Danganronpa V3 จากเกมฆาตกรรมเป็นเกมจีบสาวไปซะแล้ว

ลำดับตอนที่ #1 : การเริ่มต้นของความรักในโรงเรียนแห่งนี้(ความรักของโคคิจิ โอมะ)

     "เดี๋ยวตอนนี้ผม โคคิจิ โอมะเป็นตัวหลักของตอนนี้นะ"

ณ ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง(ไซซู) ได้มีเด็กนักเรียน 16 คนได้โดนขังอยู่ในโรงเรียนนี้ แล้วก็โดนให้ทำภารกิจให้จีบกันเองงงงง

 ณ ที่โรงยิม   

โมโนคุมะ : เอาล่ะฉันจะให้พวกแกมาจีบกันและสร้างความสัมพันธ์แบบคู่รักในโรงเรียนนี้!!!!

                   ทุกคน : หา!!!! อะไรนะ!!!

โมโมตะ ไคโตะ : แกว่าอะไรนะ!! 

โมโนคุมะ : ก็อย่างที่พวกแกได้ยินไง ฉันให้พวกแกสร้างความสัมพันธ์แบบคู่รักกันไง!!

โทโจ คิรุมิ : หมายความว่ายังไงคะ??

โมโนคุมะ : "ก็ให้พวกแกจีบกันแล้วเป็นแฟนกันเพื่อที่จะจบการศึกษายังไงล่ะ" 

K1-01 คีโบ : มันเกินไปนะครับ!!!

   ระหว่างที่ทุกคนที่ผมไม่รู้จักกำลังวุ่นวายกับโมโนคุมะอยู่ ผมก็มองไปรอบๆโรงยิม แล้วผมก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นทำให้ผมใจเต้นขึ้นมา เพราะอะไรไม่รู้ เธอคนนั้นมีลักษณะ ผมสั้นสีแดง ตัวเล็ก ใส่ชุดคล้ายๆ นักเวทย์มนตร์ ที่จริงผมควรที่จะไม่สนใจแต่ทำไม...... ทำให้ผมชอบเธอเข้าให้แล้ว....

โมโนคุมะ : ถ้าเกิดพวกแกไม่ทำความสัมพันธ์แบบคนรักภายใน 1 เดือน ล่ะก็พวกแกจะตายกันหมด

ทุกคน : ......(ทุกคนต่างเงียบ....แล้วอยู่ๆก็มีคนพูดขึ้นมา)

อากามัตซึ คาเอดะ : แล้วต้องทำยังไงอ่ะ

โมโนคุมะ : ฉันก็รู้ว่าพวกแกนะ ไม่น่าจะชอบกันง่ายๆ ไงฉันให้พวกแกจับฉลากเอาล่ะกัน

สึมุกิ : คือจับฉลากกันทุกคนหรอคะ??

โมโนคุมะ :  เปล่า... ฉันจะให้ผู้ชายเป็นคนจับฉลากเอง แล้วในฉลากนั้นมีชื่อผู้หญิงทั้ง 8 คนด้วยเพราะฉะนั้นผู้หญิงทุกคนออกจากโรงยิมด้วย

    แล้วผู้หญิงทุกคนก็เดินออกไปจากโรงยิมไป..

โมโนคุมะ : เอาล่ะพวกแกฉันจะให้พวกแกจับล่ะนะให้เรียงแถวให้เป็นระเบียงนะแล้วพวกผมต้องทำต้องที่โมโนคุมะสั่ง

โมโนคุมะ : จะให้เริ่มจากคนที่อยู่คนแรกนะ

ชินกูจิ คิโยะ : ฉันเอง  แล้วเขาก็เอามือใส่ไปที่กล่องจับฉลาก แล้วเขาก็หยิบกระดาษสีขาวแผ่นหนึ่งไป

โมโนคุมะ : ชื่อที่เขียนอยู่บนกระดาษจะเป็นชื่อของคนที่เราต้องสร้างความสัมพันธ์ด้วยนะ

ชินกูจิ คิโยะ : อย่างนี้ นี่เอง

โมโนคุมะ :ส่วนข้อมูลอื่นๆให้ดูในโมโนแพดล่ะกันนะ

แล้วโมโนคุมะก็ให้คนอื่นจับกันคนล่ะใบแล้วก็ถึงตาผม คนสุดท้าย ผมขอให้ได้คู่กับเด็กผู้หญิงคนนั้น พอผมจับฉลากขึ้นมาพบว่า......

