END.[GOT7] Sweetie เติมรักให้ล้นใจ (MarkBam)

ตอนที่ 24 : Special : "วันของน้องแบม" 150%

 #ฟิคsweetieMB

**แก้คำผิดแล้วค่ะ **

“พี่ใหญ่เมื่อไหร่คุณป๊าคุณม๊าจะมาอ่ะ”  เด็กน้อยเริ่มงอแงเพราะมารอรับคุณป๊าคุณม๊าที่สนามบินตั้งแต่เช้ามืด

“ใกล้ถึงแล้วล่ะ  น้องเล็กมานั่งข้างพี่จินยองนี่มา”  เด็กน้อยเดินมานั่งข้างจินยองอย่างว่าง่าย 

“ไฮ  ที่รักของคุณม๊า”  ไม่นานคุณป๊าคุณม๊าก็มาถึงเกาหลี  เด็กน้อยรีบวิ่งไปกอดหมับผู้เป็นบิดาและมารดาด้วยความคิดถึง 

“น้องแบมตัวสูงขึ้นหรือเปล่าคะลูก  สูงกว่าคุณม๊าแล้วนะเนี่ย”  แบมแบมยิ้มตาหยีเมื่อคุณม๊าเอ่ยชม

“แต่คุณป๊าว่าน้องแบมไม่ได้สูงขึ้นหรอก  แต่เป็นเพราะรองเท้าที่คุณป๊าส่งมาให้เมื่ออาทิตย์ที่แล้วต่างหากล่ะ”  คุณป๊าเอ่ยแซวเมื่อวันนี้ลูกคนเล็กใส่รองเท้าส้นสูงที่ตนส่งมาให้เป็นของขวัญวันเรียนจบ  เด็กน้อยเบะปากเมื่อมีคนรู้ทัน  จากนั้นทั้งห้าคนก็มารับประทานอาหารกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

“พี่บอมกับพี่จินเดี๋ยวนี้ดังใหญ่แล้วนะ  คุณม๊าเห็นออกรายการทีวีอยู่บ่อยๆ”  จินยองยิ้มรับ

“แล้วเรื่องฮันนีมูนว่ายังไงตอนนี้ฟิคก็จบแล้วหนิ  ป๊าว่าเราสองคนน่าจะไปอันนีมูนกันได้แล้วนะ” 

“อันที่จริงพี่บอมว่าจะบอกคุณป๊าคุณม๊าอยู่เหมือนกันว่าอาทิตย์หน้าพี่บอมกับเนียร์จะไปฮันนีมูนกันที่ญี่ปุ่นครับ”  แจบอมยิ้มจนตาปิด  มือหนากอบกุมมือบางของภรรยา  หากจะถามว่าทั้งคู่เข้าสู่ประตูวิวาห์กันเมื่อไหร่  แจบอมก็ตอบได้เลยว่าก่อนเปิดฟิคสวีทตี้ของเพื่อนรัก 

“งั้นดีเลย  ไปสักอาทิตย์สองอาทิตย์สิกลับมาจะได้มีหลานให้คุณป๊ากับคุณม๊าอุ้มไง”  แจบอมยิ้มตาหยี  ส่วนจินยองก็อายม้วนหน้าแดง

“ผมจะมีหลานให้คุณป๊าคุณม๊าได้ยังไงครับ  พวกเราเป็นผู้ชายกันทั้งคู่แล้วถ้าเราไปฮันนีมูนกันนานขนาดนั้น  ใครจะดูบริษัทล่ะครับ”  จินยองพูดอย่างนอบน้อมแล้วเช็ดมุมปากที่เปรอะซอสให้แบมแบม  จินยองดูแลแบมแบมดีอย่างกับลูกตัวเองถ้าจินยองมีลูกคงจะเป็นแม่ที่ดีได้

“นวัตกรรมแพทย์สมัยใหม่ก้าวหน้าจะตายไป  ส่วนเรื่องบริษัทไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเดี๋ยวคุณป๊ากับคุณม๊าดูให้เองน่า”  คุณป๊ายิ้มร่าอย่างอารมณ์ดีแล้วตักอาหารวางลงบนจานลูกคนเล็ก  แบมแบมผู้ไม่สนใจใครเมื่อมีอาหารอยู่ตรงหน้า  คุณป๊าชักจะสงสัยแล้วสิว่าพี่บอมเลี้ยงน้องแบบอดๆอยากๆหรือไง  แต่ดูจากแก้มกับพุงกะทิแล้วก็ไม่น่าใช่

