คุณหนูน่ารัก กับ บอดี้การ์ดหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 : เพื่อนใหม่

Chapter 5


เพื่อนใหม่

[Kangsom Part]





วันนี้เป็นวันจันทร์ และผมก็ต้องมาโรงเรียน เฮ้ออออออออ ขี้เกี๊ยจ ขี้เกียจ เมื่อไรจะปิดเทอมสักที 



ผมอยากตื่นสายจะแย่แล้ว ..



แต่ไอ้วันอาทิตย์นี่ แทนที่ผมจะได้นอนตื่นสายๆ  ผมก็โดนคนโรคจิตปลุกตั้งแต่เช้า ..แล้วอย่างนี้ปิดเทอมผมจะได้ตื่นสายเหรอวะ -__-




ผมอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนักเรียนให้เรียบร้อย แล้วเดินลงไปทานอาหารเช้า ผมก็ทำอย่างนี้ทุกวันแหละ ..ถึงผมจะค่อนข้างดื้อ แต่ผมก็ตั้งใจเรียน ไปโรงเรียนแต่เช้า แถมผลการเรียนของผมก็ดีมาโดยตลอดด้วย ..เป็นไงล่ะ หล่อไม่พอยังเก่งอีก ^O^



ผมนั่งที่โต๊ะอาหาร ตรงหน้ามีถ้วยข้าวต้มกุ้งวางอยู่ .. ของผมหนึ่งถ้วย กับอีกถ้วยคงเป็นของพี่ฮั่นล่ะมั้ง !? 



..อาจจะสงสัยนะครับ ว่าอยู่ๆทำไมผมถึงเรียกเขาว่าพี่  ก็เพราะเมื่อวานพี่ฮั่นทำตัวดีน่ะสิ ตามใจผมทุกอย่าง... ทั้งเลี้ยงข้าว เลี้ยงหนัง แถมยังซื้อตุ๊กตาหมีให้อีก 



เมื่อคืนผมนอนกอดตุ๊กตาหมีทั้งคืนเลยด้วย แล้วผมก็ตั้งชื่อให้มันเรียบร้อยแล้ว ^O^




... 'ฮันนี่' ...




ชื่อน่ารักชิปร้าาาาา  อิอิ ..ผมนั่งคิดทั้งคืนเลยนะ ขอบอก ^3^



ผมนั่งกินข้าวต้มไปเรื่อยๆ แต่แปลกแฮะ ทำไมวันนี้พี่ฮั่นลงมาช้าจัง ตื่นสายแน่ๆเลย ..แหม ทีเมื่อวานล่ะก็นะ ปลุกเราดีจัง



วันนี้ต้องแกล้งซะหน่อยละ หึหึ (゜ω゜)



..ผมลุกออกจากโต๊ะอาหารทั้งที่กินข้าวไปได้แค่ 2 คำ ผมเรียกแม่บ้านเข้ามาแล้วบอกว่าอย่าเพิ่งเก็บจาน เพราะผมยังกินไม่เสร็จ
เธอพยักหน้าเข้าใจ แล้วเดินไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ




ผมเดินขึ้นมาบนบ้าน ถ้าจำไม่ผิด ห้องผมกับห้องพี่ฮั่นอยู่กันคนละฝั่งเลยนี่นา ..จะอยู่ไกลกันไปไหน ถ้าเกิดมีคนเข้ามาฆ่าผมขึ้นมา กว่าพี่ฮั่นจะมาช่วยทัน ผมก็โดนฆ่าตายก่อนพอดี  -__-






ก๊อกๆๆๆ 


...เงียบ..





สงสัยจะยังไม่ตื่นจริงๆ ขี้เซาเป็นบ้าเลย เพราะเวลาผมหลับผมก็ไม่รู้เรื่องแบบนี้แหละ หุหุ -.,-



..เอาไงดีวะ..



เข้าไปเลยดีมั้ย? มันจะดูเสียมารยาทหรือเปล่า...



ผมตัดสินใจเปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างเงียบเชียบที่สุด ชนิดที่ว่าแมลงบินยังเสียงดังกว่า



...ผมมองไปรอบๆห้อง ป๊าดดดด! ห้องนอนพี่ฮั่นสะอาดเรียบร้อยกว่าห้องผมอีกอ่ะ ..เอ๊ะ!! แต่บนเตียงก็ไม่มีคนนี่หว่า แถมยังเก็บที่นอนซะเรียบร้อยเลย 



หรือว่าจะออกไปข้างนอก แต่ถ้าออกไปแล้ว แม่บ้านคงไม่เตรียมอาหารไว้ให้หรอก จริงมะ?



...แล้วพี่ฮั่นไปไหน??






แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด



ยังไม่ทันที่ผมจะได้สงสัยไปมากกว่านี้ ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกมาพร้อมกับคนที่ผมกำลังตามหาอยู่..



พี่ฮั่นเดินออกมาจาห้องน้ำ ในสภาพที่มีหยดน้ำเกาะ พอให้ดูเซ็กซี่นิดๆ ทั้งตัวมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอว ซิกแพ็กนี่เป็นมัดๆ กล้ามแขนนี่ อื้อหือออออ ไม่ต้องพูดถึง ..หุ่นดีชะมัด อยากได้แบบนี้บ้างงงงงงง  (≧∇≦)!!!





"อย่าจ้องสิ ผมเขินนะ >///< "  ต๊ายยยยย! เขินอะไร ตัวเองใส่ออกมาโชว์เองแท้ๆ -___-


"ก็ใครใช้ให้นายนุ่งแค่นี้ล่ะ"


"ก็ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ใครจะคิดว่าคุณจะเข้ามา.. ก็ปกติเห็นตื่นสาย แล้วทำไมวันนี้ตื่นเช้า?"


"นี่นายลืมไปแล้วเหรอ ว่าวันนี้วันอะไร??"



"วันจันทร์.. เออใช่! คุณต้องไปโรงเรียนนี่!!"  ก็เออสิวะ ยังจะชักช้าอีก เดี๋ยวผมก็ได้ไปเรียนสายกันพอดี ข้าวเช้าก็เพิ่งกินไปแค่ 2 คำ.. มีบอดี้การ์ดดีๆแบบนี้ เจริญล่ะแกงส้ม -___-



"ใช่.. นายจะไปส่งฉันหรือเปล่า" ไม่ไปก็ต้องไปล่ะ ..ก็พี่ฮั่นเป็นบอดี้การ์ดผมนี่นะ 



"ก็ต้องไปส่งสิ ..เพราะผมเป็นบอดี้การ์ดคุณ" นั่นไง บอกแล้วว่าพี่ฮั่นน่ะใช้เหตุผลนี้กับผมตลอดแหละ เอะอะ ก็บอดี้การ์ดบ้างล่ะ พ่อผมสั่งมาบ้างหล่ะ =3=



"งั้นก็รีบๆลงไปกินข้าวละกัน ผมจะลงไปนั่งรอข้างล่างนะ" ผมพูดเสร็จก็เดินลงมาที่โต๊ะกินข้าว





นั่งรอไม่นานพี่ฮั่นก็เดินลงมาจากชั้นบน แล้วนั่งตรงข้ามกับผม ..วันนี้พี่ฮั่นใส่ชุดสูทสีดำ ผูกเนกไทด์สีเทา เซ็ตผมหน่อยๆพอให้ดูดี บอกได้คำเดียวว่าหล่อสุดๆ




...แล้วทำไมช่วงนี้ผมชมพี่ฮั่นบ่อยจัง คิดอะไรป่าวเนี่ย!?