โอมะ โคคิจิ : "ยูเมโนะ ฮิมิโกะ"

ผมรีบดูที่โมโนแพดของตัวเองว่าใช่เธอหรือเปล่าแล้วปราฏว่า..... เป็นเธอจริงๆ ผมดีใจมากที่จับฉลากให้เธอ แล้วอยู่ๆโมโนคุมะบอกว่า...

โมโนคุมะ : คนที่รู้ว่าตัวเองจับได้ใครก็ไปสร้างความสัมพันธ์กับคนนั้นไวๆล่ะกันนะ พวกแก

แล้วโมโนคุมะก็หายไปเลย พวกผมก็แยกย้ายกันไป แล้วผมก็มาที่ห้องพักที่โมโนคุมะเตรียมไว้ให้แล้วผมก็นอนคิดอยู่ว่าจะไปติดสนิทกับเธอยังไง

ดี คิดไปคิดมาก็หลับไปแล้ว

ตอนเช้า ผมได้ยินเสียงประกาศของโมโนคุมะทำให้ผมตื่น

โอมะ โคคิจิ : เฮ้อ... (ผมยังเครียดอยู่เลยว่าจะติดสนิทยังไง ผมเลยคิดว่าแกล้งเธอบ่อยๆล่ะกัน)

ผมก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จ ผมก็เดินออกมาจากนอกห้องแล้วผมก็พบกับเธอ ผมเลยทักเธอไปว่า..

โอมะ โคคิจิ:ยูเมโนะซัง อรุณสวัสดิ์!! ผมก็ตะโกนแบบนั้นไป แล้วเธอก็หันมา

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : อะไรของนายอ่ะ แล้วทำไมนายถึงรู้ชื่อฉันล่ะหา??? ทำหน้าเขินนิดหน่อย

ผมก็ งง กับคำถามของเธอแล้วผมก็พูดว่า...

โอมะ โคคิจิ : ก็ฉันนะ กำลังสนใจเธออยู่ไงล่ะ

ล่ะ.หลังจากที่ผมพูดจบ เธอก็ทำอะไรแปลกๆขึ้นมาเป็นแบบที่ผมประหลาดใจมาก ก็คือ..

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : นายบ้าหรือเปล่าเนี่ยมาสนใจคนอย่างฉันอ่ะ แล้วเธอก็ เขินมากในตอนนั้นทำให้ผมแปลกใจมากที่เธอเขินขนาดนั้น!! และเธอก็รีบเดินไปอย่างเร็วเท่าที่เธอจะทำได้ผมก็ตกใจที่ผมเห็นเธอเป็นแบบนั้น.... อย่าบอกนะว่าเธอก็ชอบผม!!! ไม่ๆอย่างคิดเข้าข้างตัวเองเลย.. เอาล่ะเราไปที่ห้องกินอาหารดีกว่า ทุกคนน่าจะรออยู่..

ณ ที่ห้องอาหาร

  โอมะ โคคิจิ : (ระหว่างที่ทุกคนกำลังกินข้าวเช้ากันอยู่นั้นเอง ผมก็แอบมองเธออยู่ แล้วเธอดันมาสบตากับผมอีก!!! ผมรีบหลบสายตาของตัวเองทันที 

เพื่อไม่ให้เธอเห็น ผมอยากจะติดสนิทกับเธอ เลยเดินเข้าไปหาเธอ)

โอมะ โคคิจิ : นี่ ยูเมโนะซัง พอดีว่าพอมีเวลาให้คุยด้วยไหม.. ผมก็พูดแบบนั้นกับเธอ แบบกระซิบอ่ะนะ ผมไม่อยากให้คนอื่นรู้ แล้วเธอก็กระซิบบอกกับผมแบบเขินๆว่า....