“งั้นก็ไปอาทิตย์หน้าเลยแล้วกัน  แต่ก่อนไปเดี๋ยวคุณม๊าพาพี่จินไปหาหมอก่อนนะคะกลับมาเผื่อพวกเราจะได้รู้ข่าวดี ฮิฮิ”  แบมแบมเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงคุณม๊าหัวเราะ

“ข่าวดีอะไรหรอฮะคุณม๊า”  เด็กน้อยเงยหน้าถามตาแป๋ว

“น้องแบมอยากมีหลานไหมคะลูก”

“อยากฮะๆน้องแบมอยากอุ้มเด็กตัวเล็กๆ”  เด็กน้อยยิ้มร่าหากใครไม่รู้จักคงคิดว่าแบมแบมเป็นเด็กประถม  แต่ในความจริงแล้วนั้นเด็กตัวเล็กอายุ 18 ย่าง 19 แล้ว

“งั้นก็รอฟังข่าวตอนที่พี่ใหญ่กับพี่จินเค้ากลับจากญี่ปุ่นแล้วกันนะคะ”

“เอ๋ญี่ปุ่น  น้องแบมอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นพี่ใหญ่พี่จินยองให้น้องแบมไปเที่ยวญี่ปุ่นด้วยนะฮะ”  เด็กน้อยเขย่าแขนจินยองเบาๆ 

“ไม่ได้นะครับน้องแบมพี่บอมกับพี่จินจะไปฮันนีมูนกัน  น้องแบมจะไปด้วยไม่ได้งั้นช่วงปิดเทอมแบบนี้น้องแบมกลับไทยไปอยู่กับคุณป๊าคุณม๊านะครับ  พี่บอมไม่อยู่แบบนี้คุณป๊าเป็นห่วง”  เด็กน้อยหน้าหงอยทันที  และก้มหน้าก้มตากินต่อโดยที่ไม่พูดอะไรอีก

บ้านพี่แจบอมกับพี่จินยอง

          พอรับประทานอาหารเสร็จพี่ใหญ่พี่จินยองและน้องแบม  ก็พาคุณป๊าคุณม๊ามาที่บ้านฮะ  ตอนนี้พี่ใหญ่ซื้อบ้านหลังนี้ไว้เป็นเรือนหอตั้งแต่ตอนที่พี่ใหญ่เรียนจบแล้วฮะ  ส่วนคอนโดในฟิคเป็นแค่สิ่งที่พี่มาร์คมโนขึ้นมา  และเรื่องมโนของพี่มาร์คที่ไม่น่าให้อภัยอีกอย่างก็คือ ‘อายุ’  พี่มาร์คพี่จินยอง  พี่แจ็คสันอายุ  28 ปีแล้วฮะ  ห่างจากในฟิคมากเลยใช่ไหมล่ะ  ส่วนน้องแบม ยูคยอมและยองแจ  อายุ 19   

          พอมาถึงบ้านหลังใหญ่ที่ช่วงหลังๆน้องแบมไม่ค่อยได้มานอน  ก็ตอนแรกที่พี่ใหญ่ตกลงกับพี่มาร์คว่าให้น้องแบมไปนอนที่ห้องพี่มาร์คได้อาทิตย์ละสามวัน  นั่นก็คือศุกร์เสาร์อาทิตย์น่ะ  มันโดนยกเลิกตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้  เพราะหลังๆมานี้น้องแบมไปค้างที่ห้องกะพี่มาร์คเกือบทุกวันเลย

คอนโดพี่มาร์ค

          จะว่าไปทำไมพี่มาร์คถึงไม่รับสายน้องแบมเลยนะ  สงสัยจะทำงานหนักแล้วสามวันที่คุณป๊าคุณม๊ามาหาน้องแบมคงไม่ได้ไปหาพี่มาร์ค  พี่มาร์คก็มัวแต่ยุ่งไม่มาหาน้องแบมเลย  จะงอนก็ไม่ได้เพราะพี่มาร์คบอกว่าน้องแบมโตแล้ว  ชิ! 

