คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : My Princess♥5::Meeting Girl[Part V] By Minori
Meeting Girl [Part V] By Minori
“มิโนริจัง แม่เรียกไปหาที่ห้องรับแขก”เสียงพี่ซามายะตะโกนเข้ามาในห้องอ่านหนังสือ ทำให้ฉันต้องละสายตาจากหนังสือที่อ่านขึ้นมาดูพี่ซามายะ แต่ดูเหมือนว่าพี่เขาอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
“ค่ะ”ฉันรับคำก่อนจะปิดหนังสือที่อ่าน จะมองมันอย่างเสียดายที่อ่านขาดตอน ฉันจึงตัดสินใจเอามันติดมือไปหาคุณแม่ด้วย
ห้องรับแขก
“คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“คือแม่มีคนจะให้รู้จักหน่อยน่ะ”
“ใครคะ??”ฉันเริ่มจะงงๆแล้วล่ะ ร้อยวันพันปีฉันยังไม่เคยเห็นคุณแม่จะแนะนำใครให้ฉันได้รู้จัก
“คนที่จะมาดูแลหนูยังไงล่ะ คุณโรคุโดน่ะ”
ร โรคุโด??
“โรคุโด มุคุโร่ เหรอคะ??”
“ใช่แล้วจ๊ะ แต่ว่าดูเหมือนว่าจะเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะเลยจะมาช้า....งั้นเดี๋ยวหนูไปรอที่ห้องหนังสือก่อนก็ได้ ถ้าคุณโรคุโดมาแล้วแม่จะให้ไปหา”คุณแม่พูดพร้อมกับยิ้มให้ฉันอย่างไม่ค่อยน่าไว้วางใจสักเท่าไหร่
“เอ่อ....คุณแม่คะ”
“จ๊ะมิรินจัง”
“ให้คุณโรคุโดไปหาหนูที่สวนดีกว่าค่ะ หนูอยากอยู่ที่อากาศดีๆ”
“ได้จ๊ะ”คุณแม่รับปากฉันก่อนฉันจะเดินออกไปที่สวนหลังบ้าน
โรคุโด มุคุโร่ งั้นเหรอ...ฉันรู้สึกว่าเขามีอะไรบางอย่างที่ไม่เหมือนใคร มีบางอย่างที่น่าเป็นห่วง มีบางอย่างในตัวเขาที่ไม่อยากให้ใครเข้าไปแตะต้องในส่วนนั้น บางอย่าง....ที่ฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
สายลมเฉื่อยพัดผ่านฉันไปเบาๆที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่สวน พร้อมกับการปรากฏร่างของใครบางคนที่ไม่ค่อยคุ้นตาฉันเอาเสียเลย
คนตัวเล็กกว่าละสายตาจากหนังสือที่กำลังอ่านขึ้นมามองหน้าของผู้มาเยือน เธอจ้องหน้าของร่างสูงก่อนจะพูดเสียงเรียบ
“ถ้าคุณไม่เต็มใจที่จะยิ้ม ก็อย่ายิ้มมันเลยจะดีกว่าค่ะ”พูดจบเธอก็หันไปสนใจหนังสือของเธอต่อ
“สำหรับคุณหนูแล้วผมเต็มใจยิ้มให้อยู่แล้วล่ะครับ”ร่างสูงพูดจบร่างเล็กก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าร่างสูงอีกใครพร้อมกับหัวใจที่เริ่มเต้นผิดจังหวะ สีหน้าเริ่มขึ้นสีอีกสักเล็กน้อย
“อย่างนั้นเหรอคะคุณโรคุโด”ฉันพูดพร้อมกับก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไป
“แน่นอนอยู่แล้วครับคุณหนู”
“..........”เขายังคงที่จะเงียบพร้อมกับฉัน