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : ก็ได้นะ ที่ไหนหรอ??? เธอถามผมเลยบอกว่า

โอมะ โคคิจิ : ที่ห้องอาหารนี่ล่ะ แต่เดี๋ยวเธอช่วยมาประมาณ 1 ทุ่มได้ไหม ผมก็บอกเธอไปแบบนั้นแล้ว เธอก็บอกว่า....

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : ได้สิ เดี๋ยวฉันมาล่ะกัน  แล้วเธอก็รีบเดินออกไปจากห้องอาหารทันที 

        ผมดีใจที่เธอตอบตกลง แต่ผมต้องวางแผนในการเดทครั้งนี้ ผมเลยนึก....................... อ๋อ ผมได้ไปหา โทโจซัง เธอน่าจะเป็นความหวังของผม 

หลังจากนั้น ผมได้ไปคุยกับโทโจซัง แล้วเธอ ก็บอกตกลง

โทโจ  คิรุมิ : แล้วให้ดิฉันทำไรบ้างค่ะ โอมะซัง

โอมะ โคคิจิ : ผมอยากให้ โทโจซังทำอาหารเย็นให้หน่อย แล้วก็พวกอาหารก็.....  ผมก็กระซิบบอกโทโจซังแล้วเตรียมไรบ้าง แล้วเธอก็บอกว่า...

โทโจ  คิรุมิ : รับทราบแล้วค่ะ โอมะซัง เดี๋ยวดิฉัน เตรียมของที่คุณบอกให้ค่ะ แล้วเธอก็ไปที่ห้องครัวทันที

โอมะ โคคิจิ : (ขอบคุณที่โทโจซังทำตอมที่เราพูด เดี๋ยวเราต้องเตรียมของขวัญให้กับ ยูเมะโนะซังแล้ว)

         ณ เวลา 6 โมงกว่าๆใกล้จะ 1 ทุ่มแล้ว ผมกำลังไปหาโทโจซังเพื่อไปดูว่าเธอเตรียมแบบที่ผมบอกเธอหรือเปล่า  พอผมไปที่ห้องอาหารก็พบกับ.....

โทโจ  คิรุมิ : ฉันเตรียมแบบที่คุณบอกแล้วค่ะ เธอพูดแบบนั้นแล้วผมก็มองไปรอบๆ แล้วผมก็บอกกับเธอว่า...

โอมะ โคคิจิ :  ขอบคุณนะ โทโจซัง ที่ช่วยเรานะ แล้วเธอก็บอกกับผมว่า

โทโจ  คิรุมิ : ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันช่วยทุกคนค่ะ แล้วเธอก็บอกกับผมว่า....

 โทโจ  คิรุมิ : คุณไปเตรียมตัวเถอะค่ะ เดี๋ยว ยูเมะโนะซังจะมาแล้วนะคะ ไปที่โต๊ะอาหารเลยค่ะ แล้วเธอก็ไปที่ห้องครัว...  ผมก็ไปที่โต๊ะอาหารตามที่เธอบอก

        แล้วพอถึงเวลา 1 ทุ่มตรง ผมก็รอยูเมะโนะซังอยู่  แล้วอยู่ๆประตูที่ห้องอาหารก็ปิดออก ผมรู้ทันทีว่าต้องเป็นยูเมะโนะแน่นอน 

แล้วเธอก็ทำท่าทางเขินอายนิดหน่อย แล้วเธอก็พูดว่า 

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ :  นายชวนฉันกินข้าวใช่ไหมอ่ะ... เธอถามผมแบบนั้นผมเลยบอกว่า 

โอมะ โคคิจิ :  ใช่แล้วล่ะ ขอโทษที ที่บอกไม่หมดนะ ถ้าเธอไม่รังเกียจก็มากินอาหารเย็นด้วยกันนะ ผมบอกเธอไปแบบนั้น เธอก็รู้สึกแสดงสีหน้าแบบ.... ดีใจ!!!!

