ความหมายของคำว่า"เพื่อน"

ลำดับตอนที่ #3 : อายูมิปะทะยัยจอมโหด

          ทั้งสองคนยืนคุยกันไปเรื่อยๆจนพิธีการเข้าเเถวเสร็จ ทั้งสองคนเตรียมตัวที่จะขึ้นห้อง เเต่ก็ดันมีอาจารย์คนนึงมาขวางไว้ซะก่อน

          อาจารย์คนนี้ดูท่าทางจะเเก่มากๆเลย เพราะว่าดูจากผิวที่เหียวย่นซะจนจะลากดินได้(คนเเต่งเว่อค่ะ) เเต่เธอก็มีดวงตาสีเเดงที่คมกริบราวกับมีดที่สามารถจะกรีดนักเรียนเมื่อไหร่ก็ได้

         เมื่อพวกพี่ๆเห็นอาจารย์คนนี้ก็ตกตะลึงกันซะจนตาเเทบจะหลุดออกมากองอยู่ข้างหน้า เเล้วพวกพี่ๆก็ตะโกนออกมาพร้อมกันว่า

        "อะ...อาจารย์เชน ซวยเเล้วเรา"เมื่อพูดจบ ทุกคนก็ทำท่าลุกลี้ลุกลนอยากจะหนีไปจากที่นี่ซะให้ได้ เเต่ก็ทำไม่ได้อย่างที่ใจคิดเลย

        อาจารย์คนนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็นทำให้ยิ่งเห็นรอยย่อนบนใบหน้าขึ้นไปอีกได้พูดออกมา 

       "ดีหนิ ที่ยังจำฉันได้"
 
      เมื่ออาจารย์พูดจบ พวกบรรดาพี่ๆที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็พากันซุบซิบคุยกันใหญ่ ซึ่งทำให้มิยูกิผู้สงสัยงงมากจึงเดินเข้าไปข้างๆพี่คนหนึ่งเเล้วก็เริ่มตั้งคำถามขึ้นมา
 
      "พี่ค่ะ ขอถามหน่อยนะค่ะ อาจารย์คนนี้เป็นใครกันหรอค่ะ"

      "อาจารย์คนนี้ชื่อ อาจารย์เชน"

      "เเล้วทำไมพวกพี่ต้องกลัวอาจารย์ถึงขนาดนี้ด้วยล่ะค่ะ"
 
      "ก็เค้าเป็นอาจารย์ที่โหดมากๆ โหดที่สุดในโรงเรียนเลยก็ว่าได้น่ะ 
มีเรื่องเล่ากันมา เมื่อ10ปีที่เเล้วอาจารย์คนนี้น่ะเคยทำให้เด็นักเรียนคนนึงต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะสาเหตุที่ว่า เด็กคนนั้นไปเถียงอาจอารย์น่ะ นับตังเเต่นั้นมาก็มีเเต่คนกลัวอาจารย์กันทั้งนั้นเลย พี่ขอเตือนเธอด้วยความหวังดีน่ะ ถ้าไม่อยากเป็นอะไรล่ะก็ เงียบเป็นดีที่สุดน่ะไปเตือนเพื่อนธอด้วยล่ะ อย่าลืมน่ะ"

       "ขอบคุณค่ะที่เตือน เเล้วจะทำตามน่ะค่ะ" เมื่อมิยูกิได้ฟังที่พี่คนนั้นพูดเเล้วเธอก็ขนลุกขึ้นมาทันทีเเละรีบเดินไปหาอายูมิจังทันที เพื่อที่จะบอกเรื่องราวความเป็นมาเกี่ยวกับอาจารย์เชนคนนี้เเต่ก็ไม่ทันเพราะมีเสียงอำมหิตดังออกมาจากปากของอาจารย์เชน ทำให้เธอไม่กล้าพูด

        "ทำไมพวกเธอถึงมาสายกันฮะ ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันเเรกก็ควรจะมาให้มันเช้าๆสิถึงจะถูก"เมื่ออาจารย์พูดจบก็ไม่มีใครก็ตอบคำถามของเธอเลยศักคน

        "มีใครจะให้เหตุผลดีๆกับอาจารย์มั่ง"

         ทุกคนต่างพากันส่ายหน้า เเต่มีเด็กคนนึงที่ไม่ได้ส่ายหน้าเเต่กลับยกมือขึ้นมา เเล้วเด็กคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย เด็กคนนั้นก็คือ อายูมิจังนั่นเอง มิยูกิหันไม่มองเธอด้วยความอึ้ง