          สองวันแล้วที่น้องแบมติดต่อพี่มาร์คไม่ได้  ไม่มีข้อความจากไลน์  ไม่มีสายเข้า  โทรไปก็ไม่ติด  พรุ่งนี้น้องแบมต้องกลับไทยจนกว่ามอเจวายพีจะเปิด  ต้องไปอยู่กะคุณม๊าคุณป๊าที่ไทย  พี่ใหญ่กับพี่จินยองก็หนีเที่ยว  ยูคก็ติดถ่ายแบบ  ยองแจกับพี่แจ็คก็ไปฮ่องกง

ติ๊งดิ่ง! 

Mark.T

แบมแบมพี่ติดถ่ายซีรี่ย์ที่ต่างจังหวัดอาทิตย์นึง  ช่วงนี้ยุ่งมากเลยคงไม่ได้คุยกันซักพักนะครับ  สัญญาณก็ไม่ค่อยมีด้วย  คิดถึงนะ  อ่านแล้ว  21.43

          แบมแบมรีบต่อสายหามาร์คอย่างรวดเร็ว  แต่ก็โทรไม่ติดสงสัยจะไม่มีสัญญาณ  เด็กน้อยได้แต่ถอนหายใจดังเฮือก  แล้วนั่งเปิดทีวีไปเรื่อยเปื่อยจนเปิดไปเจอช่องข่าวบันเทิง

ดิสแพทจับผิดคู่รักไอดอลนัดเดท  คิม ดาซม - มาร์ค ต้วน  สัมพันธ์เกินพี่น้อง

          เด็กน้อยมองภาพในทีวีด้วยใบหน้าแดงกล่ำ  หน้าใสส่ายไปมาเบาๆไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง  ไม่จริงหรอกน่าพี่มาร์คไม่มีวันนอกใจน้องแบมแน่ๆ  น้องแบมต้องเชื่อใจพี่มาร์ค

          มือน้อยกดปิดทีวีแล้วขึ้นไปบนห้อง  ลังเลอยู่สักพักจึงเปิดแม็คบุ๊คเข้าเว็บบันเทิงต่างๆ  หลายๆเว็บลงข่าวจับผิดคู่รักไอดอลแอบเดทกันมากมาย  อาจเป็นเพราะแฟนของแบมแบมเป็นถึงซุปเปอร์สตาร์ระดับแนวหน้าสำนักข่าวจึงสนใจกันมากมาย  เด็กน้อยมือสั่นเทาเมื่อกดเข้าไปอ่านข่าวในแต่ละสำนัก  บางที่ก็มีชื่อตนเข้าไปเอี่ยวว่าเป็นเพียงตัวหลอก  หรือเพียงแค่กระแสคู่จิ้นจากฟิค

          น้ำใสไหลอาบแก้มเนียน  น้องแบมทนไม่ไหวแล้ว  มือเล็กกดโทรออกหาคนที่คิดถึงสุดหัวใจแต่กลับไม่มีสัญญาณตอบรับใดๆ  น้องแบมไม่อยากเชื่อข่าวแต่ช่วงนี้พี่มาร์คของน้องแบมก็เริ่มเปลี่ยนไปจริงๆ  พี่มาร์คดูไม่ค่อยสนใจแล้วช่วงหลังๆพี่มาร์คก็ไม่ค่อยกลับคอนโด  หรือว่าพี่มาร์คจะเบื่อน้องแบมแล้ว

          ยิ่งคิดคนตัวเล็กก็ยิ่งสะอื้น  ร้องไห้จนตาแดงความรู้สึกเจ็บแปร๊บในอกเหมือนใครเอามีดมากรีดให้เป็นรอยบาดลึกก็ยิ่งทำให้น้ำตาแห่งความเสียใจหลั่งไหลออกมา  ร่างน้อยสะอื้นตัวโยนจนเผลอหลับไป

          แบมแบมและคุณป๊าคุณม๊าบอกลาแจบอมและจินยองเพื่อกลับประเทศไทย  แบมแบมซึมเศร้าตั้งแต่ตอนที่อยู่เกาหลีจนกลับถึงไทยจนคุณม๊าคุณป๊าก็จับสังเกตได้  พยายามถามเด็กน้อยก็ไม่ตอบเอาแต่เงียบ  นี่มันผิดวิสัยเด็กช่างจ้อจนคุณม๊าและคุณป๊าก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ 

          ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แบมแบมก็เอาแต่ขลุกอยู่ในห้องไม่ยอมออกไปไหน  พอชวนเที่ยวก็บอกว่าเบื่อ  ชวนไปช๊อปปิ้งก็บอกว่าเหนื่อย  แต่พอเอ่ยถามถึงมาร์คแฟนหนุ่มของลูกรัก  เด็กน้อยก็ร้องไห้โฮจนจับภาษาไม่ได้  ปลอบใจกันอยู่นานก็ยังไม่ได้ใจความ  จนแบมแบมหลับไป  คุณม๊าเป็นห่วงลูกรัก  ทนเห็นสภาพแบมแบมแบบนี้ไม่ได้แล้วมันต้องมันอะไรแน่ๆ

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr 

          พอแบมแบมหลับไปไม่นานโทรศัพท์เครื่องบางของเด็กน้อยก็ดังขึ้น  คุณม๊ามองชื่อที่เม็มไว้ก็เอื้อมมือไปรับสายแทน

‘My mark’

“เดินทางปลอดภัยนะฮะคุณม๊าคุณป๊า”  เด็กน้อยกอดลาคุณป๊าคุณม๊าที่ต้องบินไปสวิสเซอร์แลนด์  

“เดี๋ยวคุณม๊าจะส่งของขวัญวันเกิดมาให้นะคะ  ขอโทษน้องแบมนะที่ไม่ได้อยู่ฉลองในวันจริง”

“ไม่เป็นไรฮะ”  เด็กน้อยยิ้มหวานให้คุณม๊าแต่นัยน์ตากลับเศร้าหมอง  บิดามารดาได้แต่มองตากันไปมาแล้วกอดลากันสักพักก็ขึ้นเครื่องไป

          เมื่อวานนี้เราจัดวันเกิดน้องแบมกัน  เพราะคุณป๊าคุณม๊าต้องไปประชุมกับลูกค้าในวันเกิดของน้องแบม  ปีนี้คงเป็นวันเกิดที่แย่ที่สุด  น้องแบมคิดถึงพี่มาร์คจังเลยฮะน้องแบมไม่ใช้โทรศัพท์มาได้สองวันแล้ว  กลัวถ้าจับมันจะเผลอโทรหาคนที่เค้าไม่รัก

ณ  บ้านตระกูลอิม

“คุณหนูทานอาหารเที่ยงเลยไหมคะพี่จะได้ตั้งโต๊ะเลย”  เมดนางหนึ่งเอ่ยทักเมื่อคุณหนูเล็กของบ้านย่างก้าวมาถึงบรรไดบ้านหลังใหญ่

“ไม่ละฮะน้องแบมอยากนอน”  เด็กน้อยเดินเข้าห้องไปทิ้งร่างบนเตียงนุ่มแล้วหลับไป  มือหนาที่แสนอบอุ่นเอื้อมมาลูบหัวเล็กเบาๆ  เด็กแก้มย้วยที่ตอนนี้แก้มหายไปเกือบครึ่ง  ร่างบางดูซูบผอมลงไปถนัดตา  หากไอ้ว่าที่พี่เขยมาเห็นสภาพน้องชายสุดที่รักของตนในสภาพนี้  มาร์คสัญญาได้เลยว่า  เขาคงจะศพไม่สวยเป็นแน่แท้ 

          มาร์คเดินไปหยุดอยู่ตรงที่โต๊ะอ่านหนังสือของเด็กน้อยก็พบกับหนังสือพิมพ์  และนิตยาสารมากมายเกี่ยวกับข่าวของเขาเต็มไปหมด  คนตัวสูงเก็บสิ่งเหล่านั้นทิ้งลงถังขยะใบเล็กจนล้นแล้วเรียกแม่บ้านมาจัดการ

