Who? คนที่ใช่...ใช่เธอหรือเปล่า?

ลำดับตอนที่ #5 : *4...งอน

 

*4...งอน

ในห้องทำงานของผู้บริหาร แกงส้มกำลังนั่งทำงาน โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า มีสายตาของฮั่นมองมาที่เขาอย่างไม่ละสายตา จนกระทั่งเวลา 17.30 น. ฮั่นจึงเดินไปหาแกงส้มที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานจนลืมดูเวลา..

"นายหยุดทำงานได้แล้ว"

"ทำไม" แกงส้มเงยหน้าขึ้นมาถามฮั่นอย่างสงสัย

"ฉันหิวแล้ว วันนี้นายต้องเลี้ยงข้าวมื้อเย็นฉันด้วย"

"อ๋อ ลืมไปเลย...จะไปกันหรือยัง"

"เดี๋ยวนายขับรถของนายไปที่ร้านที่เราไปกินตอนเที่ยงนะ...รถของนายที่ยางแตกเมื่อวานฉันเอาไปซ่อมให้แล้ว มันจอดอยู่ที่เดิม..นี่ กุญแจรถ..นายไปรอฉันก่อน เดี๋ยวฉันทำธุระเสร็จแล้วจะตามไป"

"ครับ"

แกงส้มรับกุญแจมาจากฮั่น แล้วเดินไปที่รถ เพื่อขับไปรอฮั่นที่ร้านอาหาร..

 

[Rit*Part]

17.40 น. ทำไมพี่ฮั่นยังไม่มาอีกนะ บอกว่าให้รอข้างหน้าห้างตอน 5 โมงเย็น นี่มันก็ผ่านไปแล้วตั้ง 40 นาที ยังไม่มีวี่แววพี่ฮั่นโผล่มาเลย ผมยืนรอจนเมื่อยขาแล้วนะเนี่ย

"ริท! แฮ่กๆ รอพี่นานมั้ย" พี่ฮั่นวิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ ดูท่าทางคงจะเหนื่อยมาก หอบมาเลย

"นานนิดหน่อยครับ"

"พี่ขอโทษนะ เคลียร์งานนานไปหน่อย"

"ไม่เป็นไรครับ เรากลับบ้านกันเถอะครับ"

เฮ้อ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเลย เดินไปเดินมาในห้างไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย แต่ก็เดินกินอะไรไปเรื่อยๆ อิ่มแปร้เลยจริงๆ กลับบ้านแทบไม่ต้องกินข้าวเย็นเลย

"ริทหิวมั้ย"

"ไม่ครับ ริทกินมาแล้วครับ"

"อืม งั้นพี่จะไปส่งริทหน้าบ้านนะ บังเอิญว่าพี่มีนัดน่ะ"

"นัดกับใครครับ"

"อ๋อ..ลูกค้าน่ะ"  หืม? ลูกค้าเหรอ? แต่ช่างเถอะคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง

พี่ฮั่นขับรถมาส่งผมที่หน้าบ้านก่อนจะขับรถออกไป  เฮ้อ เข้าบ้านดีกว่า เหนื่อยจัง.. ก่อนที่ผมจะเดินไปที่ประตูบ้าน ผมก็เดินสะดุดเข้ากับโทรศัพท์ของใครก็ไม่รู้ ..ใครมาทำโทรศัพท์ตกไว้ตรงนี้นะ

ตื๊ดๆๆ

เฮ้ย! โทรศัพท์สั่น รู้ว่าตัวเองจะทำโทรศัพท์ตกแล้วยังจะตั้งสั่นอีก..เอ๊ะ! หรือว่าไม่รู้
ใครนะ..ที่รัก ชื่อมันขึ้นที่หน้าจอว่าที่รัก เอ...รับดีมั้ย ถ้าเป็นโทรศัพท์ของผู้หญิงล่ะแล้วแฟนโทรมา..เราดันรับสาย มีหวังได้ทำคนเขาเลิกกันแน่ๆ

ช่างเถอะ..รับสายก่อนดีกว่า

"สวัสดีครับ"

[นั่นใช่พี่โตโน่หรือเปล่า] อ๋อ โทรศัพท์โตโน่นี่เอง แล้วทำไมถึงมาทำหล่นไว้ตรงนี้นะ