เฮ้ย! ป่าวนะ ผมไม่ได้คิดอะไรจริงๆ ก็แค่เห็นว่าหล่อดี -.,-



ผมส่ายหัวแรงๆสองสามที พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่าพี่ฮั่นกำลังจ้องผมอยู่ -///-




"เป็นอะไรเหรอ หรือว่าไม่สบาย"  ไม่พูดเปล่า แถมยังเอาหลังมือมาแตะหน้าผากผมด้วย >///<


"ปะ..เปล่า ฉันสบายดี"



"เขินผมหรือไง" พี่ฮั่นแสยะยิ้ม ..ให้ตายเหอะ ไอ้บอดี้การ์ดของผมนี่มันหลงตัวเองจริงๆเลย



..ขงเขินอะไรกัน นี่ผมแกงส้มนะ! ไม่ใช่สาวน้อยวัยกะเตาะ หึ!! (´ヘ`;) 



"รีบๆกินเถอะน่า อย่ามัวแต่พูดมาก!" ผมพูดเสียงแข็งใส่พี่ฮั่น ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียว



"คร้าบบบบบบ ^O^" เออ!! ยิ้มได้ยิ้มไป แซวได้แซวไป ..ผมไม่สนหรอก เชอะ!! =3=




พอกินข้าวเสร็จ พี่ฮั่นกับผมก็เดินมาขึ้นรถ เพื่อเดินทางไปโรงเรียน...



..แต่ว่า ถ้าวันนี้ผมเรียน แล้วพี่ฮั่นจะไปอยู่ไหนวะ!?




"พี่ฮั่นครับ" เอ่อ... แอบเขินนิดๆแหะ เวลาพูดเพราะๆเนี่ย ..ขนาดกับพ่อ ผมยังไม่พูดเพราะขนาดนี้เลย -.,-



"หืม? ว่าไงครับ" 



"คือ..ถ้าผมอยู่ที่โรงเรียน แล้วพี่ฮั่นจะไปอยู่ที่ไหน"



"เข้าบริษัท.. เมื่อวานคนที่รักษาการแทนพ่อคุณ เขาโทรมาบอกผมน่ะ ว่าอาทิตย์นี้เขาต้องไปดูงานที่พัทยา ให้ผมเข้าไปดูแลงานในบริษัทแทน"



"อ๋อ เข้าใจละ ...งั้นนายจอดแถวๆนี้ก็ได้ เดี๋ยวฉันเดินไปเอง"



"ทำไมล่ะ?"



"ก็ตอนเช้าน่ะ หน้าโรงเรียนรถติดจะตายไป .. นายจอดตรงนี้หล่ะ จะได้กลับรถง่ายๆ บริษัทพ่อฉันไม่ได้มาทางนี้นี่"



"อืม" พี่ฮั่นจอดรถให้ผมลงข้างทาง เดินไปอีกนิดก็จะถึงประตูโรงเรียนแล้ว



"ฉันไปนะ ..ขอบคุณครับที่มาส่ง ^^" ผมยิ้มให้พี่ฮั่นนิดหน่อย แล้วเดินไปตามทางเดินเรื่อยๆ หันมาอีกทีก็เห็นว่ารถพี่ฮั่นยูเทิร์นกลับไปอีกทางแล้ว




ผมเดินเข้ามาในโรงเรียนตามปกติเหมือนทุกๆวัน ตอนนี้เป็นเวลา 7.10 น. อีกตั้งนานกว่าจะเข้าแถว.. ระหว่างนี้ทำอะไรดี



รู้แล้ว!! โทรหาเพื่อนดีกว่า ..ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาเพื่อน  รอสายไม่นานมันก็กดรับ ผมเลยเดินไปด้วยคุยไปด้วย



"ฮัลโหล โดม..อยู่ไหนวะ" โดม คือเพื่อนตัวอ้วนของผม เราสนิทกันมาตั้งแต่ประถม ..และมันนิสัยดีมาก ยอมผมตลอด นี่อาจจะเป็นเหตุผลนึงที่ทำให้ผมกับมันคบกันมาได้นานตั้งหลายปี



[เพิ่งออกจากบ้าน ..วันนี้ตื่นสายนิดหน่อย]



"อ้าวเหรอ ..แล้วเราเรียนอะไรชั่วโมงแรกนะ"



[โหย ไอ้แกง ..นี่เราเรียนมาจนจะครึ่งเทอมละ ยังจำตารางสอนไม่ได้อีกหรือไงวะ] 



"เออน่า รีบๆบอกมาเหอะ"



[ฟิสิกส์ ห้อง 203]  !!



