คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่9::มีดีกว่าที่คิด
มีดีกว่าที่คิด
[Part by Lambo]
ตอนนี้คู่ผมเดินมาพร้อมกับคู่ของคุณฮิบาริทางฝ่ายนั้นก็เงียบทางฝ่ายผมก็เงียบ บรรยากาศช่างกดดันอย่างแรงกล้า- -
“เธอไปทางนั้นแล้วกันนะ”คุณไอเรหันมาบอกคุณเคียวคุที่ได้เป็นบัดดี้กับผม
แต่เหมือนคุณเคียวคุจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ที่ได้คู่ผมถึงได้ทำหน้าบึ้งตอบคุณไอเร แล้วเดินไปตามทางที่คุณไอเรบอก
ตั้งแต่ที่แยกกับคุณฮิบาริกับคุณไอเร คนที่เดินข้างๆผมก็ถอนหายใจทิ้งเป็นว่าเล่น ราวกับเบื่อโลก- -
“เป็นอะไรไปเหรอครับ”
“เบื่อ= =”เธอตอบ
ชัดเจนมากครับ- -
“ทำไมไม่ขอแลกบัดดี้กับคนอื่นล่ะครับ”ถ้ามากับผมแล้วมันทำให้เบื่อ
“ถ้าทำได้ฉันก็ทำไปนานแล้วสิ ใครจะไปกล้าขัดคำสั่งของไอได้ ก็เป็นเหมือนสังคมฮิตเลอร์ขนาดย่อมนั่นแหล่ะ- -” เป็นคำพูดที่ยาวที่สุดที่ผมได้ยินเธอพูด
“คุณไอเรทำไปเพราะมีเหตุผลมั้งครับ”
“เหตุผลอะไรล่ะที่ทำให้ฉันได้มาเป็นคู่บัดดี้กับวัวอย่างนาย- -”
“ไม่รู้สิครับ- -;;”
“เฮอะ! มันก็แค่นั้นแหล่ะ”เธอพูดจบก็รีบเดินจ้ำไปก่อนผม
แล้วนี่เป็นอะไรอีกครับเนี่ย เหมือนผมยิ่งอธิบายยิ่งทำให้มันยุ่งมากขึ้นนะครับ- -;;
หึ....
เสียงจากมุมมืดทำให้ผมหันไปหาต้นเสียงอย่างทันที ด้วยความที่เป็นแวมไพร์แล้วก็เป็นสายเลือดบริสุทธิ์เลยทำให้ผมไวต่อความรู้สึกที่เคลื่อนไหวในตอนกลางคืนและมองเห็นได้ดีกว่ามนุษย์หรือพวกสาวกแวมไพร์แน่นอน แต่เสียงนั่นมันเสียงของใครกัน..
[Part by Kyoku]
“หึ มากันแล้วสินะ”หลังจากที่พวกฉันถูกล้อมด้วยแวมไพร์
ขุนนางแวมไพร์อีกแล้วเหรอ..แต่ตำแหน่งไม่ค่อยสูงเหมือนตอนนั้นนี่นะ... พวกนั้นมันคิดจะทำอะไรกันแน่ถึงได้ปล่อยพวกนี้ออกมา
งั้นมาก็ดีฉันจะได้ระบายสักหน่อยวันนี้หงุดหงิดมาทั้งวันตั้งแต่ที่พวกนั้นเคาะประตูบ้านเข้ามา- -!!
“ไหวมั้ยนาย?”ฉันหันไปถามคนที่ยืนอยู่ข้างหลังของฉัน
ท่าทางแบบนี้จะไปได้สักเท่าไหร่กันเชียว
“ผมมันระดับไหนแล้วครับ เรื่องพวกนี้ไม่เป็นปัญหาครับ^^”หมอนั่นพูดพร้อมกับยิ้มให้ฉันอย่างมั่นใจ
แต่ที่ฉันเห็นไอ้พวกมั่นใจในตัวเองนั่นก็ตายไปหลายคนแล้ว คิดจะทำงานแบบนี้อย่างน้อยก็ต้องเผื่อใจไว้ ว่าถ้าไม่ถูกมันฆ่าก็กลายเป็นพวกเดียวกับมัน- -
“หึ”ฉันแสยะยิ้มให้ก่อนจะเอาอาวุธออกมาแล้วพุ่งออกไปโจมตี ส่วนหมอนั่นก็ไม่น้อยหน้าก็พุ่งออกไปโจมตีเหมือนกัน แถมยังใส่รัวเป็นชุดไม่หยุด
โว้ว!! เรื่องน่าประหลาดใจจริงๆเห็นท่าทางแบบนั้นไม่ยักรู้ว่าฝีมือก็ใช้ได้เหมือนกันนี่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมาชมหมอนั่น- -
หลังจากที่กำจัดเจ้าพวกนั้นหมดฉันก็มายืนมองหมอนั่นอย่างพิจารณา
“มีอะไรหรือเปล่าครับ?”หมอนั่นหันมาถาม
“ก็เปล่าหรอก แค่คิดว่าทำไมนายตอนสู้ไม่เหมือนตอนที่อยู่ธรรมดาแบบนี้น่ะ”
“ไม่รู้สิครับ” หมอนั่นตอบพลางแหงนมองขึ้นฟ้า
ส่วนฉันก็แหงนขึ้นมองตาม(บ้าจี้ตาม- -) ท้องฟ้าวันนี้ก็สวยดีน่ะนะ ถ้าไม่มีเรื่องเจ้าพวกแวมไพร์น่าปวดหัวนั่นมาทำให้มันหม่นหมอง- -
“ยินดีที่ได้ร่วมงาน”ฉันพูดพลางเดินกลับบ้าน
ไม่รู้ว่าหมอนั่นทำหน้ายังไงที่ได้ยินฉันพูดแบบนั้น แต่คงไม่มีอะไรหรอกมั้งอย่างมากคงแค่แปลกใจที่ฉันพูดดีด้วย ไม่เอาไม่สนละกลับดีไปนอนพักเอาแรงดีกว่า~
พวกคุณนี่ก็น่ารำคาญเสียจริง ไม่แพ้พวกนั้นเลยนะครับ อีกไม่นานพวกคุณจะได้ไปอย่างสงบแน่นอน ผมรับรอง...
จบไปแบบมั่วๆอีกตอน
ความคิดเห็น