"ไม่ใช่ครับ..บังเอิญว่าพี่โตโน่เขาทำโทรศัพท์หล่นไว้หน้าบ้านผมน่ะครับ"

[นายเป็นใคร]

"ผมชื่อ ริทครับ..แล้วคุณล่ะครับเป็นใคร เดี๋ยวเจอโตโน่เมื่อไหร่จะบอกให้ว่าคุณโทรมา"

[ฉันชื่อแกงส้ม ฉันเป็นแฟนเขา] เขาเหรอ? เขาไหน สงสัยคงเป็นโตโน่ล่ะมั้ง

"ครับ..แค่นี้นะครับ" 

ผมกดวางสายทันทีที่พูดจบ..ผมเดินเข้าไปในบ้านด้วยความสงสัย ข้อแรก โตโน่มีแฟนแล้วแต่ปิดนักข่าวไว้จริงหรือไม่...และข้อสอง ทำไมโทรศัพท์ของโตโน่ถึงมาตกอยู่ตรงนี้ได้..แปลกจริงๆ

ผมเดินเข้าไปในห้องนอนก่อนจะวางโทรศัพท์ของโตโน่ลงบนโต๊ะ แล้วอยู่ๆก็มีสายเรียกเข้ามา เบอร์แปลกซะด้วย

"สวัสดีครับ"

[ริทใช่มั้ย]

"อ้าว โตโน่..นายทำโทรศัพท์ตกไว้หน้าบ้านฉัน"

[แล้วจะให้ฉันไปเอาคืนได้ที่ไหน]

"ตามใจนายสิ จะมาเอาที่ไหนล่ะ"

[ตอนนี้ฉันอยู่หน้าบ้านนาย]

"หือ?" ผมรีบวิ่งไปที่หน้าบ้าน แล้วก็เห็นรถของโตโน่จอดอยู่ มาเร็วจริงๆ

[เอาโทรศัพท์มาให้ฉันสิ มัวมองอะไรอยู่ได้]

"อืม"

ผมกดวางสายก่อนจะเดินไปหาโตโน่ที่เกาะขอบประตูบ้านอยู่แล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้

"ไม่คิดจะให้ฉันเข้าไปในบ้านเลยเหรอ"

"อืม ไม่คิด"

"งั้น ฉันไปแล้วนะ"

"เดี๋ยวก่อน...แฟนนาย ชื่อแกงส้มใช่มั้ย"

"น..นาย รู้ได้ยังไง"

"ก็เมื่อกี๊เขาโทรหานาย แต่ฉันรับสาย"

"แล้วเขาว่ายังไงบ้าง"

"ไปคุยกับเขาเองสิ...แต่นายคงรู้นะว่าถ้าฉันเอาข่าวนี้ไปลงล่ะก็.." วะฮ่าฮ่า นายเสร็จฉันแน่ โตโน่!! ฮ่าฮ่าฮ่า

"ขอร้องแหละ นายอย่าเอาไปลงนะ..."

"ก็ได้ แต่นายจะต้องตามใจฉันทุกอย่าง ตกลงมั้ย"

"เอ่อ..." 

"เอ..หน้าหนึ่งพรุ่งนี้จะพาดหัวข่าวว่ายังไงดีนะ"

"ก็ได้ๆ ฉันจะทำตามคำสั่งนายทุกอย่าง โอเคมั้ย"

"โอเค..ก่อนอื่น วันนี้นายจะไปไหนก็ไปเถอะ"

"อ้าว ไม่บังคับให้ฉันอยู่ด้วยเหรอ" ทำไม ฉันต้องบังคับให้นายอยู่ด้วย ด้วยวะ  นี่มันคิดว่าผมคลั่งใคล้มันขนาดนั้นเลยเหรอ หลงตัวเองจริงๆ

"ฉันเหนื่อย ไว้วันหลังแล้วกันนะ บาย.."

ผมตัดบทแล้วรีบเดินเข้าบ้านเพื่อไปนอนอย่างรวดเร็ว...

 

[Kangsom*Part]

หน๊อย พี่โตโน่ทีไปหาคนอื่นที่บ้านดันไปได้ แต่พอจะมาหาเราบ้าง ทำเป็นมาไม่ได้ งอนแล้วนะ =3=  คนตัวเล็กเมื่อตอนเที่ยง ต้องเป็นคนเดียวกับที่รับโทรศัพท์แน่ๆ พี่โตโน่ บ้าๆๆๆๆๆ

"แกงส้ม รอนานมั้ย"

"รากจะงอกแล้วเนี่ย" หงุดหงิดจริง ไอ้พี่โตโน่บ้า!

