ’กันแล้ว
“ไม่ไหว...มันเยอะเกินไป”ไอเรพูดพลางถอยมาตั้งหลัก
“ไม่ไหวมันก็ต้องไหวแล้วล่ะ”เซ็นที่ถอยมาตั้งหลักใกล้ๆพูดขึ้นก่อนพุ่งออกไปโจมตีอีกครั้ง
แต่แล้วการโจมตีของเซ็นก็ต้องหยุดไป เมื่อความรู้สึกกดดันนั้นมันเบาบางลงไปอย่างรวดเร็ว และความเร็วของพวกนั้นก็เริ่มลดลงกระทันจนกระทั่งเรียกว่าเวลารอบๆตัวของพวกเธอได้หยุดไปเลยทีเดียว
“ชิ!”มาควิสแวมไพร์สบถของมาเบาๆก่อนกลายร่างเป็นเพียงหมอกไป
[Part by Aire]
“พวกแก..มันชักจะมากไปแล้ว...”เสียงที่ดูไม่คุ้นหูของฉันดังขึ้นทำให้ฉันได้มองหาต้นเสียงนั้น
เมื่อมองหาต้นเสียงนั้นไม่เจอฉันก็เปลี่ยนมาตั้งท่ารุกต่อ แต่ว่าเพียงพริบตาเดียวก็กลับกลายเป็นว่ารอบตัวของพวกฉันแวมไพร์พวกนั้นค่อยๆสลายไปทีละตัว จนสุดท้ายเหลือผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งยืนอยู่พร้อมกับถือพลองมองมาที่พวกฉันอย่างเย็นๆ
“เธอเป็นใครกัน?”
“ยูดาจิ ยูกิ อายุ18ปี นักล่าเกรด5 รหัสประจำตัวDY-5”
“คนสำนักงานใหญ่โดยตรงสินะ...”เซ็นพูดพลางเก็บดาบ
“แล้วเธอมีธุระอะไร ถึงได้มาแบบนี้”ซาซารุพูดพร้อมกับจ้องคนชื่อยูกิเขม็ง
“พรุ่งนี้พวกเธอต้องไปที่สำนักงานใหญ่”
“อีกแล้วเหรอ- -”ไม่ใช่แค่ฉันที่พูด แต่ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน
“ฉันกลับล่ะ”พูดจบคนชื่อยูกินั่นก็เดินจากไปพร้อมกับโบกมือลาพวกฉัน
แล้วนี่ตกลงมาสเตอร์นั่นจะพาพวกฉันไปทำอะไรอีกล่ะเนี่ย!
มามั่วอีกหนึ่งตอน-w-
ความคิดเห็น