ร้ายก็รัก

ลำดับตอนที่ #2 : เจอกันครั้งแรก

โรงแรมฟอเรส มาเรนเดอร์

เพล้ง!! เสียงจานกระทบจากฝีมือนักธุรกิจหนุ่มเจ้าของโรงแรมแห่งนี้

“ใครเป็นคนทำอาหารจานนี้ไปเรียกมาพบฉันเดี่ยวนี้” เมื่อส่งจานลงไปหาพื้นเสร็จเรียบร้อยแล้วก็หันมาสั่งผู้จัดโรงแรม

ด้วยน้ำเสียงที่คุกรุน “ครับๆผมจะรีบไปตามมาให้เดี่ยวนี้เลยครับ”เมื่อรับคำสั่งเสร็จก็รีบกุลีกุจอออกไปยังห้องครัวผ่านไปไม่ถึงห้านาทีก็ออกมาพร้อมกับเชฟสาวสวยของโรงแรม

“เธอสินะที่เป็นคนทำอาหารมาให้ฉันกิน”เมื่อเชฟสาวมาถึงวายุก็ถามขึ้นมาทันที

“ใช่คะคุณมีอะไรรึป่าวคะ”หญิงสาวตอบกลับไปด้วยความงุนงง

“เธอทำอะไรมาให้ฉันกินฮะ!!”ชายหนุ่มตะคอกถาม

“กะ ก็ลาซานญ่าตามที่คุณสั่งเลยนิคะ”ตอบไปพร้อมกันขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมพลางคิดไปว่าเราก็ทำตามที่เขาสั่งเลยนี้น่าแล้วทำไมเขาถึงต้องโมโหขนาดนี้ด้วยนะหรือว่า!

“นี้เธออย่ามากวนประสาทฉันนะ”เสียงชายหนุ่มแทรกเข้ามาในความคิดของหญิงสาว

“ลาซานญ่าบ้านเธอรสชาติแบบนี้เหรอ”

“แบบไหนคะ”

“ก็รสชาติเหมือนอ้วกหมานะสิ”

“คุณเคยทานอ้วกสุนัขด้วยเหรอคะถึงได้รู้ว่ารสชาติมันเป็นอย่างไง”หญิงสาวพูดออกไปโดยที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นเจ้านายเธอ

“ชักจะมากไปแล้วนะเธอนะกล้าว่าฉันขนาดนี้เลยเหรอเธอรู้ไหมว่ากำลังพูดกับใครอยู่”

“ลูกค้าคะ”

“ลูกค้างั้นเหรอเฮอะ!นับตั้งแต่ตอนนี้เวลานี้เธอไม่ต้องมาทำงานที่นี้แล้วนะ”

“หมายความว่ายังไงคะ”

“ฉันไล่เธออก เธอคิดว่าคนที่มีดีแค่หน้าตาแต่ฝีมือการทำอาหารไม่ได้เรื่องอย่างเธอยังจะได้ทำงานที่นี้อีกเหรอ”ชายหนุ่มถามด้วยหน้าตาที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก

 “คุณผู้จัดการช่วยจัดการไล่เธอออกด้วยนะครับหวังว่าพรุ่งนี้ผมคงไม่เห็นเธอมาทำงานที่นี้อีกนะครับ”เมื่อบอกผู้จัดการโรงแรมเสร็จก็เดินออกไป

“เขาเป็นใครเหรอคะผู้จัดการแล้วทำไมเขาถึงบอกว่าไล่ฉันออกละคะ”เมื่อชายหนุ่มเดินออกไปแล้วเอวาจึงถามด้วยความมึนงง

“เขาคือคุณวายุเจ้าของโรงแรมคนใหม่นะ พี่ก็ไม่รู้จะช่วยเรายังไงดีคุณวายุให้ออกก็คงจะต้องออกแหละ”

เหมือนฟ้าผ่ากลางหน้าผากเมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้จัดการพูดออกมางั้นเมื่อกี้เราก็ว่าเจ้าของโรงแรมไปเต็มเลยนะสิสมควรแล้วไหมละยัยวาเอ้ย

“แต่วาไม่ต้องห่วงนะเดี่ยวพี่จะให้คนจัดการเรื่องออกจากที่นี้แล้วก็เงินเดือนล่วงหน้า3เดือนพรุ่งนี้ค่อยเขามาเอาแล้วกัน”

“คะงั้นวาลาเลยแล้วกันนะคะยังไงซะวันนี้วาก็ไม่มีอะไรที่จะต้องทำแล้ว”เมื่อกล่าวเสร็จก็เดินออกไปพร้อมกับใบหน้าที่เศร้าสร้อย

“เฮ้อหน้าสงสารจริงๆเลยเจอกันครั้งแรกก็โดนไล่ออกซะแล้ว”ผู้จัดการกล่าวพร้อมกับมองเอวาที่เดินออกไปแล้วด้วยความสงสาร ที่เชฟสาวจะต้องมาเจอกับวายุตอนที่เจ้านายเขานั้นไปโมโหค้างจากที่ไหนมาก็ไม่รู้ส่วนตัวเขานั้นไม่เชื่อกับเหตุการณ์ตรงหน้าที่เกิดขึ้นเป็นไปไม่ได้ที่เอวาจะทำอาหารรสชาติไม่ได้เรื่องเพราะตั้งแต่เอวาเข้ามาทำงานที่นี้เมื่อสามปีที่แล้วห้องอาหารของโรงแรมคนก็แน่นตลอดเนื่องจากเอวานั้นทำอาหารอร่อยมากจึงเป็นที่เล่าขานกันจนทำให้รายได้ของโรงแรมดีขึ้นซึ่งเป็นที่พึงพอใจให้กับคุณหญิงสุขุมาลแม่ของวายุเป็นอย่างมากเรียกได้ว่าเอวาเป็นคนโปรดของคุณหญิงเลยก็ว่าได้แต่เจ้านายเขานั้นมีนิสัยที่ไม่ฟังใครมาแต่ไหนแต่ไรลองว่าเชื่อแล้วจะให้เปลี่ยนใจคงยากแต่มีอยู่คนเดียวที่วายุจะเชื่อฟังก็คงจะเป็น คุณหญิงสุขุมาล!!