Who? คนที่ใช่...ใช่เธอหรือเปล่า?

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ*

 บทนำ*

ในห้องนอนที่กว้างขวาง และ ขาวสะอาด มีผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่งกำลังจัดของในตู้เสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะเดินไปที่เตียงนอนแล้วทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียงนอนแสนนุ่ม ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ

แอ๊ดดดดดดด

ชายหนุ่มร่างสูงเปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างเบามือ เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กตกใจ...เขาเดินเข้ามาในห้องนอนแล้วมองหาคนรัก ก่อนจะพบว่าคนตัวเล็กที่เขามองหาได้ไปนอนหลับอยู่บนเตียงแล้ว
เขามองไปที่ร่างของคนตัวเล็ก แล้วอมยิ้มให้กับความน่ารักของคนรัก เตียงสีขาวสะอาดช่างเหมาะกับคนตัวเล็กจริงๆ


[Rit*Part]

ผมนอนอยู่บนเตียงนอนสุดนุ่มนิ่มอย่างสบายใจ เฮ้อ อยู่ห้องนี้นี่มันสบายจริงๆ เตียงก็นุ่ม กลิ่นก็หอม บรรยากาศก็ดี... ห้าวววว ง่วงจังเลย ขอหลับสักงีบแล้วกัน

ฟุ่บ..

อยู่ๆผมก็รู้สึกเหมือนว่ามีใครมานอนข้างๆ เอ๊ะ ใครนะ.. ผ..ผีเหรอ เฮ้ย ผีหลอกแต่เช้าเลยเหรอวะ นี่มันเพิ่งจะเที่ยง ผีจะรีบออกมาหลอกอะไรเร็วขนาดนี้ ลืมตามองดีมั้ยนะ..แล้วถ้ามองแล้วเป็นหน้าเละๆล่ะ  กรรม ถึงยังไงผมก็ยังไม่อยากกรี๊ดนะ ผมเป็นผู้ชายจะให้กรี๊ดก็แปลกๆ งั้นว๊ากแทนก็แล้วกัน 
...จะหันแล้วนะ...1..2..

ฟุ่บ..

ยังไม่ทันที่ผมจะนับ 3 ไอ้ความรู้สึกที่ว่ามีคนมานอนข้างๆ มันก็ได้หายไปแล้ว แต่ความรู้สึกที่มาแทนก็คือ...ใครมันมาคร่อมผมอยู่วะ  คงไม่ใช่ผีแน่ๆ เพราะผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นที่บริเวณแก้ม แถมยังมีเสียงหัวใจเต้น ตุ้บ ตั้บ ตุ้บ ตั้บ เป็นจังหวะสามช่านั่นอีก คนแน่ๆ...ชัดเลย 

"พี่ฮั่น!!"

"ว่าไงครับ..ริทก็นอนต่อไปสิ"

"พี่จะทำอะไร"

"นี่ริทไม่รู้จริงๆเหรอ"  พี่ฮั่นพูดเสร็จก็ยิ้มที่มุมปากก่อนจะเอาหน้ามาซุกไซร้ที่ซอกคอของผม  ฮ่าฮ่าฮ่า...จั๊กจี้จังเลย ก็รู้อยู่ว่าผมบ้าจี้ยังจะมาเล่นอะไรอย่างนี้อีก

"พี่ฮั่น..หยุดได้แล้ว ริทจั๊กจี๊ ฮ่าฮ่าฮ่า"

"เฮ้อ ริททำพี่หมดอารมณ์แล้วนะ รู้มั้ย..."

"โทษทีครับ แล้วพี่ฮั่นเข้ามาในห้องมีอะไรหรือเปล่า"

"อ๋อ ลืมไปเลย..พี่จะมาชวนริทออกไปกินข้าวนอกบ้าน"

"ตอนนี้เลยเหรอ ?"

"อืม..เสร็จแล้วก็ไปเดินเล่นต่อ ไปเถอะจะเที่ยงแล้ว" พี่ฮั่นลุกขึ้นยืนก่อนจะดึงมือผมให้ลุกขึ้นตามพี่ฮั่นไปที่รถ

จริงๆแล้วผมเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่บ้านพี่ฮั่นวันนี้เอง กะว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อนพี่ฮั่นสัก 4 เดือน ตอนแรกก็ไม่ได้อยากมาอยู่หรอกนะ แต่ที่ต้องมาอยู่ก็เพราะ...

..2 วันที่แล้ว..

"ริทครับ...ริทมาอยู่เป็นแฟนพี่เถอะนะ ถ้าพี่ต้องอยู่คนเดียว ตั้ง 4 เดือน พี่ต้องเหงาตายแน่ๆ"

"แต่ว่าริท.."

