คุณหนูน่ารัก กับ บอดี้การ์ดหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8 : คู่แข่ง

Chapter 8


คู่แข่ง

[Hunz Part]




เช้าวันนี้ผมก็ขับรถมาส่งแกงส้มที่โรงเรียนตามปกติ ..



...ผมคิดว่าผมปกตินะ แต่คนที่ไม่ปกติน่ะ คือแกงส้มต่างหาก ตั้งแต่ตื่นเช้ามาแกงส้มก็แปลกไป ไม่ค่อยพูด ถามอะไรก็ตอบแต่ ครับๆ อืมๆ ปกติแกงส้มไม่เป็นแบบนี้ อาจจะไม่ค่อยพูดก็จริง แต่อย่างน้อยก็น่าจะกวนผมสักหน่อย



หรือว่าจะไม่สบาย??



"แกงส้ม" ผมเรียกชื่ออีกฝ่ายเมื่อรถมาจอดข้างๆประตูโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว



"ค..ครับ"  แกงส้มตอบกลับมาพร้อมกับใบหน้าเหวอๆ นี่แค่ผมเรียกยังตกใจขนาดนี้ แปลกมั้ยล่ะ?



"เป็นอะไรหรือเปล่า ..ไม่สบายเหรอ" ผมถามพลางเอาหลังมือไปแตะหน้าผากแกงส้ม ..พอแกงส้มรู้ตัว เขาก็รีบเอียงหน้าหลบมือผมทันที 



...ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา แล้วเป็นอะไร?




"เปล่าครับ..งั้นผมไปเรียนก่อนนะครับ" 



"เดี๋ยวแกงส้ม" ผมคว้าข้อมือแกงส้มไว้ก่อนที่แกงส้มจะลงจากรถ


"ครับ"



"พี่ให้แกงแทนตัวเองว่าอะไร..ลืมแล้วเหรอ"



"เอ่อ..งั้นแกงไปเรียนก่อนนะครับพี่ฮั่น" ผมยิ้มให้ แล้วปล่อยแขนแกงส้มให้เป็นอิสระ


"อื้ม ตั้งใจเรียนนะ" 



แกงส้มพยักหน้านิดๆ แล้วรีบเดินเข้าโรงเรียนทันที... ถ้าผมตาไม่ฝาด เหมือนว่าแกงส้มจะหน้าแดงนะ หึหึ -








[Kangsom Part]





อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก \\OoO//




นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับผมเนี่ย! ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ ที่ผมรู้สึกเหมือนหัวใจจะระเบิดเวลาพี่ฮั่นเข้ามาใกล้ๆ ขนาดเมื่อกี๊แค่พี่ฮั่นเรียกชื่อ ผมยังสะดุ้งเลย..ตอนนี้ผมไม่กล้าแม้แต่จะสบตาพี่ฮั่นด้วยซ้ำ T^T



แล้วผมจะทำยังไงดี ผมจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ถึงยังไงผมก็ต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกับพี่ฮั่นอีกตั้ง3เดือน...



ผมเดินเข้ามานั่งในห้องเรียนด้วยใบหน้าอมทุกข์แบบสุดๆ ยังดีที่ตอนนี้ในห้องเรียนมีแค่ผมกับไอ้โดมแค่ 2 คน ผมจะได้ระบายให้ไอ้โดมฟังได้สะดวกๆหน่อย




"เป็นอะไรวะมึง น่าเครียดเชียว" ถามได้ดีมาก ไอ้เพื่อนรัก


"มึงเคยใจเต้นแรงป่ะวะ" ผมเปิดประเด็นทันทีหลังจากไอ้โดมถามเสร็จ ก่อนที่จะมีเพื่อนคนอื่นเข้ามา



"ก็เคยนะ ตอนวิ่งเสร็จ..ทำไม? "



"เอาตอนอื่นดิวะ..อย่างเวลาจ้องตาใครแล้วใจเต้นแรงน่ะ เคยมั้ย?"