"วันนี้เรียนฟิสิกส์ด้วยเหรอ?" ผมลืมไปได้ไงวะเนี่ย! แต่ไม่เป็นไรอาจารย์ใจดี



[เออสิวะ ...กูว่ามึงหนักแล้วนะแกงส้ม ไปหมดแล้ว สมงสมองน่ะ] 



"อย่าว่าเพื่อนนนนนนน T^T"



[เออๆ รีบขึ้นห้องไปเลยไป ..แล้วเจอกัน]



"อื้ม"  ผมกดวางสาย แล้วเดินไปที่ตึกเรียน ซึ่งมีทั้งหมด 8 ชั้น ..ไม่รู้ว่าจะขยันสร้างอะไรกันนักหนา แถมลิฟท์ยังมีแค่ 4 ตัวด้วยนะไม่ใช่อะไร บางทีลิฟท์เสียอีกต่างหาก ถ้าจะมีหลายชั้นขนาดนี้ ผมขอแนะนำให้ติดบันไดเลื่อนเหอะ จะได้ไม่เป็นภาระต่อเด็กนักเรียน -___-



ผมเดินขึ้นมาชั้นสอง โดยไม่ใช้ลิฟท์ ก็แค่ชั้น 2 ..จะต่อลิฟท์เพื่อ??



ในห้องยังไม่มีคน สงสัยเพื่อนคนอื่นจะยังไม่ขึ้นมา..



ผมเดินเข้าไปนั่งที่ประจำ.. ก่อนจะต้องตกใจ


ก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังไง ..ก็ผมนึกว่าไม่มีคน แต่พอมานั่งกลับเห็นผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ มานั่งหลับอยู่หลังห้อง ...คือผมเป็นเด็กหลังห้องน่ะ โต๊ะผมก็เลย อยู่หลังสุด



..ว่าแต่ว่าจะเข้าไปคุยดีมั้ยวะ แต่นี่ใครก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะคุ้นหน้าเลย



เอ๊ะ! หรือว่าเด็กห้องอื่น ..แล้วมานอนอะไรในห้องนี้วะ



"ถ้าจะจ้องฉันขนาดนั้นน่ะนะ ..ไม่มีอะไรทำหรือไง"  อยู่ๆคนที่หลับอยู่ก็พูดขึ้นมา ทั้งที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมามองผมสักนิด  ..นี่มันมีตาหลังหรือไงวะ รู้ได้ไงเนี่ย ว่าผมกำลังมองอยู่  ํO ํ !?



"ฉันไม่ได้จ้องซะหน่อย ..แล้วนี่นายเป็นใคร ทำไมมาหลับอยู่ตรงนี้"


"เกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ" ไอ้นั่นเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม เราสองคนสบตากันนิดหน่อย  ..ก่อนที่ผมจะเดินมานั่งที่ตัวเอง ไม่หันไปมองไอ้นั่นอีก ..



..เชอะ! ไม่อยากให้ยุ่งผมก็ไม่ยุ่ง ..จะว่าไปหมอนี่ก็หล่อดีนะ แต่มนุษยสัมพันธ์แย่สิ้นดี 



"...." ผมนั่งเงียบๆแล้วหยิบหนังสือเรียนวิชาเคมีขึ้นมานั่งอ่าน ก็อย่างที่บอก ผมลืมเอาหนังสือฟิสิกส์มา ..จริงๆแล้วลืมไปเลยด้วยซ้ำว่าวันนี้มีเรียนฟิสิกส์  -__-



"ชั่วโมงแรกเราเรียนฟิสิกส์นี่" ไอ้หมอนั่นที่ลุกขึ้นมาตอนไหนก็ไม่รู้ นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆผม


..ใครให้มันนั่งวะ !!