"ถ้าริทปฏิเสธ พี่จะให้คนไปเผาบ้านริท"

"เฮ้ย!! พี่อย่าพูดเล่นสิครับ"

"พี่เคยพูดเล่นกับริทด้วยเหรอ ^^"

"พี่ฮั่น ...ทำไมพี่ต้องบังคับริทด้วยเนี่ย"

"นะนะนะ...ริทสุดที่รักของพี่ ^^"

"เอ่อ..ก็ได้ครับ"

...เฮ้อ เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ พ่อแม่ของพี่ฮั่นต้องไปเคลียร์งานของบริษัทที่ต่างประเทศ 4 เดือน พี่ฮันก็เลยมาขู่บังคับผมให้ไปอยู่ด้วย ก็รู้อยู่หรอกนะว่าบ้านพี่ฮั่นน่ะรวย แต่ก็ไม่คิดว่าจะมาขู่เผาบ้านคนอื่นเขาแบบนี้ เหอะ นี่ดีนะที่ริทกับพี่ฮั่นคบกันมาตั้ง 4 ปีแล้ว ไม่งั้นหล่ะก็...หึ แจ้งตำรวจจริงๆด้วย  =3= แล้วกว่าผมจะขออนุญาตพ่อแม่มาอยู่กับพี่ฮั่นได้ เลือดตาแทบกระเด็นเลย จริงๆนะ

 

~มันถูกกำหนดไว้าแล้วให้เราได้รักกัน..~

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นภายในห้องนอนที่เต็มไปด้วยเครื่องดนตรีมากมาย ชายหนุ่มที่กำลังหลับอยู่เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียง มากดรับสาย ทั้งที่ยังคงหลับตาอยู่

"ฮัลโหล"

[นี่พี่ยังไม่ตื่นอีกเหรอครับ]

"นั่นใครน่ะ"

[นี่จำเสียงแฟนตัวเองไม่ได้ใช่มั้ย]

"เฮ้ย..แกงส้ม"

[ก็ใช่น่ะสิ นี่พี่สัญญาอะไรกับผมไว้ จำได้มั้ย]

"อ๋อ..แกงส้ม พี่ขอโทษ พี่จะไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้แหละ รอพี่ก่อนนะ"


[Tono*Part]

ผมรีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว โถ่เอ๊ย ไอ้โตโน่ ลืมนัดกินข้าวเที่ยงกับแกงส้มไปได้ยังไงวะ นานๆทีจะได้นัดไปกินข้าวด้วยกัน ...ผมเป็นนักร้องที่ใครๆก็รู้จัก และผมก็เป็นแฟนกับแกงส้มด้วย เรา 2 คนคบกันมาได้ 5 ปีแล้ว ถึงแม้จะคบกันแบบลับๆแต่เราก็รักกันมากๆ ก็เพราะอย่างนี้กว่าเราจะได้ไปไหนมาไหนด้วยกันมันยากมากๆ หวังว่าแกงส้มคงไม่โกรธผมนะ

ผมมาถึงร้านอาหารที่นัดกับแกงส้มไว้ ตอนเวลา 12.00 น. เฮ้อ พอดีเลย ถึงจะเลยเวลานัดมาแล้ว 1 ชั่วโมงก็เถอะ บังเอิญว่าผมนัดแกงส้มตอน 11 โมงเช้า รู้อย่างนี้นัดเที่ยงไปเลยก็ดี มาถึงปั๊บจะได้กินข้าวเลย
ว่าแต่...แกงส้มอยู่ไหน ?
อ๊ะ! เจอแล้วนั่งอยู่ตรงนั้น หน้าเครียดเชียว เอาแล้วไง ไอโตโน่ งานเข้าแล้วมั้ยล่ะ

"แกงส้มครับ...พี่ขอโทษจริงๆนะ"

"ผมไม่โกรธหรอกครับ...เพราะพี่โตโน่ก็ลืมนัดปกติอยู่แล้ว"  เอ่อ...นี่แกงส้มไม่ได้ประชดใช่มั้ย -_-;;

"งั้นเราสั่งอาหารกันเลยดีกว่าเนอะ ^^;;"

"แต่จะว่าไป วันนี้พี่โตโน่เยอะไปมั้ยครับ"

"หือ?  อะไรเยอะเหรอ"

"การแต่งตัวของพี่เนี่ย..ใส่ทั้งแว่นตาดำ หนวดปลอม หมวกอีกด้วย ...ถ้าจะแต่งขนาดนี้ทำไมไม่เอาปี๊บคลุมหัวแล้วเดินเข้าห้างไปเลยล่ะครับ"  เอ่อ...ใครก็ได้ช่วยบอกผมทีว่าตอนนี้แกงส้มไม่ได้โกรธ และไม่ได้ประชดผมอยู่  TToTT

"แหะๆ ^^;;"

"พี่โตโน่ครับ...กินข้าวเสร็จแล้วเราไปดูหนังกันนะครับ"

"เอาสิ"

"พี่โตโน่เลี้ยงด้วย"

"ได้สิ..ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ^o^"

"แหม...คึกดีจังเลยนะครับ"

"ก็อยู่กับแกงส้มนี่นา จะไม่ให้คึกได้ยังไง ^^"

"เอ่อ... "

ผมกับแกงส้มจัดการกับอาหารตรงหน้าจนหมด ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปจองตั๋วหนังกันต่อ...

  

ใครอ่านแล้ว..ก็ฝากเม้น ติ+ชม กันด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ^^