Oh my Juliet ~

ลำดับตอนที่ #1 : Ep-1 :: love melody

 ~I  just  want to  you  know

I  wanna be your  ‘Romeo’

Hey ~ Juliet

   แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านตาของคนตัวเล็ก ร่างบางใต้ผ้าห่มผืนหนาพลิกตัว จนคนข้างตัวตื่น ร่างสูงชันศอกขึ้นท้าวหัวหันหน้ามองร่างบางหลับตาพริ้ม คิ้วสีทองขมวดเล็กน้อย

จากแสงแดด ปากเล็กรูปกระจับเผยอ  คิ้วค่อยๆคลายออกเมื่อเริ่มหลับใหลลงอีกครั้ง

มินโฮไล่มองร่างกายของคีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้า รอยรักสีกุหลาบยังคงออกสีชัดเจน

แทบทุกส่วนของร่างบางถูกจองไว้ด้วยริมฝีปากบางของ ‘ชเว มินโฮ’ทุกส่วนของร่างบางล้วนเป็นของเขาทังนั้น ด้วยความเต็มใจของร่างเล็กเอง

         ความเป็นตัวคีย์มันทำให้เขาหลงใหลอย่างไร้เหตุผล กลิ่นหอมเฉพาะของคีย์

ปลายจมูกโด่งรั้น  ปากเล็กได้รูป แก้มเนียนใส ดวงตาเรียวหวาน คิ้วสีทองขับกับนัยน์ตาสีดำ

คือสเน่ห์ที่ใครๆก็อยากค้นหา เพียงแต่ทุกสิ่งอย่างคีย์ได้มอบให้คนๆนี้คนเดียว

      เขาได้สัมผัสความอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อนในตัวของร่างเล็ก

มันเป็นไปด้วยความรักซึ่งคือสิ่งที่ทั้งสองต้องการ ความรู้สึกถูกเปิดเผยถึงกันและกันเมื่อคืน ถ่ายทอดไปกับบทรักหอมหวานที่ทั้งสองต่างโหยหา

      นัยน์ตาคมยังจ้องมองตาเรียวที่หลับพริ้ม ขนตาเรียงยาวเป็นแพยิ่งกว่าผู้หญิง ยิ่งดึงดูดร่างสูงมากขึ้น ยื่นหน้าไปสูดดมปุยผมนุ่ม   ลิ้นชื้นไล้ลากไปตามแก้มใส ก่อนจะไปหยุดที่ปากกระจับของร่างเล็ก ริมฝีปากบางสัมผัสเบาๆที่ริมฝีปากล่างของคีย์ ลิ้นชื้นแทรกเข้าไปในโพรงนุ่ม ควานหาความหวานในโพรงปากของคีย์อย่างอ่อนโยน เนิ่นนาน

“อื้อ อื้ม”ร่างเล็กเริ่มตื่นโดยสัมผัสรุกล้ำที่ได้จากคนรัก เล็บมนกำผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด

มินโฮผละออกจากปากกระจับ เมื่อร่างเล็กโดนจูบจนเกือบลืมหายใจ

น้ำใสไหลจากปากนุ่มของคีย์ที่เผยออกกับจูบอ่อนหวานที่ไม่ทันตั้งตัว

แผล็บ

ร่างสูงแลบลิ้นเลียที่มุมปากของคีย์

“หวานจัง”

“จะไม่ให้หายใจเลยเหรอ ปากบวมหมดแล้ว ชิ”คีย์เบ้ปากเล็กน้อย เรียวปากสีแดงอิ่มจากจูบของคนรัก

“งั้นก็สูดให้เต็มที่เลยนะ เพราะว่านายโดนอีกแน่”มินโฮหยิกแก้มนุ่มด้วยความหมั่นเขี้ยว

แก้มใสขึ้นสีเรื่อ

“ปะ...ปลุกฉันแต่เช้าเลย ขอนอนต่อนะ”ว่าจบก็มุดหัวซุกกับผ้าห่มเพื่อหวังว่าหลบหน้าแดงก่ำจากคนข้างหลัง

“อื้อ ฉันขอนอนด้วย”มุดตัวลงใต้ผ้าห่มตามคนตัวเล็ก แขนรวบเอวร่างบางเอาไว้ในอ้อมกอด

คีย์พลิกตัวหันหน้าเข้าหามินโฮก่อนจะซุกตัวกับอ้อมแขนแกร่งแล้วหลับใหลลงอีกครั้งพร้อมกับดวงตาคมที่จ้องมองร่างบางนั้นหลับอยู่ในอ้อมกอดแล้วผล็อยหลับตาม