เวลาล่วงผ่านไปนานเลยทีเดียวที่ฉันกับเขาไม่ได้พูดคุยกัน สายลมก็ยังพัดผ่านไปมาไม่เคยหยุด จนในที่สุดฉันก็ทนไม่ได้ที่เขาจะมานั่งจ้องฉันอ่านหนังสือไปแบบนี้
ฉันตัดสินใจปิดหนังสือที่อ่านไปได้ครึ่งเล่มแล้ว เงยหน้าขึ้นมาจ้องเขาแทน
“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณหนู”เขาพูดพร้อมกับยิ้มอย่างเดิมให้กับฉัน
“เปล่าค่ะ”ฉันตอบเขาพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินกลับเข้าไปในบ้านแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องอ่านหนังสือ
เมื่อถึงห้องอ่านหนังสือฉันก็ตรงไปที่นั่งประจำของฉันเวลามาอ่านหนังสือในห้องนี้ แล้วเริ่มอ่านหนังสือต่อที่อ่านค้างไว้ โดยมีเขานั่งมองฉันอ่านหนังสือยู่อย่างนั้น
“คุณหนูชอบอ่านหนังสือจังเลยนะครับ”
“ค่ะ มันทำให้ฉันรู้อะไรหลายๆอย่าง”ฉันตอบในขณะที่ยังอ่านหนังสืออยู่
“อย่างนั้นเหรอครับ”
คุณจะรู้บ้างมั้ยคะว่ามันเสียสมาธิในการอ่านหนังสือของฉันน่ะที่คุณมารบกวนอย่างนี้
“ช่วยเงียบด้วยนะคะ หรือไม่คุณก็ไปเดินดูรอบๆบ้านก็ได้ค่ะ ตอนนี้ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว”
“ผมขออยู่กับคุณหนูอย่างนี้แหล่ะครับ”
“งั้นก็ช่วยหาอะไรอย่างอื่นทำ นอกจากการมานั่งจ้องฉันอ่านหนังสือแบบนี้ด้วยนะคะ”ฉันตอบพร้อมกับอ่านหนังสือต่อ ก่อนที่เขาจะลุกออกไปจากเก้าอี้ตรงข้ามฉัน
ฉันละสายตาจากหนังสือขึ้นมาดูเขา ว่าเขาต้องการทำอะไร สุดท้ายเขาก็เดินเข้าไปทางด้านซ้ายสุดของตู้หนังสือ ก่อนจะหยิบหนังสือเล่มหนาติดมือมา
เขายิ้มให้ฉันก่อนจะนั่งลงที่เดิมแล้วนั่งอ่านหนังสือไปเงียบๆ
ฉันไม่ได้คิดที่จะใส่ใจในสิ่งที่เขาทำ ฉันไม่ได้คิดที่จะใส่ใจกับรอยยิ้มนั้นของเขา ฉันไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่เป็นรูปลักษณ์ภายนอกของเขา เพียงแต่ในหัวฉันมันมีแต่เรื่องของเขา บางสิ่งบางอย่างในตัวของเขามันทำให้ฉันรู้สึกห่วง ห่วงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“คู่นี้ก็เหมือนจะไปได้ดีนะคะ”หญิงวัยทองพูดกับชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับลูกของตัวเองที่ยืนอยู่หน้าห้องอ่านหนังสือ
“นั่นสิครับ อ่านหนังสือไปด้วยกันทั้งคู่- -;;”เด็กหนุ่มตอบพลางมองเข้าไปข้างในห้องนั้นอย่างเดิม
-------------------------------------------------------------------------------------
"NIGHT'KNIGHT"
ขอบคุณคุณม่านทรายด้วยค่ะที่ดูคำผิดให้
ในที่สุดไรท์มันก็ทำสำเร็จ!!!!!!
ถึงแม้ตอนนี้มันออกแนวมั่วซักนิด(?)-.,-
Partหน้าเจอกับน้องเล็กนะจ๊ะ^_<
ความคิดเห็น