"ไม่เคย ทำไม?มึงไปใจเต้นแรงกับใคร"



"เปล่า..ก็แค่ถามดู"



"แล้วทำไมอยู่ๆถึงถามล่ะ" 



"ก็แค่อยากรู้ อยู่ๆก็รู้สึกอยากรู้ ไม่มีอะไร"



"หรออออ"  ดูท่ามันจะไม่เชื่อแหะ -___-;;



"เออออออออออ" ตอบไปอย่างหนักแน่น -.,-




ผมกับโดมคุยกันไปเรื่อยๆ จนเพื่อนเริ่มทยอยเข้ามาในห้องเรียนจนครบทุกคน..รวมทั้งตูมตามด้วย จะว่าไปแล้ว ปกติหมอนี่มาโรงเรียนแต่เช้านี่นา สงสัยวันนี้ตื่นสายล่ะมั้ง!?



"อ้าวตูมตาม วันนี้ทำไมมาสาย" พอตูมตามนั่งที่โต๊ะปุ๊บ ไอ้โดมก็ถามปั๊บ..จะว่าไปผมก็อยากรู้เหมือนกัน



"ตื่นสายนิดหน่อยน่ะ เมื่อคืนนอนดึก" ถึงแม้ตูมตามจะตอบไอ้โดมก็จริง แต่สายตามันไม่ได้มองไปที่โดมเลยสักนิด..อย่าถามว่ามันมองใคร มันมองผมเนี่ย! คุยกับโดมก็มองหน้าโดมสิวะ มองหน้าผมแล้วยิ้มเพื่อ!?



"การบ้านก็ไม่มี ทำไมนอนดึกวะ...เล่นเกมเหรอ?" ไอ้โดมก็ถามไม่เลิก มันจะอยากรู้อยากเห็นไปไหน -__-



"ไม่ได้เล่นเกม แต่คุยโทรศัพท์" 



"เฮ้ย! มีแฟนแล้วเหรอวะ?" หมายถึงผมป่ะวะ..แต่ผมไม่ใช่แฟนมันนะ -.,-



"ยังไม่ใช่แฟนหรอก..จีบเขาอยู่" อะแฮ่ม! มันตั้งใจพูดถึงผมป่าววะ เอ๊ะ! หรือพอมันคุยกับผมเสร็จ มันก็คุยกับคนอื่นต่อวะ.. คงไม่ใช่ผมล่ะมั้ง ถ้ามันจีบผมขึ้นมานะ ฟ้าผ่ากันพอดี



"เฮ้ยๆ ใครว้าาาา ..เล่าหน่อยดิ" ไอ้โดม..จะไม่หยุดใช่ป่ะ -___- ใครก็ได้ หาอะไรมายัดปากมันที



"ก็..." 



ยังไม่ทันที่ตูมตามจะได้พูดอะไร อาจารย์ก็เข้ามาในห้องพอดี ..พวกผมจึงต้องนั่งประจำที่อย่างเงียบๆ เพราะอาจารย์วิชานี้โหดมากกกกก



ตอนพักเที่ยงพวกผม 3 คนก็ลงไปกินข้าวที่โรงอาหารกันตามปกติ โชคดีนะที่ไอ้โดมมันลืมเรื่องเมื่อเช้าไปแล้วอ่ะ..เพราะผมไม่อยากรู้ว่าตูมตามกำลังจีบใคร ช่วงนี้หัวใจผมอ่อนแรงเหลือเกิน T^T



..ไม่ใช่ว่าผมแอบชอบตูมตามนะ แต่เพราะเมื่อวานคนที่มันคุยโทรศัพท์ด้วยคือผม ..ผมก็เลยกลัวว่าคนที่มันกำลังตามจีบจะเป็นผมน่ะสิ อาจจะดูเข้าข้างตัวเองเกินไป แต่มันก็อาจจะเป็นไปได้ป่ะวะ?




"แกงส้ม ไปเข้าห้องน้ำมั้ย?" โดมหันมาถามผม ขณะนั่งรอเรียนวิชาต่อไป


"ไม่อ่ะ ชวนตูมตามสิ" 



"ตูมตาม ไปห้องน้ำมั้ย?" 