......มันเป็น morning kiss ที่หวานที่สุดเลยหละ.....มินโฮ

“พี่คีย์ฮะ ตื่นรึยังฮะ”เสียงใสของน้องเล็กดังเข้ามาในโสตประสาทแต่ทั้งสองเพียงขยับกายเล็กน้อยเท่านั้น

“พี่คีย์ มันสายมากแล้วนะฮะ วันนี้ต้องต้องขึ้นไลฟ์ตอนบ่าย  3 โมงนะฮะ”

พรวด

“อ้า ดะ เดี๋ยวพี่อาบน้ำก่อนนะ”กวาดสายตามองไปรอบห้องแล้วพบว่าร่างสูงยังนอนหลับสบายอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“มินโฮ ตื่นเร็ว”เขย่าตัวร่างสูงแรงๆ

 “อะ อ้าว พี่มินโฮอยู่ด้วยเหรอฮะ”

เฮือก

ใครในวงก็รู้ว่าน้องน่ะมีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากกว่าใครในวง จะให้รู้เรื่องน่ะเหรอ ได้เอาไปแฉหมด

 “พะ พี่โทรศัพท์ไปหามันน่ะ”

“แต่พี่มินโฮไม่ได้อยู่ในห้องแล้วนี่ฮะ หรือจะอาบน้ำ ทำไมผมถึงไม่ได้ยินเสียงเลยล่ะ”

ร่างเล็กได้แต่นั่งเกาหัวหาคำแก้ตัวกับเห็ดไอคิวสูง

“มะ มันคงถูสบู่ไง”

“เอ๊ะ แต่ ช่างเถอะ ผมไม่ถามแล้ว พี่ไปอาบน้ำเถอะครับยังไงก็ฝากปลุกพี่มินโฮด้วยนะครับ” เมื่อน้องเล็กเดินออกไปแล้ว ร่างเล็กกระชากเป็นรอบที่สิบกว่ามินโฮจะลุกเขาแทบลงไปนอนดิ้น

“คีย์ จะรีบไปไหนนี่มันเพิ่งจะ..”ตาคมเสไปที่นาฬิกา ‘บ่ายสองโมง’ ก่อนจะเป็นฝ่ายลากคนตัวเล็กเข้าห้องน้ำแทน อีกหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น...........QUICKLY!!!!

อาหารบนโต๊ะที่แม่บ้านทำไว้ไม่มีสมาชิกคนใดในวงได้แตะแม้แต่ช้อน อย่างที่รู้ๆถ้าผู้จัดการของวงต้องคอยนานละก็  ถึงบริษัทพวกเขาจะต้องหูชาแน่ๆ แต่ละคนจึงต้องกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปขึ้นรถตู้ ก่อนที่รถสีขาวที่ถูกหิมะคลุมหลังคาจะเคลื่อนตัวอย่างเร่งรีบไปบนถนนสายยาว

“พี่อนยูครับ หยิบข้าวกล่องมาด้วยรึเปล่า ไส้ผมจะขาดอยู่แล้ว”

“เยส มันแน่นอนอยู่แล้ว”อนยูควักกล่องข้าวสีฟ้าออกจากกระเป๋าสะพายประจำกาย

และหันหลังไปยังเบาะยาวๆที่มีคีย์กับมินโฮนั่งอยู่พลางยื่นข้าวกล่องให้

“เอ้า  ข้าวเช้าไอ้...อ้าว กะจะหลับยันเย็นเลยใช่ไหม  ด๊ายย  อยากหลับดีนัก   เสร็จฉัน”อนยูยื่นเข้ากล่องให้สองคนที่นั่งหลังสุด สมาชิกของวงอีกสองคนที่นั่งจนเต็มหลังเบาะนอนก่ายขากันอย่างเปลืองที่ ให้ทำไงล่ะ ง่วงจริงๆนี่

“จะไม่กินใช่ไหมเนี่ย”รู้ว่าถามยังไงก็ไม่มีทางตื่นแน่นอน แต่ก็ เพื่อ...ความมั่นใจ

“เฮ้ย ตื่นเร็วถึงแล้ว จะหลับไปถึงกันวะ โอ้ยยย  ตัวหนักชะมัดเลย ไอมินโฮ ตื่นเด้”จงฮยอนกระชากร่างสูงที่นอนอยู่หลังเบาะจนเกือบหงาย

“มันอดหลับอดนอนจากไหนกันมาวะ”อนยูส่ายหัวกับกริยาของสมาชิกอีกสองคนของวง

ท่ามกลางความสงสัยของพี่ๆทั้งหลาย ความคิดของน้องเล็กกลับอยู่เหนือความคิดของพี่ๆ

เขาชักเริ่มรู้อะไรบ้างแล้วน่ะสิ

เมื่อคืน....พวกเขา...ทำอะไรกันนะ..