          ตั้งแต่สองวันที่แล้วมาร์คกลับมาจากต่างจังหวัด  พอหัวถึงหมอนก็หลับทันทีตื่นมาจึงรีบโทรหาคนรักอยากจะฟังเสียงหวานใจแทบขาด  อยากจะกอดแน่นๆให้หายคิดถึง  แต่กลับเป็นคุณม๊าของเด็กบ๊องที่รับสาย  มาร์คจึงรู้ว่าแบมแบมอยู่ที่ประเทศไทยและอาการก็ไม่สู้ดีนัก  จนวันนี้มาร์คก็รู้สาเหตุ  เขาปล่อยให้ดวงใจของเขาต้องเข้าใจผิดและกินไม่ได้นอนไม่หลับมาเป็นอาทิตย์

          เรื่องที่อยู่ในข่าวนั้นไม่ได้มีความจริงเลยสักนิด  และที่มาร์คกลับมาช้าเพราะเคลียร์เรื่องข่าวกับเรื่องงานเพื่อจะได้อยู่กับเด็กน้อยของเขาได้นานๆ  แต่มาร์คไม่เคยรู้เลยว่าเด็กน้อยของเขาก็ทนทุกข์ทรมานใจแค่ไหน

         ร่างหนาเดินไปหยุดอยู่ที่ปลายเตียงมองคนตัวเล็กที่หลับใหล  แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆเด็กแก้มย้วยของเขา  มาร์คดึงแบมแบมเข้ามาซบอก  ให้ใบหน้าใสแนบกับอกข้างซ้ายของตน  อยากให้แบมแบมได้ยินเสียงหัวใจของมาร์คว่าทุกจังหวะ  มันเต้นเป็น’แบมแบม’ ‘แบมแบม’  นี่มาร์คจะเสี่ยวไปเพื่อใคร  แอบขำกับความคิดของตนแล้วจึงโอบกอดร่างบางให้แนบแน่น  ริมฝีปากหยักกดจูบหัวเล็กซ้ำแล้วซ้ำเล่า  ก่อนที่เขาจะเข้าสู่ห้วงนิทราตามร่างบอบบางในอ้อมกอดไป

          แบมแบมลืมตาตื่นขึ้นมาในความมืด  เด็กน้อยอยากจะร้องไห้จริงๆที่วันนี้ไม่มีใครมาเปิดไฟไว้ให้เหมือนทุกครั้ง  น้องแบมไม่ได้กลัวความมืด  ไม่เลยสักนิด  แต่สิ่งที่น้องแบมกลัวมันมักจะมาพร้อมความมืดต่างหาก  งืออออออ  คุณผีอย่าออกมานะ

ตึก ตึก ตึก แฮร่!

“กรี๊ดดดดดดด  พลั่ก!”  แบมแบมสะดุ้งตกใจเมื่ออยู่ดีๆคุณผีก็โผล่มากับแสงสีส้มน่ากลัว  จนเท้าเล็กเผลอถีบเข้ากลางอกคุณผี

“โอ๊ย  เฮ้ย!”  เด็กน้อยคลุมโปงต้องตกใจกับเสียงแปลกๆอีกครั้ง  ไฟในห้องสว่างจ้าขึ้นทันทีแบมแบมโผล่หน้าออกจากใต้ผ้าห่มนิดหน่อย

“น้องแบมครับ”  จินยองวิ่งร่าเข้ามาหาเด็กน้อยที่ตัวสั่นเทาน้ำตาคลอ  พอเห็นว่าเป็นพี่สะใภ้ตนก็รีบโผลเข้ากอดทันที

“ไอ้แจ็คเป็นไงบ้างวะ  กูบอกแล้วไงว่าแผนนี้ไม่เวิร์คมึงก็ยังจะเล่น”  แจบอมวิ่งไปดูแจ็คสันแล้วประคองร่างหนาให้ลุกขึ้นยืน

“พี่แจ็คหัวแตกเลยอ่ะ”  ยองแจหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดที่ขมับ  แจ็คสันซี๊ดปากด้วยความแสบ

“อ้าว  ผิดแผนหมดเลยแล้วเค้กเอาไงเนี่ยเฮียบี”  ยูคยอมวางเค้กไว้บนโต๊ะอ่านหนังสือแล้วเดินไปหาแจบอม  แจบอมเลยให้ยองแจพาแจ็คสันลงไปทำแผลที่ห้องนั่งเล่นก่อน  แล้วจึงเบนสายตามาหาน้องรักที่ไม่ได้เจอกันอาทิตย์นึง  เด็กน้อยที่ตัวสั่นเทากอดจินยองแน่นโดยมียูคยอมเข้ามาช่วยพูดปลอบใจ