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : ไงฉันขอกินข้าวด้วยนะ แล้วเธอก็นั่งตรงข้ามผม  ผมใจเต้นไปหมดไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยยย แล้วอยู่โทโจซังก็เดินเข้ามาแล้วถามผมกับยูเมะโนะซังว่า....

โทโจ  คิรุมิ : จะเอาอะไรดีคะ เธอถามผมกับยูเมะโนะว่าจะกินอะไร

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : ไงเราขอเป็นอาหารญี่ปุ่น กับซุปมิโซะล่ะกัน เธอก็บอกกับโทโจซัง และเธอก็ถามผมต่อ

โอมะ โคคิจิ : ไงผมเอาอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน ผมได้บอกโทโจซังแล้ว

ณ เวลาต่อมา....  พวกเราก็กินข้าวกันเสร็จแล้ว พวกเรากำลังจะเดินไปที่พัก แล้วอยู่ๆ ยูเมะโนะซังก้พูดอะไรบ้างอย่างมา...

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : นี่ๆ โอมะคุงนายพอจะมีเวลาเหลือไหม อยากคุยต่อกับนายอ่ะ 

อยู่ๆเธอก็ถามผม ผมทั้งตกใจและดีใจในเวลาเดี๋ยวกัน แล้วผมก็บอกกับเธอว่า

โอมะ โคคิจิ : ได้อยู่นะ แล้วจะไปคุยกันที่ไหนอ่ะ ผมก็ถามเธออยู่อย่างนั้นไปแล้วเธอก็บอกว่า

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : ไงไปคุยที่ตรงสนามหญ้ากันไหม เธอก็บอกผมแล้วก้ชี้ไปที่สนามหญ้า ผมก็เลยบอกเธอว่า

โอมะ โคคิจิ : ก็ได้นะ แล้วพวกเราก็นั่งกันอยู่ที่สวนหญ้า จนสักพักประมาณ 21.00 แล้ว ผมก็รวมรวบความกล้าทที่จะบอกยูเมะโนะว่า "ผมชอบเธอ"อยู่ๆเธอก็พูดมาว่า

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : เอ่อ โอมะคุง นายมีคนที่ชอบหรือยังอ่ะ เดี๋ยวๆ นี่มันเป็นคำถามยอดนิยมในการ์ตูนเลยนี่นา ผมต้องบอกเธอไป

โอมะ โคคิจิ : ก็มีแล้วนะ... ทำไมผมต้องเขินด้วยเนี่ยยย ยังไม่ทันจะบอกยูเมะโนะซังเลย

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : ไงหรอ แล้วคนที่นายชอบเป็นคนแบบไหนหรอ นี่ก็เป็นคำถามยอดดนิยมเหมือนกันเลยยย

โอมะ โคคิจิ : ก็คนแบบเธอไง ยูเมะโนะซังไง ผมชอบเธอนะ ผมได้บอกเธอไปแล้ว จะทำยังไงดีเนี่ยยย ตอนนี้หน้าแดงมากๆเลย แล้วผมก็มองหน้า

ยูเมะโนะซัง แล้วผมก็ตกใจกับปฏิกิริยาของยูเมะโนะซังก็แปลกใจมาก

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : จริงปะเนี่ย นายชอบฉันจริงๆหรอ เธอก็ถามผมไปแบบนั้น ผมก็บอกว่า 

โอมะ โคคิจิ : ใช่ชอบตั้งแต่แรกพบแล้ว มาเป็นแฟนกันนะ ผมได้บอกเธอไปแบบนั้นไป เธอสามารถที่จะปฎิเสธผมก็ได้ แต่สิ่งที่เธอบอกมันเป็นคำตอบที่ไม่น่าเหลือเชื่อเกิดขึ้น