“งึมๆ”

“งั่มๆ”

“โฮ๊ะ ผู้จัดการเดินมาแล้ว”

“ไหน หนายยยยย!!!!”

“เฮ้อ ตื่นซะที”

“โธ่ฮยองง่า ผมง่วง เหนื่อยมากเลยนะครับ ให้ผมนอนต่อในห้องแต่งตัวได้ไหม”มินโฮพูดออกมาด้วยอาการง่วงสุดขีด

แทมิน >> O.O เหนื่อย....เฮือก...เรื่องจริงเหรอเนี่ย

“ม่ายยย  ไม่ได้ แกทำอะไรมาวะ เหนื่อยเนี่ย”จงฮยอนถามระหว่างช่วยกันลากมินโฮกับคีย์เข้าบริษัท

ขอบคุณพี่เป็ด ที่ช่วยน้องเห็ดไขปัญหา

“ผมกับมินโฮก็ท.....อ่า...ซ้อมเต้นไงครับฮยองอาวุโส”

“เฮ้อขยันจนได้เรื่อง ถ้าผู้จัดการมาเห็นจะทำไงเนี่ย....”

คีย์สะบัดหัวพรืดไล่ความง่วง ก่อนจะจัดเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่จากการนอนขี้เซาของตัวเองให้เข้าที่

“ฮึบ.....ไม่ง่วงแล้วครับฮยอง freshy freshy”

“อ้าว เด็กๆผู้น่ารักหล่อเหลา มาถึงกันแล้ว รีบเข้าไปห้องแต่งตัวโดยด่วนเลยค่ะ”ไม่ทันไร ผู้จัดการจอมโหดของวงก็มาตาม สมาชิกทุกคนรีบวิ่งเข้าห้องแต่งตัวแบบไม่รีรอใคร

“มิวสิกแบงค์วันนี้ขอเปิดตัวด้วยไลฟ์ของ 5 หนุ่มพราวสเน่ห์ กับกูดบายสเตจของพวกเขา

ลูซิเฟอร์  ชายนี่!!!~” “กรี๊ดดดดดดดดดด”

ซุมอึล กท โด ชัช จี มทแฮ นา นึน พีฮารยอ โก แอ ซอ บวาโดคอ บู โจ ชา ฮัล ซู ออบ นึน
เน เก กัท ฮยอ บอ ริน นา
ซารัง อีออท ดามยอน ชองมัล ซารัง แฮทดอน คอ รา มยอน แน เก อี จอ จี นึน มา รี
Her whisper is the LUCIFER

Loverholic, Robotronic, Loverholic, Robotronic.
คอ บู ฮัล ซู ออบ นึน นอ เย มา รยอค อึน LUCIFER.

เสียงกรี๊ดจากแฟนคลับ มากหน้าหลายตา ป้ายไฟหลากสีที่มีชื่อของพวกเขามันทำให้วงชายนี่
ตื้นตันทุกครั้งที่ขึ้นไลฟ์ ปลื้มใจจนไม่ได้ยินเสียงหอบเหนื่อย นี่แหละ แรงผลักดันและกำลังใจของพวกเขา

“ฮ้าย เหนื่อยๆๆ หิวด้วยครับ ผู้จัดการ”จงฮยอนออดอ้อนผู้จัดการ อย่างน้อยควรจะเลี้ยง
ดินเนอร์สำหรับกูดบายสเตจกันหน่อยละนะ
“จะกินอะไรกันล่ะ เลี้ยง”
“พระเจ้า คนหล่อเปลี่ยนโหมด”อนยูที่ดื่มน้ำอยู่แทบสำลักกัยอากัปกริยาแปลกใหม่ของผู้จัดการวง
“อย่าบ่นๆ ไม่เลี้ยงซะเลยดีไหม”
“ขอโทษครับ”อนยุว่าพลางทำสายตาวิงวอน
“สุดหล่อเลี้ยงทั้งที แล้วแต่เลยครับ”แทมินยิ้มแก้มปริก่อนนูน่าจะมาโอบไหล่สมาชิกของวงพากันไปทานอาหารมื้อพิเศษที่จ่ายโดยผู้จัดการประจำวง

“อึก ซิกแพกช้านนนน มันหายไปเวลากินมื้อเย็นทุกทีเลยง่า”
“สมน้ำหน้า ตะกละ ซิกแพกมันกลายเป็นพุงว่ะ ฮ่าๆ”

“ขอบคุณสำหรับมื้อเย็นแสนอร่อยนะครับนูน่า”มินโฮพูดพร้อมกับยิ้มบางๆ
“กลับบ้านปลอดภัยจ้ะเด็กๆ”หลังจากผู้จัดการส่งสมาชิกทุกคนขึ้นรถตู้เรียบร้อยเขาเองก็คงต้องกลับบ้านพักเอาแรงสำหรับงานในวันพรุ่งนี้ที่ถาโถมมาที่เขา

