END.[GOT7] Sweetie เติมรักให้ล้นใจ (MarkBam)

ตอนที่ 22 : Open world 20: "ล้นใจ" 100%

                                         #ฟิคsweetieMB

           \

                         

สามปีผ่านไปไวเหมือนโกหก

          วันนี้เป็นวันรับใบประกาศจบการศึกษาของน้องแบมฮะ  น้องแบมจบเกรด 12 แล้วน๊าน้องแบมอายุ 18 แล้วฮุฮุ  ส่วนพี่ใหญ่ตอนนี้ก็เป็นผู้จัดการบริษัทเครื่องสำอางสาขาเกาหลีที่ได้สืบทอดจากคุณม๊าคุณป๊านั่นแหละ  และพี่จินยองก็เป็นเลขาคนสวยของพี่ใหญ่ด้วย  แอบกระซิบเบาๆว่าคู่รักหวานแหววเขาเข้างานวิวาห์กันแล้วนะฮะ 

          และพี่แจ็คสันก็ไปบริหารงานที่ฮ่องกงบ้านเกิด  ตอนแรกๆพี่แจ็คก็งอแงจะไม่กลับแต่ก็โดนยองแจด่ายับ  จึงยอมทำตามตอนนี้ก็บินไปบินมาระหว่างเกาหลีกะฮ่องกงนี่แหละ  ยองแจบอกว่าจะไปเรียนต่อที่ฮ่องกงด้วยล่ะ  ฮือออ  น้องแบมต้องคิดถึงยองแจมากแน่ๆเลย  แล้วตอนนี้แก๊งคืเราไม่เหลือคนโสดแล้วนะฮะ

          เพราะคิมยูคยอมคนหล่อมีเจ้าของหัวใจไปแล้วเป็นรุ่นพี่เราปีนึงชื่อพี่จีมิน  เรียนอยู่ที่มอเจวายพีและแน่นอนว่ายูคยอมต้องเรียนต่อที่นี่อย่างแน่นอน  ส่วนพี่มาร์คสุดหล่อแฟนของน้องแบมหรอฮะ  นั่นไงมาพอดีเลย

“พี่มาร์ค!”  แบมแบมโผเข้ากอดร่างสูงแน่น  แบมแบมเริ่มเลเวลสูงขึ้นเพราะฉะนั้นการทักทายจึงเป็นการกอด  เด็กน้อยของมาร์คน่ะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ  ความคิดก็โตขึ้น[นิดนึง]ด้วย

“อะของขวัญเรียนจบสำหรับเจ้าหญิง”  ร่างสูงยื่นซองเล็กให้กับเด็กน้อยที่ยิ้มร่า

“อะไรอ่าน่าตื่นเต้นจังเลย  ><”  แบมแบมฉีกซองสีน้ำตาลออกก็พบกับตั๋วเครื่องบิน  เกาหลี-มัลดีฟสองใบ  มาร์คอ้าแขนรอให้ร่างบางพุ่งตัวเข้าหาอ้อมกอดอุ่น

“สุขสุนต์วันเรียนจบครับแฟนมาร์ค”  ร่างสูงบรรจงจูบเบาๆที่หัวเล็ก  แบมแบมหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่ได้รับความอบอุ่นอ่อนโยนจากมาร์ค  ไม่มีครั้งไหนเลยที่แบมแบมจะไม่หน้าแดงและเขินอาย

“แฟนน้องแบมว่างด้วยหรอฮะ”  เด็กน้อยถามเสียงอู้อี้อยู่ที่อกมาร์ค

“ว่างสิครับ  ว่างสำหรับแฟนมาร์คทั้งอาทิตย์เลย”

