เรื่องมหัสจรรย์ วิญญาณและเวทย์มนต์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    ในซอยมืดๆและเปลี่ยว เด็กสาวร่างบางในชุดนักเรียน ม.ปลายรัฐบาลเก่าๆก้าวเดินอย่างเร่งรีบ เมื่อสังเกตเห็นชายแก่ที่เดินตามมาด้านหลัง

  แฮก แฮก

  เสียงหอบดังขึ้นเป็นระยะๆทำให้เด็กสาวยิ่งตื่นกลัวและตัดสินใจสาวเท้าวิ่งอย่างรวดเร็วและไม่หันไปมองด้านหลังอีก 

“คงจะไม่ตามมาแล้วมั่ง” เด็กสาวพูดบอกตัวเองเมื่อวิ่งมาได้ระยะหนึ่งและเริ่มชะลอฝีเท้าลงเมื่อไม่ได้ยินเสียงอะไรด้านหลัง

  แก๊บ  เปาะ

เสียงเหยียบไบไม้ดังขึ้นด้านหลังทำให้เด็กสาวสะดุ้งเฮือกขาพลันก้าวไม่ออกเลยตัดสินใจเป็นใงเป็นกันค่อยๆหันไปดูด้านหลังช้าๆ

  เฮ้อ

เด็กสาวถอนหายใจจอย่างโล่งอกที่ไม่มีอะไรอยู่ด้านหลังจึงค่อยๆหันกลับมาด้วยรอยยิ้ม 

  กรี๊ด

เสียงกรี๊ดดังลั่นเมื่อหันกลับมาแล้วพบว่าหน้าของตนเองอยู่ติดกับใบหน้าที่มีเลือดไหลย้อยลงมา  ตาข้างหนึ่งหลุดออกมาจาเบ้าใบหน้าซีกซ้ายเน่าเฟอะเนื้อเริ่มหลุดลุย สร้าความสะพรึงกลัวให้เด็กสาวยิ่งนักสติจึงพลันหลุดลอยหายไปอย่างง่ายดาย

  หมับ

เด็กชายร่างสูงที่ด้านข้างมีเด็กหญิงตัวเล็กที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่เห็นเร่างที่ใบหน้าเน่าเฟอะกำลังรับร่างของเด็กสาวอย่างทะนุดทนอมแล้วดึงหน้าที่เน่าเฟอะออกเหลือเพียงใบหน้าที่หล่อเหลาของหนุ่มน้อย

“เฟริ์น ฟื้นดิเราไม่ได้ตั้งใจเราแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง” เด็กหนุ่มพูดกับร่างในอ้อมแขนทำให้คนที่แอบดูอยู่เดินออกมา

“เห็นไหมฉันบอกแล้วว่าแค่เพื่อนแกล้ง แกต้องเลี้ยงข้าวฉัน” เด็กหนุ่มก้มลงมากระซิบกับเด็กสาวข้างๆก่อนจะเดินนำออกไป

“ชิ” เด็กหญิงสงเสียงอย่างขัดใจ ก่อนจะเดินตามไป

“คุณครับ คุณเป็นเพื่อนของพี่เฟริ์นใช่ไหม” เด็กหนุ่มถามคนตรงหน้าที่กำลังพร่ำเรียกคนรักในอ้อมแขนซึ่งทำให้เขานึกถึงละครน้ำเน่าที่น้องสาวฝาแฝดเขาดูเมื่อคืน

“แกเป็นใคร” เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง เจอกับเด็กชายร่างสูงที่หล่อเหลาและน่ารักจึงเกิดหมั่นไส้ขึ้นมาตะหงิดๆ

“พี่ถามพี่เฟริ์นเอาเองแล้วกันนะ” เด็กหนุ่มตอบก่อนจะหันไปเรียกน้องสาวที่กำลังมองหาอะไรซักอย่างอยู่ แล้วเริ่มสังเกตเห็นรอยยิ้มแปลกๆของน้องสาวที่ทำให้เขาเสียวขึ้นมาเฉยๆตอนมองน้องสาวหน้าเปื้อนยิ้มเดินเข้ามา

“ฉันชนะ” น้องสาวที่เตี้ยกว่าเขาเงยหน้ามามองอย่างลองดี แล้วชี้ไปที่รั้วสีขาวที่บ้านหลังหนึ่ง

  ที่รั้วนั่นมีตัวประหลาดที่มีรูปร่างคล้ายศพที่เหี่ยวแห้ง ใบหน้าเป็นชายแก่ผมยาวรุงรังกำลังเกาะอยู่ที่กำแพง และกำลังจ้องเด็กสาวตาเขม็ง

“บอกตำแหน่งมา” เด็กชายพูดอย่างฉุนเฉียวเมื่อได้ยินเสียงผิดปกติ

“20 องศาทางซ้ายมือ” ทันทีที่สิ้นคำพูดของเด็กสาวแสงสีขาวก็พุ่งตรงไปที่ร่างประหลาดอย่างแมนยำ

“ตรงเดะเลย เจ๋งมาก” เด็กสาวเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม

“เห็นไหมถึงฉันจะมองไม่เห็นแต่ก็มีประโยชน์” เด็กชายทำท่าเป่าปืนที่จริงๆก็คือนิ้ว 2 นิ้วแล้วแก็กท่า

“ตกลงวันนี้ฉันชนะ” เลี้ยงข้าวด้วยละกันเด็กสาวพูดทวงสัญญาจากคนที่ตั้งท่าจะแกล้งลืม

“เรื่องกินหล่ะจำแม่นชียวนะ” เด็กชายพูดประชดแต่ก็เดินตามเด็กหญิงเข้าร้านอาหารแรกที่เจอ แล้วรีบวิ่งอย่างรวดเร็วเพื่อไปคว้าเมนูมาสั่งเองก่อนที่ยายน้องสสาวจะทำเขากระเป๋าฉีก

  อ๋อ ลืมไป หากมีเรื่องลึกลับเชิญติดต่อชมรมปราบผีนะครับ

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,