"แล้วไง"


"ทำไมเอาเคมีขึ้นมา?"  ทำไมอยู่ๆถึงมาพูดดีด้วยวะ ..อารมณ์แปรปรวนอย่างกับผู้หญิงวัยทอง


"ไม่เกี่ยวกับนาย"



"นี่นายย้อนฉันเหรอ" ก็เออสิวะ! ชิส์ หมั่นไส้มานานละ (●´3`)


"เลิกพูดมากซักที ฉันรำคาญ"



"นายชื่ออะไร" หึ! บอกง่ายๆก็ไม่ใช่แกงส้มสิ


"ก็ดูที่หน้าปกสมุดสิ อย่าโง่"



"หน้าปกสมุดมันชื่อจริง ฉันอยากรู้ชื่อเล่น"


"ในโรงเรียนนี้ใครชื่อว่าเล่นเหรอ.. ฉันไม่เห็นรู้จักเลย"


"นี่นายกำลังกวนฉันใช่มั้ย?" อุ๊ยตาย!! เพิ่งรู้ตัวเหรอจ๊ะ ^O^


"ก่อนจะถามชื่อคนอื่น ก็หัดบอกชื่อตัวเองก่อนสิ..รู้จักมั้ยคำว่ามารยาทน่ะ"


"ฉันชื่อตูมตาม ..ทีนี้จะบอกได้หรือยัง ว่านายชื่ออะไร"


"ทำไมฉันต้องบอกนายด้วย"


"ก็ฉันบอกชื่อตัวเองไปแล้ว ..นายก็บอกชื่อนายมาสิ"


"จะอยากรู้ไปทำไม ..จะจีบฉันเหรอ" ผมแกล้งแซวตูมตามไป.. หึ! หมอนี่ ตื๊อดีแหะ



"อืม ฉันจะจีบนาย บอกชื่อนายมาได้ละ"  เฮ้ย! อย่ามาล้อเล่น ผมตกใจจริงๆนะเนี่ย!!


"ฉะ..ฉันชื่อแกงส้ม"  



"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ..เดี๋ยวเราก็คงจะได้รู้จักกันมากกว่านี้"


"แล้วนายอยู่ห้องไหน"


"ฉันเพิ่งย้ายเข้ามาเรียนที่นี่.. และฉันก็อยู่ห้องเดียวกับนาย เดี๋ยวอาจารย์ก็จะแนะนำฉันที่หน้าห้อง อดใจรอผมอีกแป๊ปเดียวนะครับที่รัก ..ไปล่ะ"




ที่รักเหรอ? ไอ้นี่นี่มันยังไง จะมาก็มาจะไปก็ไป ไม่รอให้ผมได้พูดอะไรสักอย่าง



.... โอ๊ย! ไอ้แกงส้ม ทำไมชีวิตถึงได้เจอแต่พวกประหลาดๆวะ -__-;;

พี่แกงส้มในชุดนักเรียน อร๊ายยยยยย >///< น่ารักอ่ะ

ไรท์จะเป็นลมมมมมมมม .. #พร่ำเพ้อพรรณนาในแบบฉบับของไรเตอร์จอมหื่น เอ๊ะ! อย่างไรท์ไม่เรียกว่าหื่นนะ .. เขาเรียกว่าคลั่งไคล้ผู้ชายอย่างมีศิลปะ -อิอิ-

 

อ่านกันแล้ว ฝากเม้น+โหวตกันด้วยนะคะ

ติชมกันได้เลย ไรท์ไม่โกรธ ..แต่อย่าให้รู้นะว่าบ้านอยู่ไหน ไรท์จะตามไปเผา

.. อิอิ ล้อเล่นน่า ^O^