"ไม่เอา ขี้เกียจ"  



โดมพยักหน้าเข้าใจ แล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งให้ผมกับตูมตามอยู่กัน 2 คน จริงๆก็ไม่ใช่แบบ 2 ต่อ 2 หรอกนะ เพื่อนในห้องคนอื่นๆก็อยู่ แต่ผมรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้..รู้งี้ไปห้องน้ำกับโดมดีกว่า




"แกงส้ม"


"หืม?" ผมหันไปตามเสียงเรียกของตูมตามที่อยู่ด้านหลัง



"วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่า? ทำไมดูนายเงียบๆ"



"เปล่าๆ ไม่มีอะไร" ผมยิ้มแห้งๆให้ตูมตาม ก่อนจะหันหน้าไปมองกระดานหน้าห้อง ...แล้วตูมตามก็ไม่ได้ชวนผมคุยอะไรอีกเลย จนกระทั่งเลิกเรียน




ผมเดินมาที่หน้าโรงเรียนพร้อมกับโดมและตูมตาม พอถึงหน้าโรงเรียนโดมก็เดินแยกไปอีกทาง ส่วนผมกับตูมตามก็นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าโรงเรียน

...นี่ไอ้โดมมันทิ้งผมไว้กับตูมตาม 2 คนอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย?



"วันนี้เป็นอะไร..ไม่ค่อยพูดเลย"  ตูมตามถามขึ้น หลังจากที่เงียบไปนาน ..ก็เงียบตั้งแต่เริ่มเรียนคาบบ่ายอ่ะ



"เปล่านี่ ไม่ได้เป็นอะไร" ผมตอบก่อนจะเบนหน้าหนีไปอีกทาง



"โกหก..แน่จริงก็หันมาสบตากับฉันสิ" ผมทำใจกล้าหันไปสบตากับตูมตามตรงๆ... แปลกแหะ ทำไมใจไม่เต้นแรงเหมือนตอนสบตากับพี่ฮั่น



"สบตาแล้วนี่ไง นายนี่พูดมากจริงๆ" ผมเอ็ดตูมตามเบา แล้วหันหน้าหนี..คือจริงๆแล้วผมมองหารถพี่ฮั่นต่างหาก



"ฉันพูดมากหรือนายพูดน้อยกันแน่" 



"ฉันพูดน้อยตรงไหน นี่ใจคอนายจะให้ฉันพูดทั้งวันเลยเหรอไง พักบ้างเหอะ"



"ว้าวววว แกงส้มคนเดิมกลับมาแล้ว.. ฉันชอบเวลาที่นายพูดมากนะ"


"คนชอบมองว่าฉันเหวี่ยง" เวลาผมพูดมาก คนก็จะชอบบอกว่าผมวีน ผมเหวี่ยง ..เหอะ! ผมก็พูดดีๆแท้



"ถึงนายจะเหวี่ยง นายก็เหวี่ยงได้น่ารักมาก ^^"  หืม? เหวี่ยงได้น่ารัก ..คือรายยยยยย ??


"เออนี่.. ฉันคิดว่านายคงเชี่ยวชาญเรื่องนี้ ..ถามหน่อยสิ ถ้าสมมติว่าเรารู้สึกใจเต้นแรง คือประมาณว่ารู้สึกแปลกๆเวลาเจอสถานการณ์แปลกๆ เราจะทำยังไงเหรอ"



"อะไรของนาย.. งงนะเนี่ย" ทำไมมันเข้าใจอะไรยากจังวะ!?