“ไปเก็บของที่ห้องกันเถอะ  พรุ่งนี้จะได้เดินทางแต่เช้า”  มาร์คเดินไปเปิดประตูอีกฝั่งให้กับแบมแบม  แล้วเอียงแก้มขอรางวัลกับคนตัวเล็ก  แบมแบมจุ๊บแก้มมาร์คเร็วๆแล้วรีบพาตัวเองเข้าไปนั่งในรถ  น้องแบมคบกับพี่มาร์คมาสามปีแล้วฮะ  พี่มาร์คเอาใจน้องแบมมากขึ้นแล้วก็แสดงออกมากขึ้น  หลังๆมานี้ยิ่งทำให้น้องแบมเขินขึ้นทุกวันเลย  ><    

          บรรยากาศที่นี่ดีมากกกกกกกกก  กอไก่ล้านตัว  แบมแบมวิ่งร่าไปทั่วหาดสีขาว  เด็กน้อยร่าเริงและสดใสมากจนคนที่อยู่บริเวณหาดต่างยิ้มมอง  เด็กน้อยแก้มย้วยของมาร์คไม่ได้แค่น่ารักอย่างเดียวแล้ว  ตอนนี้ยังน่ากอดอีกด้วยทั้งส่วนสูงที่เพิ่มขึ้น  เพียงแค่เสื้อกล้ามสีดำก็ทำให้ร่างบางน่ามองจนต้องเหลียวหลัง

         มาร์คชอบนะถึงแบมแบมจะดูไร้เดียงสา  แต่รูปร่างนี่มันไม่ได้ไร้เดียงสาตามเลย  มาร์คตบหน้าตัวเองเบาๆเมื่อเผลอคิดเรื่องอกุศลกับเด็กน้อยของตน  ร่างสูงเดินไปเอาแจ็คเกตคลุมไหล่บางแล้วกอดไว้หลวมๆ  ปล่อยไว้ไม่ได้หรอกยิ่งโตยิ่งเซ็กซี่ใครจะปล่อยให้คนอื่นมามองแฟนตัวเองกันล่ะ 

“อยากเล่นน้ำไหม”  มาร์คก้มลงถามคนในอ้อมกอด  แบมแบมยิ้มตาหยีแล้วพยักหน้าให้  ไม่รอช้ามาร์คก็ช้อนร่างบางขึ้นมาแนบอกแล้ววิ่งลงทะเลทันที

          คู่รักวัยรุ่นหยอกล้อกันเล่นน้ำทะเลสีใส  เป็นภาพที่น่ารักและชวนมอง  บางคนก็หยิบเอากล้องขึ้นมาถ่าย  มาร์คไม่แคร์หรอกอยากจะถ่ายก็ถ่ายไป  พรุ่งนี้ต้องเป็นข่าวอีกแน่นอน  นั่นแหละมาร์คยิ่งชอบ  จะได้เป็นข่าวกับแบมแบมถึงเวลาที่มาร์คจะได้เปิดตัวคนรู้ใจสักที

          เล่นน้ำกันจนย่ำเย็นมาร์คจึงไล่เด็กน้อยให้ไปอาบน้ำเพื่อจะได้ไปกินข้าวกัน  ร่างสูงจูงมือแบมแบมไปที่หาดทรายขาว  มีโต๊ะอาหารไม่ใหญ่มากนักตั้งอยู่บนโต๊ะมีอาหารทะเลมากมาย  มีซุ้มดอกไม้รอบๆที่ส่งกลิ่นหอม  เป็นดินเนอร์ใต้แสงเทียนที่มาร์คตั้งใจจะทำให้คนตัวเล็ก

“อู้หูววววว  สุดยอดไปเลยพี่มาร์คโรแมนติกมากๆ”  มาร์คเลื่อนเก้าอี้ให้แบมแบมนั่ง  แล้วหยิบมงกุฎดอกไม้มาสวมที่หัวเล็กของแบมแบม

“สวยจังเลย  มุงกฎก็สวยดอกไม้นี่ก็สวย”  แบมแบมยิ้มแก้มปริกับความโรแมนติกของมาร์คที่นับวันก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

“ชอบไหม”  มาร์คลูบแก้มใสเบาๆแล้วยิ้มให้

“ชอบมากที่สุดเลยฮะ”