          เที่ยงคืนของวันนี้คือวันเกิดน้องรักแจบอมกับจินยองเลยปรึกษากันว่า  จะฮันนีมูนที่ญี่ปุ่นเพียงอาทิตย์เดียว  แล้วอีกหนึ่งอาทิตย์กะว่าจะมาฮันนีมูนที่ไทย  จะได้มาจัดวันเกิดให้น้องรักของเขาด้วย  ประจวบเหมาะกับทุกคนว่างตรงกันพอดีเลยชวนมาปาร์ตี้  ไม่คิดเลยว่าการเซอร์ไพร์สจะล่มไม่เป็นท่าแบบนี้

“แล้วพวกพี่ๆมากันได้ยังไง  น้องแบมคิดว่าวันนี้จะได้ฉลองวันเกิดคนเดียวซะแล้ว”  เด็กน้อยเขี้ยวเค้กจนแก้มตุ่ย 

“ก็อยากมาเซอร์ไพร์สน้องเล็กไงครับ  น้องเล็กอยู่คนเดียวพี่ใหญ่ก็กลัวจะเหงา”  แจบอมก้มลงฟัดแก้มน้องรักไปหนึ่งที  ถึงแก้มจะยุ้ยน้อยลงนิดนึงแต่น้องรักของเค้าก็ยังคงน่ารักดังเดิม  แอบเคืองไอ้ตัวต้นเหตุชะมัดถึงแม้วันนี้จะได้ทำโทษว่าที่ไอ้น้องเขยจนหนำใจแล้วก็ตาม

         เสียงดนตรีเริงร่าในวันงานยังดังต่อเนื่อง  ทั้งมุกตลกของแจ็คสันก็เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของแบมแบมได้ในรอบหนึ่งอาทิตย์  ทุกคนผลัดกันเต้นผลัดกันร้องไปเรื่อย  เด็กน้อยที่ร่าเริงขึ้นแต่ก็ยังไม่เต็มร้อยเปอร์เซ็นได้แค่คิดถึงใครบางคนที่ไม่แม้แต่จะโทรมาอวยพร  แค่คิดน้ำตาน้องแบมก็จะไหลแล้วฮะ TT

“น้องเล็กพี่ใหญ่เตรียมของขวัญไว้ให้  อยู่ในสวนแต่น้องเล็กต้องไปเอาเอง”  แจบอมยิ้มใจดีให้น้องรัก  มือหนาลูบหัวเล็กอย่างเอ็นดูแล้วเดินไปเต้นกับเพื่อนๆต่อ  แบมแบมได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้  แล้วเดินตามทางไปริบบิ้นสีสวยผูกร้อยเป็นทางยาว  ในสวนดอกไม้ที่มีเพียงไฟสลัวเท่านั้น  มันก็โรแมนติกดีอยู่หรอกถ้าแบมแบมไม่ใช่คนกลัวผี 

          เด็กน้อยแอบขนลุกเกรียวเบาๆ  เพราะถึงแม้จะเป็นบ้านตัวเองแต่ตรงนี้ก็ไม่มีใครจึงอดคิดไม่ได้ว่าอาจจะมีพลังงานบางอย่างซ่อนอยู่ก็เป็นได้  แบมแบมเดินเข้ามาในสวนที่ถูกประดับไปด้วยตะเกียงสีสวย  และริบบิ้นหลากสีดูสวยงามมากๆจนสายตาไปสะดุดกับกล่องของขวัญชิ้นใหญ่

แบมแบมยิ้มร่าเดินเข้าไปหากล่องของขวัญกล่องใหญ่นั้น  ก่อนที่มือน้อยจะเปิดฝากล่องออก 

พรึ่บ!  ลูกโปร่งหลากสีพวยพุ่งออกมาจากกล่องใหญ่พร้อมกับวัตถุตัวโตสีเหลืองอ๋อย   

“เจ้าปิ๊กกาจูยักษ์!”  เด็กน้อยโผลเข้ากอดเจ้าโปรเกม่อนตัวเหลืองแน่น  แต่แปลกที่เจ้าตุ๊กตากลับกอดตอบ  แถมยังพูดได้อีกด้วย