"ก็สมมติว่าเรารู้สึกแปลกๆกับคนคนนึง..เราจะทำยังไงให้ไม่รู้สึกแบบนั้น" 



"ก็ทำตัวให้ชินดิ ..อยู่ใกล้คนคนนั้นบ่อยๆ"


"อ๋อ"



"ทำไม? นายรู้สึกแปลกๆกับใคร..กับฉันเหรอ!?"   โอ้โห ไอ้นี่..ใครมันจะไปรู้สึกแปลกๆกับมันวะ ขนาดผมจ้องตากับมันตรงๆยังไม่รู้สึกอะไรเลย -__-


"จะบ้าหรือไง"



"แหม คิดอะไรกับฉันก็บอกมาเหอะน่า"



"ไม่ได้คิดเว้ย!!" ผมตะโกนใส่หน้าตูมตาม แต่ดูเหมือนมันจะไม่ฟังเสียงของผมเลยสักนิด



"แน่ะๆ คิดอ่ะดิ อย่ามาโกหก" 



"ก็บอกว่าไม่ได้คิด!"



"ไม่เชื่อหรอก ..คิดแหงเลย"


"ดูปากฉันนะ! ไม่! ได้! คิด!!" ผมพูดช้าๆชัดๆให้ตูมตามได้ยิน... ตูมตามหุบยิ้มแล้วทำหน้าจริงจัง 



เราสองคนสบตากันสักพัก.. แล้วตูมตามก็พูดสิ่งที่ทำให้ผมตกใจออกมาเสียงดังฟังชัด




"แต่ฉันคิดนะ" 



"เอ่อ..คิดอะไร" จริงๆผมก็พอจะเดาได้อยู่หรอกว่าตูมตามคิดอะไร แต่ก็กลัวว่ามันจะแค่แกล้งผมเล่นๆ



"นายก็รู้ ..อย่าให้ฉันต้องบอกเลย" ตูมตามพูดแค่นั้น แล้วลุกขึ้นยืน..เขามองมาที่ผมแล้วยิ้งบางๆ ดูอบอุ่นยังไงก็ไม่รู้ 



"จะไปแล้วเหรอ?" 



"อื้ม พี่นายมาแล้วนี่" ห๊ะ! มาแล้วเหรอ!? แล้วมาตั้งแต่ตอนไหนวะ.. สงสัยจะลืมมอง



"งั้นฉันไปแล้วนะ เจอกันจันทร์หน้า"



"เดี๋ยวฉันโทรไปหานะ"


"ตอนไหน?"  ผมถามเอาไว้ จะได้เตรียมตัวไว้ก่อน



"ไม่รู้ แล้วแต่อารมณ์"  อ้าว ไอ้นี่ -___-



"เออๆ"



"งั้นรอรับสายฉันด้วยแล้วกัน"



"ไม่รู้สิ แล้วแต่อารมณ์ อยากรับก็จะรับนะ...ฉันไปล่ะ บาย"




ผมพูดเสร็จก็วิ่งมาที่รถพี่ฮั่นทันที .. ผมเข้ามานั่งในรถ ทำตัวปกติทุกอย่าง อาจจะใจเต้นแรงบ้างแต่มันก็ไม่ได้บ่อยเท่าเมื่อวาน



"คนนั้นใคร" ทำไมพี่ฮั่นดูหงุดหงิดจัง..สงสัยเหนื่อยจากการทำงาน


"คนไหน?"



"คนที่คุยกับแกงเมื่อกี๊"



"อ๋อ ตูมตาม เพื่อนผมเอง..ทำไมเหรอ"



"สนิทกันดีนะ รู้จักกันมานานแล้วเหรอ"



"2 วันนี่ถือว่านานป่ะ" ผมหันไปถามซื่อๆ ก็รู้อยู่แล้วแหละว่าไม่นาน แค่อยากกวนคุณบอดี้การ์ดเฉยๆ ^O^



"กวนพี่เหรอ?" คร้าบบบบบบ รู้ทันอีก -อิอิ-



"ก็แค่ไม่อยากให้เครียด เห็นพี่ฮั่นหงุดหงิดตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว..เป็นอะไรหรือเปล่า?"



พี่ฮั่นไม่ตอบผม แต่มองไปข้างหน้าแล้วขับรถอย่างเดียว ...จนมาถึงบ้าน พี่ฮั่นก็ยังเงียบ นี่ผมจะไม่ทนแล้วนะ!