“ขอรางวัลหน่อยสิ”  มาร์คยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วตบตักตัวเองปุๆ  ถ้าเป็นสมัยก่อนแบมแบมคงจะงุนงงกับท่าทางแบบนั้น  แต่เนื่องจากมาร์คชอบทำแบบนี้กับแบมแบมบ่อยๆ  เด็กน้อบเลยเดินไปนั่งบนตักร่างสูงอย่างรู้งาน 

“ขอบคุณนะฮะพี่มาร์คแฟนน้องแบม”  แบมแบมโน้มใบหน้าเข้ามาร่างสูงแล้วประกบริมฝีปากนิ่มลงบนริมฝีบางของมาร์ค  มาร์คชอบที่สุดเวลาที่แบมแบมเป็นคนเริ่มจูบเขาก่อน  จูบกันกี่ครั้งก็ยังเงอะงะอยู่ดี  ทีเรื่องอื่นละหัวไวนั่งมาร์คเปลี่ยนมาเป็นคนนำจูบร่างบางแทน  ลิ้นหนากวาดตวัดไปทั่วโพลงปากนิ่ม  ละเลียดชิมความหวานจากลิ้นเล็กอยากไม่รู้จักพอ

          จนแบมแบมเริ่มประท้วงด้วยการทุบอกกว้างนั่นแหละ  มาร์คถึงยอมผละออกร่างหนาดูดดึงริมฝีปากนิ่มก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายเป็นซอกคอหอม  เขาตะปบจูบดูดดึงลำคอระหงของแบมแบมจนร่างบางสะดุ้ง  มือหนาเลื่อนเข้ามาลูบเอวบางในสาบเสื้อ  ยิ่งได้สัมผัสกับผิวนิ่มมาร์คยิ่งหลงใหล  ริมฝีปากหนาเริ่มเลื่อนต่ำลงมาจนถึงอกบาง

“อ๊ะ!  พี่มาร์คคค”  เสียงเล็กเอ่ยประท้วงดึงสติมาร์คกลับมา  คนตัวสูงเงยหน้าขึ้นมองแบมแบมที่หอบหายใจอยู่บนตัก  มองเห็นรอยสีกุหลาบที่ตัวเองเพิ่งทิ้งไว้อย่างลืมตัว  จึงรวบร่างบางเข้ามาแนบอกแล้วกดจูบที่หัวเล็กอย่างปลอบประโลม

“ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะครับ  พี่ขอโทษนะคนดี”  แบมแบมตัวสั่นน้อยๆกับสัมผัสแปลกใหม่  แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มหวานให้มาร์ค  แล้วเดินกลับไปนั่งที่ตน

“ทานเยอะๆนะตัวเล็กลงเยอะเลย”  มาร์ควางกุ้งตัวใหญ่ที่แกะแล้วลงบนจานของเด็กน้อยที่ยิ้มร่า  พลางเอื้อมมือไปเช็ดมุมปากที่เปอระเปื้อนไปด้วยคราบอาหาร  ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีแบมแบมก็ยังเป็นแบมแบม  เป็นเด็กน้อยของมาร์คเสมอ  แต่ถ้าเมื่อกี๊แบมแบมไม่ทักท้วงมาร์คอาจจะเผลอทำให้เด็กน้อยกลายเป็นหนุ่มเต็มตัวก็ได้ 

พูดถึงจุดนี้หน้าแจบอมกับคำสั่งหนักแน่นก็แล่นเข้ามาสมอง

‘มึงห้ามมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับน้องเล็กเด็ดขาด  เพราะน้องยังเด็กถ้ามึงทำเกินเลยกับน้องเล็กกูจะขัดขวางไม่ให้มึงเจอน้องเล็กอีกตลอดชีวิต!’  เกือบหัวขาดแล้วไหมล่ะมาร์คต้วน  แล้วเมื่อไหร่แบมแบมจะโตล่ะ  สำหรับแจบอมยังไงแบมแบมก็เป็นเด็กน้อยอยู่วันยังค่ำ