“สุขสันต์วันเกิดนะครับตัวเล็กของพี่”  ชัดเลย  แบมแบมดึงหัวปิ๊กกาจูออกจึงรู้ว่ามันไม่ใช่ตุ๊กตานุ่มนิ่มแต่มันคือชุดมาสคอต  และคนที่อยู่ข้างในก็ทำให้แบมแบมแทบใจจะขาด 

“พี่มาร์ค…”  มาร์คยิ้มบางให้คนน้อยแล้วขยับเข้าหาร่างบางหวังจะคว้าตัวเข้ามากอด  แต่แบมแบมกลับร้องไห้โฮและหันหลังวิ่งหนีมาร์ค

“แบมแบมหยุดก่อน!”  มาร์ครีบก้าวออกมาจากกล่องของขวัญ  แต่คงจะรีบไปเลยสะดุดกับขอบกล่องจึงทำให้ตนล้มขม้ำไปกับพื้น  //ให้มันได้อย่างนี้สิมาร์คต้วนคนกาก

“โอ๊ย!”  มาร์คร้องออกมาเสียงดัง  ที่ล้มก็ไม่ได้เจ็บมากเท่าไหร่แต่ก่อนหน้านี้สองชั่วโมง  ตนเสียสละตัวเป็นกระสอบทรายให้ว่าที่พี่เขยน่ะสิ  ไอ้แจบอมก็ใส่ไม่ยั้งนี่ถ้าไม่เห็นว่ามันกระทืบผมจนเลือดทะลัก  มันคงไม่ยอมหยุดแต่ก็ดีที่ไม่ต่อยที่หน้า 

          แบมแบมชะงักแล้วหันมองมาที่มาร์ค  คนตัวเล็กรีบวิ่งร่าเข้ามาหาร่างสูงที่นอนขดตัวเป็นด้วงที่พื้น  น้ำตาแห่งความเสียใจแปรเปลี่ยนเป็นน้ำตาแห่งความเป็นห่วง

“พี่มาร์คเป็นอะไรมากมั๊ย ฮึก  เจ็บมากมั๊ย ฮือออ”  เด็กน้อยโอบกอดร่างหนาด้วยความเป็นห่วง  มาร์คกอดตอบแบมแบมแล้วเช็ดน้ำตาให้ร่างน้อยเบาๆ 

“แค่แบมเป็นห่วงพี่พี่ก็หายเจ็บแล้วล่ะ”  มาร์คกดจูบที่แก้มเนียน  เด็กน้อยพอคิดได้ว่าตัวเองโกรธมาร์คอยู่ก็รีบสะบัดตัวหนี  แต่ใครจะไปยอมกันล่ะ  มาร์คกอดแบมแบมไว้แน่นแล้วดึงคนตัวเล็กที่เริ่มดิ้นแรง  ขึ้นมานั่งบนตักตนแบมแบมร้องไห้อีกครั้ง  ทำแบมแบมร้องไห้อีกแล้วมาร์คนี่มันเลวจริงๆ

“มาร์คขอโทษครับ  ไม่เอาไม่ร้องนะทูนหัว”  มาร์คกอดเอวบางให้ชิดแน่นมากขึ้นแล้วโยกไปมาเหมือนที่เคยปลอบแบมแบมหลายปีก่อน  เด็กน้อยเริ่มตัวสั่นน้อยลงและไม่ดิ้นแล้ว 

“ไม่ต้องมากอดเลยนะ ฮึก  ไม่รักน้องแบมแล้วหนิ  มีคนอื่นแล้วหนิ ฮือออ”  เด็กน้อยตาบวมแดงสะอึกสะอื้นอีกครั้ง  มาร์ครีบปาดน้ำตาแล้วกอดปลอบทันที

“มาร์ครักแบมที่สุด  รักคนเดียวไม่เอานะครับทูนหัวตาบวมหมดแล้วนะ”  มาร์คจูบซับน้ำตาใสให้คนตัวเล็กแล้วจูบหน้าผากเนียนเบาๆเป็นการปลอบโยน