“พรุ่งนี้เช้าเห็ดไปฟิตเนสกับพี่ไหม”จงฮยอนหันไปพูดกับน้องเล็กข้างๆตัว
…………… (‘ ‘  )  (  ‘ ‘)
“อ้าวเห้ย หลับกันทั้งรถเหรอวะ โอ้ย ชีวิตเกิดมานั่งหล่ออย่างเดียวใช่ไหมเนี่ย”
(สงสารจงว่ะ T^T)
.......................
“เอ้อออ จำไว้แต่ละคน ฮึ่ม ~3~”

ท้องฟ้ากว้างไกลสุดลูกหูลูกตาค่ำคืนนี้ประดับไปด้วยดาวนับล้าน ทำให้คนตัวเล็กผ่อนคลายลงไปเยอะกับตารางงานที่เพิ่งสิ้นสุด ลมหายใจทอดยาวออกมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งด้วยความโล่งใจ
ร่างเล็กหลับตาพริ้มปล่อยให้ลมเย็นเยียบพัดผ่านผิวเนียนขาว พร้อมกับอธิฐานในใจ

จุ๊บ

จมูกโด่งฝังลงกับแก้มเนียนของร่างเล็กที่กำลังยิ้มให้กับดวงดาวที่พร่างพรายบนท้องฟ้า
เหมือนกับเป็นการตอบรับคำอธิฐานของเขา

.......ขอให้ผมกับมินโฮรักกัน ตลอดไป เหมือนกับดวงดาวกับท้องฟ้า.......

“ขอให้คำอธิฐานของนายเป็นจริงนะคีย์” คีย์ค่อยๆเปิดเปลือกตาสีมุกขึ้นช้าๆ สิ่งที่เห็นกลับไม่ใช่ดวงดาวหรือท้องฟ้าแต่อย่างใด สิ่งที่คีย์เห็นคือคนที่เขารักอย่างเต็มหัวใจ แค่นี้คำอธิฐานของคีย์ก็เป็นจริงแล้ว

ร่างสูงทรุดตัวลงข้างๆ  แขนแกร่งโอบไหล่เล็กมาแนบกายแทนคำสัญญา

“ฉันรักคีย์”คนตัวเล็กได้ตาหน้าแดงก่ำกับคำพูดของมินโฮ มันทำให้คีย์เกือบลอยได้เลยด้วยซ้ำ
“ฉันก็รักนาย”มือกว้างค่อยๆประคองหน้าเรียวเล็กให้จ้องหน้าคมของตัวเอง ดวงตาเรียวหวานจ้องลึกเข้าไปในตาคม ยิ่งจ้องยิ่งเจอแต่ความจริงใจและคำตอบที่เหมือนกัน คือ รัก

      ปากบางของร่างสูงกดจูบลงบนริมฝีปากสีชมพู เรียวลิ้นกวาดเอาความหวานจากโพรงปาก
นุ่มละมุน ปากเล็กเผยอออกตามลิ้นชื้นที่ไล้ขอบฟันขาว ก่อนปากสวยของทั้งสองจะแนบชิดกันอีกครั้งอย่างเนิบช้า มินโฮยังคงลิ้มรสหวานเหมือนลูกกวาดสีสวยจากปากคีย์ ร่างเล็กหลับตาพริ้มเพื่อซึมซับความรู้สึกทั้งหมด ราวกับร่างสูงทำให้เขาได้ผ่อนคลายลงด้วยจูบอ่อนโยนนุ่มละมุน
และ แทนคำสัญญาที่เขาทั้งสองต่างหวังให้มันเป็นจริง 
      ยิ่งจูบนี้ดำเนินไปนานขึ้นคีย์ก็รู้สึกถึงความรู้สึกของมินโฮ เคลิบเคลิ้มจนเรียวลิ้นชา
คีย์เริ่มผล็อยหลับลงไปพร้อมๆกับจูบที่ยังนัวลิ้น มินโฮจูบที่แก้มเนียน ก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กไปที่เตียงนอนควีนไซต์ที่ปูด้วยผ้าปูที่นอนสีชมพู  แขนแกร่งโอบร่างเล็กไว้ในอ้อมกอด สูดดมผมนุ่ม
สีแอลมอนด์ที่ผ่านการดูแลมาเป็นอย่างดี มืออีกข้างเอื้อมไปกระตุกเชือกที่โคมไฟติดผนัง แล้วหันกับมากอดร่างเล็กให้กระชับกว่าเดิม

      .........ฝันดีนะครับ....กุญแจของผม......