ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Ever's Love

    ลำดับตอนที่ #9 : - 08 The beginning -

    • อัปเดตล่าสุด 9 ต.ค. 53


     

      10 PM.




                    ฮยอกแจและทงเฮกำลังจัดรายการวิทยุ Kiss The Radio อยู่ข้าง่ในห้องจัดรายการ ส่วนเอฟเวอร์นั้นนั่งรอทั้งสองคนอยู่ข้างๆห้อง จนเผลอหลับไป




       11 PM.




                   ชิน มินกิที่ขับรถมาหาฮยอกและทงเฮที่ห้องจัดรายการ เพื่อที่จะฝากตารางงานใหม่ของวันพรุ่งนี้ไปให้สมาชิกในวงทุกคน แต่เมื่อเขามาถึงปรากฎว่าฮยอกแจและทงเฮยังคงดำเนินรายการอยู่ เขาจึงเดินไปเพื่อนั่งรอที่ห้องข้างๆ เพื่อรอพบกับทั้งสองคน 




                    แต่เมื่อเข้าไปในห้องนั้น เขาก็เห็นเด็กผู้หญิงคนเดิมที่เขาเห็นไกลๆที่หอพักของเอสเจวันนี้..........




                    ....................เธอกำลังหลับอยู่บนโซฟา




                     มินกิสาวเท้าเข้าไปใกล้อีกเพื่อที่จะมองหน้าของเธอให้ชัดเจน...............




                   ..................และแล้ว.................




                   เขาก็จำเธอได้!!!!




                  ....................เด็กผู้หญิงคนนี้...............




                 .....................หน้าตาน่ารัก หน้าหลงใหลแบบนี้................




                 ไม่ผิดตัวแน่!!!




                 .....................เอฟเวอร์!!!!....................




    "พี่หาเด็กคนนั้นเจอแล้วนะ......มินโฮ.......นายไม่ต้องเป็นห่วง" มินกิพึมพำกับตัวเอง

     


    12 PM.




    "มาแล้วครับ!!" ฮยอกแจและทงเฮที่เพิ่งจัดรายการวิทยุเสร็จ เดินเข้ามาในห้อง




    "อืม.....มากันซักที รอจนจะหลับแล้ว" มินกิบ่น




    "แล้วพี่จะมาก่อนเวลาทำไมตั้งชั่วโมงนึงน่ะ" ทงเฮถาม




    "ก็กะจะเอาตารางงานใหม่มาให้แล้วกลับเลย แต่ไม่นึกว่านายจะออกมากันไม่ได้นี่นา" มินกิพูด




    "อ่อ...แล้วไหนล่ะคัรบตารางงาน พี่จะได้รีบกลับไปนอน ฮ่าๆๆ" ฮยอกแจแซว




    "หึ! รอจนหายง่วงแล้ว.....อ่ะนี่!! ตารางงาน มีรายชื่อแต่ละคนอยู่บนกระดาษแล้ว" มินกิพูดและยื่นเอกสารให้




    "ขอบคุณมากครับ!!!" ฮยอกแจและทงเฮพูดพร้อมกัน




    "อืม..ไม่เป็นไรหรอก..........ว่าแต่....เด็กคนนั้นน่ะใครกัน.....มากับพวกนายไม่ใช่หรอ?........หรือว่า....แฟนใคร??" มินกิถามพลางชี้ไปที่เอฟเวอร์




    "......เอ่อ..........." ฮยอกแจไม่รู้จะตอบว่ายังไง 




    ขณะส่งสายตาไปขอความช่วยเหลือจากทงเฮประมาณว่า'ช่วยหน่อย ไม่อยากให้พี่มินกิรู้ว่าเอาคนนอกเข้ามาอยู่ด้วย'




    ".......เอ่อ........คือว่า....คือว่านี่....น้องครับ" ทงเฮตอบอย่างคิดอะไรไม่ออก




    "น้องอะไร??" มินกิถาม หน้าตาเริ่มไม่สบอารมณ์




    "คือน้อง........." ทงเฮยังคงคิดอะไรไม่ออกเหมือนเดิม




    "น้องผมเองครับ!!!" ฮยอกแจตอบขึ้นมาทันใด




    "....................." ทงเฮตกใจ พูดไม่ออก




    "อ่อ! น้องนายเองหรอ ฮยอกแจ" มินกิถาม




    "ครับ น้องสาวผมเอง....เป็นญาติกันน่ะครับ" ฮยอกแจตอบ




    "อืม.....ไม่เคยเห็นเลยนะ เป็นคนเกาหลีแน่หรอ?" มินกิถามอย่างสงสัย




    "อ๋อ! เอ่อ....ไม่เชิงน่ะครับ...เอ่อ ลูกครึ่งครับ" ฮยอกแจตอบอย่างลนลาน (โกหกไม่เก่งนะเนี้ย)




    "ครึ่งอะไร!!!" มินกิถามเสียงดุ พยายามจับผิดฮยอกแจ




    "เอ่อ....เกาหลี..ญี่ปุ่น...ไทย...ครับ.." ฮยอกแจพูดออกไปอย่างไม่ทันคิด (หลายครึ่งไปรึเปล่า)




    "อือ...สามชาติเชียวนะ...แล้วชื่ออะไรล่ะ" มินกิถาม สายตาจิกฮยอกแจ




    "ชื่อ.....ชื่อเอ....ฮารุครับ" ฮยอกแจตอบ




    "เอ...ฮารุ??" มินกิถาม




    "เอ่อ ฮารุเฉยๆครับพี่" ฮยอกแจรีบตอบ




    "อ่อ อืม....ดูแลดีๆแล้วกัน" มินกิพูด




    "ครับๆ" ฮยอกแจรับคำ




    "งั้นฉันกลับก่อนล่ะ อยากกลับบ้านจะแย่แล้ว" มินกิพูด พร้อมลุกขึ้นจากโซฟา




    "ครับ!! กลับดีๆนะครับพี่" ฮยอกแจพูด




    "สวัสดีครับ!!" ทงเฮพูด




    ..........เมื่อมินกิกลับไปแล้ว............




