ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~~Friends_ ลิขิตรักกระชากใจ~~

    ลำดับตอนที่ #4 : แล้ว (ฉัน) ก็หา (เขา) เจอ

    • อัปเดตล่าสุด 7 ธ.ค. 51


    ....ปัง....

     เสียงหนังสือสองสามเล่มกระแทกลงบนโต๊ะผมอย่างจัง ผมเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของหนังสือนั้นพร้อมกับทำหน้างง

                    “ฉันไม่ได้ยืมซักหน่อย เอามาให้ทำไมยัยข้าวตอกแตก”

                    “ไหนว่าจะไปสอบเข้าโรงเรียนมัธยม N ตามยัยมิกิไง แล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ห๊า แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าข้าวตอกแตกได้แล้วนะ ฉันมีชื่อที่พ่อแม่ฉันตั้งให้ ข้าวฟ่างน่ะ หัดจำซะมั่งสิ ไอ้หมูดำเอ๊ยยย”

                    “โอ๊ย ! เสียงเธอนี่มันอะไรนะ แหลมจนขี้หูเต้นระบำหมดแล้วเนี่ย” ผมว่าพลางเอามือแคะหู ประกอบการพูดเพื่อให้สมจริง

                    “เธอก็เหมือนกันแหละ ฉันก็มีชื่อของฉัน ไนซ์อ่ะ ผู้ชายที่แสนดี จำเอาไว้” ว่าพลางผมก็ทำท่าดีดขี้หูใส่เพื่อนสมัยเด็ก ก็ไม่ได้อยากคบเป็นเพื่อนหรอกนะครับ ยัยนี่น่ะขี้วีน แต่ทำไงได้ ก็บ้านมันติดกัน

                    “ยี้ สกปรก ...นายนี่มันซกมกชะมัดเลย ถ้าผู้ชายอย่างนายแสนดีอ่ะนะ ก็ไม่มีผู้ชายแย่ๆ ในโลกแล้วล่ะ นายนี่มัน...”

                    “ข้าวฟ่าง...ไปกินข้าวเถอะ ฉันหิว  ไข่มุกก็หิวแล้วด้วย  ไปกินด้วยกันมั้ยไนซ์” เสียงเพื่อนผู้แสนดีเข้ามาสงบศึก แล้วนั่นจะไปชวนมันทำม้ายยยย!!~

                    “นี่ตั้งโอ๋ เธอยังจะชวนไอ้หมูนี่ไปกินด้วยอีกหรอ มันนะกินเลอะเทอะจะตาย”  มันหันมาตีหน้ายักษ์ใส่ฉัน ก่อนที่จะตอบตั้งโอ๋ ด้วยเสียงอ่อนหวานสุดฤทธิ์ ดูสิ มันน่าหมั่นไส้ขนาดไหน...

                    “ตั้งโอ๋ไปกินกันเถอะ เดี๋ยวเรารอเพื่อนเราน่ะ ไปกินตามประสาผู้ชาย จะได้ไม่ต้องระวังมารยาท”

                    ชิส์.... ตามประสาผู้ชาย จะได้ไม่ต้องระวังมารยาท จะไปหลีหญิงอ่ะดิ ไอ้หมูขี้ม่อเอ๊ยยย

                   

     

    ในโรงอาหาร...

                    “ข้าวฟ่างกับไนซ์รู้จักกันมาก่อนหรอ”  ไข่มุกถามขึ้นขณะกินข้าว เสียงวางช้อนกระทบขอบจานดังแกร๊ง

                    “หืม ถ้าเล่าเรื่องนี้ เล่าสามวันสามคืนก็ไม่จบ” ฉันว่าพลางทำหน้าตาจริงจัง ไข่มุกได้แต่ยิ้มน้อยๆ  ตั้งโอ๋ที่นั่งสวยอยู่ข้างๆ กินข้าวของตัวเองไปเรื่อยๆ โดยไม่สนใจอะไร ก็นี่ล่ะน้า บุคลิกมัน...

                    “เออนี่ เมื่อก่อนไนซ์มันเคยอ้วนหรอ”  ฉันหันไปมองหน้าตั้งโอ๋อย่างงงงง เอ๋ ยัยนี้รู้จักสนใจคนอื่นด้วยแหะ

                    “อืม เมื่อก่อนมันน่ะ ทั้งอ้วน ทั้งดำ กินก็มูมมาม ขี้แกล้ง ชอบขโมยรองเท้าไปซ่อน ชอบแย่งของฉันกิน สารพัดเลยอ่ะ แล้วเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น มันก็ชอบทำเป็นคนดี คร้าบบบ คร้าบบบ แบบนี้ เห็นแล้วน่าหมั่นไส้” ฉันว่าพลางทำท่าประกอบ ตอนนี้ไข่มุกหัวเราะจนกินข้าวไม่ได้เลยล่ะ

                    “อืม แต่ตอนนี้มันก็ไม่อ้วนแล้วนี่ แถมยังหล่ออีกต่างหาก นิสัยก็ไม่ได้เลวร้าย ....”  ตั้งโอ๋รวบช้อน แล้วหยิบแก้วขึ้นดื่มน้ำด้วยท่าทางสง่างาม เฮ้อ! บอกไปใครจะเชื่อว่าฉันสนิทกับมัน บุคลิกเราต่างกันชัดเจนมาก

                    “หยุด หยุดเลย นี่แสดงว่าไม่รู้อะไร มันน่ะ เจ้าชู้ ขี้ม่อจะตาย  มันนะจีบผู้หญิงสวยทุกคน ...มันนะ... ห๊ะ”  ฉันเล่าพลางใช้ช้อนชี้ไปทางนั้นทีทางนี้ที ก่อนที่สายตาจะไปหยุดที่ชายหนุ่มรูปหล่อ พ่อเทพบุตรในฝันของฉัน  ตั้งโอ๋และไข่มุกหันไปมองเป็นตาเดียวกัน

                    “หล่อนะคะ ดูดีมากๆ เลย”  นั่นไม่ใช่เสียงของฉันหรอก เป็นเสียงของยัยไข่มุกต่างหาก

                    “ฉันจองแล้ว”   ฉันยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับตัวเอง  เอาละนะ ความรักครั้งแรกของฉัน ... ต้องเขาคนนี้แหละ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×