"พี่ฮั่น! ทำไมแกงถามแล้วไม่ตอบ แกงอุตส่าห์เป็นห่วง ทีหลังจะไม่สนใจแล้วนะ!!"  ผมพูดเสียงดัง แต่ตอนนี้ผมกับพี่ฮั่นอยู่ในรถ.. คนข้างนอกคงไม่ได้ยินหรอก มั้ง!?



...พี่ฮั่นมองหน้าผมด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ถึงอย่างนั้นพี่ฮั่นก็ยังเงียบ 





"โกรธอะไรแกงเหรอ" ผมพูดด้วยเสียงสั่นๆ จะร้องไห้แล้วเนี่ย T^T


"ตูมตามมันมาจีบแกงเหรอ" 



"แกงไม่รู้" ผมพูดโกหกพี่ฮั่นไป  ก็กลัวว่าพี่ฮั่นจะไปทำอะไรตูมตามนี่ ถึงยังไงหมอนั่นก็เพื่อนผม



"แกงรู้.. บอกแล้วไงว่าอย่าโกหก แกงโกหกไม่เนียน ตกลงยังไง มันจีบแกงใช่มั้ย?"




ผมพยักหน้าเบาๆแทนคำตอบ ก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาพี่ฮั่น ..



..พี่ฮั่นเชยคางผมขึ้นมา แล้วประกบริมฝีปากลงมาที่ปากผมเบาๆ ก่อนจะผละออกไป..




"พี่ไม่ได้เป็นอะไร.. ก็แค่ 'หึง' "



พอพูดเสร็จพี่ฮั่นก็ลงจากรถไป ทิ้งให้ผมนั่งช๊อคอยู่บนรถเพียงคนเดียว .. ก็จะไม่ให้ช๊อคได้ไง นั่นมันจูบนะเว้ย จูบแรกของผมซะด้วย ฮืออออ พ่อจ๋า แม่จ๋า T^T 




ก๊อกๆๆ




ผมหลุดจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงเคาะกระจกรถ ..พอหันไปมองก็เห็นพี่ฮั่นยืนยิ้มแฉ่งอยู่ นี่มันยังจะมีหน้ามามีความสุขอีกเหรอ ใจผมเต้นแรงขนาดนี้ใครจะรับผิดชอบ เกือบจะหายแล้วเชียว ..เพราะพี่ฮั่นคนเดียวเลย!!



ผมลงจากรถ แล้วเตรียมจะเดินหนีเข้าบ้าน แต่พี่ฮั่นดันคว้าข้อมือผมไว้ซะก่อน...



..มีอะไรอีกวะ!? แค่นี้ผมก็จะบ้าตายอยู่แล้ว





"มะ..มีอะไร? เสียงจ๋าอย่าตะกุกตะกักสิจ๊ะ แค่ใจเต้นแรงก็เกินพอแล้ว T^T



"เขินเหรอ?" เขินคือ? ผมไม่เคยเขินซะด้วยสิ อาการแบบผมนี่เขาเรียกว่าเขินเหรอ? ..ผมไม่ได้อ่อนต่อโลกนะ แค่มันไม่เคยเป็นแบบนี้ ผมก็เลยไม่รู้



"เปล่า"



"แล้วทำไมหน้าแดง"



"สงสัยแดดมันร้อนน่ะครับ" ใช่ ต้องเป็นเพราะแดดร้อนแน่ๆ ก็ตอนนี้ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนๆยังไงชอบกล



"หึหึ ขี้โม้" พี่ฮั่นหัวเราะ พร้อมกับส่ายหัวเบาๆ



"แกงร้อนจริงๆ หน้าแกงนี่ร้อนผ่าวเลย ไม่เชื่อก็จับดูสิ"  ผมไม่รอช้า จับมือพี่ฮั่นขึ้นมาแตะหน้าผากของตัวเองทันที 



"อืม ร้อนจริงด้วยแหะ..งั้นก็รีบเข้าบ้านไป สงสัยคืนนี้พี่คงต้องไปนอนด้วยอีกแล้วสิ"



"นอนทำไมอีก พี่ฮั่นก็นอนห้องตัวเองไปสิ"