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : ที่จริงเราก็ชอบนายนะ โอมะคุง หา!!!!!  ว่าไงนะ เธอชอบผมไงหรอ เป็นได้ไง 

โอมะ โคคิจิ : จริงเหรอ!!!! ยูเมะโนะ ก็ชอบผมไงหรอ ผมกับเธอ หน้าแดงกับเธอแดงมากๆ เหมือนกับคนเมาเลย555+ แล้วเธอก็บอกว่า

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ :  ใช่แล้วล่ะ พวกเราเป็นแฟนกันยัง... ผมกับเธอได้หน้าแดงเป็นมะเขือเทศเลย ไงพวกเราก็เป็นแฟนกันแล้วนี้ดีใจจังเลยยย

โอมะ โคคิจิ :  ใช่ ไงยูเมะโนะซังก็เรียกผมว่า โคคิจิ ก็ได้นะ 

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : ไงนายก็เรียกเราว่า ฮิมิโกะ นะ

อยู่ๆ ก็มีอะไรโหล่ขึ้นออกมาจากข้างหลังของพวกเรา

โอมะ โคคิจิ : โมโนคุมะไงหรอ!!!

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : มาได้ไงเนี่ย โมโนคุมะ

โมโนคุมะ : ใช่แล้วล่ะ พวกแกเป็นคู่แรกที่ทำภารกิจของฉันได้ ถือว่าเป็นการจบการศึกษาแต่พวกแกต้องอยู่ในโรงเรียนไปก่อน ต้องให้ทุกคนมีแฟนกันให้หมดก่อน Okไหม ไงฉันไปล่ะ

แล้วโมโนคุมะก็หายไปเลย หลังจากนั้นผมก็ งงแล้ว ผมก็อยู่กับฮิมิโกะต่อแล้วเธอก็บอกว่า

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : แล้วพราเราตอนนี้ก้เป็นแฟนกันแล้วใช่ไหม... โคคิจิคุง ผมได้ตกใจที่อยู่ๆ เธอก็ถามเราแบบนี่ แล้วผมได้ตอบทันทีว่า

โอมะ โคคิจิ : แน่นอนสิ ว่าตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนะ ฝากตัวด้วยนะฮิมิโกะจัง ผมได้พูดกับเธอแบบนั้นแล้วเธอก็บอกว่าฃ

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : อืม ฝากตัวด้วยนะโคคิจิ แล้วเธอก็พร้อมเอามือมาจับมือกับผม นี่ใจเต้นแรงมากเลย แล้วเธอก็เขินด้วยแล้วพวกเเราก็บอกฝันดี วิ่งกันแล้วกัน 

ขณะที่ผมกำลังจะเดินเข้าห้องไป อยู่ๆก็มีคนเรียกผม 

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : โคคิจิคุง!!!! แล้วผมก็หันไปทันทีแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นคือ!!!!

   จุ๊บ.......  !!!!! ผมเหมือนรู้สึกถึงความนุ่มที่อยู่ตรงปากของผมแล้ว พอมองไปที่ข้างหน้า

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : ฝันดีนะ โค..คิ..จิ...คุง พร้อมกับยิ้มที่แสนจะเขินอายรวมกับการยิ้มที่แสนจะน่ารักเหลือเกิน!!!

โอมะ โคคิจิ : เดี๋ยวฮิมิโกะจัง.... จูบเราเหรอ.... ผมได้ถามเธอไปแบบนั้นแล้วเธอก็บอกว่า

ยูเมโนะ ฮิมิโกะ : ใช่ เราอยากจูบนายนะ แล้วผมกับเธอได้เขินไปแล้วก็แยกย้ายกันไปนอนโดยที่อาการเขินยังอยู่ อยู่เลย

----------------------------------------------จบ------------------------------------------------------------------

ฮิมาโกะ : แต่งเสร็จแล้วงับ ขอให้อ่านสนุกนะ อยากให้แต่งคู่ไหนอีกก็บอกนะ (ได้แค่ New Danganronpa V3 นะ) ติ/ชมได้ตามสบายเลยจ้าาาา