         "หนูสามารถตอบคำถามของอาจารย์ได้ค่ะ"

         "ไหนลองว่ามาสิ ถ้ามีเหตุผลดีล่ะก็ อาจารย์จะยกโทษให้ที่พวกเธอมาสาย เเต่ถ้าเหตุผลไม่ดีล่ะก็ พวกเธอคงรู้น่ะว่าจะโดนอะไร" อาจารย์เชนพูดขู่เด็กๆ ทำให้ทุกคนหันไปมองอายูมิเพื่อให้พูดดีๆ

         "เหตุผลคือรถติดค่ะ" อายูมิตอบสั้นๆออกไปด้วยคำตอบที่งี่เง่ามาก จึงทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที

         "มันเป็นคำตอบที่งี่เง่ามาก เธอมีเหตุผลเเค่นี้เองหรอ"อาจารย์เชนถามพร้อมกันยิ้มอย่างเยือกเย็นยิ่งกว่าเดิม

         "ไม่ใช่ค่ะ มีอีกคือว่าวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันเเรกใช่มั้ยล่ะค่ะ เเต่มันใช่วันที่โรงเรียนเปิดเรียนโรงเรียนเดียวซะที่ไหนล่ะค่ะ วันนี้ทุกโรงเรียนในเมืองเราเปิดเรียนกันหมด เเล้วรู้มั้ยค่ะว่าโรงเรียนในเมืองเรามีเยอะมากๆกว่า500โรงเรียนได้เลย เเล้วเเต่ละโรงเรียนก็มีนักเรียนเป็นพันๆคน รถก็ต้องติดเป็นธรรมดา ไหนจะรถที่จะขับมาส่งลูกหลานมาโรงเรียน ไหนจะรถที่จะขับไปทำงาน ไหนจะรถประจทางอีก จะมาเร็วได้ยังไงล่ะค่ะ บ้านก็อยู่ตั้งไกล พอใจรึยังค่ะ คำตอบนี้น่ะ"อายูมิยิ้มให้อาจารย์เชนอย่างอ่อนหวาน
   
         ทุกคนมองอายูมิอย่างอึ้งๆไม่เว้นเเม้กระทั่งอาจารย์เชน 

         "เเล้วอย่างนี้ พวกเราจะได้ขึ้นไปเรียนรึยังค่ะ"อายูมิถามอย่างมีชัย

         "โอเค พวกเธอไปได้ คราวนี้รอดไปน่ะเห็นว่าเป็นวันเปิดเรียนวันเเรก เเต่ถ้าเป็นคราวหน้าล่ะก็ หึๆตายเเน่" อาจารย์เชนทำท่าขู่นักเรียนเเล้วเดินจากไป เมื่ออาจารย์เชนไปเเล้ว ทุกคนที่มาสายก็เดินเข้ามาขอบใจอายูมิเเล้วเดินขึ้นห้องกันไป เหลือเเค่มิยูกิกับอายูมิสองคนเท่านั้นที่ยังยืนอยู่

          มิยูกิยังยืนอึ้งอยู่นานพอสมควร เธอทำหน้าตาอย่างกับเเป๊ะยิ้ม เมื่ออายูมิมองหน้ามิยูกิ เธอก็ขำออกมาอย่างบ้าคลั่งมาก เพราะหน้ามยูกิตลกมากๆ เเละเสงหัวเราะของอายูมิก็ทำให้สติของมิยูกิกลับคืนมาเเละงงกับสิ่งที่อายูมิขำ

         "ขำอะไรหรอจ้ะ อายูมิ"

         "ก็ขำหน้าเธอน่ะสิ 555 อย่างกับเเป๊ะยิ้มเเน่ะ"มิยูกิถึงกับอารมณ์พุ่งปี๊ดเลยทีเดียว ทำให้เธอลืมเรื่องที่อายูมิเถียงอาจารย์เชนไปเสียสนิทเลย

         "โอ้โห ว่าเเต่หน้าคนอื่น หน้าของอายูมิก็เหมือนสิงโตเลยน่ะเนี่ยหัวก็ดูหยิกๆฟูๆ(เพิ่งสังเกต)555"

         ทั้งสองคนยืนว่ากันอยุ่นานพอสมควรจนเสียงกริ่งเข้าเรียนดังขึ้น 
ทังสองคนก้รีบวิ่งขึ้นห้องเรียนทันที