    "เกือบไปแล้วไง..." ฮยอกแจพูด



    "อืมใช่.......พอฮารุมาฉันก็ลืมเรื่องกฎหอของพวกเราไปเลย...เฮ้อ~~~" ทงเฮพูด




    "อืม..... กลับกันเถอะ เดี๋ยวฉันแบกฮารุไปเอง" ฮยอกแจพูดและเดินไปหาเอฟเวอร์ที่ยังคงหลับอยู่




    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



                   หลังจากที่มินกิคุยกับฮยอกแจและทงเฮเสร็จ เขาก็ขับรถออกมาอย่างช้าๆ ขณะที่ในหัวสมองของเขาครุ่นคิดเรื่องของคนที่ฮยอกแจยืนยันว่าเป็นน้องสาวของเขา




    "ชื่อ ฮารุ งั้นหรอ" มินกิพูดคนเดียว




    "มันเป็นไปได้หรอ ที่จะมีคนหน้าตาและอายุเท่ากันถึงสองคน....." มินกิพึมพำ




    "...........เป็นไปไม่ได้หรอก!! เอฟเวอร์กับฮารุต้องเป็นคนเดียวกันแน่ๆ" มินกิพูดอย่างมั่นใจ




                        ทั้งๆที่มินกิบอกว่าจะกลับบ้าน แต่เขากลับขับรถมาจอดที่ตึกใกล้ๆกับหอพักของเอสเจ เพื่อที่จะพิสูจน์ความคิดของเขา ว่ามันถูกต้อง




                         มินกินั่งรออยู่ในรถเพียงไม่นาน รถของทงเฮก็ขับเข้าไปจอดที่ลานจอดรถของหอพัก มินกิก้าวลงจากรถอย่างเงียบกริบและระมัดระวังตัว เขาคว้ากล้องดิจิทัลติดตัวลงมาด้วย และเดินไปหลบอยู่ข้างๆตู้โทรศัพท์สาธารณะที่อยู่ตรงข้ามกับทางขึ้นหอพัก  เวลาเดียวกับทงเฮและฮยอกแจที่มีเอฟเวอร์หลับอยู่บนหลัง เดินออกมาจากลานจอดรถ 




    ....................มินกิกระชับกล้องในมือ...................




    ................เขาเปิดเครื่องและทำการปิดแฟลช.............




    .........................และรอคอยโอกาส.....................




    "พี่โซราไม่กลับอย่างนี้ แล้วนายจะให้เอบเบอร์นอนที่ไหนล่ะ" เสียงทงเฮพูดลอยมาตามอากาศ




    "อืม.......นอนห้องฉันแหละ เดี๋ยวฉันไปนอนกับนาย" ฮยอกแจตอบ




                         ทงเฮและฮยอกแจเดินคุยกันออกมาจากลานจอดรถโดยไม่รู้ตัวเลยว่า มินกิที่ยืนหลบอยู่นั้นกำลังได้ยินทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาคุยกัน




    ในความคิดของมินกิ



    (...จริงๆสินะ  ใช่เด็กคนนั้นจริงๆด้วย เอฟเวอร์...ฉันเจอเธอแล้ว ในที่สุดฉันก็เจอเธอ...)




    (....มินโฮ พี่เจอคนที่มันฆ่านายแล้วนะ...พี่จะทำให้มันได้รับกรรมอย่างสาสมกับสิ่งที่มันทำไว้กับนาย....)




    (...ฮยอกแจ นายไม่เคยโกหกพี่ แต่ทำไม..วันนี้นายโกหกพี่เพราะเด็กคนนั้นล่ะ....นายกำลังโดนหลอกนะ....แต่ไม่เป็นไร พี่จะปกป้องนายเอง....พี่จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายคนที่เปรียบเสมือนน้องชายอีกคนของพี่หรอก..... พี่เสียน้องชายแท้ๆไปคนนึงแล้ว และก็จะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก.....)




                   ความคิดมากมายของมินกิพรั่งพรูออกมาจากหัวสมอง สายตาของเขามองไปยังทั้งสามคนที่กำลังจะขึ้นตัวหอพัก......




    .........วินาทีนั้นเอง........




    ทงเฮย่อตัวลงกับพื้น......และผูกเชือกรองเท้าของเขาที่หลุดออก




    .....มินกิ ตั้งกล้องโฟกัสไปที่ฮยอกแจอย่างรวดเร็ว




    และกดถ่ายภาพ.......




    ......เฉียดฉิวพอดีกับที่ทงเฮลุกขึ้นยืนอีกครั้ง และเดินตามฮยอกแจขึ้นหอพักไป




    "เธอจะต้องออกไปจากชีวิตของฮยอกแจ...ที่เป็นเหมือนน้องชายของฉัน และเธอจะต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เธอทำไว้ ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เธอได้มีความสุข ทั้งๆที่น้องชายของฉันตายไปทั้งคน....แล้วเธอจะได้รู้ ว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง....." มินกิพึมพำอย่างโกรธแค้น ขณะที่เดินกลับไปที่รถของตัวเอง




    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



    ::ไรเตอร์::


    ตอนนี้เครียดหน่อยเนอะ 
    คนอ่านอย่าเพิ่งเครียดกันไปก็แล้วกันนะ^^
    ทนเครียดตอนนี้กับตอนหน้าอีกตอนแล้ว ตอนหวานๆก็จะตามมา 555

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×