“พี่มาร์คกินเยอะๆสิ”  แบมแบมหยิบปูตัวใหญ่ส่งให้มาร์คที่ยิ้มรับ  พอทานอาหารเสร็จก็ทานของหวานต่อ  เด็กแก้มย้วยชอบนักล่ะของหวานๆเนี่ย

“แบมแบม”  เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองแฟนคนหล่อของตน

“แต่งงานกันนะ”

“ได้ฮะ  แต่งเมื่อไหร่ล่ะ  เอ๊ะ  พี่มาร์คว่ายังไงนะแต่งงานกันงั้นหรอ”  เด็กน้อยอ้าปากหวอ

“ใช่แต่งงานกันนะ”  มาร์คอ้อมมาหาเด็กน้อยที่อ้าปากหวอ  เอื้อมมือไปดันคางแบมแบมเล็กให้งับเข้าหากัน  แล้วก็คุกเข่าลงตรงหน้า

“น้องแบมก็อยากแต่งงานกับพี่มาร์คนะฮะ  แต่น้องแบมเพิ่งเรียนจบไฮสคูลเองนะ”  เด็กน้อยทำท่าคิดหนัก  มาร์คจึงหลุดขำที่แกล้งแบมแบมได้

“พี่ล้อเล่น  แต่แค่อยากจะขอหมั้นน่ะ”

“ขอหมั้น!  น้องแบมให้คำตอบพี่มาร์คไม่ได้หรอกพี่มาร์คต้องไปขอคุณม๊าคุณป๊าแล้วก็พี่ใหญ่ของน้องแบมเอาเอง”  เด็กน้อยก้มหน้างุดซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำ  น่ารักจนอดที่จะก้มลงไปหอมแก้มยุ้ยๆนั่นสักฟอดสองฟอดไม่ได้

“พี่ก็วางแผนไว้แล้วล่ะ  อาทิตย์หน้ากลับไทยกันนะพี่จะไปขอน้องแบมกับคุณป๊าคุณม๊า  จะพาดี๊ไปด้วย”  มาร์คพูดน้ำเสียงหนักแน่นแล้วเชยคางคนตัวเล็กให้มาสบกับดวงตาของตน

“ฮะ”  เด็กน้อยหน้าแดงก่ำมองมาร์คตาแป๋ว  ร่างสูงจึงก้มหน้าไปจูบริมฝีปากแดงๆนั่นอีกครั้งแล้วผละออก

“พี่มาร์ครักน้องแบมนะครับ”  แล้วบรรจงหอมแก้มเนียนเบาๆ

“งือออ  น้องแบมก็รักพี่มาร์ค”  เด็กน้อยโผลเข้าหาร่างสูงด้วยความเขินอาย  หัวใจเต้นโครมครามยิ่งกว่าเสียงระเบิด 

          เสียงหัวใจสอดประสานกันเป็นทำนองหวานหู  ทั้งสองร่างกอดกันแนบแน่นไปด้วยความรู้สึกสุขที่อิ่มเอมแทบจะสำลัก  หัวใจของพี่มาร์คเป็นของน้องแบมหัวใจน้องแบมเป็นของพี่มาร์ค

(Can I) call you my own, and can I call you my lover

Call you my one and only girl

(Can I) call you my everything, call you my baby

You're the only one who runs my world

[The End]

**Talk time**

จบบริบูรณ์ขอให้ทุกท่านหรรษากับการอ่านนะครับผม ^^  เดี๋ยวเรากะว่าจะทำสเปเชี่ยลเป็นบทส่งท้ายลงตอนหน้านะจ๊ะ  อิอิ  ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม  ขอบคุณทุกความคิดเห็น  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้น๊าา  ถ้าเราเปิดเรื่องใหม่ฝากติดตามด้วยนะค๊าา [คิดพล๊อตแป๊บบบ]  

©