"แกงส้มตัวร้อน พี่ต้องดูแล" เพราะหน้าที่อีกล่ะสิ =3=



"ถ้าทำเพราะมันเป็นหน้าที่ ก็ไม่ต้องหรอก ผมโตแล้ว ดูแลตัวเองได้" พอพูดเสร็จ ผมก็เดินเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว ไม่หันมามองพี่ฮั่นอีก




ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้ก็กำลังนอนเกลือกกลิ้งไปบนที่นอน รอพี่ฮั่นมาตามลงไปกินข้าว.. เชอะ! พอพูดถึงพี่ฮั่น ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา อะไรๆก็หน้าที่ 



..หน้าที่ๆๆๆๆๆๆ อยู่ได้ ..หน้าที่มันกินได้หรือไงวะ!!





ก๊อกๆๆๆ




นั่นไง ไอ้ตัวหน้าที่มาแล้ว =W=



ผมเดินไปเปิดประตูให้พี่ฮั่น พร้อมกับใบหน้าบูดบึ้ง.. พี่ฮั่นจะได้รู้ว่าผมงอนนนนนนนน =3=



"งอนพี่เหรอครับ" 



"..." ผมไม่ตอบ แต่เดินหนีมานั่งลงที่โซฟาหน้าทีวี



"สงสัยงอนจริง" พี่ฮั่นเดินมานั่งข้างผม แล้วกอดเอวผมไว้หลวมๆ ..ถึงจะงอนอยู่ แต่ก็ใจเต้นแรงนะเว้ย! การงอนไม่มีผลต่ออัตราการเต้นของหัวใจเลยจริงๆ -__-



"..."



"ที่พี่มาดูแลแกงส้ม พี่ยอมรับว่าตอนแรกพี่ทำไปเพราะหน้าที่" เชอะ!!


"..."



"แต่ตอนนี้พี่ทำเพราะอยากทำ"  ผมหันไปมองหน้าพี่ฮั่นนิ่งๆ



"จริงเหรอครับ"



"จริงสิ ..บอดี้การ์ดที่ไหน จะมาดูแลถึงในห้องนอนขนาดนี้..จริงมั้ยครับ"



หงึก หงึก 



ผมพยักหน้าเบาๆแทนคำตอบ



"เพราะฉะนั้นหายงอนพี่ แล้วลงไปกินข้าวเย็นกัน..พี่หิวจะแย่แล้ว"



"ครับ"



ผมยิ้มบางๆให้พี่ฮั่น... 




..อย่างน้อย ผมก็ได้รู้แล้วว่าพี่ฮั่นอยากดูแลผมจริงๆ ไม่ใช่เพราะหน้าที่ ..ส่วนเหตุผลอื่น ค่อยถามวันหลังละกัน ^O^

อัพเรียบร้อยแล้วครัช -อิอิ-

ตอนนี้บอกได้คำเดียวว่า ทั้งฮั่นและตูมตามสูสีกันมากกกกกก ..คือถ้าเป็นไรท์นะ ไรท์เลือกไม่ถูกอ่ะ เพราะไรท์ไม่คิดจะเลือกตั้งแต่แรกแล้ว อร๊ายยยยย >///<

แต่แกงส้มนี่ก็นะ ไม่รู้ว่าเวลาคนเขินเขามีอาการยังไง.. ใสซื่อเกินไปแล้วววววววว 
แถมยังคิดว่าพี่ฮั่นขโมยจูบแรกอีก -หึหึ- นั่นไม่เรียกว่าจูบหรอกเด็กน้อย เขาเรียกว่าจุ๊บต่างหาก

จูบของจริงอีกไม่นานหรอกจ้ะ เดี๋ยวได้เจอแน่..แต่ใครจะเป็นคนขโมยจูบแรกของแกงส้มล่ะ อ๊ากกกก! ฮั่นหรือตูมตามน้าาาาา >< 



------------------------------------------



อ่านจบแล้วเม้น+โหวตกันด้วยน้าาาาาาาาาา

ขอบคุณที่อ่านค่าาาาาาาาา ^O^