ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {fic exo} I'll be there for you | kailu x hunhan

    ลำดับตอนที่ #1 : :: INTRO ::

    • อัปเดตล่าสุด 4 ส.ค. 57





    INTRO













     
     
    INTRO
     

     

     

    "พี่ลู่ฟังผมก่อน พี่ลู่ พี่ลู่ ... "

     

    เอี๊ยดด ด ดด ด..... โครม มมม ...

    .

    .

    "เฮือก แฮ่กๆ ... " ลู่ห่านลืมตาสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยคราบเหงื่อและคราบน้ำตา คืนนี้เป็นคืนที่ 7 แล้ว ที่คิมจงอินคนรักของลู่ห่านได้จากไป..แต่ร่างบางยังไม่เคยลืม ... ถ้าลู่ห่านหยุดฟังเหตุผลของจงอิน ..มันคงไม่เป็นแบบนี้.. เรื่องราวมันมีอยู่ว่า....

    .

    .

    .

    "จงอิน ในรูปนี้คืออะไร? ทำไมถึงไปกอดแฟนเก่าแบบนั้น?"

     

    "พี่ลู่ มันไม่ใช่ "

     

    "พี่ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น "

     

    ร่างเล็กสะบัดมือหนาของคิมจงอินที่เอื้อมมากุมมือออก พร้อมทั้งเดินก้าวขาเรียวไวๆเพื่อจะหนีข้ามถนน จริงๆมันก็แค่เรื่องที่คู่รักทะเลาะกันธรรมดา ถ้าไม่ติดว่า...

     

    "พี่ลู่ฟังผมก่อน พี่ลู่ พี่ลู่ ... "

     

    เอี๊ยดด ด ดด ด..... โครม มมม ม...

     

    "กรี๊ด คนโดนรถชนค่า ช่วยด้วย"

     

    "กรี๊ด ดด ดดดดดด"

     

    ลู่ห่านที่เดินเก้าเท้าเร็วๆในตอนแรกนั้น  ตอนนี้ร่างกายกลับชะงักหยุดค้าง พอได้ยินเสียงล้อรถที่เสียดสีกับพื้นถนน พร้อมทั้งได้ยินเสียงเหมือนชนสิ่งของอะไรบางอย่าง ซึ่งร่างบางก็ภาวนาไว้ในใจ ว่าอย่าให้เป็นแบบที่ตนคิด ลู่ห่านพาร่างกายอันสั่นเทาเดินมาตามทางที่มีคนมุงดูอยู่ช้าๆทีละก้าว ... พอเห็นบุคคลที่นอนอยู่บนพื้น ....

     

    "จะ .. จงอิน"

     

    ร่างเล็กทรุดเข่าลงข้างๆร่างของจงอิน ที่มีแต่คราบเลือดสีแดงเต็มศรีษะและเลือดสีแดงที่ค่อยๆไหลลงมาอาบย้อมใบหน้า หยดน้ำตาของร่างเล็กไหลลงมาอาบแก้มจนตาพร่ามัวไปหมด ริมฝีปากตะโกนเรียกชื่อของคนที่ตนรักสุดหัวใจให้ฟื้นขึ้นมา เหมือนสวรรค์จะยังเห็นใจ ร่างสูงปรือตาขึ้นมา พร้อมเอื้อมมือหนาที่สั่นเทามาจับแก้มเล็กเบาๆ

     

    "ผะ ... ผม รัก.. พี่คนเดียว"

     

    "ฮึ่ก จงอินอา .. ไม่ต้องพูดพี่รู้แล้ว พี่เชื่อนายทุกอย่าง แต่นายอย่าพึ่งตายนะ ฮืออ "

     

    ร่างสูงไม่ได้ตอบอะไรมา ได้แต่ยิ้มบางๆให้ร่างเล็กหลังจากนั้นก็หลับไป มือหนาที่จับแก้มเล็กร่วงตกลงบนพื้น ดวงตาที่ปรือมองลู่ห่านตอนนี้ปิดหลับสนิท... ขอให้ฝันไป ขอให้ไม่ใช่เรื่องจริง... ลู่ห่านได้แต่ภาวนา กอดร่างหนาที่นอนหลับอยู่บนตักอย่างโหยหา ทั้งตะโกนร้องไห้ ตะโกนเรียกชื่อ หวังว่าร่างสูงจะฟื้นขึ้นมา ซึ่งมันคงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว...

    .

    .

    .

     

    ถึงเรื่องราวมันจะผ่านไปเจ็ดวันแล้วแต่ลู่ห่านก็ยังคงร้องไห้อยู่ทุกวันทั้งวันทั้งคืน... เรื่องที่ลู่ห่านและจงอินสองคนทะเลาะกัน มันเป็นแค่เรื่องที่ลู่ห่านโง่เอง .. จงอินแค่ต้องการเซอร์ไพรซ์ขอแต่งงานกับลู่ห่าน เลยไปขอร้องให้คยองซูแฟนเก่าของจงอินช่วยเหลือ แค่นั้น... แค่นั้นเอง... ลู่ห่านเป็นคนผิดเองที่ให้ความงี่เง่าของตัวเอง มาทำให้เสียคนรักไปตลอดชีวิต .. ไม่มีวันนั้นอีกแล้ว วันที่ตื่นเช้ามาพร้อมกัน กินข้าวพร้อมกัน เดินกุมมือกัน ทะเลาะกัน และบอกรักกัน... แล้วต่อไปชีวิตของลู่ห่านจะอยู่ต่อไป..อย่างไรดี .. ชีวิตที่ไม่มีคิมจงอินอีกแล้ว จะอยู่ต่อได้ยังไง.....



    © themy  butter

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×