"เอ่อ..ขอโทษนะ ฉันว่าฉันรีบสุดๆแล้วนะเนี่ย" อ้าว ไอ้หมีสีขาว มาตั้งแต่เมื่อไรวะ

"โทษที บังเอิญว่าหงุดหงิดนิดหน่อย"

"เรื่องอะไรเหรอ"

"เรื่องส่วนตัวน่ะ เราสั่งอาหารกันดีกว่านะ"

"อืมๆ"

ผมกับหมีสีขาว นั่งกินอาหารจนหมด แล้วผมก็เลยขอตัวกลับบ้าน แต่ที่จริงแล้ว ผมจะไปบ้านพี่โตโน่ต่างหาก จะไปจัดการให้น่วมเลย..
ผมขับรถมาจอดหน้าบ้านของพี่โตโน่แล้วก็เห็นรถของพี่โตโน่จอดอยู่ ผมก็เลยขับรถเข้าไปในบ้าน แล้ววิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของพี่โตโน่อย่างรวดเร็ว


ก๊อกๆๆ


"เข้ามาเลยครับ ประตูไม่ได้ล๊อก"  หึ เปิดรอคนที่ชื่อริทนั่นใช่มั้ย ..พี่โตโน่ ตายแน่!

ผมเดินเข้าไปในห้องแล้วก็เห็นพี่โตโน่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อย่างสนุกสนาน หึ! นี่ไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเลยใช่มั้ย!?

"พี่โตโน่!"

"เฮ้ย! แกงส้ม..ม.มาตั้งแต่เมื่อไรจ๊ะ" ไม่ต้องมาจ๊ะ จ๊าเลย

"ริทคือใคร"

"อ๋อ..เขาเป็นนักข่าวน่ะ"

"แล้วทำไมพี่ต้องไปหาริทที่บ้านด้วย แถมยังไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันอีก"

"เอ่อ..คือว่า..ก็พี่เป็นห่วงเขา"

"พี่โตโน่!"

"ไม่ใช่นะก็เป็นห่วงแบบเพื่อนไง  แล้วตอนที่ไปกินข้าวด้วยกันก็เพราะพี่ไม่อยากไปกินคนเดียว"  เหอะ ทำไมไม่ชวนผมล่ะ งอน =3=

อ๋อ เรานัดกับไอ้หมีสีขาวนี่นา ก็เลยไปกับพี่โตโน่ไม่ได้  ลืมไปเลย.. แต่ยังไงก็ช่างเถอะ พี่โตโน่ไปกับริท จะว่าไปเขาก็คงจะเป็นเพื่อนกันจริงๆ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง เราคงคิดมากไปเอง..เฮ้อ

"เอ่อ..ผมเข้าใจแล้วครับ ผมคงคิดมากไปเอง"

"ใช่ ยังไงพี่ก็ไม่นอกใจแกงส้มหร๊อก" 

"เสียงสูง แสดงว่าโกหก"

"เอ่อ..พี่ไม่นอกใจแกงส้มหร่อก" มันชักมีพิรุจนะ เดี๋ยวสูง เดี๋ยวต่ำ -__-

"ครับ..พี่โตโน่ทำงานเหนื่อยมั้ยครับ"

"มาก..แล้วแกงส้มล่ะ เหนื่อยมั้ย"

"ไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไหร่ครับ..ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวผมนวดให้นะ"

"มาเร็วๆ ตรงนี้ แล้วก็ตรงนี้ แล้วก็ตรงนั้นด้วยนะ"

"ถ้าพี่จะเมื่อยหลายจุดขนาดนั้น ผมว่าไปหาหมอเถอะครับ..นวดไปก็คงไม่หาย"

"แหะๆ ^^;;"

ผมนวดให้พี่โตโน่ไปสักพัก ก็รู้สึกได้ว่าเริ่มง่วง พอง่วงแล้ว ผมก็เลย...คร่อก zZZ

 

อ่านแล้วก็อย่าลืมเม้น+โหวตกันด้วยนะคะ ^^