“จ..จริงหรอ อึก  แล้วในข่าวคืออะไร ฮึก”  เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองมาร์ค  งืออออ  ตาแดงๆปากบวมๆกับแก้มอูมๆ  น่าฟัดที่สุดแต่คงฟัดตอนนี้ไม่ได้ต้องง้อก่อน

“มาร์คแค่เล่นโฆษณากับดาซมนูน่าเฉยๆมันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดนะครับ  คนเขาก็จิ้นกันไปเรื่อย  อีกอย่างมาร์คแถลงข่าวเรื่องแบมแล้วนะ  มาร์คจัดการทุกอย่างแล้ว  ต่อไปจะไม่มีเรื่องให้ทูนหัวของมาร์คเข้าใจผิดอีกแล้วนะครับ”  มาร์คก้มลงไปหอมแก้มย้วยอีกสองสามฟอด 

“แล้วทำไมพักหลังๆมาร์คไม่สนใจน้องแบมเลย ฮือ”  เด็กน้อยเบะปากเตรียมจะปล่อยโฮอีกครั้ง  ร่างสูงรีบเอามือหนาไปแตะปากอวบ

“มาร์คแค่อยากเคลียร์งานให้เสร็จไวๆจะได้อยู่กับแบมนานๆไงครับ  ขอโทษนะครับคนดีที่ทำให้คิดมาก  ต่อไปจะไม่รับงานเยอะแล้ว  คิดถึงมากรู้มั๊ยไม่ได้กอดไม่ได้หอมไม่ได้ยินเสียงตั้งเป็นอาทิตย์  มาร์คใจแทบขาดแน่ะ”  แบมแบมตีเพลี๊ยะไปทีนึงเพราะความหมั่นไส้

“น้องแบมก็คิดถึงพี่มาร์คมากๆเลย  พี่มาร์คอย่าทิ้งน้องแบมนะน้องแบมไม่อยากเป็นโรคหัวใจ  มันเจ็บมากๆเลย  เจ็บตรงนี้เหมือนจะขาด”  เด็กน้อยเบะปากแล้วเอามือกุมอกข้างซ้ายไว้  มาร์คยิ้มอ่อนโยนให้คนตัวเล็กแล้วจับมือบางที่กุมหน้าอกตัวเองเปลี่ยนมากุมหน้าอกตนแทน

“มันจะไม่มีวันนั้นหรอก  เพราะหัวใจพี่มันก็คงจะขาดเหมือนกัน”  มาร์คยิ้มกริ่มแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ริมฝีปากแดงที่เค้าโหยหา  กดจูบบางเบาทว่าอ่อนโยนเนินนาน  ทิ้งจังหวะผละออกให้คนตัวเล็กหายใจ  แล้วจูบต่อลิ้นหนาสอดเข้าไปในโพลงปากเล็กตวัดเล่นกับเรียวลิ้นน้อย  จูบแสนหวานที่ใครก็แทนไม่ได้

          ร่างหนาโอบกอดกระชับคนรักเข้าหาส่งความรักความคิดถึงให้คนตัวเล็กได้รับรู้ทางอ้อมกอดและจูบแสนหวาน 

หากจะให้ส่งมอบความรักที่มาร์คต้วนมีให้แบมแบมด้วยอ้อมกอด….

          คนตัวเล็กอาจจะกระดูกหักไม่ก็เข็ดขัดยอก  เพราะอ้อมกอดที่จะไม่มีวันปล่อยและแขนแกร่งที่จะกระชับอ้อมกอดนี้ให้แน่นขึ้นทุกวินาที 

หากจะให้ส่งมอบความรักที่มาร์คต้วนมีให้แบมแบมด้วยรสจูบแสนหวาน….

          คนตัวเล็กอาจจะปากแตกหรือไม่ก็ปากเปื่อยไปเลยก็ได้  เพราะมาร์คต้วนหื่น(?)  //เดี๋ยวๆมันขัดความโรแมนติกไปหน่อยนะ  เอาใหม่ๆ

เพราะจูบของมาร์คต้วนมีไว้เพื่อแบมแบมเพียงคนเดียว....

 

**Talk time**

ตอนนี้เยอะมากจริงๆ  55555  เอาไปเลย 150%  ทนอ่านกันนิดนึงน๊าาา  มันค่อนข้างยาวอ่ะ  ^3^

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r