คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ #
ในชีวิตที่เป็นอยู่ของพวกคุณนั้น ล้วนเดินไปตามกาลเวลา และชะตากรรม แต่หารู้ไม่ว่า ระหว่างการเดินไปข้างหน้านั้น ล้วนมีทุกข์ มีสุขปนมาด้วย และเมื่อคุณประสบกับมัน คุณจะผ่านมันไปได้อย่างไร ถ้าหากเจอความทุกข์
เราจะแก้มันด้วยการทำให้ตัวเองมีความสุขด้วยวิธีต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ทำให้ใจผ่อนคลาย หรือ ทำให้รู้สึกดี แต่เท่าที่ดูๆกัน บางคนจะหาวิธีที่มันดีกว่า และง่ายที่สุด นั่นคือการเล่น เล่นอะไรก็ได้ ที่มันทำให้ตัวเองสนุกกับมัน
หลายๆคนเลือกที่จะเล่นเกม เพราะมันง่ายที่สุด แค่เล่นไปตามบทของตัวละครในเกมก็สามารถคเลียร์เกมนั้นได้ง่ายๆ อีกทั้งยังได้ความสนุก และ หายเครียดไปชั่วขณะ บางคนก็ไปเล่นเกมออนไลน์ เพื่อหาความสุขและความสนุกเช่นกัน
แต่ถ้าหาก...เกมที่ว่านั้นมันมีจริงล่ะ? ใครหลายๆคนอาจจะบอกโดยไม่คิดว่า ‘มันก็ดีน่ะสิ’
มันจะดีจริงๆรึเปล่า? ถ้าหากเกมที่เราเล่นกันอยู่ทุกๆวัน ยกตัวอย่างเช่น เกมแนวชู้ตติ้งหรือยิงกันทำนองนั้น หรือแม้แต่เกมออฟไลน์ที่ต้องเข่นฆ่ากันเพื่อให้ได้มาด้วยความสำเร็จต่างๆมันจะดีจริงหรือ?...
แต่ช่างเถอะ..เพราะอย่างไร สิ่งที่พูดออกมาทั้งหมดนั้น มันก็แค่เกริ่นนำ เพราะเกมที่ผมพูดถึงมันคือ เกมชีวิต เกมที่ทุกคนต้องเอาชีวิตรอดจากผู้เล่นที่เหลือ ทุกๆคนจะต้องรับมือกับความเห็นแก่ตัวและความโลภของมนุษย์ ไม่เว้นแม้แต่ตัวเอง
ทุกคนจะต้องเข่นฆ่ากัน และ ช่วยเหลือกันไปด้วย ไม่เช่นนั้น มันจะไม่ตรงเงื่อนไขที่กำหนดไว้ และทุกๆคนก็จะฆ่ากันโดยไร้ประโยชน์ จากนั้นก็จะไม่มีใครรอดกลับมา ความปราถนาที่หวังไว้ก็อดเช่นกัน เพราะฉะนั้นจงทำตามเงื่อนไขและข้อตกลงที่ได้รับให้ดีล่ะ..เพราะหากใครสักคนไม่ทำตามเงื่อนไขที่ได้วางไว้...คุณอาจจะเป็นคนที่ได้รับผลเสียไปด้วยก็ได้
“แน่นอนมันต้องสนุกอย่างถึงที่สุดแน่ๆ แล้วเจอกันนะ..เหล่าแกะน้อยของฉัน” เสียงของชายหนุ่มดังแว่วมาแต่ไกล หลังจากที่เขียนข้อความอะไรสักอย่างลงไปในโปรแกรมคอมพิวเตอร์อย่างสบายอารมณ์
“ท่านคะ..แล้วจะทำยังไงต่อคะ?” สาวใช้เอ่ยปากออกมาถามด้วยความสงสัย ชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะเป็นเจ้านายกำลังยิ้มอยู่อย่างดีใจ และผายมือไปทางโต๊ะข้างๆ ที่มีซองจดหมายกองเอาไว้
“เอาไปส่งให้ตามรายชื่อในซองนี้ คนเหล่านี้คนผู้เล่นที่ได้รับเกีรยติจากฉันเพื่อมาเล่นเกมที่ฉันตั้งขึ้นมาโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย” ชายหนุ่มบอกกับสาวใช้ เธอพยักหน้าครั้งหนึ่งและหอบซองจดหมายทั้งหมดเดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้แค่ชายหนุ่มที่นั่งอารมณ์ดีอยู่หน้าคอมพ์ท่ามกลางห้องที่มืดมิดเท่านั้น..
“เอาล่ะ..ใครจะได้ไปครองกันน้า.....ไอ้เงิน 100,000,000 เนี่ย คิดแล้วก็น่าสนุกแฮะ แต่แย่หน่อยนะ เพราะมันจะมีคนเดียวที่ได้รับ และคนๆนั้นจะต้องฆ่าคนที่เหลือให้หมด!”
ความคิดเห็น