ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การพบกันของสองเรา (ใครอยากเจอแกฟะ!!~)
....การพบกันของสองเรา...(ใครอยากเจอแกฟะ!!~)...
ฉันมานั่งรอข้าวฟ่างสักชั่วโมงเห็นจะได้ เลือกที่นั่งที่คิดว่าเหมาะที่สุดในห้องเรียน แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของข้าวฟ่าง มันไปไหนของมันนะ
“ขอโทษนะคะ ที่ตรงนี้มีคนนั่งรึเปล่าคะ” ฉันหันไปตามเสียงเรียก
“อ่อ ตรงนั้นมีค่ะ แต่ถ้าตรงนี้น่ะว่าง นั่งด้วยกันก็ได้นะคะ” ฉันขยับกระเป๋าออกจากที่นั่งทางด้านซ้ายมือ เด็กผู้หญิงผมสั้น ใส่แว่นท่าทางเนิร์สสุดๆ ค่อยๆ วางกระเป๋าแล้วนั่งลงอย่างเรียบร้อย ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้ฉัน
“หวัดดี เราชื่อไข่มุกนะ มาจากโรงเรียนสตรี ขอเป็นเพื่อนด้วยคนนะ” ฉันค่อนข้างขำกับพฤติกรรมของเพื่อนใหม่นิดหน่อย แต่จะเป็นไรไปล่ะ มิตรภาพมักมีจุดเริ่มต้นที่ไม่เหมือนกันอยู่แล้ว แต่มันสำคัญที่ว่ามันจะเนิ่นนานเท่าไหร่ต่างหาก
“หรอ เราชื่อตั้งโอ๋นะ มาจากโรงเรียนวัดราษฎร์ประชาพันธ์ ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วก็เดี๋ยวจะมีเพื่อนมาอีกคนหนึ่ง ...แต่เท่าที่ดูเวลา อาจจะไม่แค่เดี๋ยวก็ได้นะ” ฉันมองนาฬิกาแล้วทำหน้าปลงๆ ไข่มุกยิ้มขำกับท่าทางของฉัน อะไรกัน แค่นี้ก็ขำแล้วหรอ ... ถ้าเจอยัยข้าวฟ่างมีหวังไข่มุกต้องเป็นตะคริวหน้าท้องตายแน่เลย -_-“
ทันทีที่อาจารย์ประจำชั้นเดินเข้ามาพร้อมกับสมุดเช็คชื่อเสียงดังราวกับตลาดสดก็เงียบลง การเช็คชื่อดำเนินไปเรื่อยๆ
....ผลั่ก โครม ปัง.... ทุกคนหันไปมองที่ประตูเป็นตาเดียวกัน แรงกระแทกทำเอาประตูเก่าๆ เกือบจะหลุดออกมา
อาจารย์ขยับแว่น ก่อนจะพูดด้วยความระอา
“ใครไปบอกเพื่อนเธอสิว่า ประตูที่นี่เป็นแบบบานเลื่อน” เสียงหัวเราะดังพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
...โอ๋ยยยย ทำไมมันเปิดไม่ออกวะ นี่สายมาเกือบยี่สิบนาทีแล้ว โดนเช็คขาดวันแรก เป็นการเริ่มต้นที่ไม่ดีเอาซะเลยนะ ดึงก็แล้ว ผลักก็แล้ว ทำไมมันไม่ออกวะ O_o รึว่าอาจารย์จะล๊อคประตูแล้ว ไม่นะคร้า.... ฉันทรุดตัวลงนั่ง พร้อมกับเหงื่อโทรมกาย
...... ครืดดดดด เสียงเลื่อนประตูดังขึ้น ภาพของชายตรงหน้าที่เข้ามากระทบสายตาและเสียงหัวเราะที่ดังกระทบโสตประสาททำให้ฉันสติแตก ... ประตูแบบเลื่อนหรอ ป่อยยย....มาถึงก็ปล่อยไก่เลยวุ้ย ฉันพยายามทำตัวลีบแทรกตัวมานั่งข้างตั้งโอ๋ด้วยความอับอาย มาสายแล้วยังทำเปิ่นอีกฉันนี่ *^*
“เป็นแบบนี้เสมอเลยนะ ยัยข้าวตอกแตก” อ๊ะ! ฉันหันไปเร็วปานแสง คอแทบเคล็ด มุ่งตรงไปยังต้นเสียงที่นั่งอยู่หลังห้อง หว๋า! ไม่จริงงงง
โดยไร้การควบคุมฉันยืนขึ้นพร้อมกับชี้ตรงไปยังผู้ชายปากเสียที่นั่งทำหน้ากวนบาทาอยู่หลังห้อง
“ไอ่หมูดำ แกก็มาเรียนที่นี่ด้วยหรอเนี่ย... แกนี่มันตามจองล้างจอง..”
.............ป๊าบบบ!!!................
เสียงสมุดเช็คชื่อกระทบศีรษะสวยได้รูปของฉันอย่างจัง จนผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่มกระจายไม่เป็นทรง ( โห บรรยายซะสวยเชียว)
“จะขโมยซีนฉันอีกนานมั้ยห๋า มาก็สาย ทำตัวเรียกร้องความสนใจ แล้วยังจะมาด่าเพื่อนปาวๆ อีก เธอนี่นะ ถ้าสวยซักหน่อยก็จะให้อภัยอยู่หรอก” จบคำพูดอาจารย์เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นอีกระลอก
ฉันได้แต่นั่งตัวลีบอยู่ข้างๆ ตั้งโอ๋ที่ตอนนี้นั่งทำหน้าเซ็ง มองมาทางฉันด้วยสีหน้าระอาอย่างจริงจัง
.....................................................................................
จบอีกตอนก็รีบเอามาลง
หวังจะได้กำลังใจจากคนอ่านนะคะ
ขอบคุณค่ะ เม้นท์นะ เม้นท์นะ
.....................................................................................
จบอีกตอนก็รีบเอามาลง
หวังจะได้กำลังใจจากคนอ่านนะคะ
ขอบคุณค่ะ เม้นท์นะ เม้นท์นะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น